Morgunblaðið - 13.02.1979, Qupperneq 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 13. FEBRÚAR 1979
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Mikið úrval bridgebóka er nú
til á bóksölu Bridgesambands
íslands. Aí þýddum bókum má
nefna Kennslubók ætlaða til
notkunar í skólum og „Spilaðu
bridge við mig“, en í henni skýrir
Bretinn Terence Reese úrspil á
snilldarlegan hátt.
En erlendu bækurnar eru eðli-
lega mun fleiri og spilið í dag er
tekið úr einni þeirra, „Bridge
Match“, eftir J.W.Tait. Skemmti-
lega fram sett bók og fjallar um
einn leik í sveitakeppni.
Suður gefur, allir utan og þú
ættir að byrgja hendur vesturs og
norðurs.
Norður
S. 7632
H. Á63
T. KD84
L. 53
Vestur
S. KG104
H. K
T. Á76
L. G10964
Austur
S. ÁD
H. 108542
T. G103
L. KD8
Þú ert með spil suðurs og félagi
þinn spilar út tígulfjarka gegn
þrem gröndum vesturs eftir þessar
sagnir:
Suður Vestur Norður Austur
P 1 Lauf P 1 Hjarta
P lSpaði P 2 Tfgiar
P 2 Grönd P 3 Grönd
allir paas.
Tvö grönd vesturs skýrðu frá
lágmarksopnun en háspili í tígli.
Tígultían tekur fyrsta slaginn. Þú
gefur laufkónginn og einnig
drottninguna en tekur þriðja lauf-
ið, norður lætur spaðatvist og
þarft þá að finna vörnina, sem
dugir. Hvaða spil tryggir varnar-
sigur?
Útspilið segir þrjá tígla á hendi
vesturs og vitað er um fimm lauf,
sem ásamt fjórum spöðum þýðir
einspil í hjarta. Eðlilega hefur þú
ákveðið að spila ekki tígli og
hjartasjöið er eina spilið, sem
hnekkir spilinu. Annars fást ekki
fjórir slagir á hjartað og í bókinni
má bera árangurinn saman við það
sem gerðist á hinu borðinu og í ljós
kemur að spilið fellur.
Suður
S. 985
H. DG97
T. 952
L. Á72
Ríkiseinkasala
Á liðnu ári kom smiður ágætur
heim til mín og vann að húsbótum
í frítímum sínum. í vökulok hrip-
aði ég tossamiða, svo að tiltækt
yrði næsta dag nauðsynlegt efni:
saumur frá hálftommu upp í sex;
skrár, ýmist opnanlegar til vinstri
eða hægri; lamir; gluggajárn; kítti;
málning; terpintína; skrúfur af
margvíslegri gerð og margt fleira.
Brynja, Málning og járnvörur og
Kron voru næstu búðir. Af-
greiðslumenn voru hver öðrum
liprari, snöruðu því umbeðna á
búðarborðið, tóku við greiðslu og
skrifuðu nótu í einriti. Fengist
ekki það sem kaupa skyldi í fyrstu
búð sem ég kom í, brást ekki að
mér væri ljúflega vísað á þá réttu.
Umyrðalaust var tekið til baka
hefði ég mislesið daginn áður eða
kannski ekki komist fram úr
minni eigin skrift. Við urðum
góðkunningjar, afgreiðslumenn og
ég-
Eitt sinn skyldi ég kaupa póli-
túr. Eg arkaði niður í Járn og
málningu, enda hann í ætt við
málningu. Hann fékkst ekki, en
sagður fást meðal lyfja í einkasölu
ríkisins, Borgartúni 6. Jæja, póli-
túr var þá lyf, kannski á borð við
lampaspritt sem Guðjón Back-
mann vegavinnuverkstjóri taldi
allra meina bót, „hvort sem er
innvortis eða útvortis, við hesta-
mari eða öðru,“ eins og hann
orðaði það forðum. Eg fylgdi
gefnum leiðbeiningum, kom inn í
mannlausa búð með pólitúr upp í
hillu. Innan tíðar birtist maður.
Hann gekk settlega, ekki eins
fótlipur og kunningjar mínir í
búðunum, enda opinber starfs-
maður. Ég bað um fjórar flöskur
ofan úr hillu. Hann leit á mig
vorkunnlátur, ég yrði að fá bréf-
lega heimild í Borgartúni 10. Ég af
stað, allshugar feginn að þurfa
ekki að fara austur fyrir Fjall, því
að ég er bíllaus.
Á númer 10 kom babb í bátinn,
ekki fengi ég hinar títtnefndu
flöskur á eigið nafn, heldur á nafn
meistarans. Nú vantaði mig ýmsar
upplýsingar um þann góða herra,
svo sem nafnnúmer. Fyrir ein-
skæra góðvild greiddi afgreiðslu-
stúlka úr vanda mínum. Hún
skrifaði á nótublað pöntun mína
og sendi í vélritun í hvarfi. Eftir
andartak kom pöntun mín vélrituð
í fjórum eintökum. Ég greiddi,
fékk tvö eintök, en gjaldkeri hélt
tveimur. Á númer 6 afhenti ég svo
afrit af nótu og fékk mínar fjórar
flöskur og hélt frumriti. Fjórir
afgreiðslumenn og fimm eyðublöð
höfðu komið hér við sögu.
Viðskiptaráðhems hyggst lög-
festa einkasölu á bensíni, hún
tryggi best hag neytenda. Sam-
kvæmt reynslu af pólitúreinkasölu
þessa sama ráðherra má búast við
að mannafli fjórfaldist og pappírs-
notkun fimmfaldist. Neytendum
ætti að vera vel borgið.
J.Á.G.
• Athugasemdir
við skrií
Nýalssinna
Hér í Morgunblaðinu má
venjulega á nokkurra daga fresti
COSPER
Dreptu í sígarettunni, ungi maður. — Ég þoli illa
sígarettureyk!
Fall er fararheill.
Ég er bara að reyna að vera
ekki stressaður í vinnunni.
,J—•* G/i—. 151
„Fjólur — mfn ljúfa“
Framhaldssaga eftir Else Fischer
Jóhanna Kristjónsdóttir Þýddi
— Allt skiptir máli.
Bernild leit kuldalega á þau.
— Og ef þið trúið mér ekki þá
skuluð þið reyna að velta fyrir
ykkur atburðum síðustu daga
og þá mun það renna upp fyrir
ykkur að þið hafið snætt
morgunverð í návist morðingja
nú á þessari stundu ...
Hann reis upp og gekk f
áttina að bókaherberginu.
— Og í dag bið ég ekki leyfi
til eins né neins, sagði hann. —
Þess verður í dag krafist að
hver og einn hér segi það sem
hann veit og ég fer ekki út úr
þessu húsi fyrr en ég hef
komizt að því um hvað málið
snýst.
Hann skellti á eftir sér
hurðinni og í borðstofunni var
svo kyrrt að heyra hefði mátt
saumnál detta.
13. kafli
Bernild tók enga áhættu
næstu klukkutímana sem liðu
frá því að Lydia hafði fundist á
þennan óhugnarlega máta.
Þegar menn risu upp frá
borðum hafði fjöldi lögregiu-
manna verið kvaddur á vett-
vang og til að enn meiri
áherzla væri lögð á alvöru
málsins, kom nú sjúkrabfll frá
Krufningarstofnun Árósa að
flytja líkið þangað. í djúpri
þögn horfði f jölskyldan saman-
komin á það, þegar hjúkrunar-
mennirnir fóru upp með
börurnar og komu niður með
hina látnu og höfðu breitt yfir
andlit hennar. Enginn sagði
neitt, og allir voru þvingaðir
og vandræðalegir í framkomu.
Eins og eftir þegjandi sam-
komulag byrjaði Herman
frændi og Martin að byggja
upp nýjan eld í arninum og
einbeittu sér um hríð að því að
hreinsa vel og vandlega leifarn-
ar frá kvöldinu áður.
En meira að segja ylurinn
frá arninum fékk ekkert mild-
að þau orð lögregluforingjans,
að þau hefðu setið til borðs með
morðingja.
— Ég trúi ekki að það geti
verið. Þeir þykjast alltaf vera
svo sniðugir, en auðvitað gæti
enginn hugsað sér að gera
Lydiu mein, sagði Herman
frændi og rauf þar með þögn-
ina sem hafði ríkt lengi.
— Skórnir hennar höfðu
festst í sloppnum, sagði Magna
frænka.
— Það er enginn vafi á því að
hún hefur dottið í stiganum og
það hefur verið óheppni. Hún
hefur átt eitthvað erindi niður.
Það þarf ekki að vera neitt
skrítið við það.
— Ég skil auðvitað ekki af
hverju hún hefði ekki vel gctað
verið glaðvakandi, þrátt fyrir
þessar svefntöflur, sagði
Jasper.
— Þekkirðu eitthvað þessar
töflur sem þú fékkst og veiztu
hversu lengi þær virka, spurði
hann og beindi tali sínu til
Susannc.
— Ég hef bara einu sinni
tekið þessar töflur sagði hún.
Og þá svaf ég líka eins og rotuð
og þó tók ég aðeins eina töflu.
— Ég íæ nú ekki skilið, að
það sé neitt ótrúlegt þótt hún
vaknaði af sjálfsdáðun. sagði
Martin. — Það kemur alveg
heim og saman. Lydia tók alltaf
öðru hverju svefntöflur svo að
þær hafa áreiðanlega ekki
verkað eins sterkt á nana og þá
sem sjaldan eða aldrei nota
nein slík meðul.
— Já, og kannski hefur hún
bara verið á leið niður að búa
sér til kaffi þótt snemmt væri,
sagði Gitta.
— Lydia tók ckki bara
töflur. Ég gaf henni sterka
sprautu og auk þess hafði hún
verið dáin í nokkra klukku-
tíma þegar við fundum hana,
sagði Ifolm læknir alvarlegur.
— Það hlýtur að hafa verið
hún sem rakst í hurðina mína
klukkan fjögur í nótt, sagði
Susanne stillilega og leit í
kringum sig.
— Ef kenningin um að hún
hefði farið niður um sjö-Ieytið
væri rétt hver hefði þá átt að
rekast utan í hurðina hjá mér
um þetta leyti nætur?