Morgunblaðið - 29.07.1977, Blaðsíða 11

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 29. JtJLl 1977
11
Þa8 gæti orSið hrikalegt viSfangs-
efni til rannsókna. meS hvaSa hætti
tilfinningaleg reynsla manna er mót-
andi þáttur i atferli þeirra og hver
séu varanleg áhrif fjölmiSla og ann-
arra tilfinningahöndlara á tilfinning-
ar manna. ÞaS er hægt aS fá hvem
sem er til aS brjóta öll lög og reglur
jafnvel fyrir lítiS en ekki hægt aS fá
þann hinn sama til aS gera þaS sem
honum er ógeSfellt, þess vegna er
þroskun tilfinningalifsins mikilvæg-
ari en vitræn kennsla um lög og
reglur.
Þarna gæti listin gengt mikilvægu
hlutverki. en á undir högg aS sækja.
þar sem er græSgin og aliS er á meS
öllum tiltækum ráSum, svo aS
fegurSin verSur hlægileg en Ijótleik-
inn og glamriS aS markmiSi.
Þegar sumarþrældómurinn og
sólargræSgin heltekur landann reyna
nokkur ungmenni, án gróSavonar.
aS stilla saman hljóSfæri sin i þeirri
von aS ejnhverjir telji sig eiga erindi
viS fegurSina. Tvær síSustu helgar
hafa veriS haldnir tónleikar i Skál-
holti og þættu þeir töluverS tiSindi
hjá fólki sem vant er góSum tón-
flutningi.
Fyrstu sumartónleikarnir i Skál-
holti voru haldnir 16. og 17. júli, en
á þeim báSum lék Manuela Wiesler
fimm einleiksverk fyrir flautu. Manu-
ela Wiesler, sem er rúmlega tvitug
aS aldri, er flautuleikari á heims-
mælikvarSa og ef heldur svo sem
horfir, þá er óhætt aS spá henni
glæsilegri framtiS. Tónleikarnir hóf-
ust á Sónatinu eftir Henri Tomasi
(1901), korsikumann, er vann önnur
RómarverSlaunin 1927 og stjórnar
útvarpshljómsveitinni i Paris. AnnaS
verkiS á tónleikunum var Oiseaux
tendre. eftir Jean Rivier (1896).
margverSlaunaS tónskáld frá P:ris.
FjórSa verkiS á tónleikunum var
einnig eftir franskt tónskáld. Jacqu-
es Ibert (1890). Frönsk flaututónlist
hefur lítiS heyrst hérlendis á tónleik-
um. enda ekki allra meSfæri.
Manuela Wiesler hefur þvílíkt vald á
hljóðfærinu aS engu likara er en aS
verkin séu svona létt og auðleikin.
í áreynslulausum leik hennar má
skynja sterka tilfinningu fyrir formi
Framhald á bls. 27
ný í sólinni og skröfuðum, og ég
skrásetti annað veifið.
— Það var ákaflega skrýtið
fyrir íslending að kynnast þvi
margbreytta menningarlífi sem
er í Vínarborg, óperur, leikhús
og tónleikar í löngum bunum.
Eg kunni mjög vel við mig
þarna úti þegar frá byrjun.
— Ég kom hingað heim í
fyrrasumar og þá voru m.a.
teknir upp tveir sjónvarpsþætt-
ir þar sem ég spilaði. Þeir voru
svo sýndir i vetur.
— Kennslan þarna úti er
öðruvísi en tiðkast hérna
heima. Fögin sem maður lærir í
þessari einleikaradeild eru, fyr-
ir utan hljóðfærið sjálft m.a.
Hljóðfærafræði, heyrnarþjálf-
un, hljómfræði og þýska. Þetta
er þannig að maður spilar fyrir
kennarann sinn einu sinni i
viku í áheyrn annarra nemenda
og sækir aðra tíma einu sinni
eða tvisvar á dag. Aðrar stundir
notar maður til æfinga, ætli það
séu ekki svona 8 tímar á dag að
meðaltali.
Já, ég fer aftur út i haust, tek
sennilega lokapróf eftir tvö ár.
Annars er því ekki að leyna ég
hef áhuga á að fara annað og
læra meira, en svo kemur auð-
vitað að því að maður kemur
heim og þá er ekki annað að
gera en að kenna og reyna að
spila eitthvað annað slagið.
„Maður heldur
gítarnum alveg
upp að hjartanu“
Þegar hér var komið sögu
fann ég hvað Símon er ungur
að árum, því þar með vorum við
búnir að ná fram til dagsins í
dag í spjallinu og eiginlega gott
betur, svo ég ákvað að spyrja
hann eitthvað um hans skoðan-
ir og áhugamál. Þar varð nátt-
úrlega fyrst fyrir að spyrja
hann hvernig tónlist honum
þætti skemmtilegast að leika.
— Mér finnst mest gaman að
Bach, en hann er líka erfiðast-
ur. Annars er það stefnan hjá
Framhald á bls. 26
I I I 1 M H!
FYRIR
FERÐALAGI
Gallabuxur
Mussur
Jakkar
Bolir
Blússur
Skyrtur