Morgunblaðið - 01.10.1977, Blaðsíða 40

r
40
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 1. OKTÓBER 1977
Grani göslari
O o Q T3£B-
° 825
I fyrsta lafii or þotta góð bók um júdó. — I öðru lagi þoli óg
okki þrgar losið or yfir axlirnar á mór!
Maturinn or kominn á borðið!
Það var borsýniloga freistandi
skilurðu. þegar hann bauð mér
500 krónur „fyrir að hlusta
oftir."
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
A Norðurlandamótum or spilað
á sömu spil í öllum þrom flokkun-
um, opna flokknum, kvonna-
flokki og flokki ungs fólks. Þotta
or skommtilogt fyrir spilarana
því samanburður vorður auðvold-
ur. Og eflaust vorður sami háttur
hafður á í næsta móti on það
verður haldið í Roykjavík í júní
1978.
Spílið i dag or frá norðurlanda-
mótinu 1975, scm haldið var
skammt frá Osló. Þctta cr citt af
þoim spilum, þar scm skommti-
lcgur mögulciki slcppur óscður
framhjá augum spílaranna.
Suður gaf, allir utan hættu.
Norður
S. 752
H. K75
T. K986
L. D75
Um dýraspítalann
Eftirfarandi bréf hefur Velvak-
andi borizt frá Akureyri um Dýra-
spítalann, en rekstur hans er
mjög á döfinni um þessar mundir:
Eins og kunnugt er gaf hinn
mikli dýravinur Englendingurinn
Mark Watson íslensku þjóðinni
fyrir nokkrum árum dýraspítala.
En því miður hefur ekki verið
hægt að hefja þar fullkomna
þjónustu ennþá, sem að mínum
dómi er ekki vansalaust. En mörg
„ljón“ hafa þar verið á veginum,
og valdið því, að ekki hefur betur
til tekist. Fyrst var það spurning-
in hvar hann skyldi staðsettur,
sem að sjálfsögðu var eðlilegast,
að væri á mesta þéttbýliskjarna
landsins, þ.e. á Stór-
Reykjavikursvæðinu, eða þar í
grennd. Fljótlega rættist úr þess-
um vanda, er stjórn Reykjavíkur-
borgar uthlutaði ágætum stað
fyrir spítalann, sem síðan var
reistur þar. En þá kom spursmál-
ið, hverjir skyldu vera skráðir
sem eigendur hans. Það tók nokk-
urn tíma, að endanleg ákvörðun
var tekin um það, en það leystist á
heppilegan hátt. Þá var sá þrösk-
uldur yfirstiginn. Og á sama tíma
fór ung og áhugasöm stúlka; sem
er mikill dýravinur, til Bretlands
til að læra dýrahjúkrun. Hún lauk
þar námi með lofsverðum árangri
og ágætiseinkunn fyrir 1—2 ár-
um, og var strax ráðin af Dýra-
verndunarsambandi lslands til að
ganga frá ýmsu innanhúss svo
unnt væri að taka á móti dýrum
til athugunar og meðferðar ef
heilbrigð voru ekki. Að þessu
loknu var allt til reiðu, nema nú
þurfti að ráða dýralækni. En það
virðist ætla að verða erfiðasta tor-
færan, þar sem enginn islenskur
dýralæknir fæst, en þeir eru allir
störfum hlaðnir. Varð þvi að ráði
hjá Dýraverndunarsambandinu
að reyna að fá erlendan dýra-
lækni, a.m.k. á meðan svona væri
ástatt með islenska dýralækna.
Og auglj’st var í ensku dýravernd-
unarblaði eftir dýralækni til
starfa við dýraspítalann. Margir
gáfu sig fram, sem vildu sinna
þessu, en að sjálfsögðu þurfti að
fá atvinnuleyfi fyrir lækninn, og
því snúið sér til landbúnaðarráðu-
neytisins, sm hefur með þessi mál
að gera. En að höfðu sambandi
við ráðunaut sinn í þessum mál-
um, þ.e. yfirdýralækninn, var
svarið neikvætt, og leyfi fyrir er-
lendan dýralækni fékkst ekki.
Þessi afstaða yfirdýralæknis
finnst mér með öllu óskiljanleg,
og þau rök sem hann hefur veitt
hinum ýmsu fjölmiðlum fyrir
þessari ákvörðun sinni eru allt að
Vestur
S. 1064
H.109842
T. 75
L. KGIO
Suður
S. ADG83
H. G3
T. ad:í
L. 863
Austur
S. K9
H. AD6
T. G1042
L. A942
Algengasti samningurinn var
tveir spaðar spilað í suður. Og
rcyndist auðvclt að vinna það spil
í öllum tilfeilum ncma tveim.
Annað þcirra var í lcik Islands
gegn Noregi í unga flokknum.
Norðmaðurinn í vestur spilaði
út hjartatíu. Lágt frá blindum og
austur tók með drottningu. Og
hann fann vörn, sem engin lcið
var að ráða við. Hann spilaði lauf-
tvisti tíl baka. Vestur tók á kóng-
ínn og spilaðt laufgosa, drottning-
in frá blindum og austur drap
með ásnum. Vcstur fékk næsta
slag á lauftíuna og hann spilaði
makkcr sinum inn 5 hjarta. Og þá
kom banabitinn. Austur spilaði
lauf'i i þrcfalda eyðu og spaðatían
varð sjötti slagur varnarinnar.
I lcik sínum við Svíþjóð tókst
linnsku konunum einníg að finna
þcssa laglcgu vörn.
RETTU MER HOND ÞINA
Framhaldssaga effir
GUNNAR HELANDER
Benedikt Arnkelsson
þýddi
57
Að hann skuli ENDAST til
þess, hugsaði Erik 1 annað sinn
á stundarfjórðungi.
En glaðl.vndi Arnar hafði góð
áhrif, þegar á leið. Erik fór
aftur að njóta reiðferðarinnar.
Hálfri klukkustund áður, um
það bil sem Örn og Forss voru
að búa sig undir ferðina, hafði
reiðmaður komið að /ondibú-
garðinum — verndarsvæðinu,
nokkra kllómetra frá Jagers-
drift. Hinn magri fararskjóti
bar göfuga byrði — hans
konunglegu hátign, Ngonyama,
prins, föðurbróður Zúlúkon-
ungsins, saddan lífdaga og öls.
Hirðmarskálkur hans skokkaði
af baki hestinum, klæddur i
glæsilegt lendaklæði og rautt
hálshindi — og ekkert annað.
Það lá víð, að hesturinn missti
jafnvægið, þegar prinsinn lyfti
umfangsmikilli ýstrunni og
stóð I öðru fstaðinu. áður en
hann fór af baki inni í húsa-
garðinum. Hann kinkaði kolli,
sljólega og konunglega, til þrf-
tugustu og sjöundu tengdamóð-
ur sinnar, en hún settist niður
hæversk að hætti Zúlúmanna
og sneri hakinu að hinum há-
leita.
Ngonyama var á biðilsbuxun-
um. Mestan hluta ársins gat
hann varla séð hinar fjörutfu
eiginkonur sfnar. Hann var
blátt áfram of drukkinn til
þess. Hinn konunglega einka-
rétt að fá að kaupa sterkt
brennivfn, alveg eins og hvftu
mennirnir, varð hann að not-
færa sér á öllum tfmum. En í
aprfl ár hvert, þegar geislar
mildrar haustsólarinnar léku
sér á tvöföldum hökum prins-
ins og hálsfellingum, mátti
greina einhvern óróa og löngun
í augum hans, þessum augum,
sem minntu annars helzt á
svartrauðar fitukúlur. Það
byrjaði kannski með nokkrum
strjálum heimsóknum f suma
strákofana. þar sem tryggar
ektakvinnur hans létu sér leið-
ast. En að lokum bað hann allt-
af um hestinn og lagði af stað I
bónorðsför.
Þrítugasta og sjöunda kona
hans var dóttir Zondis, og hún
hafði mjög farið að óskum
hans. 0, hún var dásamlega feit
og fögur! Og hann hafði ekki
borgað nema fimmtán kýr fyrir
hana. Nú átti hún yngri systur,
sem ráðgjafar prinsins gátu
mælt með af hreinu hjarta.
„Bónorðsmanninum" hafði tek-
izt með duldum ógnunum að fá
hana með afslætti. Þar sem hún
var önnur brúðurin f röð frá
sama heimíli, fannst prinsin-
um. að honum bæri að fá hana
fyrir ellefu kýr að viðbættu
rauðu teppi og ef til vill járn-
potti. Þó að konurnar væru
ódýrar f rekstri, voru þær dýrar
f innkaupi. Hann mundi neyð-
ast til að auka Iftið eitt á skatt-
byrði þegna sinna f nánustu
framtfð til þess að afla fjár.
Það mundi að sönnu vekja
nokkra óánægju, en réttvfsin
verður að hafa sinn gang.
Nú ætlaði hann sjálfur að
rannsaka hina væntanlegu
brúði — áður en gengið yrði að
fullu frá kaupunum. Hann
fann fyrir svolitlum ákafa og
eirðarleysi, sfðasta votti hins
deyjandi eftirvæntingar, sem
hafði gagntekið hann, þegar
hann hafði farið á þrftugsaldri
að reyna fyrstu konu sfna.
Hann lagfærði hina konung-
legu hlébarðaskinnhúfu og
lyfti maganum ögn. Fertugasta
konan hafði við brúðkaupin
starað á hann með þeim hætti,
að það var hrein móðgun, enda
hafði hún verið haldin af upp-
reisnaranda nútfmans og nýj-
um hugmyndum. Einn af þess-
um háfle.vgu krístniboðum
hafði eyðilagt barnatrú hennar
með lymskulegri og uppreisn-
arfullri kenningu sinni. Það
hafði reynzt naudsvnlegt að
hýða hana duglega með sterk-
asta vendinum, unz hún hætti
að lokum að þvaðra um mann-
gildi sitt og sál, hvað sem það
gat nú þýtt.
Ngonyama andvarpaði, er
hann staulaðist til stærsta kof-
ans á húgarði Zondis. llinn nýi
tfmi fyllti hann kvfða. Góða.
J