Breiðfirðingur - 01.04.1990, Page 84

82
BREIÐFIRÐINGUR
og líka sóttu Svefneyjabændur kurl til landsins þar sem gott
var að komast að skógi.
Var þá birkiskógurinn höggvinn og kurlaður niður, limið
höggvið af og það skilið eftir en stofnarnir bundnir í byrðar
og bornir í skipin. Ekki hafa þær byrðar verið mjúkar á bak-
inu.
Eitthvað mun hafa verið notaður surtarbrandur til elds-
neytis en varla hefur það verið mikið. Hann fékkst á Tindum
á Skarðsströnd og í Votabergsnámu í Skarðslandi.
A seinni árum var farið að nota meira af kolum og síðan
olíu um það leyti sem byggð var að leggjast af í eyjunum.
Búferlaflutningar
Nokkuð var um að bændur flyttu sig milli eyja, frá landi út
í eyjar eða úr eyjunum til lands. Til þessara flutninga voru
ávallt notuð stærstu skipin því búslóð er fyrirferðarmikil.
Einnig þurfti að flytja skepnurnar.
Var þá gjarnan leitað til nágranna og þar fengnir bátar og
mannshjálp, enda slík aðstoð alltaf veitt og talin sjálfsögð.
Ef langt var að fara eins og úr Vestureyum og suður á
Snæfellsnes þurfti að velja gott veður. I þessum lengri
ferðum voru fengnir stærri dráttarbátar eins og Baldur í
Stykkishólmi eða Konráð í Flatey.
Aœtlunarferðir
Áður en vegur kom inn á Skógarströnd voru farnar kaup-
staðarferðir frá nokkrum stöðum á Skógarströnd til Stykkis-
hólms á árunum 1936 - 41. Hafði Gísli Bergsveinsson, faðir
minn, bóndi í Ólafsey þessar ferðir fyrst en eftir dauða hans
1939 höfðum við bræður þær til ársins 1941 að þær lögðust
af.
Viðkomustaðir voru á Skógarströnd: Vörður í Straums-
landi, rétt utan við Kolkistung og var þar smáhús, Drangar,
Keisbakki og Ós. Fyrst var þá farið að Keisbakka og svo