Alþýðublaðið - 24.12.1940, Blaðsíða 18

18
JÓLABLAÐ
MATA HARI
Hættulegasti
njósnari
heimsstyrj aldarinnar
Eftir Felix Gross.
ATÍMABILINU fyrir heimsstyrjöldina 1914—1918
var leiðinlegasta verk blaðamanna það, að skýra
frá sýningum og söngleikum í hinum svokölluðu „Mus-
ic-halls.“ Venjulega voru það yngstu blaðamennirnir,
sem fengu þetta hlutverk. Dag nokkurn, að mig minnir
1913 bað húsbóndi minn, ritstjóri einn í Berlín, mig að
fara í „Wintergarten“ og segja frá sýningu, sem þar
ætti að fara fram. Hann skýrði mér frá því, að aðal-
skemmtiatriðið væri indversk dansmær og hann langaði
mikið til þess að ég næði viðtali við hana, enda bjóst
hann við því að það myndi ganga auðveldlega.
Leikhúsið auglýsti nafn Mata Hari, hinnar indversku
musterisdansmeyjar, með geysistórum stöfum. Ég átti
von á að sjá þetta venjulega fyrirbrigði: þriðja flokks
leikkonu frá Hamborg eða í bezta lagi einhvern stelpu-
gopa frá Boston, sem ætti að sýna hina „indversku
mursterisdansmey.“ En ég varð að játa, að sýningin
gerði mig alveg undrandi. Ég hefi séð margar fallegar
konur áður, en aldrei jafn fullkomna fegurð. Hún töfr-
aði mig alveg með yndisþokka sínum og því, hve mikla
alvöru hún lagði í að sýna hina heilögu austurlenzku
dansa. Hún var í raun og veru hátt hafin yfir þær kon-
ur, sem maður sér venjulega á leiksViði.
í hléinu fór ég inn í búningsheíbergi hennar til
þess að fá viðtal við hana. í dyrunum tók maður á móti
mér, sem kynnti sjálfan sig sem marquis Pierre de Mon-
tessac. Hann var mjög skrautlega klæddur og angaði
af ilmvötnum. Hann sagði við mig á frönsku: „Frúin
er upptekin við snyrtiborðið sitt.“
.Hann leiddi mig inn í helgidóminn. Þar sem hún
sat þarna í kvöldslopp, virtist hún enn þá fegurri en
á leiksviðinu, og hún virtist ekki vera eldri en um tví-
tugt.
Hún sagði aðeins fáein orð, talaði blending af þýzku,
frönsku, hollenzku og ensku og brosti sínu töfrandi
brosi. Það komu inn til hennar fleiri blaðamenn, og hver
um sig var svo barnalegur að álítá, að bros hennar væri
sér einum ætlað.
Mata Hari var ekki aðeins hættulegur njósnari, heldur
einnig töfrandi dansmær.
En hún lék á okkur alla; hún var leikkona, einnig
utan leiksviðsins.
T T IÐ YFIRGÁFUM búningsherbergið, og á leiðinni
" hélt markgreifinn langan fyrirlestur yfir okkur
um leyndardóma Austurlanda og aðalinn þar. Hann gaf