Breiðfirðingur - 01.04.1990, Side 66
64
BREIÐFIRÐINGUR
Enn fór heiman ellihraumur,
augnaveikur í gjaldi naumur,
aldrei varð hann í orustu frægur,
ýtum þótti ráðaslægur,
sótt hefur jafnan sína vild í svörunum hægur.
Byssur voru á bænum þrjár,
brögnum þótti kátlegt fár,
karlmaður enginn kom þar út sem kvæðið gár.
Önnur vísan virðist eiga við Porleif sjálfan, en seinasta vísan
lýsir viðtökunum á Skarði. Enginn karlmaður kom þar út til
varnar. Um þessa ferð kvað Þorleifur eftirfarandi vísu, sem
er greinilega ort síðar en vísur Jóns, því að Þorleifur telur
upp konurnar, hetjurnar 16, sem staðinn vörðu.
Steinunn heitir stoltarkvendi,
stóra tel eg ekki Þóru,
Björgin Þórs og báðar Siggur,
bendir vísan tveimur Dísum,
Gunnur fimm eg greini að sönnu,
gerist mér of að telja Ólofu,
Þuríði man eg, en Þorlaugu varla,
þagna bað mig píkan Ragna.53
Testamentisbréf sitt gerði Þorleifur í Holti í Saurbæ 18.
febr. 1558. Þar segir: „Sérdeilis skipa ég Sigríði dóttur minni
Skarð á Skarðsströnd“.54 Arfaskipti eftir Þorleif fara fram á
Skarði 10. maí 1558, svo að fyrri hluta þess árs hefur hann
látist.
Sigríður Porleifsdóttir
í 29.-37. erindi er sagt frá Sigríði dóttur Þorleifs og Bjarna
Oddssyni manni hennar. Til stóð að Sigríður hlyti annað
gjaforð, Einar Daðason, son Daða Guðmundssonar í
Snóksdal. í ritinu Um Skálholtsbiskupa eftir Odd biskup
Einarsson segir svo: