Breiðfirðingur - 01.04.1990, Page 117
FERÐ TIL REYKJAVÍKUR
115
Dvölin í Reykjavík 1918
Ég var nú búinn að koma mér sæmilega fyrir að mér fannst.
Búinn að fá fæði og húsnæði og nóg um að hugsa að bæta við
þá þekkingu, sem ég hafði sérstaklega hug á og nauðsynleg
var til undirbúnings náminu. Ég undi því allvel hag mínum.
Frostharkan var stöðugt hin sama, oft þetta um og yfir 30° og
norðan nepja. Ekki var nein upphitun í herberginu mínu og
því svalt að sitja við lestur, en ekki varð mér meint af. Ég fór
þá stundum undir sængina og las þannig.
Ég var vanur að sofa við opinn glugga og það gerði ég
þarna en hann fraus fljótlega og varð ekki hreyfður. Þannig
var hann allan frostakaflann, en aldrei fékk ég kvef um vet-
urinn. Pá sannfærðist ég um að það er hollt að sofa í köldu
herbergi, ef maður hefur góð og hlý rúmföt.
Ekki átti ég neinn kuldafrakka, en aðeins einfalda storm-
treyju, sem ég kom í að heiman. A hverjum degi fór ég í
tíma vestur á Mýrargötu, en þar bjó kennarinn minn.
Matsalan hennar Önnu
Hjá frú Önnu Benediktsson voru um 20 manns í fæði, mest
námsmenn og iðnverkamenn, t.d. smiðir. Margt var spjallað
undir borðum og skipst á skoðunum. Sérstaklega eru mér
minnisstæðir tveir Jónasar.
Jónas Jónasson frá Flatey á Skjálfanda f. 1893 og Jónas
Sveinsson síðar læknir f. 1895. Báðir voru þeir við nám í
Háskóla íslands. Frjálslegir og glæsilegir menn, sem vöktu á
sér athygli. Þeir voru í miklu afhaldi hjá frú Önnu. Sátu í
öndvegi og var dekrað við þá á ýmsan hátt, enda kunnu þeir
að notafæra sér það út í æsar. Einkum minnist ég þess að
Jónas Sveinsson þótti matvandur. Ef honum líkaði ekki það
sem fram var borið heimtaði hann annað og var þá rokið upp
til handa og fóta að reyna að bæta úr því og koma til móts
við óskir hans. Annars hafði hann oftast orðið og átti létt
með að finna umræðuefni. Strákarnir sögðu að frúin liti þá