Morgunblaðið - 01.11.1979, Síða 13

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 1. NÓVEMBER 1979
13
Nlyndverk úr málmi
í FÍM-salnum að Laugarnes-
vegi 112, stendur yfir sýning á
myndverkum eftir Sverri Ólafs-
son, en hann er einn þeirra
listamanna, sem að undanförnu
hafa haft aðsetur að Korpúlfs-
stöðum og þannig fengið vinnu-
aðstöðu, sem ekki liggur á lausu
hér í okkar ágætu borg, því að
það er segin saga, að ef lista-
maður fellur frá, sem komið
hefur sér upp vinnustofu, er hún
tekin til ýmissa annarra nota, en
ekki látin ganga til listamanna.
Um þennan ósið gæti ég nefnt
ótal dæmi.
Ég man ekki eftir, að Sverrir
Ólafsson hafi áður haldið einka-
sýningu á myndverkum sínum,
en hann hefur vakið áhuga minn
með verkum, er hann hefur haft
á sýningum með öðrum. Hér á
árunum voru nokkrir myndgerð-
armenn (Skúlptúrar), sem ein-
göngu unnu í járn. Væri hægt að
nefna marga í því sambandi.
Látum okkur nægja að líta í
garðinn til hans Ásmundar. Það
mætti ef til vill kalla visst
tímabil í íslenskri myndlist
JÁRNÖLDINA, svo mikið fjör
var í því efni til myndgerðar í
eina tíð. Síðan hefur mikið vatn
runnið til sjávar, og ýmislegt
annað hefur komist á toppinn,
eins og sagt er á vondri íslensku.
Nú eru að koma fram menn, sem
vinna í málma, og guði sé lof,
þeir eru flestir ólíkir og því ekki
um epigona að ræða, eins og
Trotsky nefndi Stalín á sínum
tíma. Einn af þessum ungu
mönnum er Sverrir Ólafsson,
sem nú er á ferð með verk, er
sanna ótvírætt, að hann fer ekki
villur vegar í myndsmíð sinni.
Hann vinnur yfirleitt á lipran og
léttan hátt, á til skemmtilega
kímni, eins og t.d., er hann setur
mynd af sjávarútvegsmálaráð-
herra í sardínudós, silfrar svo
allt með nikkel og nú geta menn
lagt sinn skilning í verkið. Þetta
er dæmi um kímni Sverris. Svo á
hann það til að vera mjög
alvarlegur, eins og fram kemur í
veggmyndum hans, sem ég skal
ekki tíunda hverja fyrir sig
heldur benda á, hve honum tekst
vel að samræma mismunandi
efni á einfaldan hátt, sem síðan
verður að heild, er gefur hug-
myndaflugi lausan tauminn.
Sumt af því, er Sverrir gerir, er
hreyfanlegt, og jafnvel hljómlist
myndast, er vírar slást saman.
Einnig eru þarna víravirki, sem
óneitanlega minna á menn eins
og Lippold, án þess að um
nokkra stælingu sé að ræða.
Þannig mætti lengi telja, en
látum þetta nægja í þann mund,
er allt er að fyllast af kosninga-
áhuga.
Ég hafði ágæta skemmtun af
að sjá þessa sýningu Sverris
Ólafssonar, og ég held, að óhætt
sé að spá því, að þarna sé ungur
maður á ferð, sem eigi eftir að
koma fleirum en mér úr hver-
dagsskapi. Það eru 22 myndverk
á þessari sýningu, og hún lætur
ekki mikið yfir sér, en Litla
bílastöðin er nokkuð stór, var
auglýst í gamla daga. Hver veit
nema það sama eigi við hér.
Þökk fyrir ágæta sýningu og
ánægjulega.
sem fjallað hefur á opinskáan hátt
um kynvillu sína. Lesbísku a-
starsam lýsir Clod ágætlega. Best
tekst henni samt að lýsa einmana-
leik konu sem frjálsar ástir gera
að tilvonandi móður. En barnið
sem ógnar frama föðurins verður
aldrei annað en ógnvekjandi for
stu Uppgjör er þroskasaga
ungrar konu sem reynir margt,
játningasaga sem þrátt fyrir
ýmsar dimmiieitar minningar
endar með sigurvissu. Stúlkan í
sögunni er orðin rithöfundur sem
auðnast að túlka bældar hugsanir
margra kvenna með þeim hætti að
allir hafa áhuga á að lesa. Hún
hefur gerst málsvari þeirra sem
leita sífellt að spegilmynd sinni,
vita ekki til hvers þeir lifa.
Bækur Bente Clod ásamt mörg-
um örðrum bókum annarra höf-
unda eru dæmigerðar fyrir
vaxandi kór þeirra sem lengi
BóKmenntlr
eftir JÓHANN
HJÁLMARSSON
Guðmundur Gislason Hagalin.
hinum bakkanum. Þarna var all-
stór slýgrænn steinn. Þeir syntu
að honum, þokuðust fram með
honum, hurfu, komu aftur í ljós,
voru búnir að fara hringinn, viku
frá — út í strauminn, dilluðu sér,
þorðu ekki að segja hug sinn nema
í hálfkveðnum vísum, en eru nú
vaknaðir til vitundar. Þessar bæk-
ur eiga erindi til okkar. Kannski
eru þær ekki miklar bókmenntir,
en þetta eru bækur sem geta
komið í veg fyrir einangrun
manna þar sem sjálfsmorð er
stundum eina leiðin:
„Segðu frá okkur sem risum
ekki undir þunga og rákum loks
höfuðið inn í gasofninn eða
fleygðum okkur fyrir lestina.
Segðu frá því, að það hafi verið
okkur um megn að lifa með alla þá
þekkingu sem við bjuggum yfir og
of sársaukafullt að sýra frá
orsökunum að þessari dauðaþrá,
sem var það eina sem við áttum
sjálfar í raun og veru.“
Þannig tala hinar látnu við
Bente Clod. Hún er rödd þeirra.
Álfheiður Kjartansdóttir hefur
áður sýnt að hún er góður
þýðandi. Vandasama þýðingu
Uppgjörs leysir hún vel af hendi.
Hún hefur náð tökum á o:
þvinguðu frásagnamáta
höfundarins án þess að slaka á
kröfum til vandaðs máls.
smástönzuðu, létu sig berast ofan
eftir, voru, eins og æskumenn í
skemmtiför, fullir af duttlunga-
kenndum leik, án annars mark-
miðs en að hreyfa sig í sól og
hreinu lofti."
Það sem gerir Blítt lætur ver-
öldin að óvenjulegri og víða heill-
andi lýsingu á samskiptum drengs
og stúlku er m.a. það hvernig
höfundurinn ætlar lesandanum að
skynja andrúmsloft sögunnar og
ráða fram úr táknmáli hennar.
Sálfræðileg innsýn höfundar læt-
ur tvær manneskjur sem hafa
fundið hvort annað í einsemd
sinni skilja. Þegar heimurinn tek-
ur við þeim með óvæntum fyrir-
heitum sínum halda þau hvort
sína leið. Stúlkan hefur lokið
móðurhlutverki sínu um sinn,
drengurinn hefur öðlast þá
reynslu sem mun gera hann að
manni.
Blítt lætur veröldin kom fyrst
út 1943. Hún mun verða sígild
saga.
SlizkusÍkenmMn
Fyrirtiggjandi VW LT3)
TILAFGREIOSUJ
STRAX!
VWLT31
Tilítuskið!

Audi
\
HEKLAHF
Laugavegi 170-172 Sími 21240