Morgunblaðið - 01.10.1977, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 1. OKTOBER 1977
t
Eiginmaður minn
GUÐNI E KRISTJÁNSSON,
lézt á Hrafnistu þann 29 september
Gfslfna Magnúsdóttir.
t
Kona mín og móðir okkar
HALLFRÍÐUR JÚLÍUSDÓTTIR,
Sólvöllum, Bergi, Keflavík,
lézt í Landspítalanum 2 7 september Útförin verður gerð frá Þjóðkirkj-
unni í Hafnarfirði þriðjudaginn 4 október kl 14
Magnús Kolbeinsson,
Guðfinna, Ragnar, Július, Jóhanna, Gréta.
t
Eiginmaður minn og faðir okkar
SÆMUNDUR AUÐUNSSON
skipstjóri
lézt að heimili sínu aðfaranótt 30 september
Arndís Thoroddsen
Auðunn Sæmundsson,
Ingibjörg Sæmundsdóttir.
t
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför bróður okkar
GUÐMUNDAR INGÓLFSSONAR
Rauðalæk 1 3.
Sigrún Ingólfsdóttir,
Ingibjörg Ingólfsdóttir
og aðrir aðstandendur.
t
Innilegustu þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
jarðarför móður okkar. tengdamóður og ömmmu.
GUÐRÚNAR S ÁRNADÓTTUR,
Otti Pétursson,
Helga Pétursdóttir, Guðbjartur Kristinsson,
og barnaborn
Þökkum innilega auðsynd samúð og vinarhug við andlát og jarðarför
PÉTURSANNASSONAR
Geitafelli
Systkini.
t
Innílegar þakkir fyrir auðsynda samúð og vinarhug, við andlát og útför,
KOLBEINS STEFÁNSSONAR,
frá Skuld
Vestma n naeyjum.
Vandamenn.
t
Þökkum samúð og vmarhug við andlát og útför móður okkar
STEINUNNAR SÍMONARDÓTTUR ZOÉGA
Unnur Zoega
Jóhannes Zoega
Reynir Zoega
t
Þökkum af alhug samúð við andlát og útför
ÖNNU INGIGERÐAR JÓNSDÓTTUR,
Reykjum, Mjóafirði.
Hans Wium Guðmundsson,
börn, tengdabörn, barnabörn og systkini hinnar látnu.
Haukur Magnússon
Minningarorð
Haukur Magnússon lést á Land-
spítalanum aðfararnótt 20. þ.m.
eftir langt stríð við erfiðan sjúk-
dóm. Barátta hans við dauðann
var hörð og miskunnarlaus, en
karlmennska hans var mikil og
manninum ekki ljúft að láta und-
an og falla fyrir aldur fram. Hvað
eftir annað varð lífsvilji hans
ofaná, kjarkurinn óbilandi og
sjúkdómurinn varð að hopa. En
að lokum varð ekki barist lengur,
vopnin lögð niður og hvildin tók
við. Dagsins önn var lokið hjá
hugprúðum dreng.
Haukur var fæddur 13. nóv.
1930, sonur þeirra ágætu hjóna
Jónínu Hafliöadóttur og Magnús-
ar Runólfssonar i Haukadal á
Rangárvöllum, sem þar búa enn,
komin nokkuð við aldur. Þeim
hjónum varð fjögurra banra auð-
ið, en hafa nú misst tvö þeirra.
Hauk og Sigrúnu, sem var tveim-
ur árum eldrí en hann, og lést á
miðju ári 1973. Hin tvö sem eftír
lifa eru Stefania Heiða búsett í
Reykjavík og Hafsteinn búsettur i
Keflavik. Öll voru börn þessara
öndvegis hjóna manndömsfölk.
Haukur Magnússon sýndi
snemma hvað í honum bjó hvað
dugnað og áræði snerti. Hann
miklaði ekki fyrir sér hlutina, en
tókst á við það sem að höndum
bar af mögiunarlausri snerpu.
Ungur að árum hélt hann úr föð-
urgarði til starfa þar, sem vinnu
var að fá, drifinn áfram af þeirri
sjálfsbjargarviðleitni, sem átti
eftir að fylgja honum ævina alla.
Þó lét hann ekki undir höfuð
leggjast að afla sér nokkurrar
menntunar og lauk landsprófi frá
héraðsskólanum að Núpi í Dýra-
firði. En stæling líkamans var
honum líka ofarlega í huga og þvi
lá leið hans einníg um hlöðin á
Haukadal í Biskupstungum í
íþróttaskóla Sigurðar Greipsson-
ar, þess aldna heiðursmanns og
iþróttafrömuðar.
Síðar lá svo leið Hauks til þétt-
býlisins, þar sem starfið tók við og
sú lífsbarátta, sem allír verða að
heyja. Um árabil stundar hann
ýmis störf og þá aðallega akstur
uns leið hans liggur á sjóinn. Og
þar hefst hans raunverulega Iífs-
starf. Samkvæmur sjálfum sér, að
gera hlutina ævinlega til fulis, fer
hann í Sjómannaskólann og lýkur
þaðan prófi árið 1963. Síðan varð
sjómennskan hans aðalstarf; að
draga fisk úr sjó. Þar var dugnaði
hans og einstakri sjálfshörku við-
brugðið.
Sjómennskan átti vel við skap-
lyndi Hauks. Hún krafðist þeirrar
karlmennsku, sem hann átti i svo
rikum mæli. Baráttan við válynd
veður stældi hann til aukinna
átaka. Þau störf, sem þar varð að
vinna, voru honum kær og hann
kunni þar vel til verka. Þar kom
þó að lokum að leið hans lát til
lands á ný og þar starfaði hann að
mestu nú siðustu árin.
Lífshlaup þessa vinar mins varð
ekki langt, en þó mun hann hafa
Jóhannes Stefánsson
\i (;lvsiní;asiminn kr:
22480
B'orguubTníiiíi
Siglufirði
Jóhannes Stefánsson, Hávegi
21, Siglufirði, var fæddur 31. júlí
1901 í Bæ í Skagafirði, foreldrar
+
Þökkum innilega auðsýnda vináttu og samúð við andlát og jarðarför
móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu.
HALLDÓRU V. JÓNSDÓTTUR
Fyrir hönd vandamanna,
Fríða Jónsdóttir,
Margrét Jónsdóttir Bull.
+ Við þökkum hjartanlega auðsýnda samúð við andlát og útför ástkæru
móður okkar, tengdamóður, fósturmóður og ömmu.
ÞÓRUNNAR GUÐBJARGAR HALLDÓRSDÓTTUR,
Lyngbergi
Ásgeir Guðmundsson, Sigríður Guðmundsdóttir,
Emil Guðmundssin, Karl Guðmundsson,
Ólfna Guðmundsdóttir, Ásdís Guðmundsdóttir,
Magnús Guðmundsson, Erla Flosadóttir,
Hjalti Guðmundsson, Kristin Guðmundsdóttir,
tengdabörn og barnaborn
+ Þökkum innilega auðsynda samúð við andlát og jarðarför eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður og afa
ELLERTS JÓHANNESSONAR,
Skúlagötu 15, Stykkishólmi.
Guð blessi ykkur _ « , Al , . Guðrun Olafsdóttir,
Ingibjörg Ellertsdóttir, Magnús Ó Jónsson,
Jóhanna Elllertsdóttir, Finnbogi Ólafsson.
Ólafur Ellertsson. Ingibjörg Björgvinsdóttir,
Ingimar Ellertsson, Sigurrós Sigurðardóttir.
Þórey Ellertsson, Páll Guðmundsson,
og barnabörn
+
Þökkum af alhug auðsýnda smúð við andlát og útför móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
ÞORBJARGAR JÓNSDÓTTUR,
Norðurbrún 1.
Ragnhildur Gísaldóttir, Olgeir Sigurðsson,
Helga Gisladóttir,
Ámi Guðbjörnsson. Ólafía Andrésdóttir,
Viðar Guðbjörnsson, Guðný Lárusdóttir,
Gísli Guðbjörnsson,
Þorbjöm Guðmundsson, og barnabarnabörn.
— Minning
voru Stefán Jóhannesson útvegs-
bóndi og Hólmfríður Þorsteins-
dóttir. Þau fluttust að Bæ árið
1900 og reistu sér þar hús, en
Stefán var einn aflasælasti
sjómaður Skagafjarðar og þaul-
kunnugur öllum miðum þar.
Stefán og Hólmfríður eignuðust 6
börn, en aðeins tveir drengir
komust á legg, Jóhannes og Þor-
steinn.
Á Bæ átti Jóhannes heima til
1945 er hann fluttist til Hofsóss,
bjó þar með fjölskyldu sinni til
1947, er aftur var breytt um og
farið til Siglufjarðar þar sem
hann átti heimili til æviloka.
Jóhannes var ætíð kallaður Jói
frá Bæ þó langt væri liðið frá því
að hann flutti af æskuslóðum,
enda var hugur hans löngum
bundinn þar þó sjaldan hefði
hann ástæður til að skreppa
þangað er árin liðu. Við vorum*
mörg uppeldissystkinin sem
ólumst upp á Bæ, öll á svipuðum
aldri. Barnaskóli og unglingaskóli
voru á heimilinu og var Jöi
Stefáns þar mjög vel hlutgengur.
Er hann var kominn um tvítugt
gekk hann einn vetur i Hólaskóla,
en annars var hugur hans og
starfsvettvangur við og á sjónum
allt þar til hann fluttist til Siglu-
fjarðar, þar vann hann að ýmsum
störfum, við fiskvinnu og útgerð,
nokkur ár var hann verkstjóri hjá
Þráni Sigurðssyni útgerðarmanni
þar.
Jói Stefáns eins og mér er
tamast að kalla hann var ekki
flasgefinn en prúðmenni og mjög
vel greindur, skrifaði listagóða
rithönd, var ákveðinn i skoðunum
og ekki man ég eftir ákveðnari
sjálfstæðismanni alveg fram i
fingurgóma. Ekki komst Jói hjá
því að verða fyrir nokkrum
áföllum og reynslu i lífinu og má
þar til nefna að hann var á báti
með föður sínum og tveimur
öðrum i sunnan fárviðri 2.
desember 1933 og tók þá út af
bátnum hjá þeim Jóhann Jónsson
bónda i Glæsibæ. Var gerð leit að
bátnum sem fannst fram i djúpi
úti af Siglufirði. Þetta tók á Jóa
þó hann léti það ekki mikið uppi,
einnig varð fjölskyldan og við öll
fyrir áfalli er Stefán faðir þeirra
bræðra fórst með pístbátnum
Þengli við Dali 7. febrúar 1938.
Þegar ég lít til baka yfir langan
veg sé ég að flest af þessu fólki