Morgunblaðið - 04.01.1977, Blaðsíða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 4. JANUAR 1977
Attræður:
Ingimar Finnbjörnsson,
útgerdarmadur, Hnífsdal
í dag á áttræðisafmæli Ingimar
Finnbjörnsson, útgerðarmaður í
Hnífsdal. Hann dvelur nú um
þessar mundir erlendis ásamt
konu sinni hjá dóttur og tengda-
syni.
Ingimar Finnbjörnsson „ er
fæddur 4. janúar 1897 að Görðum
I Aðalvík og voru foreidrar hans
Finnbjörn Elíasson, bóndi þar og
kona hans Halldóra Halldórs-
dóttir.
Ungur að árum fluttist hann til
Hnífsdals og þar hefur heamili
hans staðið síðan. Hann byrjaði
sjómennsku á unglingsárum og
varð síðan formaður á ýmsum
bátum frá Hnifsdal þar til að
hann gerðist útgerðarmaður
sjálfur og stundaði hann sjó og
skipsstjórn allt til ársins 1942. En
þá gerðist hann verkstjóri í
Hraðfrystihúsi Hnifsdælinga og
því starfi gegndi hann til ársins
1959. Jafnframt verkstjórastarf-
inu var hann útgerðarstjóri Ut-
gerðarfélagsins Mimis h.f. í
Hnífsdal. Ingimar Finnbjörnsson
var einn af stofnendum
Hraðfrystihússins h.f. í Hnífsdal
en það var stofnað árað 1940.
Hann var stofnandi Utgerðar-
félagsins Fram h.f. árið 1945 og
Mímis h.f. 1951 og Vers h.f. 1956.
Starfsævi Ingimars Finnbjörns-
sonar hefur verið fyrst og fremst
á sviði sjávarútvegs og
sjómennsku. Hann fór barn að
aldri á sjóinn og stundaði sjóróðra
við erfiðar kringumstæður oft og
tíðum. Þar sýndi hann, sem jafn-
an annars staðar, sérstakan dugn-
að og atorku. Hann dreif sig
áfram og lagði á það höfuðáherslu
að eiga sfna útgerð sjálfur en
vinna ekki alla tfð hjá öðrum. Það
tókst honum með miklum ágætum
og hann stýrði sfnu skipi og sinni
útgerð með mikilli prýði. Eftir að
hann hætti sjálfur á sjónum, þá
hefur allt hans starf verið við
útgerðarstjórn og verkstjórn i
frystihúsinu. Þar hefur hann sýnt
að hann hefur verið farsæll í
sínum störfum. En Ingimar hefur
einnig látið önnur félagsstörf
mjög til sín taka. Hann átti um
langt árabil sæti í hreppsnefnd
Eyrarhrepps eða frá árinu 1922
að mestu leyti óslitið til ársins
1962. í hreppsmálum vann hann
margvísleg störf, átti meðal
annars sæti f skólanefnd um langt
árabil. Hann var einn af stofnend-
um slysavarnasveitarinnar í
Hnffsdal og formaður hennar í
aldarfjórðung. Hann starfaði á
yngri árum mjög í ungmenna-
félaginu og var þar hrókur alls
fagnaðar eins og alls staðar þar
sem hann hefur verið. Ingimar
Finnbjörnsson kvæntist 23.
desember 1923 Sigrfði Elísabetu
Guðmundsdóttur sjómanns úr
Hnifsdal Jónssonar, en hún er
fædd 13. júní 1898. Þau hjón eiga
fimm börn, þau eru Halldóra
Inga, gift Halldóri Pálssyni, verk-
stjóra í Hnífsdal, Guðmundur,
fulltrúi hjá Fiskifélagi íslands,
giftur Arnþrúði Guðmunds-
dóttur, Hrefna, fþróttakennari,
þau eru bæði búsett í Kópavogi,
Björn Elfas, giftur Theódóru
Kristjánsdóttur, og Margrét, gift
Ólafi Gunnlaugssyni, flugmanni
en þau búa nú í Luxembourg.
í Hnífsdal hefur löngum búið
dugmikið og gott fólk. Þorvaldur
Thoroddsen segir frá för um Ísa-
fjarðarsýslu á árinu 1886 i ferða-
bók sinni, þetta um Hnífsdal:
„Skammt fyrir utan isafjörð er
dalverpið Hnífsdalur. Þar er út-
ræði mikið og snoturt fiskiþorp,
eitt hið laglegasta á íslandi." Og
hann segir ennfremur að í Hnífs-
dal séu efnaðir menn og duglegir.
Á þeim níu tugum ára, sem liðnir
eru frá því að Þorvaldur Thorodd-
sen segir- þessi orð um Hífsdæl-
inga, hefur margt breyst í okkar
þjóðfélagsháttum. Utgerðin og
allt er lýtur að sjómennsku hefur
tekið ótrúlegum breytingum. í
þeirri umsköpun sem þar hefur
átt sér stað hafa Hnífsdælingar
verið virkir þátttakendur og hafa
ekki látið sitt eftir liggja. Á þessu
tímabili öllu hafa búið þar og
starfað dugmiklir athafnamenn
og sægarpar. Menn sem létu
menningarmál og félagsmál
einnig til sín taka. Menn sem
skildu að sjávarútvegurinn var
undirstaða þess sem hægt var að
gera á öðrum sviðum mannlegs
lífs og létu þar einnig hendur
standa fram úr örmum. Hnífs-
dælingar hafa lengst af verið eins
og ein stór og samtaka fjölskylda.
Þegar sorgin hefur knúð dyra
hafa þeir allir sýnt hluttekningu
og skilning. 1 leik og starfi eru
þeir glaðastir allra manna og með
fáum er jafn kært að vera og
þeim. Þeir geta líka deilt inn-
byrðis eins og allir aðrir en ef á
þá er ráðist af utanaðkomandi,
standa þeir saman eins og einn
maður.
í tæplega sex áratugi hefur
Ingimar Finnbjörnsson verið
einn af traustustu framámönnum
Hnífsdælinga. Hann byrjar ung-
lingur að árum sjóróðra. Það var
hans skóli eins og flestra ungra
manna á þeim tíma. Með þrotlaus-
um dugnaði og skyldurækni sam-
hliða góðri greind vinnur hann
sig áfram til skipstjórnar og síðar
eignast hann eigin skip. Eftir aþ
hann lætur af skipstjórn sér hann
um útgerð skipa sem hann var
jafnframt að hluta eigandi að. En
hann lét ekki atvinnumál ein til
sln taka. Hann lagði fram krafta
slna I almennu félagsstarfi I
byggð sinni. Ingimar Finnbjörns-
son er glaðvær maður I vinahópi.
Heimili hans og Sigrlðar hefur
verið rómað fyrir gestrisni.
Þangað hefur verið gaman að
koma og skemmta sér I góðum og
glöðum vinahópi. En nú eru tímar
breyttir. Þær gerast færri
ferðirnar til Hnífsdals en áður
var. En minningarnar um góða
vani og ánægjulegar samveru-
stundir geymast skýrar og hlýjar I
huga okkar.
Við hjónin sendum Ingimar og
Sigríði og skylduliði þeirra okkar
bestu kveðjur og árnum þeim vel-
farnaðar á óloknu æviskeiði um
leið og við þökkum vináttu og
drengskap á liðnum áratugum
sem aldrei hefur brugðið skugga
á.
Matthfas Bjarnason
Þegar Hnífsdalsvíkin syngur I
rokinu og báruskaflarnir lemja
fjöruna I mikilleík slnum, þá
minnir hún mig mest á hinn
síkvika athafnamann Ingimar
Finnbjörnsson. Þennan granna,
skapharða sjómann og útgerðar-
mann, sem barðist úr fátækt til
bjargálnamanns af eigin atorku-
semi og dugnaði.
Það eru nú um 15 ár slðan ég
kynntist Ingimari Finnbjörnssyni
fyrst. Með árunum hafa kynnin
aukist og virðing mín að sama
skapi fyrir þessum léttlynda en
skapfasta manni.
Halldór Ingimar Finnbjörnsson
eins og hann heitir fullu nafni er
áttræður í dag. Hann er fæddur
að Görðum I Aðalvik 4. janúar
1897 sonur hjónanna Finnbjörns
Elíassonar og Halldóru Halldórs-
dóttur. Hann flutti með foreldr-
um slnum til Hnifsdals árið 1904
og hefur búið þar síðan.
Iðjuleysið hefur aldrei verið
Ingimari að skapi. Enda var hann
kominn I skiprúm hjá föður
^ínum innan við fermingu.
Sjórinn var alla tlð hans heimur
og átökin við haf og vinda á litlum
fleytum hans stærstu stríð. 1 þá
daga þegar Ingimar var að hefja
sjómennsku voru mest áberandi
formenn I Hnífsdal synir Hálf-
dáns örnólfssonar I Búð. Þóttu
þeir hinir mestu harðjaxlar, sókn-
djarfir og afkastamenn til allra
verka. Með þeim vildi Ingimar
róa. 14 ára réðst hann svo I skip-
rúm til eins þeirra, örnólfs
(ríka), á lítinn vélbát. En þá voru
einmitt vélbátarnir að koma til
sögunnar og þóttu I allt leggjandi.
Ingimar var með örnólfi um
árabil eða þangað til Hálfdán
gerði Ingimar að formanni á
einum stærsta bát sfnum, Dan, 10
lesta báti. Ingimar var þá innan
við tvítugt, svo gjörla má sjá að
Hálfdán gamli hefur séð hvlllkt
mannsefni þarna var á ferðinni.
Var hann með Dan nokkur ár
eða þangað til hann keypti sér 6
lesta bát og hóf útgerð sjálfur.
Það er erfitt fyrir okkur sem nú
erum ungir, að gera okkur ljósa
grein fyrir þeim erfiðleikum, sem
sjómennskan hefur verið á þess-
um tímum. í Hnífsdalvlkinni
hefur aldrei verið bryggja sem
fiskibátar hafa getað legið við.
Því varð að selflytja allan fisk,
lóðir og aðrar útgerðarvörur milli
báts og lands á litlum skekktum.
Síðan þurfti að bera allt á bakinu
milli fjöru og fiskverkunarhúss
eftir að gert hafði verið að aflan-
um I vörinni. Ef veður spilltust
þurfti síðan að fara með bátana
inn til Isafjarðar og koma þeim
fyrir I múrningum fram af
Dokkunni. Þegar báturinn var
tryggilega frágenginn I legufær-
unum og skektan komin I naust,
var svo lagt af stað á göngu
hvernig sem viðraði heim aftur.
Ingimar sagði mér einhvern
tímann að aldrei hefði þótt
ástæða til að hafa með sér
aðstoðarmann I þær ferðir. „Enda
vorum við formaður, vélstjóri,
kokkur og skyttan eins og Markús
bróðir var vanur að segja“. Ef
veður gekk svo niður um nóttina,
var brotist áfram I ófærðinni,
fyrst að vekja kallana og sækja
beituna en slðan aftur á göngu
inn á Isafjörð eftir bátnum.
Aldrei heyrðist æðruorð, engum
datt I hug að kvarta. Þetta var
sjálf llfsbaráttan.
— Nýársávarp
dr. Kristjáns
Framhald af bls. 12. V
aðir með listaverðlaunum Norðurlandaráðs. Sú gleði
vor stafaði ekki af því að vér þyrftum að láta útlendinga
segja oss frá ágæti þessara listamanna. Oss var kunnugt
um það áður — eða var það ekki? Hún stafaði af þvi að
vér erum stolt af hverjum sigri Islenskra afreksmanna
og viljum að heimurinn taki eftir honum. Á sama hátt
fylgdist þjóðin af óskiptum áhuga og aðdáun með
sigurförum Islenskra skákmeistara á árinu sem leið og
einnig þvl að íslenskur jarðvísindamaður tók við afreks-
merki sem aðeins er veitt örsjaldan og þá fyrir frábæra
verðleika.
Fleira mætti telja en vér leyfum oss að líta á allt þetta
sem staðfestingu á trú vorri á mátt Islenskrar nútlma-
menningar. En þá vaknar sú spurning hvort vér hlúum
nógu vel að þeim sem undir merkjum standa. Um slikt
kunna að vera skiptar skoðanir, en þó hygg ég að
nokkuð skorti á að listamönnum séu búin þau skilyrði
sem væru í samræmi við mikilvægan þátt þeirra í
viðleitni vorri til að vera menningarþjóð. Þó kann þetta
að vera nokkuð misjafnt eftir listgreinum. En dæmi má
taka. Skáld og rithöfundar hafa löngum verið taldir
fremstu merkisberar íslenskrar menningar, gæslumenn
og ræktendur hins forna arfs og upphaldsmenn tung-
unnar, sem er og verður hin dýrsta þjóðlega eign vor.
Aldrei hefur þótt ábatasamt að fást við skáldskap og
ritstörf á Islandi og það er það ekki enn. Vér verður að
gera oss ljóst að hér á samfélagið að koma myndarlega
til liðs. Meira þarf að gera en gert hefur verið. Ef til vill
skortir hér ekki vilja heldur miklu fremur hugmynda-
auðgi til að finna þær leiðir sem helst skyldi fara.
Máli mínu er nú senn lokið og hef ég þó ekki mannst á
það fjölgreinda svið menningarinnar, sem einu nafni
má kalla félagsmenningu og löngum kemur mestu róti á
hugina. Það er viðurkennt markmið vor allra að hér
skuli rlkja þjóðfélagslegt réttlæti, það er tiltölulegur
jöfnuður manna I milli, að einskis hlutur sé fyrir borð
borinn, að allir eigi rétt til sæmandi hlutar af sameigin-
legum aflaforða þjóðarinnar, hvort heldur hann er I
fullu fjöri eða hann bagar elli, sjúkleiki eða örkuml. 1
þessu efni hljótum vér að sækja fram til félagslegrar
samhjálpar eins og best er hjá grannþjóðam vorum og
gæta þess að öldurót verðbólgullfsins beri oss ekki af
leið. Ef til vill er þetta brýnast af öllu, þegar vér nú
lítum fram á leið í þeirri von að félagleg menning megi
vaxa og vel hafast á komandi tíð.
Góðir landsmenn. Ég þakka yður fyrir samfylgdina á
liðnu ári. Ég ber fram persónulegar þakkir mínar fyrir
traust og hlýhug sem ég hef notið af hálfu fjölmargra
manna. Allt sllkt er mér styrkur og uppörvun og kemur
mér vel. Ég óska yður öllum árs og friðar. Ég veit aó
kveðja mln sækir misjafnt að. Hún heyrist I mörgu
hamingjuhúsi en einnig i sorgarranni. Hún heyrist þar
sem menn njóta samvista glaðir og hraustir, en einnig
þar sem sjúkir og aldurhnignir búa við meiri einsemd
en gott er manni og þeir mundu sjálfir kjósa. Ég sendi
yður öllum kveðju mína. Sérstaka kveðju sendi ég
sjómönnum á hafi úti, svo og öllum þeim sem þennan
dag eins og aðra daga ganga til skyldustarfa sinna sem
gegna verður ef nokkur helgi og nokkur hátíð á að geta
ríkt i borg eða bæ. Megi þetta ár verða oss öllum gott og
farsælt. Gleðilegt nýár.
radauglýsingar — raöauglýsingar — raöauglýsingar
______________tilkynningar____________________|
Styrkur til háskólanáms í
Noregi
Norsk stjónvöld bjóða fram styrk handa islenskum stúdent eða
kandidat til háskólanáms i Noregi háskólaárið 1977 — 78.
Styrktímabilið er níu mánuðir frá 1. september 1977 að telja.
Styrkurinn nemur 1.800 norskum krónum á mánuði en auk
þess greiðast 500 norskar krónur til bókakaupa o.fl. við
upphaf styrktimabilsins.
Umsækjendur skulu vera yngri en 30 ára og hafa stundað
nám a.m.k. tvö ár við háskóla utan Noregs.
Umsóknir um styrk þennan, ásamt afritum prófskirteina og
meðmælum, skulu hafa borist menntamálaráðuneytinu,
Hverfisgötu 6, Reykjavik, fyrir 20. janúar n.k. — Sérstök
umsóknareyðublöð fást i ráðuneytinu. ,, . ,, ...
Menntamalaraðuneytið,
29. desember 1976.
Til sölu 1 50 lesta stálskip með Wiehmann 600 ha 1 967.
57 lesta eikarbátur með nýjum fiskileitartækjum.
Höfum kaupanda að góðum 50—80 lesta eikarbáti og
2—300 lesta stálskipi.
Fiskiskip, Pósthússtræti 13,
sími 22475, heimasimi sölumanns 13742
Kjartan Jónsson. lögm.
Þökkum liðið ár, heillaríkt nýtt ár.
Bátar til sölu
Stálbátar: 30 — 45 — 161 — 167 —
169 — 200 — 228 tonna.
Eikarbátar: 5 — 6 — 7 — 9 — 11 —
15 — 27 — 36 — 38 — 57 — 67 —
76 — 92 tonna.
Óskum eftir bátum á söluskrá.
Aðalskipasalan Vesturgötu 1 7
Sími 28888, 26560 heimasími 822 19.