Morgunblaðið - 20.03.1974, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 20. MARZ 1974
15
Hljómeykið
heldur sína fyrstu
hljómleika
Söngvararnir f Hljómeykinu, talið frá vinstri, efri röð: Ilafsteinn Ingvarsson, Rúnar Einarsson,
Kristín Ölafsdóttir, Bjarki Sveinbjörnsson og Halldór Vilhelmsson. Neðri röð frá vinstri: Guðfinna
Dóra Olafsdóttir, Helga Gunnarsdóttir, Aslaug Ölafsdóttir og Ruth Magnússon. A myndina vantar
Guðmund Guðbrandsson og hljóðfæraleikarana þrjá.
£ Næstkomandi laugardag
verða hljómleikar f Norræna
húsinu, þar sem flutt verða tón-
verk eftir ýmsa hiifunda, eldri
og yngri, og eru þau öll flutt
hér á landi f fyrsta sinn. Flytj-
endur eru nýstofnaður sam-
starfshópur söngfólks og hljóð-
færaleikara, sem nefnir sig
„Hijómeykið". Hann stefnir að
því að skapa nýjan vettvang
fyrir tónlistarfólk, sem vegna
daglegs brauðstrits hefur ekki
tfma til að æfa og undirhiía
heila hljómleika — m.a. fólk,
sem iðkar tónlist eingöngu f
frfstundum en með allgóðum
árangri og gæti í samvinnu við
aðra átt hlut að fjölbreyttu og
skemmtilegu hljómleikahaldi
og þannig komið oftar fram op-
inberlega.
0 Flestir aðstandenda Hljóm-
eyksins eru við nám og störf f
tónlist en nokkrir stunda alls
öskyld störf, svo sem trésmfðar,
rafvirkjun, tannlækningar og
heimilisstörf.
Á blaðamannafundi, sem
Hljómeykið hélt í vikunni, kom
fram, að hugmyndin er að
starfa sem nokkurs konar
„kammerflokkur" og að þátt-
takendur í hljómleikum hans í
framtíðinni verði ýmist fleiri
eða færri eftir atvikum og ekki
endilega alltaf sama fólkið.
Hópurinn hefur enga formlega
stjórn né stjórnanda í músik-
flutningi. „Við skiptum með
okkur verkum og vinnum öll í
sameiningu að hverju verkefni
fyrir sig“ sögðu Hljómeykisfé-
lagar.
Söngvararnir f hópnum eru
tíu: Áslaug Ólafsdóttir, Guð-
finna Dóra Ölafsdóttir, Helga
Gunnarsdóttir, Kristín Ólafs-
dóttir, Ruth Magnússon, Bjarki
Sveinbjörnsson, Guðmundur
Guðbrandsson, Hafsteinn
Ingvarsson, Halldór Vilhelms-
son og Rúnar Einarsson — og
hljóðfæraleikararnir þrir,
flautuleikararnir Geir Illguth
og Jósef Magnússon og Páll
Halldórsson, cellóleikari, en
þeir leika allir f Sinfóníuhljóm-
sveit íslands.
Reyndastur söngvari í hópn-
um er að sjálfsögðu hin kunna
söngkona Ruth Magnússon og
eru sumir hinna söngvaranna
nemendur hennar. Þeir hafa
jafnframt allir starfað lengi eða
öðru hverju með Pólýfónkórn-
um og halda því áfram, a.m.k.
einhverjir þeirra.
Stofnun Hljómeykisins kom
til alvarlegrar umræðu í síðari
hluta janúar sl. að sögn þeirra
félaga, og hafa þeir síðan unnið
að undirbúningi hljómleik-
anna, komið saman til æfinga í
frístundum, á heimilum hvers
annars til skiptis.
A hljómleikunum á laugar-
daginn, — sem verða tvennir,
kl. 3 og kl. 5 síðdegis — verða
flutt verk eftir 16. og 17. aldar
tónskáldin Thomas Morley,
John Bennet, Tobias Hume, Or-
lando di Lasso og Adriano
Banchieri, 19. aldar tónskáldið
Maurice Ravel og 20. aldar tón-
skáld tvö, Tadeusz Baird (f.
1928) og Richard Rodney Benn-
ett (f. 1936).
Á næstu hljómleikum Hljóm-
eykisins, sem fyrirhugað er að
verði i júní nk., er ætlunin að
taka fyrir íslenzk verkefni ein-
göngu.
Þess má að lokum geta, að
nafnið Hljómeyki er sett saman
úr orðunum „hljómur" og
„eyki“ en að sögn þeirra félaga
nefndist eyki sá hópur dráttar-
dýra, stór eða smár eftir atvik-
um, sem spenntur var fyrir
vagn og dró hann áfram með
sameiginlegu átaki. Hugsar
þessi samstarfshópur sér að
verða þess konar eyki, sem með
sameiginlegu átaki stuðli að
aukinni fjölbreytni i tónlistar-
flutningi með kynningu ýmiss
konar tónverka og hlutdeild
ýmissa tónlistariðkenda, sem
ella mundu koma sjaldnar fram
opinberlega eða alls ekki, sök-
um timaskorts og anna við önn-
ur störf.
Sinfóníutónleikar
Athugasemd við um-
mæli vegamálastjóra
VEGNA ummæla vegamálastjóra
í Morgunblaðinu föstudaginn 15.
marz sl. vil ég undirritaður taka
fram eftirfarandi:
1. Hinar röngu dagsetningar í
frétt Mbl. 12. marz sl. af bilun
brúarinnar á Andakílsá, vestan
Skorradalsvatns, eru ekki frá mér
komnar, heldur eiga þær að
skrifast á reikning þrentvillu-
púkans. Þetta hefði Mbl. væntan-
lega getað upplýst, hefði vega-
málastjóri leitað eftir þvi.
2. Föstudaginn 8. marz sl. var
ein vika liðin frá því að e'g lét
starfsmenn vegagerðarinnar í
Borgarnesi vita um, að brúin væri
farin að gefa sig, en þann dag
sagði einn starfsmaður vega-
gerðarinnar mér, að enn hefði
ekkert heyrzt frá brúarverkfræð-
ingnum, sem hefði með málið að
gera, þrátt fyrir það, að hann fékk
það til meðferðar strax og vitað
var um skemmdirnar, 28. febrúar.
Þessi viðkomandi starfsmaður
lofaði að ýta enn við verkfræð-
ingnum syðra, „hvað svo sem út
úr því kynni að koma“, eins og
það var orðað.
3. Hvað vatnavextina snertir, þá
er það rétt, að þeir voru miklir,
miðað við venjulegt vatnsmagn í
ánni, en því fer þó fjarri, að
ástandið hafi verið eins og vega-
málastjóri lýsir því. (Segir dýpið
hafa verið 2—3 metra, straum
þungan og að mikils isreks hafi
gætt á köflum). Sem dæmi um
þessar ýkjur má nefna, að
skömmu eftir að brúin bilaði ætl-
aði jeppabifreið að fara yfir ána
fyrir vestan brúarstæðið, en þar
er mun dýpra en fyrir austan það.
Bifreiðin stöðvaðist í miðri ánni
og þurfti ökumaður að vaða i land
til að sækja hjálp. Vatnið náði
honum i mitti.
4. Ef mittishátt vatn var of
mikið til að hægt væri að athafna
sig við viðgerðina var auðvelt að
ráða bót á þvi, og er raunar býsna
undarlegt ef starfsmenn vega-
gerðarinnar, sem vegamálastjóri
segir, að hafi komið þrisvar sinn-
um á staðinn, hafa ekki komið
auga á það. Við vatnsósinn er
vatnsmiðlun fyrir Andakílsár-
virkjun, svo sem flestir munu
vita, er þarna hafa átt leið hjá.
Þegar brúin brast var vatnsmiðl-
unarskurðurinn alveg lokaður.
Ekki er úr vegi að spyrja vega-
málastjóra, hvort nokkurn tima
hafi verið farið fram á það við
starfsmenn Andakílsárvirkjunar,
að þeir opnuðu skurðinn til að
létta vatnsþunganum undan
brúnni? Hafi starfsmennirnir
ekki látið sér detta það í hug var
önnur afar einföld leið til að leysa
vandann, en hún var sú, aö rjúfa
skarð í veginn fyrir sunnan brúna
og hleypa vatninu þannig undan
henni. Þegar á þetta er litið sér
hver maður, hversu haldlaus rök
vegamálastjóra eru til að hreinsa
vegagerðina af ófyrirgefanlegu
aðgerðaleysi hennar.
5. Að lokum mælist ég til þess
við Sigurð Jóhannsson vegamála-
stjóra, að hann komi sjálfur á
staðinn og kynni sér staðreyndir
málsins af eigin raun áður en
hann öðru sinni kynni að gefa út
athugasemdir, sem engan veginn
fást staðizt. „Varnir“ þær, sem
hann hefur viðhaft í máli þessu,
eru hvorki honum né öðrum til
gagns.
Virðingarfyllst,
Davfð Pétursson,
Grund,
Skorradal.
Efnisskrá:
Cershwiln — Kúbanskur
forleikur Q Gottschalk —
Nótt í hitabelt-
inu □ Thomson — Land-
brot [[] Gershwin — Svíta
úr Porgy and
Bess □ Einsöngvarar:
Nancy Deering og Robert
Mosley □
Stjórnandi:
Richard Kapp □
Á aukatónleikum Sinfóníu-
hljómsveitarinnar var margt að
sjá og heyra. Prúðbiiin og falleg
börn úr Kópavogi, sem léku bæði
vel og hreint, kvikmyndasýningu
um skefjalausa grimmd og græðgi
mannsins og hrollvekjandi dóm
náttúrunnar og skemmtilega og
vel flutta söngva úr óperunni
Porgy and Bess.
Það er ekki nóg að setja saman
efnisskrá með léttri tónlist og
auglýsa siðan, því ekki er vitað, að
hve miklu leyti umtal manna og
áhugi starfar af þörf fyrir létta
tónlist eða er vegna þess, að hún
er mest um hönd höfð. Vist er, að
þeir, sem aðallega gera sér far um
að stilla létri og alvarlegri tónlist
upp sem andstæðum, hafa látið
sig vanta á þá tónleika, sem helg-
aðir voru létri tónlist. Nú bregð-
ur svo við, að slíkir tónleikar eru
vel sóttir og nýjum' andlitum
bregður fyrir meðal hljómleika-
gesta. Mér er ekki grunlaust, að
börn i Kópavogi valdi hér nokkru
„II ún er ekki fríð hún Árný,
hún er stórfalleg," sagði meist-
ari Kjarval um Árnýju
Filipusdóttur. fyrrum skóla-
stjóra Húsmæðraskólans í
Hveragerði. Arný er áttræð í
dag, eins og sagt er frá I Dag-
bókinni.
Arný hefur skrifað margt f
Morgunblaðið og ávallt fengur
að greinum hennar. Blaðið
sendir henni beztu afmælis-
kveðjur f tilefni dagsins og
birtir þessa mynd af afmælis-
barninu og málverki meistara
Kjarvals.
Tónllst
eftir JÓN
ÁSGEIRSSON
og er það vel. Það sýnir, að börnin
eru framtíðin og þau ein eru þess
megnug að hafa menningarlega
séð, vit fyrir foreldrum sínum.
Það starf, sem Björn Guðjónsson
og samstarfsmenn hans hafa
unnið, verður ekki metið til fjár
og mun um ókomin ár hafa happa-
drjúg áhrif á hljóðfærakennslu í
landinu. Fyrsta verkið á efnis-
skránni, Kúbanskur forleikur eft-
ir Gershwin, er óttaleg samsuða
dægurhljóðfalls og stefja, án
allrar þeirrar skerpu, sem stund-
um heyrist í hinni svokölluðu
suðuramerisku danstónlist. Ekki
var hærra risið á næsta verki.
Þátttaka barnanna úr Kópavogi
lyfti verkinu upp úr drepandi til-
breytingarleysi og satt að segja
vonaði ég, að þau fengju að spila
meira en raun varð á. Varðandi
sýningu kvikmyndarinnar með
fjörða verki þessara tónleika vil
ég leyfa mér að varpa fram þeirri
spurningu, hvort ekki sé til ein-
tak af myndinni með tónbandi.
Hvort sem mönnum líkar betur
eða verr, hafa tilraunir lista-
manna til sameiningar listgreina
nær ávalt misheppnazt.
Kvikmyndin hefur ávallt ráðið,
en tónlistin hlýtt. Ef tónlistin er
sjálfstæð, myndast ekki tengsl
milli myndar og tónlistar. Sterk
myndgerð yfirtekur athygli
manna, enda er það talin góð
kvikmyndatónlist, sem enginn
tekur eftir.
Tónlist Thomsons við kvik-
myndina er sviplftij, var i lla leikin
og passaði ekki við kvikmyndina
efnislega eða í tíma. Aftur á móti
er kvikmyndin sjálf timabær að-
vörun okkur íslendingum, sem nú
erum að hefjast handa við að
brjóta land. Svitan úr Porgy and
Bess var eins og hressandi gustur
i hitamollu. Sérstaklega var söng-
ur Roberts Mosley skemmtilegur.