Morgunblaðið - 16.05.1976, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 16. MAI 1976
Eigmmaður minn,
STURLAUGUR H. BÖÐVARSSON
útgerðarmaður Akranesi,
er látinn
Rannveig Böðvarsson.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vináttu við andlát og jarðarför
systur okkar
SIGRÍÐAR JÚLÍÖNNU JÓNSDÓTTUR,
frá Bárugerði, Miðnesi.
Sérstakar þakkir eru færðar forstjóra og hjúkrunarliði Sólvangs, Hafnar-
firði
Jóna Jónsdóttir,
Guðbjörg Jónsdóttir.
Konan min
GUORÚN JÓNSDÓTTIR,
frá Brimhóli,
Vestmannaeyjum
er lést 5 maí s I , verður jarðsungin frá Fossvogskirkju þriðjudaginn
1 8 maí kl 1 3 30 e h
Hannes Sigurðsson
og bömin.
Eiginmaður minn. +
EIRÍKUR ÞORSTEINSSON,
fyrrv. alþingismaður.
verður jarðsungmn frá Fossvogskirkju þriðjudaginn 18 mai kl 3
Anna Guðmundsdóttir.
+
EINAR G. EYJÓLFSSON,
fyrrverandi fiskmatsmaður
á ísafirði
andaðist 5 maí s I Jarðarförin hefir farið fram
Ingvar Einarsson
Aðaiheiður Einarsdóttir
Ólafur J. Einarsson
Asgeir Einarsson
Ólöf Einarsdóttir
Ellen Einarsdóttir
Hrefna Einarsdóttir
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
JÓN Á SUMARLIÐASON,
fyrrv. bifreiðaeftirlitsmaður,
Kópavogsbraut 5, Kópavogi,
sem andaðist föstudagmn 7 maí verður jarðsunginn frá Fossvogs-
kirkju, mánudaginn 1 7 mai kl 1 5 00
Hrefna Ólafsdóttir,
Ólafur Reynir Jónsson, Sigrún Kristinsdóttir,
Guðrún Sif Jónsdóttir, Davíð Guðmundsson,
Hallgrímur Smári Jónsson. Jóhanna B. Hauksdóttir,
og barnaböm
+
Eiginmaður mmn, faðir okkar, tengdafaðir og afi
MAGNÚS VIGFÚSSON
húsasmíðameistari
Stigahlíð 42 Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunm þriðjudaginn 18 maí klukkan
1330
Sólveig Guðmundsdóttir
Hólmfríður Magnúsdóttir
Vigfús Magnússon
Guðmundur Magnússon
tengdabörn og barnabörn.
+ Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og jarðarför móður
okkar, tengdamóður og ömmu,
KRISTÍNAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
ÁSI
Bergi.
Keflavík,
Sérstaklega þökkum við starfsfólki og læknum sjúkrahúss Keflavikur
fyrir góða umönnun í veikindum hennar
Einir Jónsson, Guðrún Jörgensdóttir,
Guðmundur Jónsson, Dagbjört Jónsdóttir,
Ólína Þorman, Ragnar Jónsson,
JófrlSur Jónsdóttir, Pálmi Guðmundsson.
Steinn JúlíusÁrna-
son — Minning
Fæddur 18. júlí 1899.
Dáinn 9. maf 1976.
Mánudaginn 10. maí barst mér
sú sorgarfregn að Júlíus hefði
kvöldið áður andast í Borgar-
sjúkrahúsinu.
Steinn Júlíus Árnason, en svo
hét frændi minn fullu nafni,
fæddist að Hvammi í Dýrafirði 18.
júlí 1899. Hann var sonur Árna
Einarssonar stýrimanns og bónda
i Hvammi, og eiginkonu hans,
Ragnheiðar Steinsdóttur Krist-
jánssonar bónda þar.
Hjónin Ragnheiður og Arni
eignuðust 3 börn, en tvö þeirra
létust skömmu eftir fæðingu.
Július varð þvi einkabarn for-
eldra sinna og augasteinn móður
sinnar. I Hvammi ólst hann upp
fyrstu sjö æviárin, en þá barði
sorgin enn á dyr Hvammsbæjar-
ins. Árni faðir Júliusar drukknaði
í ofsaveðri úti af Vestfjörðum.!
Varð þá Ragnheiður að snúa frá;
búskapnum og flutti með einka-
son sinn út á Þingeyri. Þar stund-
aði hún alls konar verkakonu-
störf, meðal annars uppskipun úr'
skipum, salt og kolaburð. Myndi
mörgum fullfriskum karlmann-
inum nú á tímum hafa þótt slíkt
hið mesta puð, en lífsbaráttan var
hörð í þá daga og ekkí spurt hvort
starfið væri erfitt, heldur aðeins
hvernig leysa mátti það fljótt og
vel. Sannarlega lagði þetta fólk
með vinnu sinni fram drjúgan
skerf til að skapa okkur, sem nú
erum uppi, betri aðbúnað og betri
lífskjör. Mætti unga fólkið nú
jafnan minnast þessa fólks nú,
þegar það kvartar undan erfiðum
lífskjörum sínum.
Við þessar kringumstæður ólst
Júlíus upp i móðurfaðmi og tók
strax til hendi er aldur og kraftar
leyfðu. Fljótt kom í ljós að það'
voru töggur í Júlíusi, og ungur
braust hann suður til Reykja-
víkur þar sem hann komst í tré-
smíðanám. Lauk hann sveinsprófi
í trésmíði og prófi frá Iðnskól-
anum í Reykjavík með ágætum.
Eftir það fluttist móðir hans
suður, og bjó á heimili Júlíusar æ
síðan. Hugsaði hún um heimilið
þar til Júlíus fór að búa. Fyrri
kona hans var Guðríður Guð-
mundsdóttir frá Bæ í Súganda-
firði. Eignuðust þau tvö myndar-
leg börn, sem nú eru nýtir þjóð-
félagsborgarar, Árna Steinsson
fulltrúa hjá Eimskipafélagi Is-
lands, og Guðríði skrifstofustúlku
hjá Smjörlíkisgerðunum. Eftir
skamma sambúð andaðist Guð-
ríður og Július stóð einn ásamt
aldraðri móður sinni með tvö ung
börn. Varð hann þá að koma börn-
unum fyrir, sem honum þótti mið-
ur, en nokkrum árum siðar kynnt-
ist hann góðri konu, Önnu S.^
Ólafsdóttur. Felldu þau hugil
saman og giftust. Gat Július nú
tekið börnin til sín á ný og veitt
þeim hlýju er hann þráði. Gekk
Anna börnunum í móðurstað og
hefur reynst þeim frábær móðir.
Ástúð þeirra hjóna var líka mikil
og gestrisni á heimilinu til fyrir-(
myndar.
Heimilið og vinnan áttu hug
Júliusar allan. Metorð og ver-
aldarvaldagræðgi voru honum
fjarri skapi.
Snemma á starfsferli sinum
kom hann sér upp trésmíðaverk-
stæði og bjó það fullkomnum
vélum. Smiðaði hann þar glugga,
hurðir og innréttingar. Hann
byggði mörg hús í Reykjavik og
voru þau vönduð smíði og ódýr,
því að Júlíus var sanngjarn
maður. Hann gat ekki hugsað sér
að selja sína vinnu dýrt, nutu þar
margir góðs af og ekki sist ég, sem
þessar linur hripa.
Nú þegar Júlíus er allur
hrannast að mér endurminn-
ingarnar frá Bragagötu, Lokastig,
Karlagötu, Miklubraut og Njörva-
sundi, en allir þessir staðir hver
og einn voru í reynd kapítuli í
lífssögu hans, sem við ein er
þekktum minnumst með þakk-
læti.
Persónuleiki hans, sem ein-
kenndist af góðvild og heiðar-
leika, verður mér jafnan hugstæð-
ur og okkur, sem eftir lifum, vís-
bending um að reyna með hátt-
erni okkar að skapa betra og
fegurra mannlíf. Slíka menn er
gott að þekkja og þyrftu að vera
mun fleiri í óvæginni veröld
okkar.
Að lokum þakka ég Júlíusi hans
miklu vináttu og góðu frænd-
rækni bæði fyrr og siðar og bið
honum blessunar Guðs inn á hið
óþekkta land.
Aðstandendum sendi ég inni-
legar samúðarkveðjur.
Örn Steinsson.
A morgun verður til moldar
borinn svili minn, Steinn Júlíus
Minning:
Ásta Sigríður
Þorvarðardó ttir
Fáein kveðjuorð verða hér
flutt, er frú Asta Sigríður Þor-
varðardóttir, Tryggvastöðum á
Seltjarnarnesi verður lögð til
hinztu hvíldar frá Neskirkju,
mánudagtnn 17. mai. — Fædd var
hún 13. mai 1913, en andaðist í
Landspítalanum 8. maí 1976.
Hún var kjördóttir hjónanna
Guðrúnar Jónsdóttur frá Mora-
stöðum í Kjós og Þorvarðar Ein-
arssonar vitavarðar í Gróttu á Sel-
tjarnarnesi, ættaður frá Stöðlum í
Ölfusi. En foreldrar hennar voru
Sigriður Halldóra Ölafsdóttir,
sem andaðist þegar Sigríður var
kornung og Jóhann Grímur Guð-
mundsson, sem enn er á lífi. Var
ávallt samband og góð vinátta
milli þeirra.
Sigríður ólst upp i Gróttu og var
yngst af stórum systkinahóp. Þar
lék hún sér sem barn og ungling-
ur, hlustaði á ölduniðinn og nam
sjávarins seiðmagn, sem fáir
gleyma, er alist hafa upp í slíku
umhverfi. Þarna leiddist engum,
enda nóg að starfa til lands og
sjávar. Hún lærði snemma að taka
í ári við róður, því að þar þurfti að
fara á bát milli lands og eyjar og
sæta sjávarföllum. —
Þegar Sigríður tók að vaxa var
hún á vetrum hjá elstu systur
+
HELGIHALLDÓRSSON.
fyrrverandi bóndi
StuSlum. NorSfirSi.
lézt að Sólvangi 13 mai
Fyrir hönd aðstandenda,
Emíl GuSmundsson.
sinni Guðrúnu, sem ávallt reynd-
ist henni sem besta móðir og það-
an stundaði hún skóla.
Hinn 1. janúar 1935 giftist hún
eftirlifandi manni sínum Tryggva
Gunnsteinssyni frá Nesi. Var
hjónaband þeirra alla tið
hamingjusamt og farsælt. — Þau
byrjuðu búskap á Tryggvastöðum
og gerðu þar brátt garðinn fræg-
an með dugnaði, stjórnsemi og
myndarskap. Seinna byggðu þau
stórt og glæsilegt ibúðarhús, er
síðan hefur verið heimili þeirra.
Sigríður var höfðingi heim að
sækja og fólki vel fagnað sem
kom til þeirra hjóna. Hún var
kona stórhuga, vel verki farin og
vildi ekki láta hlut sinn eftir
liggja. Við hana áttu ljóðlinurnar:
„Bognar aldrei, brotnar í bylnum
átóra seinast." Ösérplægni hennar
og hjálpsemi var óþreytandi og
sífellt reiðubúin. En heilsa henn-
ar ptun ekki ávallt hafa verið sam-
feröa starfslönguninni og ekki
um; fengist. Og þannig var, er ég
sá svilkonu mína í siðasta sinn hjá
skyldfólkinu. Bar hún sig þá svo
sem ekkert amaði að.
Hún eignaðist þrjár dætur sem
allar eru uppkomnar, en þær eru:
Hulda, gift Baldri Guðmundssyni
bifreiðasala, Sólveig, gift Guð-
mundi Hjálmssyni bifreiðastjóra
og Halldóra, sem er í heimahús-
um.
Hún var skilningsgóð og um-
hyggjusöm eiginkona. Maður
hennar, börn og barnabörn var
það dýrmsotasta í lifi hennar, er
hún helgaði sér framar öllu öðru.
Hún var mikill velunnari Björg-
unarsveitarinnar Alberts. Var
það vissulega mikið áhugamál
hennar að sú hjálparstofnun
mætti blómgast.
En þegar stundaklukka lífs
hennar hefur stöðvast fyrir
manna sjónum, standa vanda-
menn og vinir hljóðir og hryggir.
Hún trúði á eilíft lif og að látinn
lifir og á endurfundi handan jarð-
vistarinnar.
Það er sagt að tíminn lækni
sárin. Minningarnar lifa um góða
konu og verða sem fagurt geisla-
brot í endurminningunni.
Mér koma í huga ljóðlínur úr
minningaritlingi um frú Stefaníu
Guðmundsdóttur leikkonu (1876
—1926):
„En nú ertu flutt yfir á fegurra svið,
þar frfðari myndir þér skfna.
Þar himnesku söngvana hljómþýðu við
nú hvílirðu sálina þfna.“
Fyrir hönd okkar hjóna þakka
ég henni fyrir margra ára fölskva-
lausa vináttu og biðjum góðan
guð að blessa hana og ástvini
hennar alla.
Guðmundur Gunnarsson.
Símahringing að morgni dags.
Ung kvenrödd segir styrkum
rómi. ,,Hún mamma dó í nótt.“
Ég geng út að vesturgluggan-
um. Tryggvastaðir blasa við, og
Grótta og Nes, allt á sinum stað.
Ég sé í leiftursýn unga elskendur,
hana í Gróttu, hann í Nesi. Sporin
þeirra í sandinum á fjörunni milli
þessara staða hafa verið mörg og
ekki talin eftir, þótt þau hafi
horfið á flóðinu, það fjaraði aftur,
og þá var hægt að móta þau að
nýju.