Breiðfirðingur - 01.04.1990, Side 128

126
BREIÐFIRÐINGUR
voru auglýstar til sölu. Sturlubræður höfðu þá selt þær tvisv-
ar eða þrisvar að hans sögn, en ávallt náð þeim aftur vegna
þess að kaupendur gátu ekki staðið við gerða samninga, en
þannig frá samningnum gengið að þeir bræður sluppu við að
endurgreiða það sem greitt hafði verið upp í kaupin. Pennan
sama leik sagði Jón að hefði átt að leika á sig, en þar var
öðrum að mæta. Ýmislegt sagði hann okkur af búskap sínum
á Þingeyrum, sem virtist allstór í sniðum og tekjur miklar
t.d. af laxveiði, selveiði og reka. Haustið áður sagðist hann
hafa látið byggja hesthús fyrir 100 hross og ekki þurft að
kaupa eina spýtu úr kaupstað. Það var allt byggt úr heima-
fengnum rekavið. Þá varð honum tíðrætt um hrossaeign
sína, en þau voru um 120 talsins, og gengu oftast úti. En þó
ræddi hann mest um reiðhesta sína og samskiptin við þá, svo
sem Bleik, sem var stór og föngulegur gæðingur. Þeir þrír
sem hann var með í ferðinni voru allir kópaldir og fallegir
hestar þó Bleikur bæri af þeim um alla reisn. Engum trúði
hann fyrir þeim þegar hann brá sér til Reykjavíkur nema
Þorbirni á Hraunsnefi. Nokkrum sinnum sagðist hann hafa
misst reiðhest sinn niður um ís á Hópinu, en ætíð náð
honum upp úr. Aðferð hans var á þá leið: „Þar sem hestur-
inn er á sundi í vökinni þrýsti ég honum niður, en um leið og
honum skýtur upp aftur tek ég þétt í tauminn og næ ég
honum þá oftast upp á skörina í fyrstu atrennu, en þá er um
að gera að beislið sé traust.“
Næsta morgun var hlaupið úr Norðurá. Það hafði aðeins
fryst með morgninum og leit út fyrir sæmilegt veður. Það var
því fljótlega farið að hugsa til ferðar en eigi þó fyrr en við
höfðum matast, því löng leið var fyrir höndum og annað
ekki tekið í mál af húsráðendum, sem voru gestrisin og
veitul við gesti sína. Einhverjir höfðu bæst í hópinn t.d. man
ég eftir Jóni bónda í Dalsmynni, sem verið hafði þarna með
okkur um nóttina. Svo fylgdi Þorbjörn bóndi gestum sínum
úr hlaði að höfðingja sið. Allir voru þeir vel ríðandi. Ég var
því illa samkeppnisfær að fylgja þeim eftir, gangandi með
helsingjapokann minn á bakinu, þann sama og minnst er á