Morgunblaðið - 25.01.1979, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 25. JANÚAR 1979
l>cssi áramót. som cru
nýgcnjíin í garð. vcrða len>fi
höfð í minni manna í Enjílandi.
— «k ckki af KÓðu. Veturinn er
sá kaldasti í 11 ár og langt
síðan að landið. scm þó cr öllu
vant í vcrkföllum. cr í eins
sla^mu ástandi hvað vcrkföll
snertir.
Kuldi
í staðinn fyrir nóvemberþok-
ur og rigningu komu nóvember-
þokur og frost. Snjór í desember
rétt fyrir jól og svo kyngdi niður
snjó milli jóla og nýárs. Kuldinn
komst í mínus 9 gráður á
celcius, sem er mikið fyrir fólk í
hinum illa einangruðu húsum.
Og sérstaklega hefur gamalt
fólk farið illa í kuldanum.
Bændurj sem áttu enn grænmeti
óupptekið, gátu ekki náð því inn
og í nokkra daga var grænmetis-
skortur. Verst var þó að
mörgum fótboltaleikum var
aflýst! Dagblaðið Sun átti þó
svar. Þeir auglýstu þriggja daga
tjaldferð til íslands. Ekki var
gefið upp hvar ætti að tjaida, en
eftir því sem næst var komist
var þetta ekki grín heldur
fúlasta alvara.
Ára-
hamstraði meira. Boots —
stærsta lyfsölusamsteypan, —
fékk ekki lyf, en þó bar ekki á
skorti strax. Birgðastöðvar gátu
ekki losnað við vörur sínar og
nokkrar verksmiðjur verða að
loka ef ekki rætist úr. Vandá-
málið var það að bílstjórar, sem
aka benzíni, voru í verkfalli og
báðu félaga sína um að keyra
ekki út vörur. Þeir fengu mun
meiri stuðning en búist var við.
Og í dag, 11. jan., er búist við að
verkfall bílstjóranna verði gert
opinbert. Ef af því verður munu
um tvær milljónir karla og
kvenna missa atvinnuna. Þetta
er athyglisvert þar sem aðeins
Texaco b'istjórar eru núna í
verkfajli.
1979?
Hvað sem öllu þessu líður er
öruggt að eitthvað verður af
meiri háttar verkföllum á
nýbyrjuðu ári. Hvort stjórnin
stendur eða fellur á lausn þeirra
vandamála veit enginn. En
margir vilja láta skoða alvar-
lega hið mikla ofurvald verka-
lýðsfélaganna og hvort einhver
spilling sé í beitingu þess valds
er þau hafa. Það sem fólk óttast
þó hvað mest nú eru þær
afleiðingar sem gætu orðið, ef
herinn yrði látinn vinna störf
vörubílstjóranna svo allt
stöðvaðist ekki. Hvort þá gæti
komið til alvarlegra blóðsút-
hellinga?
Höfum við nú pakkað öllu? Bensíni, osti, gulrótum,
kartöflum...
mótí
Englandi
Callaghan 1 sól
Ástandið var orðið svo slæmt
að búist var við því að lýst yrði
yfir neyðarástandi. Og herinn
þá sendur til hjálpar. Á meðan
dvaldi forsætisráðherrann á
Barbados á fundi með forsetum
Bandaríkjanna og Frakklands.
Mikið veður var gert úr þessu í
blöðunum. Ekki bætti svo úr
skák þegar kappinn kom heim
og spurði: Vandi? Hvaða vandi?
Eiginlega er vægt sagt að blöðin
hafi sturlast, sérstaklega þegar
hann kenndi þeim um að hafa
miklað vandann. Svo slóst frú
Thateher í leikinn og allur
íhaldsflokkurinn hamaðist við
að skamma verkamannaflokk-
inn af miklum móð, — jafnvel
meira en að vanda.
„Frúin er sérdeilis heppin. Við eigum aðeins örfáa
lítra eftir.“
Nottingham — Leicester —
Luton,
10. jan. 1979.
Magnús Þorkclsson
Verkföll — meiri
verkföll
Stjórnin missti stuöning
atvinnurekenda við launastefn-
una en stóð af sér vantraust með
10 atkvæða mun á þinginu. Um
tíma virtist eins og verkföllum
myndi linna í bili. Svo skall
skriðan á. Bílstjórar á benzin-
tankbílum fóru í skæruverkföll
og báðu kollega sína um
stuðning og áhrifin voru meiri
en nokkurn grunaði. Lítið var
um benzin ög fólk hamstraði
eins og mest mátti. Ekki nóg
með þaö, heldur hækkaði benzín
Svo ákváðu aðrir bílstjórar
að hjálpa til og þá fór líka að
skorta matvörur. Og fólk
Jim hafði meistaragrip á stýrinu. Verst að það var ekki
fast við skipið.
Hafðu mitt ráð, — til-
kynntu þá aldrei. Það
fyrsta sem löggan segir
eri „Vilduð þér blása í
pokann, herra.“
þess sem þeir sprengdu var
olíubíll og í kjallara á KFUM-
hóteli.
FFH
Mjög hefur umferð fljúgandi
furðuhluta aukist. Hafa
gárungarnir haft það á orði að
þetta geti ekki verið eins miklar
vitsmynaverur og sumir ætla,
fyrst þær sæki svona til
Englands. Þó megi taka til
greina að þær hypji sig jafnan
burt hið fyrsta. Ein virðuleg frú
taldi sig hafa fengið í heimsókn
að morgni til nokkra smávaxna
græna menn, sem þáðu eplaköku
en ekki neitt að drekka. Ruku
þeir svo á dyr og komu sér burtu
í geimskipi. Taldi frúin það
skrítið því „þetta var ágætis
eplakaka"! Börn og fullorðnir
hafa séð furðuhlutina, fljúga
og/eða lenda og jafnvel skrafað
um daginn og veginn við alls-
konar furðulegt fólk, sem út úr
hlutunum kom. Enginn hefur þó
náð mynd af þeim, eins og tókst
á Italíu. Telja margir að þessi
aukna umferð standi í beinu
sambandi við myndir eins og
„Stjörnustríð" og „Náin kynni"
(Close encountersl s.s. ímyndun
ein.
IRA
írski lýðveldisherinn ákvað að
koma aftur til Englands og
sprengja nokkuð hressilega fyr-
ir jólin en hefur farið hljóðlega
síðan. Samt er enn verið að leita
að þeim og fólk varað við, hvar
seni það fer, að láta í friði alla
pakka, sem enginn hirðir um. Þó
að lögreglan viti hvernig IRA
starfar þá er ekki auðvelt að
hafa uppá þeim; Hermdarverka-
fólkiö vinnur í litlum hópum og
hefur ekkert samband við
þekkta IRA menn í Englandi.
Nú er eiginlega beðið eftir
næstu hreyfingu frá IRA. Meðal

nágrannar vorum við upp frá því
allt til ársins 1954 að Gunnar
fluttist til Reykjavíkur.
Lífsferill Gunnars er fyrir
margra hluta sakir mjög merki-
legur, ekki síst þegar þess er gætt
að hann gekk aldrei heill til
skógar, því að á unga aldri eða
langt innan við fermingu fór að
bera á lömun í fótum sem hægfara
ágerðist, uns hann milli tvítugs og
þrítugs varð að fara í hjólastól,
sem hann var bundinn við upp frá
því. En Gunnar var ekki þeirrar
gerðar að hann léti baslið smækka
sig, því eftir því sem heilsu hans
hrakaði líkamlega, óx kjarkurinn
og athafnaþráin enn meir. Ekki
hneigðist hugur hans að búskap,
honum var ósýnt um skepnur, en
var góður að gera við vélar og
verkfæri. En þrátt fyrir það hafði
hann annað til brunns að bera og
það í ríkum mæli, hann hafði
óvenjulega haga hönd og hug-
kvæmni til að koma sínum hug-
myndum heilum í höfn og
verslunarhæfileikann fékk hann í
vöggugjöf úr báðum ættum. Þessir
hæfileikar entust honum í gegn
um lífshlaupið eða allt til ársins
1974 að hann varð að fara á
sjúkrahús, þaðan sem hann átti
ekki afturkvæmt.
Árið 1943 giftist Gunnar Þuríði
Kristjánsdóttur frá Hamarsgerði,
mikilli myndarkonu, og árið eftir
keyptu þau land og heitt vatn úr
landi Skíðastaða og byggðu
nýbýlið Varmalæk ásamt gróður-
húsi, verslun og saumastofu, Sem
þau ráku með drift og skörungs-
skap allt til ársins 1954 að þau
fluttust til Reykjavíkur. Þá færðu
þau út kvíarnar, ráku verslun með
miklum þrótti og saumastofu þar
sem framlciddar voru meöal ann-
ars húfur, sokkahlífar o.fl. Hjá
Múlalundi fór Gunnar að vinna
1953 og eftir það varð hann ásamt
Sigursveini Kristinssyni aðaldrif-
fjöðrin að stofnun „Sjálfsbjargar"
sem í reynd hefur hjálpað mörgum
yfir örðugasta hjallann.
Þau Þuríður og Gunnar áttu
saman átta börn, sex syni og tvær
dætur, sem öll eru hin ntannvæn-
legustu. Þau eru öll búsett á
Stpr-Reykjavíkursvæðinu. Eftir
langa og viðburðaríka sambúð hjá
Gunnari og Þuríði slitu þau
samvistum árið 1970 en héldu þó
sinni reisn eftir sem áður. Þó hygg
ég að kærleiksböndin hafi aldrei
slitnað, aðeins slaknað á þeim og
þau hafi eftir sem áður metið
mannkosti hvors annars og fylgst
hvort með öðru uns yfir lauk.
Gunnar var hagyrðingur góður
og hafði skemmtilega kímnigáfu
cnda hrókur alls fagnaðar á
mannafundum og þrátt fyrir
margar erfiðar ytri aðsta'ður. ríkti
aldrei deyfð eða drungi í kringum
Gunnar, hann hafði svo mikla
andans orku og var í viðræðum svo
mikill gleðigjafi og hugarflugið
var svo mikið að maður hreifst
með honum og dáði hann fyrir
hans léttlyndi og hrífandi
frásagnargleði, enda var hann
vinsæll svo af bar.
Að cndingu þakka ég vini
mínum samfylgdina og hið honum
guðs blessunar í gegnum móðuna
miklu og að landtakan vcrði
honum góð og hann gcti tckið
sprcttinn á grænum grundum
hinunt megin við tjaldið. Ættingj-
um og vinunt Gunnars scndi ég og
kona mín sanniðarkveðjur.
Jóhann Hjálmarsson
frá Ljósalandi.