Morgunblaðið - 25.01.1979, Qupperneq 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 25. JANUAR 1979
H(>n(idikt Griindal otí llans lllix utanríkisrádhcrra.
„Fyrst og fremst
upplýsingaviðskipti”
„I>(“ssar vidra-Aur okkar voru
fyrst otí frcmst upplýsí niía-
skipti." sajíAi Bcncdikt Griindal
utanríkisrádhcrra cr Mhl. spurdi
hann í hut um .iðraAur hans viA
utanríkisráðhcrra Svía í
hcimsókn Bcncdikts þar í landi.
„I’aó cr vcnjan |ic|'ar slíkar
hciinsóknir ci|>a scr staó, scm cr
injiif; títt on ckki imnilió vió
ákvcóin tilefni, aó mál cru ricdd
cftir fyrirfram ákvcóinni ilanskrá
ofí hcilu málaflokkarnir tcknir
fvrir," safjói Bencdikt.
„\’ió ricddmu siiinstarf jijóóa
okkar í Noróuriiindiiráói, á vctt-
vanni Samcinuóu |)jóóann:i on i
Ufta. \’ió ricddum cinnif; (jryiínis-
ni á I Noróurlandii oj{ sá liluli
vióricóiiiinna |)ótti mcr cinnu
athyjílisvcrðastur vcjrnn |icss aó
IsIcndinKar ojí Svíar fýlnja ólíkri
stcfnu í öryjíjíisináluni. K|> ncrói
lírcin fyrir okkar stcl’nu ojj ást:có-
tiili hcnnar oj; jjiit mcóiil annars
uni cftirlit incó sij;linj;iiin um
sundin háóujn incjjin landsins oj;
jicirra iniklu ticknilcjju frainfara.
scm átt hafa scr staó á |ní sviói,
sciii hc/.f iná sjá á A\VAC-fluj;vcl-
iiin jiciin, scni’ hinjíiió cru komnar
til fvrsla hmds utan Bandaríkj-
antiii.
Sicjisk i utanríkisráóhcrrann
j;crói nicr á sama hátt j;rcin fyrir
ýmsuni vióhorfum varóiindi
oryjJKÍsmál. Svía oj; kom jiá mcóal
iinnars inn á marjjvíslcj; viindamál
jicirnt í Kystrflsalti, |>ar á mcóal
fiskveiöideilur.
Kckkoncn Kinnlandsforsct i
cndtirnýjaöi í r:cöu í Stokkhólmi í
l’yrra sínar jjömlu hujjniyndir um
atómfrítt svícöí oj; hal’it |iicr
dálítiö vcriö ricddar, cn viröast
idla aö’fá söniu örlöj; nú oj; jicjjar
hann har jiicr fyrst fr:tm.
láinnij; ricddum \iö samhtiö
iiusturs oj; vcsturs, slökun í
samhúö stórvcldannit, SALT-viö-
ricöur oj; ástitndiö í Sttö-
iiust tir-Asíu.
I>:tiiiiij; har ýmis mál á j'ónta cn
oins oj; cj; s:tj;öi vorum viö fyrst oj;
frcmst :iö skiptast á tipiilýsinj'iim,
cins oj; vcnjan cr í slíkum
hciinsóknum."
Opið bréf til Svavars Gestssonar:
yyÞeir sem treysta ekki
á fólkið geta ekki
vœnst trausts þess”
Elías Davíðsson kcrfisfra-öinjcur hcfur skrifaó Svavari Gcstssyni
viöskiptaráöherra opiö hréf í I'jóöviljanum. þar scm hann fjallar um
þá ákviiröun ráöhcrrans aö ncita Mhl. um umsöj;n fulltrúa
Alþjóöajíjaldcyrissjóösins um cfnhahaj;smál á lslandi.( þrátt fvrir
vfirlýsinj;u í útvarpsþa'ttinum „Bcin lína" um aö hann sæi ckkcrt
athuj;avcrt viö að j;cra umsiij;nina opinhcra. scm væri á hans valdi.
l>að var Elías. scm spuröi ráóherrann um þctta mál í útvarpsþættin-
um.
í þessu opna bréfi sej;ir Klías að viðskiptaráðherra hafi meö
neituninni við Mbl. sýnt almenninj;i í landinu slíka óviröinj;u að ekki sé
hæj;t að láta óátalið.
í svarinu við beiðni Mbl. saKÖi Svavar Gestsson að hann hefði við
nánari athuj;un séð að þarna væri aðeins um persónulej;a minnispunkta
þessara manna að ræða en ekki umsöj;n eða skýrslu í nafni
Alþjóðajyaldeyrissjóðsins. Um þetta sej;ir Elías Davíðsson m.a.: „Éj; vil
upplýsa þÍK, Svavar Gestsson, um það að AlþjóðaKjaldeyrissjóðurinn
Kefur.aldrei út tilmæli til einstakra ríkja í cÍKÍn nafni. Slík tilmæli eru
alltaf sett fram í óformleKu bréfi, í formi „persónuIeKra minnispunkta," í
formi „leynibréfa" ok í formi munnleKra samskipta. Með þessum hætti
Ketur enKÍnn sakað þessa „virtu" stofnun fyrir afskiptasemi af
innanríkismálum aðildarríkja sinna.“
Ok ennfremur: „Mér er þó mikil ráðKáta, hvers veKna þú hefur ekki
saKt allan sannleikann um ofanKreinda „minnispunkta". Hvers veKna
lézt þú hjá líða að nefna að fulltrúar Alþjóðajyaldeyrissjóðsins hafi
komið til landsins í boði Tómasar Árnasonar fjármálaráðherra ok að
„minnispunktarnir" séu stílaðir á hann?
Ék vona að þú (ok aðrir sem fá í hnén) draKÍ af þessu atviki ákveðinn
lærdóm: Þeir sem treysta ekki á fólkið, Keta ekki vænst trausts þess.“ |
ÞÓRLEIFUR ÓLAFSSON skrifar frá Grimsby:
Kurteisin rœður
ríkjum í umferðinni
Ék vcrð að játa, að ók kveið
nokkuð fvrir að byrja að aka í
umfcrðinni hér í KnKlandi, er ók
fluttist hinKað í haust, en raunin
varð sú að cnKu var að kvíða, ef
farið var KætilcKa. — Hér ræður
kurtcisin ríkjum í umferðinni, —
öfuKt við það sem almennt er á
íslandi — jiar cr það hnefinn eða
sá sem frekastur er, ok eftir á að
hyKjya skilur maður vart hvernÍK
maður jiorði að aka í umferðinni í
Reykjavík í öll jjessi ár, — ok enn
síður skilur maður hvern’iK hæKt
var að sleppa frá stórslysum.
Fyrir aðkomumann er það að
sjálfsi)Kðu nokkuð ankannaleKt að
setjast undir stýri í bifreið þar
scm jiað er hægra meKÍn, eins ok
hér í KnKlandi, en eftir nokkra
daKa er tilfinninKÍn orðin sú, að
maður hafi aldrei ekið öðruvísi
bifreið.
Fyrstu daKana sem éK ók hér,
varð ók að sjálfsöKÖu oft sveittur
undir stýri, en fyrst ok fremst
veKna þess að maður rataði ekki
um borKÍna. En það var sama
hversu marKar vitleýsur maður
Kcrði, allt Kekk þetta slysalaust, ok
sér í umferðinni að þeirra dómi og
ckki er neinni afsökun til að dreifa
þá taka þeir ekki með neinum
vettlinKatökum á málunum. Hér
er láKmarkssekt 6 sterlinKSpund
(>k ef sektin er ekki greidd innan
ákveðins tíma, er mönnum stunKÍð
beint í „steininn“. Sömu ákvæði
eru um stöðumælasektir ok hér
svíkst enKÍnn undan því að borKa í
stöðumæla. Hér eru þeir að vísu
mun þæKÍlegri en heima því að
hæ*Kt er að kaupa 2—3 klst. rétt
eða lenKri á stæði í stað 'k — 1 klst.
heima.
Nú eftir að hafa búið í EnKlandi
í röskleKa tvo mánuði, þá man ég
ekki eftir að hafa heyrt bílflaut
nema tvisvar til þrisvar sinnum.
Það er eins ok Bretar viti ekki að
bifreiðar eru framleiddar með
flautum. En það er kannski líka
þess veKna, sem umferðin gengur
vel ok Kreiðlega hér í landi.
Þó ók hafi í þessu greinarkorni
hælt Bretum fyrir þeirra um-
ferðarmenningu og rólegtheit, þá
er ekki þar með sagt að þeir geti
ekkert af Islendingum lært. Það
hefur bezt komið í ljós síðustu
daga, eftir að snjófölin kom. Hér
ekur enginn bíll á snjóhjólbörðum,
hvað þá á negldum og erin síður á
keðjum. Ástæðan? Ætli hún sé
ekki fyrst og fremst, að þessir
nauðsynlegu hlutir til vetrar-
aksturs fást ekki í landinu. Sjálfur
hef ég nokkrum sinnum farið til
dekkjasala hér í haust í þeim
tilgangi að reyna kaupa vetrar-
dekk fyrir íslenzka sjómenn sem
hér hafa verið, en svarið hefur
alltaf verið það sama. Það þarf að
panta þessa hjólbarða með þrigjya
vikna fyrirvara.
Þrátt fyrir það að Bretar aki
mikið í þoku og reyndar oft við
erfið skilyrði, þá virðist mér
Islendingar kunni meira fyrir sér í
þokuakstri. Mjög margir Brétar
hafa ekki enn vit á því að aka með
ljósum í slæmu skyggni, og sagt er
að það stafi af því, að þeir haldi að
greiða þurfi fyrir rafmagnið í
bifreiðunum. Rafmagn hér er
heldur hreint ekki ódýrt. En að
úðru leyti stendur umferðarmenn-
ing Breta miklu framar en okkar.
Stjórn S.U.S.:
Sovétríkin stefna
ad því að fjölga
leppríkjum sínum
STJÓRN Samhand s ungra sjálfstæöismanna hcfur sent frá sér ályktun
um innrásina í Kamhódíu. en ályktunin var samþykkt á fundi
stjórnarinnar þann 20. janúar síðast liðinn.
Innrás kommúnistastjórnarinn-
ar í Vietnam inn í Kambódíu sýnir
glöggt, að fullyrðingar manna á
meðan á Vietnamstríðinu stóð um
að kommúnistar í Vietnam
stefndu að yfirráðum í öllu
Indókína, voru á rökum reistar.
sem hatrammast gegn afskiptum
Bandaríkjamanna af Vietnam á
sínum tíma, en frá þeim heyrist nú
ekki hósti né stuna um atferli
Vietnama. Innrás Vietnama er
jafnvel studd með óbeinum hætti
af skattfé þjóða á Norðurlöndum.
er það fyrst og fremst að þakka
mikilli kurteisi Breta. Eitt sinn, er
ég var að ræða við Islendinga í
bílnum hjá mér, og var að taka
hægri bey.gju, gleymdi ég mér og
ók hægra megin við umferðareyju
að ljósum. Grænt ljós kom skyndi-
lega og ég og farþegarnir héldum,
að nú myndi allt fara í einn hnút
og við lá að við fórnuðum höndum.
Fólk í bílum á þessum gatna-
mótum hafði tekið eftir þessari
reginfirru minni, og þeir sem
máttu legjya af stað á græna
ljósinu gerðu það ekki, heldur
veifuðu og bentu mér að koma yfir
á vinstri akgrein, sem ég varð
fljótur að gera. Enginn flautaði, og
allt gekk þetta svo fljótt fyrir sig
að maður áttaði sig varla á því.
Heima hefði einhver steytt hnefa
eða legið á flautunni.
í annað sinn kom ég akandi eftir
einni götunni niður við höfn og
hafði bersýnilega ekki tekið eftir
einstefnuskilti við enda götunnar.
Lögreglubíll kom akandi á móti
mér og gaf mér stöðvunarmerki,
sem ég að sjálfsögðu varð við, en
skildi ekki í hvers vegna væri verið
að stöðva mig. Það eina sem
lögreglumaðurinn gerði var að
benda mér á að ég mætti víst ekki
aka svona eftir götunni og bauð
mér síðan að snúa við. Það er
einkenni lögreglumanna hér við
umferðarvörzlu, að þeir eru ákaf-
lega kurteisir en um leið ákveðnir.
Og ef einhver brýtur alvarlega af
Innrásin i Kambódíu sýnir
ennfremur á hvaða stigi valdatafl
stórvelda kommúnismans er kom-
ið og að Sovétríkin stefna að því
leynt og ljóst að fjölga lepp- og
fylgiríkjum sínum hvar sem er í
veröldinni.
Fólksflóttinn frá Vietnam hefur
ótvírætt sýnt fram á, að þar eru
ekki við völd menn sem vilja
þjóðfrelsi eða hægt er að kenna við
það hugtak. Jafnframt er bent á
tvískinnung þeirra afla á Vestur-
löndum sem á sínum tíma börðust
Stjórn S.U.S. skorar því á
ríkisstjórn Islands að beita sér
fyrir því á vettvangi Sameinuðu
þjóðanna, Norðurlandaráðs og
víðar að stjórnvöld hins frjálsa
heims hætti stuðningi við innrás-
arstjórn Vietnams og leggi sams
konar mælikvarða á manriréttind-
arbrot hvar svo sem þau eru
framin í heiminum. Þá er ástæða
til þess að krefjast þess að
samræmdar aðgerðir verði gerðar
til þess að draga úr hörmungum
þess fólks sem nú flýr kommún-
istastjórn Vietnams.