Breiðfirðingur - 01.04.1990, Side 26

24
BREIÐFIRÐINGUR
Þá vil ég leyfa mér að tjá yður, að þeirri áætlun gat ég ekki
náð, því fáar höndur eru til vinnu og verkið viðfangsmikið.
En þó er smíðið komið svo langt, að ég er viss um góðan
árangur starfsins. Og vona ég því að hið háttvirta alþingi og
fjárlaganefnd láti það ei vera til fyrirstöðu um styrkveitingu
að viðleitni minni.
Virðingarfyllst
Guðbrandur Þorkelsson.
Ókunnugt er með hvaða hætti fjárlaganefnd alþingis hefur
fjallað um bænarskrá Guðbrands, en víst er þó, að þar mætti
hún ekki þeirri viðtöku, sem hann hafði vænst. Þar með var
að engu orðin von Guðbrands Þorkelssonar um að geta látið
margra ára draum sinn rætast - draum um að róðrarvél hans
gæti orðið íslenskum sjómönnum gagnlegt þarfaþing.
Hvergi er lýst í þeim heimildum, sem hér hafa verið
birtar, með hvaða hætti vélin átti að virka. Ég sleppi öllum
getgátum í þá veru, en telja má víst, að jafn hugvitssamur
maður og Eyjólfur var hefði ekki léð máls á að hvetja til
stuðnings við fyrirtækið, ef hann taldi ekki vit í róðrarvél
bróður síns. - En þótt vél Guðbrands hefði komið að því
gagni sem hann vænti, reyndust þó allar horfur á, að önnur
vél leysti hana brátt alfarið af hólmi, því að árið 1902 var
fyrst sett olíuvél í bát hér á landi. Sá hét Stanley, eign Árna
Gíslasonar á ísafirði, og var róið úr Bolungarvík.
IX.
Enn er ógetið þess manns, sem Guðbrandur mun hafa rætt
einna mest við um hugmynd sína, enda hæg heimatökin. Sá
var Bjarni, bróðir hans, þá búsettur í Ólafsvík. Hann lærði
ungur söðlasmíði, en fór að stunda skipasmíði milli 1880
og 1890, fyrst í Ólafsvík, eða til 1903, síðan lengst í Reykja-
vík, auk þess sem hann var sex ár á Akureyri. Bjarni taldi,
að á sínum langa smíðaferli hefði hann smíðað um 500 báta.
Vél sú, sem sett var í bátinn Stanley var dönsk af svo kall-