Morgunblaðið - 20.03.1974, Blaðsíða 5

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 20. MARZ 1974
Ægilegt ástand
r&WÍ&W; É; f 'i f »■ %
fMTTí.rfV»*ii.'iifi V. ' ^.-V'^'wwssöía-t*■£&■ —-.*•
Það er nú heldur lítil lukka á
Vestfjörðunum með þá alþing-
ismenn sem samþykktu fisk-
veiðilagafrumvarpið, og á það
jafnt við um línumenn og tog-
veiðimenn, og það má nú segja
að nokkuð hafi þurft til að sam-
eina þá aðila. Líkast til er það
hið eina, sem vinstri stjórninni
tekst jákvætt á stjórnartíma
sinum, — að sameina þjóðina
gegn sér.
Vestfirðingum stóð alltaf ógn
af fiskveiðilagafrumvarpinu.
Þeir sáu fram á það, að stór-
felld friðun fyrir togveiðum á
hefðbundnum togslóðum úti
fyrir öðrum landshlutum
myndi leiða til ofsóknar á
þeirra mið. Brezku samning-
arnir bættu svo ekki ástandið
fyrir Vestfjörðunum, þvi að þar
mega Bretar veiða allt árið
nema 2 mánuði (sept/okt).
Meðan þorskastríðið stóð
treystust þeir ekki til að vera
þar yfir harðasta vetrartímann,
og létti það mikið á sókninni.
Ástandið er nú þannig, að úti
fyrir Vestfjörðum og á fiskislóð
Vestfirðinga eru allir íslenzku
togararnir, þegar þetta er ritað,
nema kannski prír og flestir
brezku togaranna hér við land
nú, og er þessi floti ekki innan
við 80 skip til jafnaðar um þess-
ar mundir. Nú er svo komið, að
það kemur enginn bátur línu í
sjó fyrir Vestfjörðunum. I stað
þess, að reyna að bæta úr þessu
ástandi með öflugu eftirliti, var
haldið áfram í anda fiskiveiði-
lagafrumvarpsins og friðað eitt
helzta togsvæðið fyrir lfnubát-
ana — Víkurálssvæðið —.
Það virðist vera rótgróin trú
hjá stjórnvöldum, að fiskur
hagi sér samkvæmt reglugerð-
um — hann á að halda sig á
tilteknu svæði tiltekinn tíma og
láta veiða sig i tiltekið veiðar-
færi. — Auðvitað er þetta baga-
legur óvandi, sem íslenzkur
þorskur hefur vanið sig á, að
rása um alla fiskislóðina fram
og aftur og óvirða Alþingi og
stjórnvöld síns lands með þvi
að hlita ekki lögum og reglu-
gerðum. Það er nú samt Iukka
að ég tel, að þorskurinn getur
ekki lesið fiskveiðilagafrum-
varpið né reglugerðir Lúðvíks.
Hann fengi taugaáfall, ef hann
sæi, hvernig hann væri alltaf að
breyta öllum venjum sínum og
legði á flótta og sæist ekki meir
hér við land.
Það fór sem sé, eins og vænta
mátti, að þorskurinn á Víkur-
ássvæðinu hafði reglugerð Lúð
víks að engu og annað hvort
hvarf á brott inná annað friðað
svæði, eða svo saddur og gen-
verðugur, að hann át ekki
beitu, eins og fyrir hann var
lagt. Það veiddist ekkert á lín-
una á þessu svæði eftir friðun-
ina og línubátar hurfu þaðan
um leið og togararnir og svæðið
stóð eftir ónotað.
En það var ekki nóg með það,
að eitt bezta veiðisvæðið nýttist
engum í þrjár vikur um háver-
tíðina, heldur gerðist það, sem
mátti búast við, að allur togara-
flotinn færði sig uppá Barða-
grunnið og liggur þar í hára-
steinbit, litt nýtanlegum fiski,
og afleiðingarnar sennilega
þær, að steinbítsvertíð linubáta
vestra verður eyðilögð. Fisk-
veiðilögin gera ráð fyrir víð-
tæku valdi ráðherra og þetta er
einmitt ágætt dæmi um fisk-
veiðar eftir dagskipunum frá
Arnarhvoli og fiskveiðilaga-
frumvarpinu í heild.
Það er engin spurning um
það, að fyrir Vestfjörðunum
duga ekki svæðalokanir af
þessu tagi. Fiskur rásar svo
jafnt um alla fiskislóðina og
skipin þurfa að færa sig frá
degi tildags um hana alla. Eina
færa leiðin til að koma i veg
fyrir árekstra milli veiðarfæra
er að hafa öflugt eftirlit með
veiðunum. Það hlýtur að vera
hægt að annast það eftirlit með
varðskipunum, sem þarna
þurfa að vera, hvort eð er.
I grundvallaratriðum væri
það eftirlit þannig, að séð yrði
um, að þau skip, sem væru að
nýta tiltekið svæði, hvort sem
það væru línubátar eða togarar,
ættu réttinn, og aðvífandi skip-
um með önnur veiðarfæri væri
þá bægt frá.
Sameiginleg notkun kemur
þó vissulega til greina, þar sem
lfna liggur ekki í sjó nema
hluta úr sólahringnum og lfnu-
bátarnir draga hana upp á
nokkuð svipuðum tíma; eins
mætti hugsa sér margvfslega
tilhliðrunarsemi af hálfu togar-
anna á slóð eins og þessari, þar
sem auðvelt er að færa sig til
fyrir togara, svæðið er það stórt
og hægt að toga um 'það allt, þó
að það sé misaflasælt frá degi
til dags.
Við Lófót halda Norðmenn
uppi öflugu eftirlitsstarfi með
einum ellefu skipum enda flot-
inn stór þar — þúsundir báta

með minnsta kosti ferns konar
veiðarfæri. Við getum kannski
ekki sótt fyrirmyndir í þetta
eftirlitsstarf Norðmanna við
Lðfót, til þess eru aðstæður- of
ölíkar, en við ættum að geta
dregið þá ályktun af þessu eft-
irlitsstarfi-sem kemur í veg fyr-
ir árekstra, þar sem áður voru
oft blöðugir bardaga, að starf í
þessa veru sé það eina sem okk-
ur dugar.
Lúðvík Jósepsson hafði á dög-
unum í hótunum við Vestfirð-
inga í þingræðu, og sagði, að
það skyldi verða bið á því, að
hann hlutaðist til um þeirra
málefni. Hann skákar náttúr-
lega í þvi skjólinu, að Vestfirð-
ingar ná ekki til hans og senni-
lega er honum sama um þessi
fáu Alþýðubandalagsatkvæði á
Vestfjörðum.
En hann hefði betur fyrr
ákveðið að hlutast ekki til um
málefni Vestfirðinga. Það var
Lúðvik Jósepsson, sem barði
fiskveiðilagafrumvarpið i gegn
fyrir jólin, en eins og áður seg-
ir, er það önnur aðalorsök þess,
hvernig málum er nú komið f
þessum fjðrðungi, þar sem hver
maður hfirá fiskveiðum.
Vestfirzku þingmennirnir
sitja svo í þeirri skömm, að láta
Lúðviki haldast það uppi að
senda allan íslenzka togaraflot-
ann á vestfirzku miðin—. Vest-
firðingar áttu tvo menn í fisk-
veiðilaganefndinni ogþó að það
sé kannski rétt, sem sjómenn
sögðu, að annar þeirra héldi, að
bílar gengju fyrir grænum
baunum, og því ekki mikils af
honum að vænta i flóknum fisk-
Framhald á bls. 31
m I II 'llllll VERÐTRYGGI
I HAPPDRÆTTISLÁN RÍKISSJÓÐS 1974
SkuMabréf þ«tta •< hhiU tvð hundruS og nmmthi mlllión kr«Mi akuldabréfalótia> rkMöaa
Vagatjóð* og «r gatUS út aamkvamt halmlld I Ijárlðgum fyrlr árlS 1974,
•tor. Iðg um tkattalaga moSfarS varSbréfa o. IL. aam r*laa|ðSur _>*lur Innanlanda, fré a
1974, um fjárðflun Ul <mga- og brúaoarSa é SkalBaréraandl, ar opnl hrlngvag um landl
Riklttjóður ar akuldugur handhafð þftaa akuMabréfy ypi W. þýfVOd KfÓmif,-
é
SKU LDABREF.
0
varSbétum I hlutfaW vfS þá hatkkun, ar
UMu framfaaralukoatnaSar, ar raiknuB
20. mara 1974 Uf gjalddaga bréfa þataa 20.
mart 1904. Miðaðai vlð tkréningu Hagttofu
Itlandt é vltHðhi framfaaralukoatwaSar. _

É KILJjUOO VERÐTRYGGT
HAPPDRÆTTISLÁN RlKISSJÓÐS 1974
Skuldabréf þatta ar hlutl tvð hundruS og ftmmtiu fnUlfón kréna akuldabréfalána rklaaJéSa <mgna
VagatjóS* og ar gaflS út tamkvaml hoimlld I f)árlðgum fyrir árlS 1974,
. ------------- - " --a rrklttjóður aalur Innanlandt, fré a
ator. Iðg um tkattalaga maSlarS varSbréfa o. «., aam ríkltt|óður aalur Innanlandt, fré
1974, um fiárðflun tlt vaga- og brúaoarSa é Skaiðaráraandl, ar opni hrlngvag um tan
j. , RklaaiéSur ar tkuldugur handhafa þraa akuldabréfa um tvð þúaund krénur.
[Vt RiklaajóSur andurgralStr tkuldina maS

__________S varSbréfa o. fl-, 9....—,------------ ----- —
tM vaga- og brúaoarSa é SkalBaréraandi, ar opnl hrlngvag ur
r akuldugur handhafa þaaaa akuldabréfa um tvé þúaund krér
VERÐTRYGGT
RlKISSJÓÐS 1974
halmlld I fjárlðgum fyrir áriS 1974,
>étum I hlutfalll viS þé hmkkun, ar
kann aS vtrSa á lánatimanum é þalrrl vlaé-
tðhi framfmraiukoatnaSar, ar raknuS ar
ara 1974 tH gialddaga bréft þaaaa 20.
mara 1904. MlSaS ar viS akráningu Hagttofu
tkuldatoréf þatta fytnM é 10 árum Iré
tfémutUrMherrm

Bréfin
brúa
bilió
Framkvæmdir við vega- og brúagerð
á Skeiðarársandi vegna hringveg-
arins hafa gengið samkværrit áætl-
un. Þessar framkvæmdir eru fjár-
magnaðar með fé, sem inn kemur
fyrir happdrættisskuidabréf ríkis-
Nú er unnið að gerð varnargarða og
brúar yfir Skeiðará, sem mun verða
lengsta brú landsins, 900 metra
verið beðið eftir þeirri brú, sem nu
er að verða að veruleika.
Enn vantar nokkuð á, að bilið sé
brúað, þess vegna eru nú til sölu
hjá bönkum og sparisjóðum um land
allt verðtryggð happdrættisskulda-
bréf ríkissjóðs, þau kosta 2000
krónur.
Bruum bilið.
) SEÐLABANKI ISLANDS