Morgunblaðið - 30.08.1977, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 30. AGUST 1977
hafa það fint héma á fslandi. Þetta
er flott land og gott fóik. Ég er
ánægður. Reglulega ánægður.
Þess vegna skulum við rabba
saman“.
Við fórum inn á Mimisbar, en á
leiðinni leit Benny Goodman inn i
verzlunina. „Ég keypti nefnilega
flik“, sagði hann. „Úr ull. Flottar
„Hann er snjall hann Sigmund.
Virkiiega snjall. Ég er góður
þama. Og laxamir. Ég með klari-
nettið og laxamir að biðja um eitt
lag. Þetta er stórkostiegt. Fin
mynd. Og þetta er frumteikningin?
Well, well. Ég verð að skrifa eitt-
hvað fallegt á ljósmyndina handa
honum Sigmund. Eitthvað svona
með aðdáun og þökk. Ég meina
það. Hann er perla. Með aðdáun
og þökk frá Benny Goodman".
Hann kom á móti mér i móttöku
Hótel Sögu; virðulegur, i gráum
fötum og með gleraugu. „Helio,
Johnsy“, sagði hann. „Þú vildir
hitta mig að máli. Það er ókei. Ég
er i svo góðu skapi núna. Búinn að
99 Ég verð að skrifa eitthvað fallegt á
Ijósmgndina handa honum Sigmund99
græjur þessar islenzku ullarflikur.
En ég verð ailtaf að reka hér inn
nefið til að fullvissa mig um að ég
hafi keypt réttu flikina. Þetta er
gott. Nú skulum við koma inn á
barinn“.
Meðan Goodman var að dást að
teikningu Sigmund og árita ljós-
myndina spurði ég hann, hvort
jazzinn væri ekki áþreifanlega^á
uppleið aftur i Bandarikjunum.
„Jú. Hann er kominn aftur og það
er ýmislegt að gerast núna. Virki-
legt lif i þessu“.
„Ég veit ekki“, segir hann svo,
þegar ég spyr, hvort hann kunni
skýringuna á þessu. „Það var að
minnsta kosti kominn timi til!
Ef til vill er skýringin fólgin i
þvi, að jazzinn er of þungur fyrir
unglingana. Eins og klassikin. En
svo koma áheyrendurnir með
aldrinum. Ég held nefnilega að
mjög ungum aðdáendum jazzins
hafi ekki fjölgað. Tilfinningin
kemur með aldrinum og þá fer
fólk að hlusta á jazz.
Ég hef heyrt mjög góðan jazz
héma i útvarpinu. Það likaði mér
vel. Islendingar voru góðir, þegar
ég spilaði héma á Listahátiðinni.
Þið kunnið að hlusta og svo heyri
ég að jazzinn er ekki bara á lista-
hátiðum. Hann er lika i útvarpinu.
Það er gott. Þvi jazzinn er göfugt
tónlist. Hann gefur. Öll góð tónlist
gefur eitthvað. Jazzinn lika. Hann
er góð tóniist og það er gott að
geta hlustað á hann. Og spilað.
Það er stórkostlegt. Ég er mjög
hamingjusamur maður. Jazz og
lax. Það er ég. Alveg eins og
Sigmund teiknaði. Hann er næm-
ur hann Sigmund. Hlýtur að vera
jazzisti. Hefur þú gaman af jazz,
Johnsy?“.
„Heyrðu", segir hann svo áður
en ég hef ákveðið, hvemig ég eigi
að svara honum með jazzinn. „Ég
hef átt alveg dýrðlega daga hérna.
Svolitið hvasst. En allt i lagi með
það“.
„Þú vilt kannski ekkert heyra
um mig og laxinn á íslandi. Vilt
frekar bera upp einhverjar alvar-
legar spurningar um tóniist?
Veiztu hvað? Þú kemur með þinar
spumingar. Og ég skýt að þér
sögum um mig og laxinn. Þannig
höfum við þetta, eins og við báðir
viljum. Rétt. Well?“.
Og þá spyr ég hann, hvað hon-
um finnist um nýjazzinn.
„Þetta eru svona ýmsar stefnur,
sem hafa komið fram. Það er
meiri fjölbreytni i þessu núna.
Rokk-jazzinn til dæmis. Og fleira.
En gamla sígilda sveiflan á lika
sina aðdáendur ennþá.
Annars er þetta aðallega spum-
ingin um hina cinstöku flytjendur.
Ég felli mig ágætlega við það, sem
sumir einstaklingar eru að gera i
nýjazzinum. En rafmagnsfræðin,
sem aðrir eru komnir með inn i
tónlistina ... i hreinskilni sagt;
mér leiðist hún.“
Svo fær hann sér nýja tyggi-
gúmsplötu. „Ég fékk einn lax
þessa daga hér. Og setti i annan.
Ég veiði bara á fiugu. Ég kann
ekki á spún eða maðk. Þið fslend-
ingar emð stórkostlegir i laxveiði
sem öðru. Þið vinnið þetta. Þama
vissi ég um menn, sem voru búnir
að fá tiu eða tólf laxa yfir daginn.
Allt áspún. Og svo fóru þéir aftur
út að veiða. Bara si svona. Eins og
tólf laxar væm ekki neitt. Ég var
ánægður með minn eina. Hann
var ekki stór, en það var kraftur i
honum. Hann barðist. Ég fékk
mikið út úr þeim slag. Svo fór ég
heim i veiðihús að borða. Þetta var
stórkostlegt lif. Eins og tónlist. Ég
er alveg þrælhress eftir þessa daga.
Sérðu það ekki á mér? Það hiýtur
að sjást.“
Svo snúum við okkur að jazzin-
um aftur.
„Það er ekki bara jazzinn sem
blómstrar", segir hann. „Öll tónlist
er á fullu.
Ég held þetta liggi fyrst og
fremst i þvi, að plötumarkaðurinn
er orðinn svo gifurlega stór í
Bandarikjunum. Nú kaupa allir
plötur. Og4?að margar plötur. Það
fer ekki hjá þvi að þessi grózka öll
hleypi lifi i tónlistina. Og þessi
markaðsmál em ekkert sérbanda-
rískt fyrirbrigði. Ég held þetta sé
svona um allan heim. Og þetta er
stórkostleg breyting frá því sem
áður var.“
— Frá hinum gömlu griðu dög-
um?
„Já. Margir tala um hina góðu,
gömlu daga. Vissulega voru þetta
góðir dagar. Það er svolitið erfitt
að útskýra þetta. En stundum,
þegar ég heyri eitthvað, sem við