Alþýðublaðið - 24.12.1940, Blaðsíða 30

30
JÓLABLAÐ
Man ég aðeins eina visu úr honum, og hljóðar hún
j>annig:
Ölphu senda seggur vann
að sækja alkenda festi.
Englands strendur Olsen fann
áls hvar lendir hésti.
Guðjón okkar (Þrúðu-Gauji) var hrókur alls fagnaðar
og setti oft líf í félagsskapinn með græskulausu spaugi
og gamanyrðum. Ólafur Steingrímsson gat líka verið
k^.ur og skemmtilegur. Stundum voru gerðar vísur eims
og visan hór að framan sýnir, en j>ær voru ékki allar
jafnvel heflaðar, iog rifja ég J>ær ekki frekar upp. Þegar
é|g kO'm ves,tur átti ég nýtt úr, sem ég keypti urn vorið
hjú Guðjóni Sigurðssyni úrsmið í Reykjavik fyrir 30
krónur. Leizt mörguin vel á petta úr, enda var pað fal-
legt. Einn Húnvetningurinn, Magnús að nafni, lagði fast
að mér að hafa við sig úrakaup, og bauð mér milli-
gjöf, en ég var mjög tregur til pess, pó fór svo að lokum
að ég hafði við hann kaupin. Fékk ég lítt notaða skó á
milli, 7 kr. virði, en átti að bofga 3 krónur 'til baka.
Þegar Niorðmennjrnir, fyrrverandi félagar mínir úr stór-
bragganum komust að }>essu urðu peir sárgramir fyrir
inína bönd, og sögðu að petta væru svívirðileg svik, og
skyldu peir hjálpa mér til að rifta kaupunum, ef ég vildi.
En ég vildi ekki eiga neitt við pað; ég aðeins sveik nafna
minn um krónurnar, sem ég átti að borga honum til
baka; en pað boirgaði sig pó ekki, pví að samvizkan
sagði mér, að par gerði ég ekki rétt.
Það er fallegt á Dýrafirð'i, og sé ég eftir, hvað ég
stooðaði mig par litið um. Mér pótti ailtaf sérstaklega
fallegt að líta yfir að Hvammi. Það var skáhallt undan
Framnesi, heidur innar með firðinum. Þar voru prír eða
f'jórir bæir, og blöstu j>ar við stór tún. Sunnudag einn
rérum við pangað yrir á norskum pramma, 3 eða 4
íslendingar. Komum par á einn bæinn og pöntuðum
skyr og rjóma, og feigum pað fyrir lítið gjald.
Einum suniuiJagsmorgni man ég líka eftir; pá gekk
ég í gljaða sólskiai upp á Höfðann, og pótti mér út-
sýnið paðan fagurt mjög og lilkomumikið. Hefir mig
oft iiangað til að sjá pá mynd aftu,r í veruieikainum, en
óvíst tel ég, að pað lánist npkkuirn tíma.
Þetta sumar var haldið meiri háttar brúðkaup á Fram-
nesi. Gengui pá í hjónaband ungfrú María Berg (dö.ttir
Bergs hvalveiðamanins) og danskur sjóliðsforingi af varð-
skipinu „HeLmdialli“. Þá gengu á land á Framnesi margir
menin glæsilega búnir. Var pað fylgdarlið brúðgumans.
Dýrafjörður tjaldaðd líka sínu fegursta skarti, pví að petta
var fagur júli-dagur.
Það voru flestir við sín daglegu störf á stöðimni penn-
an dag, em margir stálust pó til pess að gægjast út um
verksmíðjuigliuggama, pegar hermannafylkingin gekk á
land. Við fréttuim svo, að fylgdarlið brúðhjómanna hefði
farið út að Mýrum og brúðhjónin hefðu verið gefin
saman par í kirkjumni.
Um kvöldið var svo> veizla i „Friöheimii" (L. Berg
nefndi íbúðarhús sitt Friðheim. Það stóð dálítið ofar á
tanganum en sjálf hvalveiðastöðin). Eftir vinnu fóru
ýrnsir af verkamönnunum í skárri flíkurnar og gengu
fylktu liði heim að Friðheimi og hrópuðu heill brúðhjón-
anna. Þá voru sendar niður í braggana tvær eða prjár
vínflöskur og kokkunium falið að útdeila úr peim. Flestir
fengu eitt staup, en peir, sem tignuðu Bakkus mest, fengu
jafnvel að renna út úr tveimur,staupum. En j>etta varð
aðeins tii að æra, upp í peim sult. Þeir gátu einhvern
veginn náð í meira vín og drukkið sig fulla síðar um
kvöldið.
Brúðkaupsveizlan stóð fram á nótt í Friðheimi. En
næsta morgun var brúðguminn farimn með brúði sína á-
leiðis tii framtíðarlandsins.
Alltaf man ég kvöld eitt fyrri partinn í ágústmónivði.
Það var farið að skyggjia, og voru sumir háttiaðir og
ætluðu að fara að sofa, pá kom fregn um pað’, að hval-
veiðastöð Ellefsens á Sólbakka væri brunnin til kaldra
kola, og að hvalveiðabátar paðan væru að koma með
hvali, sem ætti að skera~á hvaiveiðastöð Bergs. Nokkru
síðar kom hópur manna inn itil okkar til að fá sér kaffi.
Voru pað verkamenn frá Sólbakka. Tóku peir svo til að
vinna að hvölum sínum, og voru tvo eða prjó daga að
ganga frá pví verki. — Npkkrir af verkamönnum ]>eim,
sem fylgdu hvölunum frá Önundarfirði, fengu síðan vinnu
á hvalveiðasitöð Bergs, og voru par J>angað til veiðitim-
inn var úti um haustið.
Við fimmmenningarnir, sem komum í júní, vorum
látinir fara kring um 10. september, af pvx að pá féll
skipsferð suður, enda var pá komið að vertíðarlokum.
Að siðuistu segir svo Ólafur Síeimgrímsson frá nokkrum
atburðum, sem gerðiust i kring um vertíðariokin.
Venjuiega varð meira eðia minna fyllirí um J>að ieyti,
sem „Alpha“ kom úr Englandsferðum sínum. Sjómenn
áttu hægt með pað pá, að hafa með sér á pytlunni til
að hressa kunningjania í lanldi, pegar komið var til baka,
enda hafa liklega verið lögð drög fyrir pað parna.
Eimu kvöldi man ég sérstaklega eftir, pá var „Alpha"
nýikomin. Þetta var seint um sumarið. Ég var á nætur-
vakt á „purkiun,um“ ásamt samverkamanni mínum, Sveini
Bergssyni. Þá heyrðunn við gauragang mikinn úti fyrir,
og ©r við litum út í glugga'nn, sáuin við áhrifamikirih
sjönleik xétt við húsgaflinn. Voru par margir menn og
vom flestir mjög ölvaðir; peir voru byrjaðir að slást
og drógu ekki af höggunium. Þar vóru tveir kappar
mesitir, e'.ns og oft segir frá í sögum, og voru pað Svíar.
Annar peirra var Berglund, sem fyrr ©r nefndur. Hinn
vissi,.ég ekki hvað hét, en hann var kolamokairi lika, eða
kyndari. Stóð hann sig öliu betur en Berglund, og var
pó miklu miinni.
Þegar viðureign pessi stóð einna hæst, lágu alltaf
margir í einiu, en sprnttu upp fljótlega affur, greiddu
högg og féllu á ný. Loks, Lauk pó pessari viðureign, og
höfðu pá margir hlotið slæmar skrámur.
Hvalvieiðabátarnir voru dregnir á land pega'r veiðiitím-
inn var úti, eða næstu daga áðuir en leiðangurinn hélt
‘heimleiðis. Að pessu siani yildi til alvarlegt slys, pegar
verið var að draga einn bátinn á land. Það slitnaði drátt-
artaugin og lemti anniar endinn á Norðmanni einium, sem
vann pama aÖ. Kastaðist maðurinn langa leið og rotað-