Alþýðublaðið - 24.12.1940, Blaðsíða 16

.16
JÓLABLAÐ
GLEÐILEGJÓL!
Þvottahúsið Grýta.
GLEÐ8LEGJÓL!
Nordals-íshús.
Óskum öllum
GLEÐILEGRA JÖLA
Verzlunin Björn Kristjánsson.
Jón Björnsson & Co.
GLEÐILEG JÓL!
Málarinn.
I
B. Cohen,
Woollen Merchant,
169 LORD STREET,
FLEETWOOD, EDQLJ1ND,
öskar öllum vinum sínum og við-
sHiptamönnum gleðilcgra jóla og
góðs nýárs.
íslendingum er gefinn sérstakur
10% afsláttur af öllum kaupum i
janúar n. k-
nesinganna hafa beinzt aðallega að þeirri vöru. Og það
leið heldur ekki á lö-ngu, þar til ýmsir þeirra fó-ru að
gerast ölvaðir. Það woru hávaðam-enn þarna inna-n um,
og nú fóru þ-eir í mesta ólátaham. Þ-eir slöngruðu fram
og aftur um þ-orpið með söng og hávaða og heimtuðu
kv-enfól-k til funda v-ið sig. K-Qnur, s-em utan dyra voru,
hlupiu allar í hús iin-n, og var svo húsum ö-llum lokað.
Á eiinum stað voru stúlkur við fiskþvott, o-g þangað hélt
hersijngin. Var eins og úlfar kæmu þar í lamba-hóp.
Stúlk-uhnar flýðu allar í dauöains ofb-oði og þökkuðu sínum
sæl-a fyr,ir að komast utndan óskemmda>r. Er þeir höfðu
valsað þannig á Þingeyri nokkurn tím-a, fóru þeir að
hyggja á heimför aftur. Þeir fóru á tv-eimur prömmum
frá stö-ðinni -og gekk róðurinn norður yfir fjörðinn heldur
sikrikkjó-tt. Það var einn, sem fleygði sér í sjóinn hvað
eftiir annað, -en félag-ar hans gátu a-lltaf n-áð- í hainn, svo
að honum tókst ekki að drepa sig. Loks komu allír heim
úr þessari svaðilfö-r, og það þótti heppni, að allt skyldi
enda stórslysalaust.
Þiað var sagt, að Þingeyringar h-efðu krafið Berg skaða-
bóta fyrir vinnucafir -og spjöll, sem rnenn hans urðu
vialdir að á þessari för, -og að hann hefði gengið inn á
að greið-a það. 1
Svo leið tíminn til hvítasunnu, og bar ekkert stórvægi-
legt til tíðind-a. E-n þá urðu líka róstur n-okkrar á Fr-am-'
nesi af völdum Bakku ar.
Sá, sem frægastur varð í róstum þes-sum, var Svíi, a-ð
nafni Berglund. Hann var kynidari á stöðinni.
Þegar líða tók á laugardagskvöldið fyrir hvítasunnu,
vo'ru margir orðnir -ölvaðir, og e-ins og venja var, þá
hófust iildeiiur -og handalögmál. Berglund kyndari var
einna vígalegas-tur, og kom á hann berserksgangur. Hann
ætlaði þá að greiða ei'num félaga sínum vel úti látið
h-ögg, en í misgripum greiddi hann höggið íslendingi,
sem varð á vegi hans. Maðurinn kastaðist la-nga leið
undan högginu, og 1-enti m-eð höfuðið á eldavél. Fékk
hann svöðusár fyrir ofan annað eyrað og féll í rot. Sá,
sem fyrir þessu varð, var Lárus Eliesirson, sem fyrr er
nefndur. Ko-m nú verkstjóri-nn á vettvang og kvaddi
menn sér til aðstoð-ar til að taka Svíann höndum, og
sieittiu, þeir han-n í járn.
Nú v-ar allit. í uppnámi um tíma, og skipaði verkstjórinn
að slökkva elda undir ölium kötlum, því að hann ótt-
aðisit að fyllraftarnir kynnu að kveikjfl í, viljandi eða ó-
viljandi. . j1 1 ; ! | ö j ; ;| 'i'ii;;
Þegar séð var að Lárus. hafði femgið mikinn skurð á
höfuðið, var sent til Þingeyrar eftir lækni. Hann ,kom
og saumaði skuirðinn saraan, en Lárus var alllengi að
j-afna sig.
Bergiund var 1-eystur frá störfum á stöðinni, þvi hann
þótti hættuleguir maður. Hann var sen-dur út með fl-utn-
ingaskipinu „Ölphu-“ næst þegar hún fó-r til Englan-ds,
og átti hann svo að halda förinni áfram til Svíþjóðar.
Farangur hans komst um b-orð í skipi-ð-, sem hann ætlaði
með frá Englandi, en svo- slangraði hann um borð í
„Ölpbu“ rétt áður en húin átti að leggja af stað til ís*
iands, sofnaði þar út af í einhverjum krók, -og varð
enginn var við hann fyrr en skipið var komið út á