Morgunblaðið - 07.12.1967, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 7. DES. 1967
Rögnvaldur Svein-
björnsson, kennari
F.25/4 1910.
D.l/12 1967.
RÖGNVALDUR var fæddur og
uppalinn á Hámundarstöðum í
Vopnafirði, foreldrar hans voru
hjónin Sveinbjörn Sveinsson,
bóndi, ættaður frá Selási V.
Húnavatnssýslu og Guðbjörg
Gísladóttir, frá Hafursá Völlum
S. Múl.s. Að honum stóðu því
traustar bændaættir, en hugur
hans stefndi að öðru en búskap
Rögnvaldur var á héraðsskólan-
um Laugum i 2 vetur, 1927—8 og
1928—9. Svo vann hann ýmis
störf á sjó og landi til að afla
sér peninga því hugur hans
stefndi til meira náms. Hann fór
til Danmerkur 1931 og var í
íþróttaskóla Niels Bukth „Oller-
up“ í 1 ár, kom svo til Reykja-
víkur, og hóf tímakennslu í leik
fimi, einnig kenndi hann á nám
skeiðum úti á landi. 1934 fer
hann aftur til Danmerkur, og
innritast í Statens Gymnastik
Institut K.höfn, og lýkur það-
an prófi, í sundi og frjálsum
íþróttum. En kemur hann til
Reykjavíkur, vinnuT sem fyrr,
en fær ekki fasta stöðu, vegna
þess að þeir, gengu fyrir sem
útskrifuðust frá íþróttaskóla ís-
lands. Þá voru margir um hverja
stöðu, sem liosnaði, en Rögnavld
ur var lítt fyrir að troða sér
fram. En hann var ekki af baki
dottinn. Til að öðlast sömu rétt-
indi og aðrir til kennslu, tók
hann kennarapróf í sérgrein frá
Kennaraskóla íslands 1945. En
fer Rögnvaldur utan til náms
bæði til Svíþjóðar og Danmerk-
ur og fær nú réttindi sem smíða
kennari, en hann svo ráðinn fast
ur smíðakennari við Breiðagerð-
isskóla 1956, og starfaði þar alla
tíð síðan við góðan orðstír. Rögn
valdur giftist 13. febr. 1943 eftir
lifandi konu sinni Vigdísi Bjöms
- t
Móð:r okkar,
Þórdís Einarsdóttir,
ekkja Ólafs V. Ófeigssonar,
kaupmanns í Keflavík, lézt
5. desember.
Fyrir hönd systkinanna,
Asgeir Þ. Ólafsson.
t
Eiginmaður minn, faðir okk-
ar og tengdafaðir,
Guðmundur Bjarnason,
Óðinsgötu 11,
andaðist að Hrafnistu 5. þ. m.
Jóhanna Magnúsdóttir,
börn og tengdabörn.
t
Eiginmaður minn,
Ólafur Ásgeirsson,
klæðskerameistari,
Hátúni 2,
sem anda'ðist þriðjudaginn 28.
nóv., verður jarðsunginn
föstudaginn 8. des. kl. 13:30
frá Fossvogskirkju.
Blóm vinsamlega afþökkuð,
en þeim, sem vildu minnast
hans, er bent á Minningar-
sjóð fósturdóttur hans, —
Margrétar Guðnadóttur.
Sigrid Ásgeirsson.
dóttur frá Sveinatungu, hefur
hún kennaramenntun, og farið
til frekara náms í Danmönku,
Svíþjóð, Þýzkala.ndi og Eng-
iandi. Mesta gæfa sem Rögnvaldi
hlotnaðist í þessu fífi, er kvon-
fang hans, og þó þeim yrðd ekki
barna auðið, lifðu þau saman
sönnu menningarlífi í sátt og
friði, bjuggu sér gott heimili
sem stóð opið vinum og vanda-
,mönnum.
Fyrstu kynni mín af Rögn-
valdi voru er við hittumst á
héraðss'kólanum Laugum haust-
ið 1927, Við lentum saman í her
bergi, ásamt þremur öðrum, og
vorum við einnig allir saman
næsita vetur. Með okkur öllum
herbergisfélögunum ríkti sam-
staða og góð vinátta, sem hélzt,
þótt vík væri milli vina. Sumarið
1959 mættum við fimmmenning
amir á Laugum, og fengum að
sofa í okkar gömlu rúmum, en
þá voru liðinn 30 ár frá því að
vorum þar. Þetta var ógleyman-
leg nótt, öllum okikur féiögun-
um, og bundum vi’ð það fast-
mælum að hittast aftur á Laug-
um að 10 árum liðnum, ef all-
ir lifðu, og væru ferðafærir. En
nú hefur verið höggvið skarð í
hópinn, og verður ekki aftur
bætt Er við höfðum lokið námi
á Laugum lágu leáðir okkar
hvers til síns heima, en 1933
lágu leiðir okkar Rögnvalds aft-
ur saman í Reykjavík og bjugg-
um við saman meðan báðir vor
um ógiftiT. Á Laugum tókst með
okkur trúnaðarvinátta, sem
hélst ætíð síðan. Rögnvaldur var
frekar lágur maður, þrekvaxinn
snöggur og stæltur í hreyfing-
um á yngri árum, Ijós yfirlit-
úm með hreinan svip, enda ljúf-
menni hið masta og hjálpsam-
ur svo af bar. Hann var glett-
inn en aldrei hvefsinn, forðað-
ist illt umtal, og vildi setja nið-
ur deilur.
Það er sviplegt að sjá hrausta
menn, með fulla starfsorku falla
fyrir Ijá dauðans, fyrirvaralítið.
Hann var tekinn í sjúkrahús til
rannsóknar, en sagðist þá hvergi
finna til, en það kom fljótt í
ljós að ekki var allt með felldu,
t
Útför föður okkar og bróður,
Magnúsar Þórðarsonar,
sem lézt 1. desember, fer fram
frá Fossvogskirkju föstudag-
inn 8. des. kl. 10,30 f .h.
Blóm afbeðin. Þeim, sem
vildu minnast hins látna, er
bent á líknarstofnanir.
Lilja Magnúsdóttir,
Páll Magnússon,
Lilja Þórðardóttir,
Geir Þórðarson.
t
Útför föður okkar, tengdaföð-
ur og afa,
Þórarins Ólafssonar,
húsasmíðameistara,
Keflavík,
fer fram frá Keflavíkurkirkju
laugardaginn 9. þ. m. kl. 13.30.
Börn, tengdabörn
og bamabörn.
t
Jarðarfór eíginkonu minnar,
Jónínu Þ. Ásbjörnsdóttur,
fer fram frá Landakirkju í
Vestmannaeyjum laugardag-
inn 9. desember.
Jóhann Björn Sigurðsson.
og að stuttum tíma liðnum dá-
inn. Ég heimsótti hann nokkr-
um sinnum á meðan hann dvaldi
í sjúkrahúsinu, og var hann
hin.n samd, æðrulaus með giettni
á vör. meðan hann gat mælt.
Nú er Rögnvaldur horfinn, mér
finnat skammdegis myrkrið
svartara, og kuldinn naprari, en
ég leita á vit margra sólskine-
stunda, sem ég átrti með honum,
og Læt samúð létta mér oft þung
spor.
Fyrir þetta al'lt vid ég þakka
og bið honum guðs blesisunar.
Ég get skilið tómleik og sár-
an trega eiginikonu og annarra
ástvina Rögnivaldar. Til hugg-
unar þeiim get ég ekkert lagt,
nema votta þeim mina og minn-
ar fjölskyldu dýpstu samúð og
bent þeim á að hann féll með
hreinan skjöld.
Blessuð sé minning hans.
Björn frá Mannskaðahóli.
RÖGNVALDUR Sveinbjörnsson
fædist á Hámundarstöðum í
Vopnafirði 25. apríl 1910 og lézt
eftir skamma legu hinn 1. desem.
ber síðast liðinn. Rögnvaldur hóf
námsferil sinn í héraðsskólanum
á Laugum 17 ára gamall. íþrótta-
kennararnám stundaði hann í
Ollerup og lauk prófi þaðan 1932.
Kennslu hóf hann haustið 1933,
og frá þeim tíma stundaði hann
kennarastörf og nám af frábærri
kostgæfni. M.a. stundaði hann
nám í Statens Gymnastik Insti-
tut í Kaupmannahöfn 1934, sál-
arfræði og umsjón skólabóka-
safna í Danmarks Lærerhöj-
skole 1954—55. Hann nam smíð-
ar og föndur í Stenebys skolar
för yrkesundervisning í Svíþjóð
1954 og smíðakennslu í Askov
Slöjdlærerskolen 1957.
Þesi bjarti og prúði drengur
var mikill hamingjumaður.
Hinn 13. febr. 1943 kvæntist
hann Vigdísi Björnsdóttur. kenn
ara frá Sveinatungu, dóttur
sæmdarhjónanna Björns Gísla-
sonar og Andrínu Kristleifsdótt-
ur. Þau Rögnvaldur og Vigdís
voru samhuga og samhent, fóru
víða, unnu saman og námu sam
an Því mun hennar harmur, sár
astur, en bætur mestar af minn-
ingunni um göfugar samvistir.
Rögnvaldur var skynsamur
maður, harðduglegur, og góður
drengur. Hugur hans var hlýr
og bjartur, góðviljaður var hann
öllum mönnum, fágætur vinur
og félagi. Hann var glaður í lund
og gamansamur, en harður af
sér.ef karlmennsku var þörf.
f hópi vinanna og félaganna
mun skarð hans standa opið og
ófyllt, en minningarnar og mynd
irnar geymast. Þar er jafnfallinn
snjór og kristallar skína í sí-
breiðu um víðar heiðar, þar
streyma lækir, sumir með blá-
dregnum skörum, sumir á huldu
undir hjarni eða urð, en allir tær
ir, og það má drekka af þeim
öllum; yfir blikar morgunhimin-
inn og slóðir dreifast um fjall
og háls og koma þó allar saman
undir rökkrið. Og þannig fylgja
þau okkur jafnan síðan hin
bjarta heiði og hinn bjarti dag-
ur.
Broddi Jóhannesson.
f DAG er gerð útför Rögnvalds
Sveinbjörnssonar, kennara.
Hann lézt 1. þ.m. eftir skamma
legu. Mikill harmdauði öllum
sem þekktu þennan öðlings-
mann. Hann fæddist 25. apríl
1910 að Hámundarstöðum í
Vopnafirði og ólst þar upp í stór
um systkinahópi. Foreldrar Rögn
valds voru Guðbjöng Gísladóttár
frá Hafursá á Völluim á Héraði.
Hún lifði til hárrar elli og dó fyr
ít rúmum 12 árum. Sveinbjörn
var ættáður úr Húnaþingi, sonur
Sveins bónda á Selási í Þork-
elshólshreppi. Rögnvaldur brauzt
til mennta. Lauk námi frá Hér-
aðsskólanum á Laugum 1929 og
fór síðan til Danmerkur og stund
aði nám í fimleikum á hinum
kunna íþróttaskóla Nielsar
Bukhs í Ollerup, en Haraldur
bróðir hans, sem búsettur er í
Bandiaríkjunum lauk einnig
námi frá þessum skóla. Síðar
stundaði RögnvaMur nám við
danska íþróttaháskólann í Kaup
inhafn svo sem Valdimar bróð-
ir hans hinn góðkunni mennta-
skólakennari hafði óður gert.
Eftir heimkomuna stundar hann
íþróttakennslu í Reykjavík,
Keflavík og víðar um land.
Hann lét þó ekki staðar numið
á námsbrautinni. Hann var eins
og allir góðk kennarar, sem
stöðugt finna þörf til þess að
halda áfram að bæta við þekk-
ingu sína. Hann er í kennara-
skólanum í Höfn á árunum 1954-
’55 .Leggur nú sitund á framburð
arkennslu, sálfræði og umsjón
með skólabókasöfnum. Sumarið
t
Innilegar þakkir til allra
þeirra, sem vottuðu okkur
samúð við fráfall og jarðar-
för móður okkar, tengdamóð-
ur, ömmu og langömmu.
Bryndísar Eiríksdóttur,
Skipasundi 51.
Börn, tengdaböm,
barnabörn
og bamabarnabörn.
t
Þökkum auðsýnda samúð og
vináttu vfð andlát og jarðar-
för dóttur minnar og systur
okkar,
Þóru Elíasdóttur.
Elías Jóhannsson,
Ragnar Elíasson,
Sigríður Eliasdóttir,
Jóhann Eiíasson,
Helgi Elíasson.
t
Þökkum auðsýnda vináttu og
samúð við andlát og jarðarför
móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
Emelíu Sighvatsdóttur.
Sighvatur Jónsson,
Anna Albertsdóttir,
Kristján Jónsson,
Gréta Sveinsdóttir,
Ólafur Jónsson,
Hjördís Jónsdóttir,
Þorbjörg Jónsdóttir,
Sigurður Ólafsson,
Ágúst Jónsson,
Margrét Sigurðardóttir,
börn og barnaböm.
t
Innilegar þakkir færum við
öllum þeim, sem á einn eða
annan hátt sýndu okkur kær-
leika og samúð við fráfall og
jarðarför
Björns E. Árnasonar,
lögg. endursk.
Margrét Ásgeirsdóttir,
Aðalbjörg Björnsdóttir,
Skúli Guðmundsson,
Arni Bjömsson,
Ingibjörg Jónsdóttir
og barnabörn.
áður dvaldi hann í Sviþjóð og
stundaði nám þar í föndri og
smíðum. Árið 1957 tekur hann
kennarapróf í smíðakennslu frá
handavinnuskólanum í Askov á
Jótlandi. Þessi námsferUl sýn-
ir, að áhugi Rögnvalds beindist
í margar áttir. Hann starfaði við
Breiðagerðissíkóla í Reykjavík
frá 1956.
Rögnvaldiur var kvæntur Vig-
dísi Björnsdóttur bónda í Sveina
tungiu í Borgarf., hinni mætustu
konu. Heimili þeirra einkennist
af fágaðri smekkvísi og hlýj-u
húsráðenda.
Rögnvaldur var meðaknaður
að hæð, ijós á hár, þrekvaxinn
og sterklega byggður. Blá og hlý
augu hans og bros, sem ósjald-
an lék um varir hans fundust
mér sterkuisf einkenini í björt-
um svip. Hæglát framkoma vakti
virðingu og trúnaðartraust.
Það var á sólmánuði fyrir
nokkrum árum. Rögnvaldur
hafði tekið bátinn Loft með sér
og við stiikuðuim léttstigir skamm
an spöl af veginum að Króka-
vatni á Holtaivörðuheiði. Það var
í fyrsta sinni, sem ég kom þang
að efra. Ég naut þesis að finna,
hvað Rögnvaldur hafði mikla
ánægju af að leiða mig um vatn
íð bláa í nóttlausri venöld —
þar sem hann þekkti hvert mið
og hverja vík. Við lögðum net-
in í kyrrð næturinnar, sem að-
eins var rofin endrum og eins
af mófuglskvaki og undurfögr-
tiim tónúm himbrimans — ís-
lenzk sumannótt í allri sinni
dýrð. UndÍT morgun komum við
heim í Sveiinatungu þreyttir ögn
en glaðir í hjarta.
Ég hafði kynnzt svila mínum
befur á þessari næturstiund en
á mörguim svipulum mótum í
þysi borgarl ífsirLs. Þar fór heill
maðúr og sannur, sem umni lít-
ílmagnanum og þoldi ekki að á
hans rétt væri gengi. Aliit hans
eðli var svo hugljúft og gott.
Hjálpfýsi hans svo samgróiin
fari hans, að engan dag viissi ég
svo hann rétti ekki meðbræðr-
um sínum hjálparhönd.
Næsta kvöld fórum við í um-
boði Sveinatu n gubóndans að
vitja netanna. Aldrei hef ég lif-
að jafnskjóta breytingu á náttúr
unni. Allt var orðið hivítt og
sem í dróma. Snjór á sóimán-
uði — mófuglinn þagnaður —
himbrimasöngurinn allur á
.braut.
Vdð drógum netin þögulir og
undruðumist þessi hamskipti
náttúr.unmar.
Hvar voru fuglar . . . . ?
Eins og af sjálfu sér kom þessi
minning upp í hug mér, þegar ég
heyrði lát þessa góða drengs.
Á liðnu sumri höfðum við far
ið nokkrar ferðdr á fomar slóð-
ir. Við rérum um vöfmin tvö
Krókavatn og Djúpavatn — ó-
gleymanlegar stundir. Upprifjun
unglingsára — erfiði og strit
kreppuáranna — sundafrek á
Eyjafirði — mamndómsár með
vonbnigðum og gleðistundum.
Þau voru samrýmd hjón Vig-
dís og Rögnvaldiur — eignuðusf
ekiki börn, en áttu ólítinn þátt I
uppeldi systurbarna Vigdísar.
Rögnivaldur var barnbeziti mað
ur, sem ég þekki og naut þess
stór hópur barna.
Þau hjón hafa verið skjól ut-
anbæjarbarna skyldmenna sinna
og ekki hafa gamalmennd farið
varhluta af heimiiiiisylnum og um
hyggju þessara mannvina.
Æsikutfólkið býr að þvi alla
ævi að fá að alast upp á fág-
uðu menntaheimili.
Engin orð fá sefað hanm við
sviplega brottför þína kæri vin
ur.
Snjórinn hefur skyndilega
svipt okkur sumarhlýjunni, sem
þú barst með þér.
Við minnuimst þín, ljúflimgiur,
þegar við horfum í augu bam-
anna og hluistum á himbrimann
á bláum fj allavötnum að sumrL
Hjálmar Ólafsson.
Lokað
frá kl. 1—3 í dag, fimmtudag,
vegna jarðarfarar Egils Vil-
hjálmssonar, forstjóra.
MATSTOFA
AUSTURBÆJAR