Morgunblaðið - 04.01.1977, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 4. JANUAR 1977
27
Þrátt fyrirharðræðið og oft
fátækt voru landlegurnar ekki
látnar ónotaðar. Ingimar gerðist
ungur formaður ungmennafélags-
ins og var formaður þess um ára-
tugaskeið. Undir forystu hans var
keypt gamalt smfðahús af As-
mundi skipasmið og þvf breytt f
samkomuhús. Þar nutu þeir
fulltingis Kvenfélagsins Hvatar.
Voru síðan keyptir glímu-
búningar og önnur íþróttaáhöld
og íþróttir stundaðar af miklu
kappi ásamt málfundum þar sem
ungum mönnum lærðist að tjá sig
á mannfundum með töluðu máli.
Þá var dansinn stiginn af miklu
fjöri, enda Ingimar annálaður
dansmaður. En svo var atorkan
mikil, að einhvern timann þegar
honum þótti músikantinn sem
þandi harmonikunna vera orðinn
of dýr fyrir félagið, keypti hann
sér sjálfur harmonikku, lærði á
hana og spilaði svo sjálfur á
böllunum. Félagsheimilið var í
notkun allt til ársins 1968 að nýtt
og fullkomið félagsheimili tók til
starf a við hlið þess gamla.
En eins og oft vill verða með
framfarasinnaða athafnamenn,
þá hlóðst á hann fjöldi starfa.
Hann var m.a. um 30 ár f hrepps-
nefnd Eyrarhrepps og átti þá
jafnframt sæti í hafnarnefnd,
skólanefnd og heilbrigðisnefnd.
Hann var einn af stofnendum
slysavarnasveitarinnar í Hnífsdal
og formaður hennar um 25 ára
skeið. Þá var hann formaður fiski-
deildarinnar Tilraunar f Hnffsdal
um árabil og sat þá m.a. nokkur
Fiskiþing.
Árið 1937 er Ingimar kominn í
sæmileg efni, búinn að byggja sér
stórt og glæsilegt íbúðarhús
(1934). Semur hann þá við ungan
efnismann, sem er að hefja skipa-
smfðar í Isafirði, um smíði á 18
lesta eikarbáti. Skipasmiðurinn
var Marzellfus Bernharðsson, sem
nú er löngu landskunnur fyrir
frábærar skipasmiðar. Þetta var
fyrsta smíði Marzellfusar, en Ingi-
mar mun hafa verið óhræddur að
hætta öllu sfnu fé við þessi báta-
kaup, þótt skipasmiðurinn væri
þá óþekktur. Enda varð báturinn,
sem bar nafnið Mfmir, sá fyrsti af
fjórum með þvf nafni, sem Ingi-
mar eignaðist, hið mesta happa-
skip, enda vandað til þess í
hvívetna. Var Ingimar skipstjóri
til ársins 1939 en þá verða þátta-
skil í sögu hans og sögu Hnífsdals.
Fram að þeim tfma hafði allur
fiskur verið saltaður eða hertur f
Hnífsdal eins og öðrum sjávar-
plássum á Islandi. Var áf þvf
verulegt óhagræði m.a. sökum
þess að ekki var hægt að hirða
annan afla en þannig verkaðist.
Var hraðfrysting fisks farin að
ryðja sér til rúms og virtist vera
um byltingu að ræða f allri fisk-
verkun. Framfarasinnaðir menn í
Hnffsdal höfðu rætt mikið um
þessa nýju aðferð. En bygging
hraðfrystihúss var mikil og dýr
fjárfesting og vandséð hvernig að
slíku mætti standa.
Snemma árs 1939 komu saman I
stofurjni hjá Ingimari þeir Páll
Pálsson, Jóakim Pálsson, Hjörtur
Guðmundsson, Elías Ingimarsson
og Ingimar. Þar stofnuðu þeir
með sér hlutafélagið Hraðfrysti-
húsið, Hnffsdal. Skyldi starfsemi
félagsins vera að láta reisa og
starfrækja frystihús til vinnslu og
hraðfrystingar á fiski. Var Páll
Pálsson kjörinn formaður stjórn-
ar, Elfas Ingimarsson ráðinn
framkvæmdastjóri og Ingimar
verkstjóri. Þá þegar var hafinn
undirbúningur að byggingu
hraðfrystihúss. Var samið við Jón
Jónsson (á öllum fjörðum)
byggingameistara um smfðina. En
hann var þá að ljúka byggingu
frystihúss á Flateyri. Hann mun
hafa byggt frystihús á flestum
Vestfjarðanna og viðurnefnið af
.. :. þ.vf dregið.
Þá for Ingimar f land, sem fyrr
. segir, og gerðist verkstjóri I
frystihúsinu, en réð Karl Sigtirðs-
íj^i i-^'soft, dugmikinn ’ " ' ''
stjóra úr Hnífsdal,
á Mfml. ' 1
Allt til ársins 1960 er Ingimar
verkstjóri í frystihúsinu og út-
gerðarmaður Mfmis. Þá lætur
hann verkstjórastarfið I hendur
tengdasonar síns, Halldórs Páls-
sonar, en heldur áfram útgerð
Mfmis þar til útgerðirnar í Hnlfs-
dal sameinuðust um kaupin á
skuttogaranum Páli Pálssyni árið
1973, en útgerð hans er f höndum
Jóakims Pálssonar. Elías Ingi-
marsson var aðeins um skamma
hrfð framkvæmdastjóri
hraðfrystihússins þar sem hann
flutti búferlum til Akureyrar. Við
starfi hans tók Einar Steindórss.
og hefur hann verið fram-
kvæmdastjóri sfðan. Frystihúsið
hefur dafnað vel undir stjórn
þessara manna og hefur alltaf
verið stærsti atvinnurekandinn í
Hnífsdal. Þar er í dag eitt best
búna frystihús landsins.
Andstæðan við storminn sem
fyrst er á minnst er Hnífsdals-
víkin á lognhægu sumarkvöldi,
þegar miðnætursólin speglast í
hafinu og æðurinn blundar f volg-
um þaranum. Það minnir mig á
heimili Ingimars þar sem glæsi-
leiki og ró hvílir yfir öllu. Hús-
freyjan Sigrfður stendur gjarnan
við gluggann í stofunni og horfir
norður til hafsins. Þar hefur hún
átt margar hljóðar stundir meðan
báran blá hefur bylt bátnum hans
f stormi og hríð og óvissan og
kvfðinn nagað sálina og þar sem
sonur þeirra sækir nú björg í bú.
Ingimar giftist á Þorláksmessu
1923 Sigrfði Guðmundsdóttur
Jónssonar frá Fossum í Skutuls-
firði. Brúðkaupsferðin var eins og
svo margra á þeim tfma, göngu-
ferð frá heimili prestsins á Isa-
firði út í Hnffsdal. Veisluborðið
var móðir jörð klædd sfnum hvít-
asta dúk og bjölluhljómurinn
marrið í snjónum undan léttum
en ákveðnum fótum þeirra.
Heimanmundurinn var æskan og
lffsviljinn.
Ingimar var áfram formaður,
en Sigrfður gætti bús og
stækkandi barnahóps. Þessi
glæsilega, hægláta kona fylgdi
manni sfnum í blíðu og strfðu, var
m.a. fanggæsla hjá honum tvær
vertíðir norður í Steingrfmsfirði,
fyrst á Hólmavík en siðan á
Hafnarhólmi. Attu þau þá orðið
tvö börn, en alls urðu börnin sex.
Fimm þeirra eru á lífi en einn son
misstu þau ungan.
Þótt þröngt væri í búi fyrstu
árin, þá safnaðist nokkurt fé hjá
aflasælum og útsjónarsömum
skipstjóra. Gat hann byggt sér
gott hús 1934 eins og áður er
nefnt. Þar hafa þau hjónin búið
einstöku rausnar- og myndarbúi
síðan. Þar koma best fram kostir
húsfreyjunnar, sem af stakri alúð
tekur á móti gestum og gangandi
og hlúir að í hlýjum og notalegum
stofum.
Ég hef oft komið í spýtuhúsið
að Bakkavegi 1 og átt þar sérlega
notalegar stundir. Þvf nægta-
brunnur minninga langrar og at-
hafnasamrar ævi er sá brunnur
sem gaman er að bergja af.
Mig langar til að senda Ingi-
mari innilegar hamingjuóskir á
þessum tfmamótadegi f lffi hans.
Óska honum og Sigrfði langra líf-
daga við góða heilsu, um leið og
ég vona að hann eigi góðan af-
mælisdag á heimili Margrétar
dóttur sinnar og manns hennar,
Ólafs Gunnlaugssonar flugmanns
að 58 Rue de la Petrussa,
Bertrange, Luxembourg. Honum
þótti það ekki mikið áttræðum
unglingnum að skreppa þangað
yfir hátíðarnar og skoða framandi
lönd.
Ulfar Ágústsson
Nýtt sýslumannsembætti
ÞU AUGLYSIR UM
ALLT LAND ÞEGAR
ÞÚ AUGLÝSIR í
MORGUNBLAÐINU

\t GI.VSINGA-
SIMINN EK:
22480
A NYARSDAG tóku gildi ný lög
um nýtt sýslumannsembætti og
er lögsagnarumdæmi embættis-
ins Austur-Skaftafellssýsla. t til-
efni þessara tfmamóta bauð sýslu-
nefnd Austur-Skaftafellssýslu öll-
um framámönnum allra hreppa
sýslunnar til samsætis á Hótel
Höfn.
I samkvæmi þessu voru fluttar
margar ræður og hinum nýja
sýslumanni, Friðjóni Guðröðar-
syni, sem áður var lögreglustjóri
á Höfn, færðar árnaðaróskir með
embættið, og fyrrverandi sýslu-
manni Austur-Skaftfellinga, Ein-
ari Oddssyni, fluttar þakkir fyrir
störf hans f þágu sýslunnar.
Þá var og kosinn nýr hrepp-
stjóri fyrir Hafnarhrepp, Ólafur
Ólafsson fulltrúi sýslumanns.
Einnig var Hálfdán Björnsson,
Kvfskerjum, sæmdur fálkaorð-
unni fyrir vísindaleg störf. Hóf
þetta sátu um 60 manns.
Friðión Guðröðarson
— Gunnar Dal
og Einar
Framhald af bls. 15
Braga ættar, og fylgja margs
andans manns“.
Einar Kristjánsson þakkaði
úthlutun fyrir báða styrkþega,
sagði að aðrir ættu sjálfsagt
fremur þetta skilið, en kvaðst
ekkert samvizkubit hafa, þvi
lftið varið væri í tilveruna ef
maður hefði ekkert upp úr
henni annað en það sem maður
verðskuldaði.
Fréttamaður Mbl. skiptist á
nokkrum orðum við þá Gunnar
Dal og Einar Kristjánsson að
aflokinni athöfninni. Gunnar
Dal sem er kennari við fjöl-
brautaskóla, kvaðst vera að
vinna að ljóðabók og heim-
spekiriti, sem ekki sætti raunar
tíðindum. Það væri hans ævi-
árátta að vinna að útgáfu
„ópopulerra" ritsmíða. Annars
kvaðst hann ekki óánægður
með sinn hlut. Áhugi á heim-
spekiritum færi vaxandi. Þó
þau rit hefðu kannski ekki
mikla sölu, þá segðu • starfs-
menn á söfnum, að þau væru
stöðugt í útláni og stöðvuðust
þar ekki. Og að þeir lesendur
væru mest ungt fólk. Síðan
mundi sjást hverju fram yndi.
Gunnar kvaðst hafa hug á að
nýta styrkinn til utanfarar.
Honum fyndist hann ávallt
þurfa að vera í sambandi við
umheiminn, liði illa ef svo væri
ekki öðru hverju. Nú kvaðst
hann m.a. hafa löngun til að
fara til Irlands, sem m.a. með
kvennahreyfingunni í Norður-
Irlandi væri aðili í þáttaskilum,
sem nú virtust vera að verða i
heiminum. Hann kvaðst vilja
skipta sögunni í nokkra kafla,
sem t.d. mörkuðust af tíma ör-
fárra menntamanna, þá tíma
fjöldamenntunar og nú væri
sennilega að koma sá tími er
konur kæmu fram til fullrar
þátttöku í umsvifum heimsins.
Allt eins mætti skipta sögunni í
slíka kafla sem ýmsa aðra. Að-
spurður hvort hann ætlaði sér
að gera sér sérstakan mat úr
kvennahreyfingunni við sín
skrif, svaraði Gunnar neitandi.
Kvaðst bara vera forvitinn. —
Menn eiga að vita hvað er að
gerast, sagði hann.
Einar Kristjánsson frá
Hermundarfelli sagði að úthlut-
unin úr rithöfundasjóði til sín
hefði komið alveg óvænt. Hann
var staddur í Skúlagarði í
Kelduhverfi, og varð að
brjóstast þaðan aðfararnótt
fimmtudags , kom til Akureyr-
ar um hádegi daginn eftir og
suður með flugvél sama dag.
Einar hefur búið á Akureyri
síðan 1946, verið húsvörður við
barnaskóla Akureyrar. Hann
kvaðst því hafa gott sumarfrí
og nýta það til að skrifa. Aðal-
lega hefði hann fengizt við smá-
sagnagerð, ekki haft næga trú á
sér til að leggja í langa skáld-
sögu.
GREIÐENDUR
vinsamlega veitið ef tirfarandi
erindi athygli:
Frestur til að skilá launamiðum
réníiur út þann 19. janúar.
Það eru tilmæli embættisins til
yðar, að þér ritið allar upplýsingar
rétt og greinilega á miðana og
vandið frágang þeirra. Með því
stuðlið þér að hagkvæmni í opin-
berum rekstri og firrið yður
óþarfa tímaeyðslu.
RÍKISSKATTSTORI