Morgunblaðið - 20.02.1974, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 20. FEBRÚAR 1974
Gísii, Eiríkur 09 Helgl
inglbjörgu
JönsJóitur
„Hamingjan hjálpi mér.“ sagði mamma hans
Helga litla. „Það hlýtur að vera hræðileg veiki. í
hverju lýsir hún sér?“
„Hlaupum og stökkum,“ svaraði Helgi litli. „Öskr-
um og gólum.“ Hann andvarpaði svo mæðulega, að
mamma hans sendi hann inn í rúm og lét hann mæla
sig. Hún hélt, að hann hefði fengið þessa voðalegu
hamstraveiki.
Á starfsvellinum.
„Við verðum að fara út á starfsvöll á morgun og
byggja hús handa hamstrinum," sagði Helgi litli við
þá Eirík og Gísla. „Þar er hægt að fá nóg af spýtum
og svoleiðis drasli.“
„Borgarstjórnin lét flytja þessar spýtur þangað
handa krökkunum," sagði Eiríkur. „Hamsturinn
verður að fá hús. Það er ekki hægt að hafa hann í
skókassa lengur.“
„Nei, það er sko alls ekki hægt,“ sagði Helgi litli og
andvarpaði. „Það er ekki hægt, því að nú á mamma
ekki fleiri skókassa og hamsturinn nagar gat á þá
alla. Ég fann hann undir sjónvarpinu í morgun.
Mamma segir, að ég verði að fara með hamsturinn í
dýrabúðina, ef ég útvegi ekki búr handa honum.
Mamma segir, að hún sé orðin leið á að rekast á
loðna, gulskjöldótta rottu hingað og þangað um
íbúðina. Mammasegir.. .“
Jólagetraun barnanna
I síiUistu viku hcimsótti ukkur hér á ritstjórn Mbl. Eiríkur
Lfil'ssun frá Illoininiskoiói á Skeiðuin. Ilann varð, sí>m kunnugt
cr sá hcppni cr dregið var úr ölluin þeiin fjölda lausna sem
hárust í Jólagctraun barnanna ug hlaut stóru verðlaunin, skauta
að eigin vali.
Kinn af blaðainönnum Mhl. ók ineð huntim milli spurtvuru-
ver/lana. en livergi fékk Kiríkur aðalósk sína uppfvllta. ILuin
óskaði sér ncfnilega fshukkískauta. Þeir revndust ófáanlegir.
Kiríkur valdi sér því vandaða listhlaupsskauta, en svu að hann
yrði fyllilega áriíegður var kumið í Goðaborg ug þar fékk hann að
auki uppgerða íshukkfskauta, svu að hann fór ánægður heim á
Skeið.
Það kuin í Ijós, að Kiríkur hefur inikinn áhuga á Skautaferðum,
svu að verðlaunin kuina sér vel fvrir hann. Annars er hann
sveitadrengur, 11 ára gamall, og unir sveitalífinu vel. Af dýrum
þykir hunuin vænst uin hestana, á einn sein Gráni lieitir. ug nutar
hvert tækifæri sem gefst til hestainennsku.
Lausnirnar f „jólagetrauninni“ vuru hátt á annað þiisund
talsins. Vegna þessa inikla l'jölda var ákveðið að veita 25 auka-
lerðlaun. sem vuru bæktir. 21. af vennendum þeirra hafa nú
ýinist sótt þa'r eða fengið þær sendar. Fjórir aukavinningar eru
ósóttir, en þá eiga Hjördís Ilarðardóttir, Ilraunbæ 156 Rvík,
Sigrún Krlendsdóttir, Sólbergi Garðahreppi, Hrönn Pétursdóttir,
Lauganesvegi 81 Rvík ug Sigurður Rafn A. Levý, Hrfsakuti
\ .-II ún. Við vniiuinst til að sjá þau eða heyra frá þeim sem fyrst.
Gísli og Eiríkur skelltu báðir upp úr. Það vissu
allir í nágrenninu, að mamma hans Helga litla var
fremur málglöð kona og sagði bæði eitt og annað.
Aðallega annað.
„Það verður nú skemmtilegt að byggja hamstra-
hús,“ sagði Eiríkur. „Ég hef aldrei búið til hamstra-
hús fyrir.“
„Ekki ég heldur,“ sagði Gísli.
Drengirnir höfðu verið á starfsvellinum allir þrír,
enda var hann skammt frá heimili þeirra. Þar var
hægt að byggja hús, og Gísli, Eiríkur og Helgi áttu
hús. Þrjú hús meira að segja með undirgangi á milli
húsanna. Það voru glæsileg hús.
Kiríkur Leifssnn ineð skaulana. sein hann valdi.
£Nonni ogcTManni Jón Sveinsson
,.Jahá. Nú sé ég hann líka“, sagði ég. „En hvað get-
ur þetta verið, Manni? Hvort skyldi það vera skepna
eða maður?“
Bogga sá þetta nú líka og horfði á það með mestu
athygli.
„Hvað heldur þú, að það sé, Bogga?“ spurði óg.
„Ég held helzt, að það sé hross“, svaraði hún.
En Manni sá bezt af okkur öllum. Dg nú sagði hann:
„Nei, hross er það ekki. Ég er nærri viss um ,að
þetta er maður“.
Við störðum á þetta stundarkorn. Svarti bletturinn
var agnarlítill, en hann var alltaf á iði, þó að hanu
færi ekki liart. Stundum færðist hann neðar, stundum
til hægri og stundum til vinstri handar.
Nú sagði Bogga:
„Ég skil ekkert í því, hvað þessi maður getur verið
að gera þarna uppi. ef þetta er þá maður. Það eru
engir mannavegir þarna uppi“.
Freysteinn
Gunnarsson
þýddi
„Það segirðu satt, Bogga“, svaraði ég. „Það er und-
arlegt ferðalag. Ég skil ekkert í því heldur“.
„Og hann sýndist vera gangandi, svona um hásum-
arið. Það er líka eitthvað bogið við það“.
„Hesturinn hefur getað sloppið frá honum“, sagði
ég-
„Það gæti hugsazt“, sagði Bogga.
Við hlupum nú öll að mosavöxnum steini, sem var
skammt frá okkur, og settumst á steininn.
Alltaf sáum við til mannsins, hvernig sem á honum
stóð. Eftir því sem okkur sýndist, var hann á leið
niður fjallið.
„Hvert skyldi hann ætla?“ sagði Manni.
„Ég hugsa, að hann ætli til okkar“, svaraði Bogga.
„Og líklega verður hann hjá okkur í nótt“.
„Það væri gaman“, sagði Manni. „Þá getum við
spurt hann frétta og hvað hann hafi séð þarna uppi.
Við höfum aldrei komizt svona hátt“.
fflcb
ígunkoffÍÁU
— Hvaö á þetfa aö þýóa eigin-
lega??? — Af hverju er sunur
ininn kominn í öftustu röð???
— Jæja, ég verð að koma
mér...og þú þarft líka að
drífa þig ineð gatið á veggn-
um . ..