Breiðfirðingur - 01.04.1977, Blaðsíða 37

BREIÐFIRÐINGUR
35
nafni nefndust átthagaást og er frumþáttur ættjarðarástar-
innar.
Þessi ást gerði átthaga þá, sem yfirgefnir höfðu verið
nokkurs konar draumaland, þar sem allt var litið í hilling-
um barns, sem oft þjáist af óyndi og umkomuleysi í fram-
andi umhverfi fjöldans.
Hjá þessum fyrstu átthagafélögum í Reykjavík, sem nú
eru flest nær fertugu ríkti mikill fögnuður, kraftur og fórn-
arlund, sem vildi vernda og efla arfinn heiman að og senda
sólskin heim að sunnan svo sem unnt yrði.
Nú er flest af því fólki, sem stofnaði elztu átthagafé-
lögin að meira eða minna leyti úr leik. Sums staðar hefur
bætzt í skörðin. Sum félögin eiga enn því láni að fagna,
sem fylgir því, að ungt fólk heiman úr byggðum gengur
undir merki þeirra af heilum hug.
Samt má fullyrða, að eldmóður átthaga-ástarinnar hefur
dvínað yfirleitt. Bættar samgöngur og svipaðir lífshættir í
borg og sveit valda þar sjálfsagt mestu um, en ekki síður
sú staðreynd, að menn gerast nú meiri heimsborgarar hér
á Islandi en nokkru sinni fyrri, síðan á dögum Væringja.
Þögn átthaganna, og þá ekki sízt eyðibyggðanna hverf-
ur í harki þysmikilla breiðstræta.
Samt munu furðu fá hinna fyrstu átthagafélaga hér í
Reykjavík hafa lagt niður störf. En fæst munu þau samt
eiga þann kraft áhuga og hugsjóna, sem hóf merki þeirra
til vegsemdar í upphafi. Og mörg sinna vart formlegum
félagsstörfum, með skipulegum átökum svo sem áður var.
Sumir spyrja þess vegna: Er ekki tími átthagafélaganna
og hlutverki þeirra úr sögunni í harki dagsins?
Sem betur fer sanna mörg þeirra með skipulögðu starfi