Breiðfirðingur - 01.04.1990, Qupperneq 191

ÞORSTEINN B. PÉTURSSON
189
innar á Kjarlaksstaðaá árið 1946, en þá komu allir sem vett-
lingi gátu valdið í byggðarlaginu saman í Ytrafellsskógi til að
gleðjast yfir þeirri stórkostlegu samgöngubót sem brúin var.
Smám saman varð Fellsströndin sveitin mín, en þó sérstak-
lega Ytrafell og Ytrafellsskógur sem hefur síðan í huga mér
verið einn fallegasti staður á landinu.
Það var þó ekki fyrr en ég var orðinn níu ára að ég „fór í
sveit“ að Ytrafelli til þeirra Munda, Ingu og Steina, en svo
voru þau jafnan nefnd heima fyrir. Þar átti ég mörg ham-
ingjurík sumur. Hjá þeim lærði ég að meta bústörfin, sem
enn voru með gamla laginu, baráttu fólksins fyrir lífinu í
harðbýlu landi, sögu þjóðarinnar og menningararfleifð, en
einnig fegurð landsins, sem á Ytrafelli birtist m.a. í fagurri
fjallasýn, birkiskóginum og eyjunum í mynni Hvamms-
fjarðar með sitt fjölbreytilega fuglalíf. Þegar tímar liðu fram
og ég komst á fullorðinsár, byggði ég sumarbústað við
Árhöfðann í Ytrafellsskógi þar sem ég og fjölskylda mín
höfum notið þess á hverju sumri sem ég naut í æsku minni og
á unglingsárum, þ.e. samvista við þau á Ytrafelli og þá ein-
stæðu náttúrufegurð sem þar er að finna.
Það er orðinn stór hópurinn sem verið hefur í sveit á Ytra-
felli og eiga um það ljúfar minningar. Margir héldu líka
tryggð við Ingu og þá Steina og Munda meðan þeir lifðu. Á
engan er hallað þótt ég nefni Björgvin Hafstein Kristinsson
sérstaklega. Við vorum saman mörg sumur á Ytrafelli sem
drengir. Hann ólst þar upp á unglingsárum og hefur verið
Ingu nánast sem sonur síðan. Hann og fjölskylda hans hafa
sýnt þeim á Ytrafelli einstaka tryggð árum saman. Hafsteinn
byggði hinn sumarbústaðinn við túnjaðarinn.
í æsku tók ég miklu ástfóstri við Steina sem síðar breyttist
í einlæga vináttu. Fyrir mér var hann sem klettur, traustur
og athugull. Hann hafði skemmtilega kímnigáfu, en var þó
dulur og flíkáði ekki tilfinningum sínum. Oft spjölluðum við
saman um menn og málefni, en oftast barst talið að sagn-
fræðilegum fróðleik, einkum tengdum Breiðafjarðar-
byggðum. Rætur hans stóðu djúpt í því samfélagi sem hann