Morgunblaðið - 07.12.1967, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 7. DES. 1967
MARY ROBERTS RINEHART:
SKYSSAN MIKLA
an var að leita um alla hólana,
fór hann í herbergi Evans og
leitaði þar raekilega.
— Ef hann hefði farið sjálf-
viljugur, hefði hann að minnsta
kosti náð sér í eina skó hérna,
sagði hann. — Það var að
minnsta kosti þess vert að at-
huga það.
Evans hafði búið árum saman
í kofanum hans Andy McDon-
alds, sem stóð á landareign
Klaustursins. Hann hafði þar
iherbergi niðri, og Jessie, kona
Andys hafði ekkert við það að
athuga, að þarna væri leitað. En
einskis varð vart eða vísara
íþarna í herberginu. Þar var allt
í röð og reglu og allt á sínum
stað, nema það, sem hún hafði
sent honum til sjúkrahússins.
Þar var skrifpappír og umslög í
skúffu og penni og blekbytta, en
penninn var gamall og ryðgað-
ur.
— Hann skrifaði aldrei nein
bréf, sagði hún, — og ég veit
ekki til, að hann hafi fengið
nein heldur. Hann virtist ekki
eiga neina nákomna.
Skápurinn hans leiddi heldur
ekkert í ljós. Þar voru tvennir
skór á gólfinu, og Jessie sagði,
að hann aetti ekki fleiri. Gömlu
buxurnar, sem hann hafði verið
í, þegar ráðizt var á hann, voru
enn í lögreglustöðinni, en jakk-
inn var þarna, kruklaður eftir
baðið í lauginni. Hún hafði tek-
ið hann í sjúkrahúsinu og hengt
hann upp, ásamt tómu skamm-
'byssuhylkinu.
— Minntist hann nokkurntíma
á þessa, byssu? sagði Jim. —
Þegar þú talaðir við hann í
sjúkrahúsinu?
— Nei hann nefndi hana
aldrei á nafn.
— Talaði hann nokkuð um
árásina? Vissi hann nokkuð,
ihver hefði ráðizt á hann?
— Hann talaði talsvert um
hana og virtist vefa hreykinn
yfir allri þessari eftirtekt, sem
hann vakti. Þér skiljið, hvað ég
á við, hr. Comvay. Þarna var
hún frú Wainwright að senda
honum bæði blóm og mat og
allir voru að snúast kring um
hann. Svo held ég það hafi ver-
ið góð tilbreyting fyrir hann að
mega sofa á nóttiunni. Hann er
búinn að vera hér árum saman
og hefur aldrei átt frí fyrr en
nú. Nema einu sinni. Þá var
hann horfinn í nokkra daga. Það
var dálítið skrítið. Hann sagði
engum, hvar hann hefði verið,
að minnsta kosti ekki ökkur.
— Fór hann þá bara svona
fyrirvaralaust?
— Ég veit ekki. Hanin fór að
minnsta kosti, en þegar hann
kom aftur, fannst mér eins og
hann hefði fengiið einhverjar
slæmar fréttir. En hafi svo ver-
ið, nefndi hann það að minnsta
kosti ekki á nafn. En einu tók
ég eftir. Alltaf öðru hverju fékk
hann bréf frá einhverjum. En
síðan hefur hann ekkert fengið.
Það var nú komið fram í októ-
berbyrjun. Trén voru þegar far-
in að skipta lit og hlíðarnar voru
einkennileg blanda af rauðum,
gulum og brúnum lit. Dýraveið-
in var hafin og hafði bækistöð
sína hjá Stoddard. Þetta var lé-
legt veiðiland, en þó var verið
að bera þetta við og þarna voru
nokkrir innfæddir refir, auk
annarra, sem höfðu verið fluttir
að. í dalnum var sumarið greini-
lega á enda. Piparkallarnir úr
borginni, sem höfðu dvalið á
hótelinu, voru nú farnir aftur til
borgarinnar, hrossasýningin var
afstaðin, og bæði í þorpinu og á
Hólnum var fólk tekið að hvfa
sig áður en það færi á vetrar-
skemmtistaðina.
En þessi ró. hafði verið trufluð
af morði Dons og hvarfi Evans.
Að vísu gekk lífið sinn gang.
G-arðyrkjumennirnir voru að
undirbúa veturinn og óku
mylsnu og áburði í garðana og
hlúðu að blómunum sínum. Golf
vellirnir voru alskipaðir, einkum
þó um helgar. Bátarnir á ánni
ýttú stórum prömmum með kol-
um - gegn vetrarkuldanum og
einn dag sáust tveir lögreglubát-
ar og tóku að slæða ána.
Maud vissi enn ekkert um
hvarf Evans, en mér var leyft
að korna til hennar í nokkrar
mínútur á hverjum degi. Það var
snemma í viku, að hún spurði
um Evans.
— Hvernig líður honum? Við
gætum sent honum eitthvað af
ávöxtum, Pat.
Eitthvað hlýtur hún að hafa
iesið út úr andlitinu á mér. Hún
reyndi að rísa upp í rúminu. —
Ekki þó hann Evans, Pat? sagði
hún. — Þú ætlar þó ekki að
segja mér, að neitt hafi komið
fyrir hann Evans?
Ég neyddist til að segja henni
alla söguna. Ég gerði eins lítið
úr henni og ég gat, en hún varð
eitthvað svo einkennileg, að ég
kallaði á Amy. Þennan dag sið-
degis gerði hún boð eftir
Dwight Elliott, og hann var lengi
inni hjá henni.
Hvað sem þau xunna nú að
hafa verið að tala um. þá leit
hann illa út þegar hann kom út
frá henni. Amy, sem fór inn til
þess að segja honum að tíminn
væri úti sagðist hafa fundið
hann þar sem hann laut yfir
rúmið hennar kafrjóður af
hneykslun.
— Þú getur ekki gert það!
sagði hann. — Hugsaðu þér,
bara hvað það hefur í för rrneð
sér. Að minnsta kosti grátbæni
ég þig að hafast ekkert að fyrr
en þú ert orðin alveg jafngóð.
— Ég er búin að hafa nægan
umbugsunartíma, Dwight.
En þá sá hann Amy og ja.fn-
aði sig.
Ég man ekki margt frá þessari
viku. Evans var ófundinn. í
spítalaskóm og með pípuna sina
hafði hann horfið svo rækilega,
það var, að því er Amy sagði
líkast því, sem hann befði verið
37
þurrkaður út með strokleðfi
Það voru enn verðir á Klausturs
lóðinni og maður við hliðið allan
daginn. Tony virtisi alveg upp-
gefinn. Bessie var tekinn að vera
mestallan daginn i herberginu
sínu, og læsti að sér. Og einn
daginn var Hodge í kirkjugarð-
inum eitthvað að bjástra þar,
og fann þá inni í einum runnin-
um haka sem hann gat sér ti,
að 'hefði verið notaður við
skemmdarverkin. Hann fór með
hakann á lögreglustöðina.
Á skaftinu var merkt C, en
þannig voru öll verkfæri í
Klaustrinu merkt. Jim fór með
hann til Andy, sem þekkti hann
samstundis.
— Já ég var búinn að sakna
hans. Og hvar fannst hann, hr.
Conway?
— í kiirkjugarðinum, svaraði
Jim hörkulega og fór burt með
hann.
Það var undir vikulokin, að ég
fékk heimsókn.
Ég var í skrifstofur.ni að endur
skoða heimilisreiknmgana, þegar
ég sá Larry Hamilton úti fyrir
Roger var eitthvað að flaðra upp
um ,hann, stökk til og lagði
hrammana á axlirnar á honum.
• SKUGGSJA • SKUGGSJA • SKUGGSJÁ • SKUGGSJA* SKUGGSJA •
INGIBJÖRG JÓNSDÓTTIR
einum vann ég eiÓa
Gróa! — Gróa! — Má ég koma út?
Skrifborðið mitt vissi út að opn-
um glugganum og Larry sá mig
og kom til mín.
— Halló sagði hann. — Getur
maður fengið að 1ala við þig?
Ég stalst hingað inn, en það er
eins lí'klegt að mér-verði fleygt
út aftur.
— Ég held að fordyrnar séu
opnar. Komdu bara inn.
Eins og venjulega var ég fegin
að vera trufluð við verk mitt.
Hann kom inn, fékk sér vindling
og gaf mér annan. Þetta var
laglegur piltur, líklega hálfþrít-
ugur en sýndist yngri, Ég man
að mér fannst ég vera móðir
þennan dag, því að homitm leið
sýnilega illa og var órólegur.
— Gott og vel sagði ég hressi-
lega. — Þú hefur líklega læðst
hingað inn í þeim einum tilgangi
að finna mig. Segðu erindið,
Larry.
Hann leit út eins og hann
langaði mest til að taka til fót-
anna, en stóð samd bara upp,
gekk að glugganum og leit út
um hann.
— Ég veit ekki , hvað ég á til
bragðs að taka, sagðí hann stam
andi. — Kannski hefði ég alls
ekki átt að koma hingað, en ég
var orðinn svo skít'hræddur. Það
er út af henni Audrey oig honum
Tony Wainwright.
Ég skal alveg játa að mér var
hvérft við. Ég þóttist vita, að
allt væri búið þeirra í milli,
hefði það þá nökkurn tíma nok'k
uð verið. En nú skaut því upp
aftur.
— Þú veizt sjálfsagt að ég er
alveg vitlaus í henn:, sagði hann
skjálfraddaður. — Og hef verið
það síðan við vorum krakkar.
Og ég er hrædidur um, að ég
hafi hlaupið á mig. Það er komið
ú.t um allt.
Hvað er komið út um allt?
Þetta virtist nú ekki sérlega
merkilegt eins og hann sagði frá
því, enda þóbt það væri hvim
Leitt. í stuttu máli sagt, var það
það að Don Morgar, hafði látið
það verða sitt fyrsta verk, eftir
að hann kom heim, að harð'banna
Audrey að hitta Tony.
— Hann hefði frétt að Tony
væri kvæntur maður, og Audrey
sagði, að hann hefði næstum
fengið kast. Hann sendi eftir
Tony og mér skilst, að þeir hafi
skammazt. Þú þekkir nú hann
Vinsæl jólagjöf
Picnic töskur
Geirþrúður er alin upp f litlu þorpi vestur á fjörðum. Sagan lýsir óhrifum þeim,
sem hún verður fyrir f heimabyggð sinni og fólkinu sem þorpið byggir. — Geir-
þrúður er ófromfœrin og feimin og þjóist af óslökkvandi menntaþrá, sem hún
faer að nokkru fullnœgt. Hún þráir vini og félaga, en á erfitt með að eignast þá
og samlagast öðru fólki. Hún þráir ást og eiginmann og heimili, en þar bregzt
lífið henni. — En barnið bregzt henni ekki. Barntð hennar — barnið sem hún
hefur eignazt með kvœntum manni — það er henni allt, og það fyllir líf hennar
þeim unaði, sem aðeins litlu barni er auðið að fylla líf móður. Og þegar barnið
hverfur úr lífi hennar á hún ekkert, er fyllt getur það tóm, sem það skyldi eftir.
SKU6GSJÁ
• SKUGGSJA • SKUGGSJA • SKUGGSJA • SKUGGSJA • SKUGGSJA •
fyrir 2—4—6 manns.
Urvals tegund
GEÍsíPf
Vesturgötu 1.
HAPPDRSTTI HÁSKÓLA ÍSLANDS
Á mánudag verður dregið í 12. flokki.
6.500 vinningar að fjárhæð 24.020.000 krónur.
Á morgun er síðasti heili endurnýjunardagurinn.
Happdrætti Hásköla Ísiands
12. FLOKKUR.
2 á 1.000.000 kr. 2.000.000 kr.
2 - 100.000 — 200.000 —
968 - 10.000 — 9.680.000 —
1.044 - 5.000 — 5.220.000 —
4.480 - 1.500 — 6.720.000 —
Aukavinningar:
4 á 50.000 — 200.000 kir.
6.500 24.020.000 kr.