Breiðfirðingur - 01.04.1990, Page 146
144
BREIÐFIRÐINGUR
Hannesar þymjandi og skipandi röddu: „Bíddu Hannes,
meðan ég ríð slitrin.“ „En ég kalla þegar á mót“, hefur
Ólína eftir Hannesi, „ég er miklu eldri en þú, og þú ættir að
hafa vit á að bera virðing fyrir hærum mínum.“ En hann
heldur áfram engu að síður. „Sá ég þá hvað hann ætlaði sér
og kalla til hans bögu þessa“, lætur Ólína Hannes segja og
tilfærir vísuna:
Þessu gefa ættir akt,
eg þó brúki gætið svar,
hef ég margan langan lagt,
lagsi minn, á nasirnar.
Aðra vísu tilfærir Ólína sem Hannes skyldi hafa kveðið
þegar hann var spurður frétta af heimafólki í Hvítadal, og er
þannig í meðförum Ólínu:
Hannes reið, sá hreysti bar
hels á neyðarstígum.
Mjó var leið hjá lækjum þar,
lá við heiðarvígum.
í handriti Kristjáns Jóhannssonar sem víðar er stuðst við í
þessari samantekt er vísan upphaf að ferðalýsingu Hannes-
ar. Ekki eru vísurnar allar jafnsnjallar, en réttast þykir þó að
láta þær fljóta með til fyllingar frásögninni. Vísurnar eru
án fyrirsagnar, en mættu heita Heiðarvígavísur. Þær eru
þannig í handriti Kristjáns, bls. 37:
Hannes reið um hreindýrs mar
heims á neyðar stígum
mjóa leið hjá lækjum þar,
lá við Heiðarvígum.