Morgunblaðið - 31.01.1975, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 31. JANÚAR 1975
Steingrímur Vigfússon
innheimtumaður - minning
liðu. Var Bergþór í tengslum við
Fiskideild, síðar Hafrannsókna-
stofnun svo og við Fiskifélagið að
nokkru, um tveggja áratuga skeið
frá um 1950 til 1970. Kunni hann
þvi mjög vel að vera þannig á ný
kominn i snertingu við sjóinn.
Kaup var auka-atriði. Hugsaði
hann um veiðarfæri og annan
veiðiútbúnað þessara stofnana af
alkunnri samvizkusemi, enda
þoldi maðurinn ekki bruðl eða
aðra óráðsíu.
Bergþór var maður hreinskipt-
inn, snöggur uppá lagið og gat
verið beinskeyttur i tilsvörum.
Eru mörg tilsvör hans fleyg, eink-
um meðal togaramanna.
Er ekki grunlaust um, að sum
þeirra hafi verið aukin f meðför-
um og Bergþóri jafnvel kennd
ýmis hnyttiyrði, eins og titt er
þegar slikir menn eiga í hlut.
Ég kynntist Bergþóri fyrst að
marki fyrir rúmlega 20 árum.
1 dag fer fram frá Fossvogs-
kirkju útför Kristinar Árnadótt-
ur, fyrrum húsfreyju á Ragn-
heiðarstöðum í Flóa. Nokkur
kveðjuorð um þessa hugljúfu
konu segja ekki mikið af þeirri
miklu sögu manngæsku.dugnaðar
og umburðarlyndis, sem Kristín á
Ragnheiðarstöðum spann með lífi
sínu, en ekkert er manni ljúfara
en það fólk, sem sýnt hefur manni
tryggð og traust í hvívetna.
Margs konar svipbrigði ber fyr-
ir í önn dagsins og kemur þar
ýmist til, bæði dapurlegt og gleði-
legt, en sumir þættir skera sig úr
og eru hafnir upp yfir annað
þannig að þeir veita manni ávallt
gleði og öryggi þegar maður
hugsar til þeirra. Þannig er
minningin um Kristínu á Ragn-
heiðarstöðum. Minningin um
hana er eins góð og hún sjálf var í
lífi sinu, eins sviphrein og það
bezta sem maður finnur í lífi sam-
ferðafólksins.
Þau hjón, Kristín og eftirlifandi
eiginmaður hennar, Sighvatur
Andrésson, áttu mikið myndar-
heimili saman og þar áttu margir
góða að, því ávallt var mikill
fjöldi barna og gesta í heimili hjá
tn
e\i
<D
Hafði að sjálfsögðu heyrt manns-
ins getið áður.
Mikil vinátta var milii Bergþórs
og Guðrúnar konu hans og tengda
foreldra minna og ættartengsl,
því að Guðrún og Pétur tengda-
faðir minn voru systkin. Reynd-
ust Bergþór og Guðrún mér og
mínum tryggir vinir alla tið og þá
ekki sízt börnunum, því að bæði
voru barngóð mjög. Eru ótaldir
þeir dagar, er þau buðu smáfóik-
inu heim uppá góðgerðir og þá
jafnan að lokinni skoðunarferð
um höfnina eða upp í sveit.
Bergþór var maður vinmargur
og vinfastur. Þegar mér verður
hugsað til allra þeirra heiðurs-
manna, er ég kynntist hjá honum
— sumir eru horfnir, aðrir aidnir
orðnir — og þegar ég jafnframt
minnist þeirra gömlu fræða, að
kenna megi mann af vinum hans
eða þeim er hann helzt kýs að
umgangast, þarf Bergþór Teits-
son ekki að óttast dóm heirra. er
erfa landið. Már Elfsson.
þeim sæmdarhjónum í sveitinni
og að öllum var hlúð með hlýju og
drengskap þannig að það bezta
var laðað fram i hverri
manneskju.
Maður fann það vel strax á
æskuárunum hve Kristín var sér-
iega myndarleg húsmóðir, en
skildi það þó enn betur eftir því
Framhald á bls. 22
Fæddur 12.8 1918
Dáinn 25.1 1975.
S.l. laugardagsmorgun andaðist
í Landakotsspitala, Steingrímur
Vigfússon innheimtumaður hjá
Samvinnutryggingum, eftir mikil
og langvinn veikindi.
Við vinir Steingrims bjuggumst
ekki við, að kallið kæmi svo
snöggt, sem þó varð, enda þótt
allir vissu, að sjúkdómur hans var
aivarlegur.
Steingrimur fæddist 12. ágúst
1918, að Laxárdal í Þistilfirði, og
eru foreldrar hans Vigfús Sigfús-
son og Aldis Sigurgeirsdóttir, sem
bæði eru háöldruð. Vigfús er bú-
settur á Raufarhöfn, en Aldís er á
elliheimilinu Skjaldarvík.
Steingrímur átti 7 háfsystkin og
eru 2 þeirra farin á undan honum
yfir móðuna miklu.
Hann fór með móóur sinni aust-
ur á Fljótsdalshérað. þá 4 ára
gamall og var þar á ýmsum
bæjum með móður sinni, en 10
ára að aldri fór hann að Flögu í
Skriðdal og ólst þar upp.
Að Litla-Sandfelli í Skriðdal,
kom Steingrimur um 20 ára að
aldri og þá varð hann þeirrar
gæfu aðnjótandi að hitta fyrir eft-
irlifandi eiginkonu sína, Maríu
Jensen, sem þar ólst þá upp.
Þau Steingrímur og María
gengu í hjónaband þann 2.
september 1944 og hófu fljótlega
búskap og bjuggu þá um tíma á
Ánastöðum i Breiódal. Arið 1947
fæddist þeim dóttirin Kristbjörg,
sem er eina barn þeirra og er hún
var aðeins þriggja mánaða gömul
veiktust þau Steingrimur og
María og voru um nokkurn tíma á
Kristneshæli.
Dóttirin litla var þá í fóstri hjá
hjónunum Hólmfriði Þóoddsdótt-
ur og Sveinmari Jónssyni, sem þá
bjuggu á Dagverðareyri við Eyja-
fjörð. Reyndust þau Kristbjörgu
litlu sem bestu foreldrar þann
tíma, sem hún var hjá þeim og
ávallt síðar. Sveinmar er nú lát-
inn fyrir nokkrum árum. Krist-
björg var hjá þeim hjónum i um 4
ár, en fluttist þá til foreldra
sinna, sem þá höfðu stofnað heim-
iii á Akureyri. A Akureyri vann
Steingrimur við verzlunarstörf.
Til Reykjavíkur fluttist fjöl-
skyldan árið 1958 og hóf Stein-
grímur þá að vinna í verzl. Fálk-
anum og vann þar i um 11 ár. Árið
1970 hóf hann að vinna hjá Sam-
vinnutryggingum sem innheimtu-
maður og vann þar til dauóadags.
Steingrimur átti við mikla van-
heilsu að striða siðustu æviár sín
og það vissum við, sem sæmilega
þekktum hann, að oft var hann
sárþjáður, þótt hann gengi sem
heill til vinnu sinnar og slik var
samviskusemin, að hann leyndi
veikindum sínum sem mest hann
mátti, enda vildi hann reynast
sínum vinnuveitendum sem best
hann gæti og vissu því oft aóeins
hans nánustu hversu þjáður hann
var.
Hann hafði órúlegan lífsþrótt,
enda var lifsviljinn mikili og kari-
mennska honum í blóð borin.
Steingrímur var fallegur maður
og karlmannlegur og það sópaði
að honum, er hann var kominn á
bak viljugum hesti, en mesta un-
un hans var hestamennskan.
Hann og fjölskylda hans áttu
ávallt hesta og munu hafa átt
marga góða gæðinga og þeir voru
margir, sem leituðu ráða hjá
Steingrími, ér gefa þurfti hesti
lyf, eða ef járna þurfti hest, enda
fóru margar hans fristundir í að
liðsinna öðrum i sambandi við
hesta og það hafa kunnugir sagt
mér, að slíkt hafi hann aldrei talið
eftir sér og hann hirti hesta sina
svo af bar. Hann gat þó síðari árin
minna helgað sig þessu áhuga-
máli sinu, en var ávallt ráðgjaf-
inn, en eiginkona hans og dóttir
sáu um hirðinguna, enda áhugi
þeirra á hestunum samur og hans.
Það var sem leiftraði hamingja
frá Steingrimi er hann í hópi vina
og fjölskyldu talaði um þennan
eða hinn gæðinginn og margar
ljósmyndir eru til á heimili hans
af gæðingunum.
Steingrimur var einstakur
heimilisfaðir og bar hamingju
fjölskyldu sinnar fyrir brjósti
framar öllu og er missir þeirra
þvi mikill og vandfyllt skarð
hans. Heitast held ég, að hann
hafi unnaó litlu dótturdóttur-
sinni, Mariu Steingerði, sem nú er
þriggja ára að aldri og hefur búið
á heimili Steingrims og Mariu frá
Kristín Arnadóttir frá
Ragnheiðarstöðum í Flóa
27
fæðingu, en nýlega höfðu þau
Kristbjörg og unnusti hennar,
Baldur Sigurðsson, fest kaup á
ibúð í húsinu og var þess beðið
með tilhlökkun, að Steingrímur
kæmi heim og fjölskyldurnar
festu rætur fyrir alvöru i húsinu,
sem þau nú áttu allt, en það er að
Samtúni 28, Reykjavik.
Ég, sem þessar línur skrifa, átti
því láni að fagna að kynnast
Steingrími og fjölskyldu hans
fljótlega eftir að þau fluttust til
Reykjavíkur, en hafði áður þekkt
þau af afspurn, en móðir mín og
móðir Maríu voru uppeldissystúr.
Hafa kynnin verið náin og góð-
ur vinskapur, sem aldrei hefur
neinn skugga borið þar á. Sérstak-
lega viljum við hjónin þakka vin-
semd þeirra við okkur og einkum
þó við litla son okkar, sem fæddist
tveimur dögum eftir að Stein-
grfmur varð fimmtugur.
Steingrimur hafði yndi af börn-
um og kom það vel fram gagnvart
litla syni okkar og minntist hann
þess oft er hann eitt sinn kom i
hesthúsið til Steingrims, þá korn-
ungur, og fékk að sitja á baki eins
af hestum Steingrims.
Steingrimur var algjör reglu-
maður, en kunni þó vel að
skemmta sér í vinahópi. Ég gæti
haldið áfram upptalningu um
ágæti þessa látna vinar okkar, en
veit, að þess þarf ekki, enda vissu
allir, sem til þekktu, hver ágætis-
maður hann var.
Yfir fjölskyldu hans hvilir nú
mikil sorg og söknuður þeirra,
sem misst hafa elskulegan
Framhald á bls. 22
Gagnkvæmt tryggingtifélag ?
Já, Samvinnutryggingar g.t. eru
gagnkvæmt tryggingafelag.