Morgunblaðið - 10.05.1979, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 10. MAÍ 1979
VI
MORtfdK/-
KAFf/NU
vv\

\ i j
GRANI GÖSLARI
Ég bauð nokkrum vinum mín-
um hinjíað í mat, því sendillinn
í kjötbúðinni kom hinjjað með
sunnudagsmatinn handa ná-
granna okkar!
hvenær sem þú vilt fyrir klukk-
an 9 ok fara hvenær sem þú vilt
eftir kl. 5 á daxinn!
Stuðningur kirkju
við frelsishreyfingar
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
V hann drottninjíuna eða ás-
inn?. er spurninj?. sem jaínan
krefst svars þej?ar spilað er að
lit. sem inniheldur kónjj ojí jjosa.
Oj{ hvert svarið er hverju sinni
jjetur farið eftir ýmsu.
Gjafari vestur.
Norður
S. KG75
H. 1)107
T. KD53
L. 102
Suður
S. 9.3
H. ÁG5
T. ÁG10942
L. 84
Vestur ojj norður sejya pass en
austur opnar á einu laufi. Við
sejyum einn tíjíul oj{ vestur styður
opnunarlitinn, sej;ir tvö lauf. En
þá stekkur norður í þrjá tíjjla, sem
verður lokasöjjnin.
Útspil vesturs er lauffimm oj;
austur tekur á kónj; oj; ás (vestur
lætur þá þristinn). Síðan skiptir
austur í tíguláttu oj; nú þurfum
við að áætla úrspilið.
Þar sem við komumst ekki hjá
að svína hjartanu má reikna með
að vinninj;ur eöa tap sé undir
skiptinj;u spaðaháspilanna kom-
inn. Oj; fyrst kann okkur að detta
á huj;, að þar sem austur opnaði sé
eðlilej;t að búast við spaðaásnum á
hendi hans oj; svína j;osanum í von
um að vestur eÍRÍ drottninj;una í
staðinn.
En þó er saj;an aðeins hálfsöj;ð.
Eftir að hafa tekið trompin af
andstæðinj;num spilum við
hjartadrottninj;u frá borðinu oj;
svínum. Eij;i vestur kónj;inn
reiknum við með spaðaásnum í
austur oj; svínum j;osanum við
fyrsta hentugleika. Þá hafa
háspilin í opnun austurs verið
laufás — kóngur og spaðaás.
Komi aftur á móti í ljós, að
austur á hjartakónginn breytist
spilið verulega. Þá er vinningur
öruggur og við reiknum með að fá
yfirslag með því að stinga upp
spaðakóngnum í stað þess að láta
gosann. Þá verða háspil austurs
laufás — kóngur, hjartakóngur og
spaðadrottning og háspil vesturs,
sem studdi lit félaga síns, lauf-
drottning og spaðaás.
COSPER
9Q/6 CQSPER
Æi — Ég hclt é>í væri við gangstétt — þetta verðurðu
að íyrirgeía, frænkaj
Sr. Bernharður Guðmunds-
son fréttafulltrúi Þjóðkirkjunn-
ar skrifar.
Bæði Norðankona og Geir S.
Björnsson hafa gert athugasemdir
við ummæli mín í sjónvarpsþætti
á dögunum um stuðning kirkjunn-
ar við frelsishreyfingar í sunnan-
verðri Afríku. Eg er þakklátur
þeim að láta frá sér heyra svo að
mér gefist tækifæri til að leiðrétta
misskilning sem téð ummæli hafa
greinilega valdið.
Það kom ekki fram í þættinum,
né heldur á það sér neina stoð í
veruleikanum, að það söfnunarfé
sem kemur til Hjálparstofnunar
íslenzku kirkjunnar sé notað til
vopnakaupa. Það fé er einvörð-
ungu notað til neyðarhjálpar,
hérlendis sem erlendis.
Hins vegar hafa heildarsamtök
kirknanna, svo sem Alkirkjuráðið
eða Lúterska heimssambandið,
umfangsmikið starf þar sem veitt-
ur er stuðningur við fólk á ýmsan
hátt í fjölmörgum löndum. Kirkj-
urnar veita fé t.d. til fræðslumála,
bæði þar sem ólæsi er og einnig til
þess að mennta fólk í framhalds-
námi, til þrjóunarhjálpar t.d. til
vatnsleitar eða landbúnaðarrann-
sókna. Allur þessi stuðningur fer
fram að beiðni heimakirkjunnar.
Sama gildir um starf kirkjunnar
að mannréttindabaráttunni. Mik-
ill stuðningur hefur verið við
baráttu kvenna til jafnréttis, ekki
sízt í þróunarlöndunum. Svo eru
lönd eins og löndin í sunnanverðri
Afríku, þar sem lýðræði og mann-
réttindi eru aljyörlega fótum troð-
in af ofbeldisstjórnvöldum eins og
menn þekkja. Þar eru oft náin
tengsl milli kirkju og frelsishreyf-
inga og má nefna SWAPO-hreyf-
inguna í Namibíu sem dæmi. Að
beiðni kirkjunnar þar hefur Al-
kirkjuráðið veitt stuðning við
baráttu frelsishreyfingarinnar,
enda telur kirkjan sig hafa full-
reynt alla aðra möguleika til þess
að rétta hlut hinna kúguðu. Þessi
fjárstuðningur við frelsishreyf-
ingarnar hefur vakið allmiklar
deilur innan kirkjunnar, t.d. í
Noregi.
Ýmsir biskupanna þar hafa þó
stutt þessar aðgerðir, enda benda
þeir á að norska kirkjan hafi verið
ótrauð í stuðningi sínum við frels-
ishreyfingar í baráttunni við nas-
ista í Noregi í síðustu heimsstyrj-
öld. Telja þeir illa gerlegt að
greina á milli frelsisbaráttu í
Noregi og baráttunnar í sunnan-
verðri Afríku nú, þótt húðlitur og
lífsaðstæður séu með öðrum hætti.
Hérlendis hefur hins vegar lítið
verið um þetta rætt og íslenzka
kirkjan hefur ekki tekið beina
afstöðu til málsins og er því
eðlilegt að menn hrökkvi við þegar
frá þessu er sagt vafningalítið,
eins og gerist hjá Geir og Norðan-
konu. Hins vegar stendur Hjálpar-
stofnun kirkjunnar algjörlega ut-
an við þetta mál.
• Um Fóstbræður
Velvakanda hefur borist
eftirfarandi bréf frá Ara Ólafs-
Hverfi skelfingarinnar
39
skilja Solvej eftir. Kaupmaður-
inn læddist fram á klóið þar
sem hann seldi kröftuglega
upp. Og Torp sagði að Caja ætti
kannski að vera kyrr hjá kon-
unum tveimur svo að hún væri
reiðubúin að svara spurningum
lögreglunnar þegar hún kæmi á
vettvang. Skömmu seinna kom
líka Finn Christensen — ungi
kennarinn sem hafði misst kon-
una sína fyrir aðeins einum
mánuði og bjó skammt írá
systrunum. Hann spurði hvað
væri um að vera þarna í
grcnndinni — hvort þetta hefði
gerzt eina ferðina enn? Þegar
lögreglumaðurinn fór á braut
með Caju sat Finn kyrr í
stofunni hjá Asta og Merete.
Hann var ekki búinn að jafna
sig sjálfur eftir það áfall sem
hroðalegur dauðdagi Jannes
hafði verið.
Með Caju var farið til heimil-
is Solvej Lange og hún látin
setjast á stól í forstofunni og
þar beið einnig hinn ötuii for-
ingi eftirlitssveitarinnar í
hveríinu eftir að fá að gefa
skýrslu sína.
Steen Torp fékk sér sæti þar
sem honum var bent. Hann
virtist bæði léttur í lund og
öruggur með sjálfan sig.
— Látið mig þá heyra yðar
útgáfu af atburðarásinni, sagði
lögregluforinginn ekki sér-
stakiega hjartanlegri röddu.
— Klukkan núll núll núll
tók ég við eftirlitinu ásamt mcð
Rasmussen, til heimiiis Prim-
ulavegi 2, sagði Torp virðulegri
röddu. — Við leystum Villum-
sen og Paaske af en þeir gáfu
sig fram á heimili mínu fáein-
um mínútum fyrir miðnætti.
Siðan mæti ég Rasmussen úti
fyrir heimili hans og við bind-
um það fastmælum að hann
kanni leiðina Bakkabæjarveg-
ur-íkornavegur en ég rannsaki
hins vegar Primulaveg og síðan
mætumst við á Primulavegi þar
sem hann sveigir niður á
íkornaveg. Allt gengur síðan
samkvæmt hinni nákvæmu og
fyriríram gerðu áætlun unz
Rasmussen kemur eftir nokkra
töf á tiltekinn fundarstað okk-
ar.
Torp var svo virðulegur og
rembingslegur í frásögn sinni
að lögreglumaðurinn gat ekki
leynt gremju sinni með fram-
komu hans.
— Bfðum aðeins við, greip
hann fram í. — Er það ekki
venjan að menn séu samferða á
þessum svokölluðu eftirlitsferð-
um?
Torp kinkaði kolli og hóf nú
að skýra málin út frá afmæl-
isbjórnum.
— Sem sagt, sagði Jacobsen.
— Það þýðir þá að þér hafið
staðið og beðið í þó nokkrar
mínútur?
— Nei. Ekki var það meira
en mínúta. sagði Torp og bætti
við til skýringar.
— Sú leið sem Rasmussen
var falið að kanna var nokkru
lengri en mín og sé tekið með í
rcikninginn að Rasmussen
Eftir Ellen og Bent Hendel
Jóhanna Kristjónsdóttir
snéri á islenzku
verður að fá nokkra tíð til þess
að drekka bjórinn sinn, geng ég
mjög hægt og stoppa þó nokkr-
um sinnum á leiðinni.
— Urðuð þér einhvers var á
leiðinni?
— Nei, það var ljós í tveimur
húsum á Primulavegi, meðal
annars í húsi frú Lange en allt
var rólegt og með kyrrum
kjörum að því er ég fékk séð.
— Voru útidyrnar opnar í
húsi frú Lange?
— Það var ógerningur að sjá
írá veginum. Eins og þér hljótið
að hafa veitt athygli er inn-
keyrslan alllöng og bugðótt.
Þar af leiðir að ekki er unnt að
koma auga á útidyrnar þegar
staðið er niðri á veginum og sér
aðeins inn á efri hæðinni og
suma gluggana á jarðhæðinni.
— Og þér urðuð ekki varir
við mannaferðir á Primulavegi?
— Ekki fyrr en ég kom fyrir
siðustu sveigjuna. þá kom ég
auga á manneskju nokkra í um
það bil hundrað mctra fjarlægð.
— Mannveru sem stóð kyrr?
— Nei, hún var á hreyfingu