Morgunblaðið - 30.08.1977, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 30. AGUST 1977
Vtfö
M0Rö-dN(-:Ý'v,'/_
KAFf/Nd \ Í«*
(Pi5pL______v tí;

^ ri1
— Aðeins hærra upp, og
líttu svo á stjórnborða.
— Svona engan æsing,
vinur, haltu niður í þér
andanum, ég finn greini-
lega lykt af birni.
— Þú átt við að húsbóndi
þinn hafi stungið af með
konunni þinni á bílnum
þfnum. Ja, ég skil að þú
sjáir eftir bflnum.
Gott að umgangast
varnarliðsmenn
Velvakandi góður, mig langar
til þess að biðja þig fyrir eftirfar-
andi línur, þar sem ég get ekki
orða bundist yfir því skilnings-
leysi og andvaraleysi, er oft kem-
ur fram í skrifum um dvöl varnar-
liðsins hér á landi, svo ekki sé
minnst á alls konar slúður meira
og minna ýkt og ósatt um þá menn
framandi vinaþjóðar, er hér
gegna skyldustörfum um stund.
Ég hefi umgengist varnarliðið í
rúm 25 ár sem starfsmaður á
Keflavíkurflugvelli.
Eins og nærri má geta er sjálf-
sagt „misjafnt sauður í mörgu fé“
I þeim höpi, en þó verð ég að segja
þeim skriffinnum er oft láta til
sín heyra niðrandi ummæli um
varnarliðsmennina, að ástæða
væri til þess, að þeir skrifuðu af
meiri þekkingu á því sem þeir
fjalla um.
Þeir varnarliðsmenn, er ég hefi
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Kæruleysislegt útspil hefur gefið
margan samninginn. En hvort
sem útspilið, sem valið var þegar
spil dagsins kom fyrir, hefur ver-
ið vanhugsað eða ekki, þá gaf það
1190 stig í útreikningnum. Allir
voru á hættu, vestur gaf og átti
þessa hendi.
S. 5
H. A9632
T. K962
L. Á95
Sagnirnar gengu þannig:
Vestur Norðui Austur Suður
1 H pass 4 H 4 S
pass pass dobl og allir pass.
Hvaða útspil velur þú frá hendi
vesturs, lesandi góður?
Stökk makkers í fjögur hjörtu
er ekki sterk sögn og doblið bend-
ir til dreifðs styrks auk hugsan-
legs spaðaslags. Þetta mælir með
útspili í öðrum hvorum láglitnum
og þar með gegn hjartaútspili.
Vörnin á hvort sem er varla nema
einn slag á hjarta, sem örugglega
má bíða með að taka. Og verði
hjartaásinn trompaður tapast
tempó — eða jafnvel meira.
En hvorn láglitinn ætti að
velja? Tígulinn án vafa. Austur
þarf þá að eiga annað tveggja
spila, drottninguna eða ásinn, til
að það beri árangur. En í laufinu
hjálpar aðeins eitt spil, kóngur-
inn.
Þá er niðurstaðan fengin. Við
spilum út lágum tígli. Allt spilið
var þannig:
Norður
S K1073
H KD10
T. DG7
L. G104
Vestur
S. 5
H. Á9632
T. K962
L. Á95
Austur
S. 6
H. G8754
T. Á1083
L. K63
Suður
S. ÁDG9842
H. —
T. 54
L. D872
Nú sjáum við, að sama var
hvorn láglitinn við völdum. En
ekki gerðum við sömu vitleysuna
og vestur upphaflega. Hann valdi
hjartaásínn. Og gaf spilið þar
með. Já, það er auðvelt að vera
vitur eftirá.
RÉTTU MER HOND ÞINA
29
eftir strandgötunni. Þetta virt-
ist allt fágað, skipulegt, hreint
og aðlaðandi. Allir virtust hafa
yfir nægum peningum og tfma
að ráða.
Þau stöðvuðu bílinn nokkur
hundruð metra frá hópi fólks,
sem sleikti sólskinið, og fundu
sér góða laut i sandinum.
— Heyrðu, nú gleymum við
öllu og njótum bara Iffsins og
látum sólina baka okkur, sagði
Ánna. — Nú hugsum við ekki
um neina erfiðleika.
— Einmitt. Nú skulum við
sannarlega hvfla okkur.
Sólarhitinn og niðurinn frá
hafinu vöktu þægilegar, slæv-
andi deyfðarkennd f Ifkaman-
um.
— Heyrðu mig annars. Anna
reis upp við dogg. — Það er
hara eitt smáatriöi, sem ég verð
að fá að nefna fyrst. Mundir þú
ekki geta hugsað þér að flytjast
til Evrópu?
— Já, ég hef svo sem velt þvf
fyrir mér. En það er ókleift.
Hver heldur þú, að hæri trausl
til indversks lögfræðings í Eng-
landi eða Sviss? Ég á að
minnsta kosti marga örugga
viðskiptavini meðal kynbræðra
minna. Við erum Hka yfir þrjú
hundruð þúsund hér f Natal, og
nafnið Muliah er vel þekkt. Við
yrðum bláfátæk, ef við ættum
heima í Evrópu. Við verðum
þvf að reyna að vera hér kyrr —
ef það verður ekki allt of erfitt.
— Já, ef til vill hefðir þú rétl
fyrir þér. Við verðum þá að
reyna að þrauka. Það er að
minnsta kosti dásamlegt þessa
stundina að vera i Suður-
Afrfku.
Hún lagðist út af, féll í mók
og naut sólarinnar. Ekki leið á
löngu, þar til myndirnar f huga
hennar urðu óskýrar, og hún
sofnaði.
Ilún kipptist til, þegar hún
vaknaði. Einhver hafði talað
hátt fyrir aftan hana, og svart-
ur skuggi féll yfir iautina.
— Hvernig stendur á því, að
þið liggið hér? spurði röddin.
— Vitið þið ekki, að það er
bannað?
Hún sneri sér við. Hvftur eft-
irlitsmaöur með sólhjálm á
höfði stóð á gryfjuharminunt.
— Er okkur ekki heimilt að
liggja hér? spurði Anna.
— Jú, ÞER megið liggja þar,
sem þér viljið. En ekki þessi
náungi þarna. Þessi striind er
eingöngu ætluð hvftum mönn-
um. Hafið ykkur á brott undir
eins, ef þið viljið komast hjá
óþægindum!
Eftirlitsmaðurinn leit aðvör-
unaraugunt á Ahmed og hélt á
hraut.
— Ahnted. þetta er hra‘ði-
legt. Er þá EKKERT til, sem
viðgetum átt saman?
Ahmed an/.aði ekki. Hann sat
hljóður f sandinunt. Höfuöið
seig, og hann var dapurlegur á
svipinn. Það var eins og hann
vænti þess að fá annað högg f
hnakkann og hefði þó ekki
krafta til að færa sig úr stað.
Loks stóð hann upp, án þess
að mæla, tók saman fiiggur sín-
ar og lagði af stað í áttina að
Itflnum. Anna fylgdi á eftir.
Hún var með kökk í hálstnum.
Þau fleygðu baðkápunum f
aftursætið. Anna horfði með
F ramhaldssaga eftir
GUNNAR HELANDER
Benedikt Arnkelsson
þýddi
söknuði yfir sjóinn og sand-
ströndina.
— Ahmed, geturn við ekki
setzt niður einhvers staðar
hérna fyrir olan? Við getum að
minnsta kosti horft á sjóinn
stundarkorn. Það ætti þó að
vera hægt?
Hann kinkaði kolli þegjandi
og gekk af stað upp grösuga
ha*ö. Anna kom auga á bekk
undir pálmatré. Þar settusi þau
og horfðu yfir hafið. Hún tók í
hönd hans.
— Vertu ekki æstur, Ahmed.
Það stoðar ekki neitt. Við skul-
um hara gieyma þessu.
Það leið ekki á löngu, þar til
eftirlitsmaðurinn kom aftur.
Hann gekk að lautinni f sandin-
um, gægðist niður f hana og
skimaði í kringum sig. Hann
kom auga á þau á bekknum og
stefndi á þau.
Ahmed reis skjótl á fætur.
— Komdu, við skulum fara.
•Ég má vfst ekki silja hérna.
— Hvers vegna ekki? Hann
benti á hakið á bekknum. Þar
var ritað á ensku og á tungu
Búa: AÐEINS FYRIR HVITA
MENN.