Breiðfirðingur - 01.04.1990, Page 150
148
BREIÐFIRÐINGUR
sameiningu ortu fyrir skömmu. Það eru „Dauðaljóð“ Jóns
Sæmundssonar fyrrum hreppstjóra á Hamri í Þverárhlíð,
síðan á Sauðafelli og nú í Skógskoti. Hann átti í fyrra í
áflogum við Þórð í Miðskógi út af slægjum og varð undir og
á að kveða vísurnar í dauðateygjunum.“
Af bréfinu má ráða að ljóðasafn Einars á Harastöðum
hefur ekki verið tilbúið til sendingar, en til þess að sýna lit
sendir séra Guðmundur Jóni Dauðaljóð Jóns Sæmundsson-
ar. Þau eru á stöku blaði sern liggur með bréfinu. Dauðaljóð
Jóns Sæmundssonar eru gamanljóð kveðin til skemmtunar,
eins og gerðist. Áhugaverðast kynni að vera að þaðan er
komin vísa sem margir hafa lært sem höfundarlausan
húsgang, enda var hún prentuð í riti Jónasar Jónassonar frá
Hrafnagili, íslenzkir þjóðhœttir 1934, bls. 88, og varð þar
með nokkru móti lýsing fjallkónga á fyrri tímum: „Fjall-
kóngur í fimmtán ár flaugst eg á við seggi.“ Hefur vísan
orðið eins konar kennimark íslenskra fjallkónga og fengið
almennari skírskotun en ætlun var höfunda. Um uppruna
vísunnar er ekki getið í Þjóðháttum Jónasar, enda hafa
Dauðaljóð Jóns Sæmundssonar verið lítt eða ekki þekkt um
langar stundir. Hefur því orðið að ráði að láta þau prentast
í heild, enda kemur þá fram hvernig stendur af sér með vís-
una í íslenzkum þjóðháttum.
í Dalamönnum I, á bls. 144, kemur fram að höfundurinn
séra Jón Guðnason hefur þekkt vísuna og það með að hún
væri ort um Jón Sæmundsson. Dauðaljóð Jóns Sæmunds-
sonar verða prentuð eftir handriti séra Guðmundar á
Breiðabólstað sem hann sendi Jóni Árnasyni 1872, enda er
ekki önnur uppskrift kunn. Bragurinn ber heitið Banaljóð í
handriti og er það látið halda sér, þótt Guðmundur kalli
hann Dauðaljóð í bréfinu, sem kæmi engu síður til greina: