Morgunblaðið - 07.12.1967, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 7. DES. 1987
Svipmyndir úr Straumsvík
VETUR konungur hefir nú
lagt sína þungu hönd á at-
hafnalíf og atvinnufram-
kvæmdir á okkar kæra landi.
Margir reyna þó að verjast
þessum forna valdsmanni og
gera sér hlífar fyrir náttúru-
hamförum hans og halda 6-
trauðir áfram verkum sínum.
Fréttamenn Morgunblaðsins
brugðu sér suður í Straums-
vík, þar sem stóriðjan á ís-
landi á að hefja innreið sína á
því herrans ári 1969 og það
meira að segja hinn 1. júní, ef
allt fer samkvæmt áætlun. —
Okkur er það kunnara en frá
þurfi að segja, að þar getur
veðurguðinn gert strik í reikn
inginn. Okkur lék því forvitni
á að vita hvernig veðrahamur
inn undanfarna daga hefði
lagzt á þær framkvæmdir,
sem þar er unnið að.
Á íslenzkan mælikvarða var
bjart og gott veður, er við ók-
um í hlaðið á athafnasvæðinu
í Straumsvík. Það var að
sönnu 8—9 stiga frost og norð
an kaldi en slíkt á okkur ekki
að koma á óvart.
Við höldum fyrst til þeirra,
sem að hafnarframkvæmdun-
ir ágjöfina og sjóganginn að
undanförnu.
Verkfræðingarnir Ramm og
Röver, sem báðir eru þýzkir,
taka okkur tveim höndum og
skýra fyrir okkur fram-
kvæmdir, eftir því, sem við
óskum, og Röver fer með okk
ur í gönguför um athafnasvæð
ið og verksvið þeirra við höfn
ina. Ramm hefir hins vegar á
hendi yfirstjórnina um þessar
mundir, þar sem yfirverkfræð
ingurinn er nú úti í Þýzka-
landi. Það er fyrirtækið Hoch
tief h.f., sem annast hafnar-
bygginguna, og þeir eru full-
trúar fyrir.
Fýrst komum við að hafn-
arbryggjunni, sem hafin er
bygging á. Hún er fyrirhuguð
225 metra Iöng, þ.e. sá kafli
hennar, sem skip eiga að geta
legið við. Vestan hennar verð
ur svo mikill varnargarður,
sem steyptur verður ávalur
frá sjó og síðan verður breitt
bil milli sjóvarnargarðsins og
bryggjunnar fyllt upp. Hafn-
argerð þessi er feikna mikið
mannvirki. Sem dæmi má
nefna að undir sjálfan hafn-
argarðinn þarf að setja undir-
Við enda hafnargarðsins. Grýlukertin hanga af svelluðum járnunum, en miðsvetrarsölin nalgast
Keili. (Ljósm. Mbl. Ól. K. M.).
svörtu og beru Reykjaneshrauni.
um vinna. Sjórinn hefir gert
þeim þann óleik að skemma
fyrir þeim pramma einn mik
inn og stóran, sem notaður er
við hafnarbygginguna. Þetta
kemur þó ekki í veg fyrir að
haldið sé áfram af fullum
krafti. Og mennirnir voru að
vinna við væntanlega hafskipa
bryggju, þótt það, sem þegar
hefir verið steypt af henni, sé
einn svellbunki og úr öllum
járnum hangi grýlukertin, eft
stöður, sem eru steyptir sív-
alningar 12,5 m í þvermál og
18 m á hæð, alls 20 talsins og
hver þéirra um sig vegur full
gerður 850 tonn. Eins og sjá
Húsin í þýzku nýlendunni í
má af þessu er hér ekki um
neina smósmíði að ræða. —
Byggja þarf gífurlega sterka
rennibraut til að flytja und-
irstöðurnar frá Steypustöð og
fram bryggjuna, jafnóðum og
hún lengist. Fyrst er sívalning
urinn stoyptur 12 m á hæð,
holur að innan, og hann flutt
ur eftir rennibrautinni fram
á bryggjuendann, svo langt
sem hann er kominn hverju
sinni. Aðeins undirstöðurnar
undir þessa braut eru mann-
hæðarsverir steinbitar, sem
við birtum hér mynd af. Þeg-
ar sívalningurinn hefir verið
fluttur út á enda er hann lát-
inn falla í sjóinn og reistur
upp og skorðaður, en síðan er
hann steyptur í fulla hæð og
fylltur. Og það er að þessu
verki loknu, sem hann er orð-
inn 850 tonn að þyngd.
En það er ekki hægt að
ganga að hafnargerðinni um-
búðalaust og koma fyyrir und
irstöðum. Fyrst þarf að jafna
botninn, sem er þarna bruna
hraun. Þess vegna þurfa að
fara fnaim miklar neðansjávar
sprengingar og þarf áð
sprengja burtu 12000 tengings
metra af hrauni allt frá
þriggja metra dýpi niður að
13 metrum.
Þetta eru örfáar upplýsing-
ar um þetta mikla mannvirki,
sem gefur hugmynd um hve
stórfenglegt það er á okkar
mælikvarða.
Við göngum áfram með Röv
er verkfræðingi og lítum inn
á verkstæðið þeirra við háfn
argerðina og þar hittum við
fyrir stjórnanda þess sem Bár
heitir, brosleitur og vingjarn
legur náungi, eins og þeir eru
raunar allir þessir menn.
„Gulstakkarnir“ frá Ítalíu og Sviss taka á móti járnbitunum
í stálgrindarhúsin.
Hinar miklu undirstöður rennibrautarinnar til flutnings hafn-
arstólpunum, en þeir verða um það er lýkur 850 tonn hver.
Þessir bitar eru fluttir frá Þýzkalandi og verða fluttir þang
að aftur að notkun lokinni.