Breiðfirðingur - 01.04.1990, Qupperneq 139

BREIÐFIRSKIR SKEMMTUNARMENN
137
má heita uppgefinn“ hefði stuðlanna vegna átt að prenta:
„Eg má heita uppgefinn", og þannig er það í handriti
Kristjáns, sem varla þarf að taka fram.
A Saururn í Laxárdal
Lýsing séra Lárusar á fundi Hannesar og frú Þuríðar Kúld er
nöturleg og væri ill ævi förumannsins, ef þannig hefði verið
alls staðar eða eitthvað í þá veru. En þess má vænta að
Hannesi hafi verið misvel tekið sem öðrum meinlausum
förumönnum, stundum illa og stundum nokkru betur, þótt
ekki sé fært í frásögur. Og til þess að sýna lit þar sem heim-
ildir eru svo sem engar vil ég bregða upp smámynd af heim-
sókn Hannesar á bæ þar sem honum var sómasamlega tekið.
Þá er stuðst við vísnahrafl á blöðum með hendi Kristjáns
Jóhannssonar sem notuð voru hér á undan til að rétta við
Bragarbót Einars. Hannes hefur sótt heim bóndann á
Saurum í Laxárdal sem hét Jóhann (sagður Vigfússon í
kirkjubókum, en var Gestsson). Þar var förumaður staddur
sem hét Helgi, kallaður Helgi fróði, og var honum þannig
farið að hann hafði ekki hugann við annað en bækur og gat
aldrei lært nokkurt verk að hann gæti únnið fyrir sér að sagt
er.4 Jóhann bóndi var hagorður, og skemmtu þeir sér við
það gestirnir og húsbóndinn að yrkja hver til annars og hver
um annan, en Kristján, sonur Jóhanns bónda, hefur séð til
þess að vísurnar týndust ekki með öllu eða gleymdist þessi
dagstund. Ekki vil ég halda því fram að í vísum þeirra þre-
menninga sé mikill skáldskapur, enda var þeim einkanlega
ætlað að vera stundargaman á íslenskum sveitabæ í fásinn-
inu. Karlarnir gera góðlátlegt gaman hver að öðrum og hafa
uppi smástríðni sem virðist vera græskulaus, og er ekki laust
4. Ingunn Jónsdóttir, Gömul kynni, 1946, bls. 129.