Alþýðublaðið - 24.12.1940, Blaðsíða 24

24
JÖLABLAÐ
;Félag járniðnaðarmanna
óskar öllum meðlimum sínum
GLEÐILEGRA JÓLA
GLEÐILEG JÓL!
Félag bifvélavirkja.
GLEÐILEGJÓL!
Bifreiðastjórafélagið Hreifill.
GLEÐILEGJÓL!
Sveináfélag húsgagnabólstrara.
Við óskum öllum alþýðuheimilum
og unnendum verkalýðssamtakanna
GLEÐILEGRA JÓLA
Verkamannafélagið Dagsbrún.
Matsveina- og veitingaþjónafélag íslands
óskar öllum félögum sínum
GLEÐILEGRA JÓLA
, Stjórn M. V. F. í.
jOSKUM ÖLLUM
ungum Alþýðuflokksmönnum og alþýðu
! um land allt
! GLEÐILEGRA JÓLA!
; Félag ungra jafnaðarmanna.
skila að henni látinni. Utan á bréfið var skrifað til Pi-
erre de Montessac, og í bréfinu stóð:
— Eg dey með þig í huga.
’C1 YRIR fáeinum árum fór ég í kvikmyndahús í Ber-
lín, þar sem sýnd var kvikmyndin Mata Hari með
Gretu Garbo í aðalhlutverkinu. Að lokinni sýningu
gekk ég fram á Kurfúrstendam og mætti ég þá Holt-
hausen barón, sem hafði verið yfirmaður njósnastarf-
seminnar á vesturvígstöðvunum.
— En hvað þeir í Hollywood hafa haft gott lag á
því að búa til rómantíska kvikmynd um einhverja þá
svívirðilegustu njósnastarfsemi, sem þekktist í stríð-
inu, sagði hann.
Við fylgdumst að inn í kaffihús og ræddum um Mata
Hari. Smám saman varð baróninn skrafhreifnari.
— Mata Hari varð alls ekki njósnari samkvæmt eig-
in ósk, sagði hann. Eini maðurinn, sem hún unni, —
neyddi hana'til þess. Munið þér eftir Lax—9? Vitið
þér, hver það var? Það var enginn annar en Pierre de
Montessac. Hann hefir verið í þjónustu okkar síðan
1911. Raunverulegt nafn hans er Netley Lucas, og hann
er sonur ríks verksmiðjueiganda. Eftir lát föður síns
spilaði hann öllum arfi sínum á glæ í Monte Carlo.
Hann var nákvæmlega fimm mánuði að eyða fimm
miljónum franka. Hann var nú skuldum hlað-
inn og einn daginn hitti hann von Rheinbaben, sem var
yfirmaður njósnastarfsemi okkar í París. Það þurfti
ekki að eyða löngum tíma í að fá hann til að ganga í
þjónustu okkar, og Netley Lucas varð Marquis de Mon-
tessac. í mörg ár hafði hann stundað innbrotsþjófnað,
og fleiri glæpastarfsemi. En engan grunaði, að þessi
glæsilegi maður væri ekki allur þar sem hann var séður.
Sérgrein hans var þó sú, að neyða fé af konum. Hann
hit’ti Mata Hari á Miðjarðarhafsströndinni, og hún, sem
hafði svo marga karlmenn á valdi sínu, varð nú ambátt
hans.
Um leið og stríðið brauzt út fór hann að senda okkur
upplýsingar, sem voru mjög þýðingarmiklar. Hann
hafði fengið stöðu á skrifstofu, einni af skrifstofum
franska hersins og gat því ekki farið úr Frakklandi. En
hann sendi Mata Hari. Við komumst fljótt að því, að
hún var miklu gáfaðri en hann, og við réðum hana í
þjónustu okkar sem nr. H 21, og við borguðum -henni
vel fyrir upplýsingarnar. Markgreifinn varð nú öfunds-
sjúkur og þannig lauk, að hann sveik bana fyrir 50,000
franka.
— Já, það var hann, sem sýndi le Doux ávísunina á
bankann í Zúrich. Það var hann, sem sannaði, að hún
fengi fé frá Þjóðverjum.
Nóttina, sem hún var tekin, sá hann eftir öllu saman.
Hann leitaði um alla borgina að henni og það var hann, *
sem kom heim til hennar, þegar lögregluþjónarnir voru
uppi hjá henni — og flýði, þorparinn sá arna.
Ég etr nýkomin, sag'ði hænan, þegar k-omið var að
henni í kálgarðinum.