Morgunblaðið - 25.01.1979, Blaðsíða 13

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 25. JANÚAR 1979
13
hjálpræðisstarfi hans ekki betur
lýst en með orðum postulans: Guð
var í Kristi, sættandi heiminn við
sig.
Um upprisuna
Þá telur margnefndur greinar-
höfundur „allmarga presta" hafa
neitað „líkamlegri upprisu Krists".
Hvaðan hann hefir það, veit ég
ekki. Og ólíklegt þykir mér, að
nokkrum presti, eða yfirleitt
nokkrum kristnum manni, komi
slíkt til hugar. En hitt er svo
annað mál, að eins og postulinn
segir, eru til margs konar líkamir.
„Til eru himneskir líkamir og
jarðneskir líkamir." En hafi G.G.
ekki lesið 15. kapítula Fyrra
Korintubréfs, ræð ég honum (eða
henni) að gera það hið bráðasta.
Sínum augum lítur
hver á silfrið
Hér að framan hefi ég gert
nokkrar athugasemdir við það,
sem G.G. kallar „höfuðatriði
kristninnar". Sínum augum lítur
hver á siifrið. Niðurstaða mín er
sú, að flest þetta séu alls engin
höfuðatriði, heldur sértrúaratriði
og aukaatriði, sem sum eru að vísu
meinlaus en önnur síður. En
jafnvel það, sem telja má mein-
laust aukaatriði, getur orðið skað-
legt sé það gert að höfuðatriði. Því
að þá kann að fara eins og forðum,
að vegna smámunanna „sé eigi
skeytt um það sem mikilvægara er
í lögmálinu, réttvísina, miskunn-
semina og trúmennskuna".
Ég er þeirrar skoðunar, að það
fari vel kristnum mönnum að sýna
umburðarlyndi gagnvart mismun-
andi trúarskoðunum meðbræðra
sinna og systra. En sýnist voði á
ferðum er auðvitað sjálfsagt að
þegja ekki. Og G.G. hefir það til
afsökunar aðför sinni að „allmörg-
um prestum" þjóðkirkjunnar, að
honum hefir virzt vá fyrir dyrum
vegna skoðana þeirra. En hyggi-
legt er samt að skoða hug sinn
vandlega áður en reitt er svo hátt
til höggs sem G.G. gerir. Og mér
finnst að allir þeir, sem vilja vöxt
og viðgang kristninnar í landinu,
eigi heldur að snúa bökum saman
en vega hver að öðrum út af
smámunum, sem oftast er gert.
Því að þarfari verkefni eru næg.
Engir tveir eru eins af Guði gerðir.
Og hvernig ættum við þá að
hálfvirði eða útflutningsverð.
Þetta er einfaldasta aðferðin
þegar draga þarf úr mjólkurfram-
leiðslunni. Þegar taka verður tillit
til annarar framleiðslu og reikna
út sameiginlegan kvóta fyrir allar
búfjárafurðir verður framkvæmd-
in mun flóknari og nær ófram-
kvæmanleg.
Norðmenn völdu svokallaða
uppbótarleið. Bændur sem minnk-
uðu mjólkurframleiðsluna fengu
greidda uppbót á hvern mjólkur-
lítra. Þessi aðferð Norðmanna
gafst vel og trúlega munu fleiri
fylgja þeirra fordæmi þar sem
reynt er að draga úr mjólkurfram-
leiðslunni. A síðastliðnu ári hefði
mjólkurframleiðsla í Noregi aukist
um sennilega 4% ef ekkert hefði
verið gert, en vegna uppbóta-
kerfisins var framleiðslan óbreytt
frá fyrra ári. Þessi leið er heimil
samkvæmt sjömannanefndar til-
lögunum.
Leiðbeininga-
Þjónustan
og bændur
Mjög mikið hefur borið á því í
skrifum bænda að þeir vilji kenna
ráðunautum hvernig komið er í
framleiðslumálum landbúnaðar-
ins. Það er að sjálfsögðu gefið mál,
að hefði engin ráðunautaþjónusta
verið í landinu, engir bændaskólar
eða tilrauna og rannsóknastarf-
semi þá væri ekkert vandamál
vegna offramleiðslu. Spurningin
er hvort í landinu væri nokkur
umtalsverður landbúnaður, ef
leiðbeiningaþjónustunnar hefði
ekki notið við.
Það er í mjög fáum tilfellum,
sem ráðunauar hafa hvatt bændur
til að fjölga gripum, megin inntak
í leiðbeiningum þeirra er að hver
krefjast þess, að allir líti nákvæm-
lega eins á málin? Aldrei var sagt:
Allir eiga þeir að vera eins, heldur:
„Allir eiga þeir að vera eitt.“
Ég get ekki að því gert, að mér
finnst stundum, að þeir sem einir
telja sig hafa réttan skilning á
orði Guðs og einir ganga á vegi
hans, séu nokkuð dómharðir um
hina, „sem standa fyrir utan“. En
svo sannarlega má segja, að
boðorð Jesú: Dæmið ekki. sé eitt af
höfuðatriðum kristninnar. Svo
þunga áherzlu leggur hann á það.
Og ef til vill eru syndir vorar einna
mestar á þessu sviði. En allt það,
sem Jesú lagði ríka áherzlu á,
hljótum við að telja til „höfuðatr-
iða kristninnar", en síður kirkju-
kenningar seinni alda, kenningar,
sem hann hvorki hafði heyrt né
séð.
Viðurkenningin
Eina viðurkenningu lætur þó
títtnefndur greinarhöfundur falla
þessum gjörspilltu prestum í
skaut. Og hún er raunar miklu
meiri en hann virðist gera sér
ljóst. Hann segir, að þeir boði
„Jesúm „aðeins sem fagra fyrir-
mynd til eftirbreytni". En ég spyr.
Hvaða boðun er þýðingarmeiri en
einmitt sú, að boða Jesúm Krist
sem fyrirmynd til eftirbreytni?
Allt tal um það, að hann sé
frelsari vor verður að orðagjálfri
og tómri hræsni, ef vér ekki
reynum að líkjast honum, eftir því
sem Guð gefur okkur náð til. Og
sjálfur sagði hann: „Ég hefi gefið
yður eftirdæmi, til þess að þér
breytið eins og ég breytti við
yður.“ Og postulinn skorar á okkur
og segir: Verið með sama hugar
fari sem Kristur Jesús var. Ef við
erum hér ekki komin að því, sem í
sannleika er „höfuðatriði kristn-
innar“, þá viðurkenni ég fúslega
að hafa misskilið grundvallaratr-
iði kristins dóms.
Að lokum vil ég svo biðja G.G.
að lesa „Dóm Mannssonarins" í 25.
kafla Mattheusarguðspjalls. En
þar held ég að Mannssonurinn
hljóti að koma eitthvað nálægt
„höfuðatriðum kristninnar", þegar
hann segir, hvað olli því, að sumir
fengu inngöngu í ríki Guðs föður,
en aðrir ekki.
Að svo mæltu kveð ég G.G. og
óska honum og öllum landsmönn-
um árs og friðar.
17. janúar 1979,
gripur skili, sem mestum afurðum
og að framleiðslan sé, sem
hagkvæmust.
Það er ekki óeðlilegt að ráðu-
nautar hafi hvatt bændur til að
beita sláturdilkum á grænfóður,
fyrir stóran hóp bænda hefur það
verið hagkvæmt og nauðsynlegt til
lengingar sláturtíðar. Þegar þeir
verða sjálfir að taka nokkurn
hluta hallans af umframfram-
leiðslunni, þá breytist dæmið. Að
vísu getur sá bóndi, sem þyngir
dilka sína á grænfóðri fyrir
slátrun hagnast sjálfur, en sauð-
fjárframleiðendur í heild tapa. Ef
dæmið er gert upp, þá kemur í ljós,
að fyrir um 3000 tonna framleiðslu
af dilkakjöti fá sauðfjárfram-
leiðendur ekki nema rétt rúml. 500
kr. á hvert kg. ef þeir verða látnir
bera hallan umfram það, sem
ríkissjóður greiðir samkvæmt 10%
reglunni. Fram að þessu, hefur
ekki komið til að reikna með öðru,
en að bændur fengju verðlags-
grundvallarverð fyrir afurðirnar,
en nú er viðhorfið gjörbreytt.
Það er hvorki hægt að saka
bændur eða leiðbeiningaþjónust-
una um þann vanda, sem nú blasir
við, þar er fyrst og fremst um að
kenna snarbrenglaðri þróun í
efnahagsmálum hér á landi. Svo af
þeim sökum er ekki óeðlilegt að
gerðar séu kröfur á hendur
stjórnvalda til að leysa vandann.
Bændur mega þó ekki skorast úr
leik, því nú virðist ekkert annað
vera til bjargar en að draga úr
framleiðslunni. Það er því
nauðsynlegt að bændastéttin beri
gæfu til að standa saman og leysa
sín mál öfgalaust.
Sjömenningarnir bentu á leiðir,
sem þeir töldu að væru bænda-
stéttinni fyrir bestu. Það er því
ósanngjarnt að ætla, að þar hafi
önnur sjónarmið ráðið.
BLfll
SEXTIU œ SEX NORÐUR
VINYL GLÓFINN
* MEÐ HRJÚFU YFIRBORÐI
* ÖRUGG HANDFESTA
* FÚÐRAÐIR MEÐ 100% ÝFÐU
BÚMULLAREFNI
* ROTVARÐIR (SANITIZED)
* STERKIR EN MJÚKIR
* BLAlR 0G GRÆNIR
ÍSLENSK FRAMLEIÐSLA
Sjóklœðagerðin hf
Skúlagötu 51 Pósthólf 644 Reykjavik Simi 1 15 20
Eldhúsinnréttingar
Pantið í tíma
Vönduö vinna.
Smíðum úr furu og litaðri eik.
Leitið verðtilboða.
Mjög hagstætt verð.
Sýnishorn á staðnum.
ELDHÚSVAL SF.
Brautarholti 6.