Morgunblaðið - 08.03.1980, Qupperneq 13

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 8. MARZ 1980
13
að hlutleysisstefna nokkurra lýð-
ræðisríkja í Evrópu hefði þar riðið
baggamuninn.
Dr. Sigurður hefur dregið at-
hugasemdir sínar saman í sjö liði.
Það eru jafnmargar, ef ekki fleiri,
fullyrðingar. Sú fyrsta er svona:
„Sagan sýnir að einhliða afvopnun
eykur ekki friðarlíkur, heldur
þvert á móti er vísasti vegur til
styrjaldar." Þess ber að geta að
fyrir þessu þykist hann hafa fært
rök fyrr í greininni. Ég reyni ekki
að hrekja neitt af því sem hann
segir, sumpart vegna þess að til
þess skortir mig þekkingu, en
fyrst og fremst vegna þess, að
þetta eru yfirleitt fullyrðingar,
sem mjög langt mál þyrfti til að
brjóta til mergjar.
Við íslendingar ráðum ekki ör-
lögum heimsins. Við verðum að
gera okkur grein fyrir því, og
gleyma því aldrei, að við erum
varnarlaus smáþjóð. í okkar
heimshluta ríkir að mestu leyti
friður, þó að það sé kannski aðeins
á yfirborði. Nú heyri ég herstefnu-
menn hrópa: Hverjum er það að
þakka?
Allur almenningur, hvar sem er
í heiminum, á líf sitt og hamingju
undir því komna að dragist sem
lengst að ólán nýrrar heimsstyrj-
aldar skelli yfir. Dr. Sigurður
segir: „Það samrýmist miklu betur
manngildis- og drengskaparhug-
sjón alls þorra íslendinga að taka
skýra og ótvíræða afstöðu með
hinum vestrænu vinaþjóðum okk-
ar og varnarbandalagi þeirra." En
ég segi: Til þess að geta tekið slíka
afstöðu verðum við að vera sann-
færð um, að hernaðarbandalög,
grá fyrir járnum, með dauða-
sprengjur og helgeisla, vísi hina
einu réttu leið til friðar. Flestir
menn gera sér ljóst, að með nýrri
heimsstyrjöld bjóðum við heim
tortímingu alls lífs. Og hvar
stöndum við íslendingar þá með
allt okkar þjóðarstolt og dreng-
skap?
En mætti ég minna háttvirta
aðdáendur utanríkisstefnu Banda-
ríkjanna á það, að einmitt þessa
dagana er sjálfur Carter forseti og
hans fylgifiskar að leggja fram
tillögur um hlutleysi Afganistans,
þess ríkis sem verið hefur í
brennidepli heims síðustu vikurn-
ar, bandalagsríki Rússa. Nú vill
Carter að Bandaríkin og Sovétrík-
in ábyrgist sameiginlega sjálf-
stæði þessa ríkis, gegn algjöru
hlutleysi þess. — En auðvitað er
það ekki svona hlutleysi, sem við
Islendingar þurfum.
Á það má svo minna að lokum,
að bæði Sviss og Svíþjóð eru og
hafa verið hlutlaus ríki. Þegnar
þeirra geta látið í ljós skoðanir
sínar á því sem er að gerast í
heiminum, bæði í austri og vestri.
Svíar standa þjóða fremstir í því
að rétta nauðstöddum þjóðum og
einstaklingum hjálparhönd óg
veita þeim margskonar stuðning.
En rökin með og mót hlutleys-
isstefnu íslendinga í utanríkis-
málum eru fleiri og viðameiri en
þau sem hér hafa verið talin.
GÖSTA GIEROW, „DAGBÖK FRA ISLANDI“: Islandskort
Gösta Gierows er sannara en nokkuð íslandskort, sem ég
hef séð. Það er eyja, sem virðist geta rifnað hvenær sem er
— en hún rifnar ekki, þrátt fyrir sprungurnar, föst fyrir
vegna allra öryggislokanna, sem á henni eru. Geysileg ský
stíga upp í austri. Nei, það er ekki Hekla, það er Strokkur í
Haukadal, og goshverinn sem er sívirkur er rétt hjá stóra
Geysi, sem sefur, en hefur léð nafn öllum heitum goshverum
á jarðarkringlunni. (Texti Per Olof Sundman).
GÖRAN NILSSON, „ÚTSÝNI FRÁ HLÍÐARENDA“. Gör-
an Nilsson þekkir liklega ísland betur en vinir hans átta.
Hann hefur teiknað mynd sína frá Hiíðarenda, horft til
suðurs og eilítið í austurátt. Gljáandi fljótsöldu, sem leitar
áfram eftir flatlendinu, settu andvana steinum og grófri
möl? Nei, ekki aldeilis. Til hægri í myndinni, langt í
f jarska, er staðurinn þar sem Gunnar Hámundarson stökk
af baki hestsins, leit aftur og sagði: „Fögur er hliðin, svo að
mér hefur hún aidrei jafnfögur sýnst, bleikir akrar og
slegin tún og mun ég ríða heim aftur og fara hvergi.“
Hlíðarendi Görans Nilsson er dreginn skörpum línum og
þrúgaður af þeirri svertu, sem einkennir Njálu. (Texti Per
Olof Sundman).
Ásgeir Jakobsson:
CHRYSLER
^Mnnnmnmm -
CU/^LbUUUu UIAJLIU \\iökuii
ÞAÐ var fyrir nokkru, að ég
skrifaði grein í Mbl., sem ég
nefndi „Énn einn á kviðpoka-
skeiðinu". Þetta var hógvær
ábending til ungs fiskifræðings
að vanda betur málfar sitt og
kynna sér betur sögu sjókorta
hérlendis. Af hlífð við piltinn
nefndi ég ekki nafn hans, en
hann vill nú endilega að allir
viti, að hann heitir Einar og er
Jónsson. Einar svarar hinni
velmeintu grein minni í Mbl. og
tekur heldur illa undir mál mitt,
en þó finnst mér hlý undiralda í
minn garð í grein hans. Hann
nefnir sína „Einn á endaskeiði".
í þessum tveimur fyrirsögnum,
minni og hans, felst kjarni
málsins og þar skaut lærisveinn-
inn kennaranum ref fyrir rass,
að hitta naglann þannig beint á
hausinn. Við sækjum báðir lík-
ingar í þorskstofninn. Einar
fellst á, að hann sé kviðpokaseiði
og vill á móti telja mig fullorð-
inn þorsk. Þessi líking hans er
snjöll og nærri lagi, nema hann
heldur að ég sé þorskur á
„endaskeiði".
Því skaltu nú ekki treysta,
Einar, ekki að öllu normölu, ætli
ég svari ekki til sex/sjö ára
árgangsins eða eitthvað þar um
bil. Sem sagt bezti fiskurinn. Og
ekki alheimskur, t.d. hefur hann
vit á að forðast ykkur á Haf-
rannsókn. í heild líkar mér grein
SUÐURLANDSBRAUT 10. SIMAR; 83330 83454
Ánrjuíi« 30 - 84
Ásgeir Jakobsson
Einars vel, þó ég geti ekki svarað
henni efnislega, ég veit ekki
hverju ég ætti helzt að svara, ]
hann játar minni grein í megin-
atriðum og segir, að þetta hafi
ekki verið nógu gott hjá sér í
Víkingnum. Texti Einars er
áberandi betri en í Víkingsgrein-
unum, þó enn sé hann ekki til
fyrirmyndar. Segið þið svo, að
ekki þýði að skamma þessa ungu
menn. Það er einmitt það, sem
þarf að gera, skamma þá fyrir
framhleypni og fávísi. Þetta eru
ágætir piltar, við höfum aldrei
átt eins góða unglinga þessi þjóð
eins og nú, en það þarf að aga þá.
Það er glæpur af okkur fullorðna
fólkinu að gera það ekki.
Það getur verið, að Einari hafi
verið hjálpað, það er eins og
annar maður skrifi fyrri hluta
greinarinnar. Sá kannast ekkert
við Ásgeir Jakobsson, veit engin
deili á þeim manni, er helzt á því
að hann sé einhvers staðar að
moka með skóflu og færir hon-
um það til ámælis. Æi, þetta
áttirðu að láta manninn strika
út, Einar minn. Það var maður-
inn með skófluna, sem lagði þá
braut, sem þið gangið nú, há-
skólapiltarnir. Hinn maðurinn,
sá sem tekur við pennanum, að
því er mér sýnist í síðari hluta
greinarinnar, veit öll deili á
Ásgeiri og hefur lesið ýmislegt
eftir hann. Þótt svo kunni að
vera, að einhver hafi lagt í púkk
með Einari, þá er það Einari til
sóma. Hann veit um veikleika
sinn og það er frumskilyrði í
allri mannlegri viðleitni til
mannbóta.
Morgunblaðsritstj órarnir
mega svo eiga það, að þeir sjá
ekki eftir síðum blaðsins, hvorki
fyrir þorskinn né kviðpokaseiðið.
Sennilega er löngu komið upp úr
á þeim að gera mun á góðum og
vondum texta. Það finnst mér
afleitt.
Ég sem legg mig í líma við að
skrifa texta, sem séu blaðinu til
sóma.
Simca 1100
Margfaldur sigurvegari

■ ' -■ * y ■■
11- •••••'*• r
Þaö er löngu sánnad aö SI\1CA 1100 er einhver dugmesti timm manna fólksbíllinn sem völ er
á hér á landi. SIMCA 1100 er fimm manna framhjótadrifínn fjölskyldubíll, sem eyöir 7,7 I. á
100 km miöaö viö 90 km akstur á klst. og ca. 91. í bæjarakstri. Fáir sambæriiegir bílar hafa jafn
góöa aksturseiginleika á erfiöum vegum og þessi franski gæðabíli. Ekki má glevma aö
Simca-bílar eru eina bíltegundin sem fjórum sinnum hcfur sigraö í rallaksturskeppnum hér á
landi. Þannig hefur SIMCA 1100 reynst best við erfiðustu hugsanlegar aðstæöur á íslenzkum
vegum og vegleysum í byggð sem óbyggð. Sá sem v ill eignast góöan bil velur sér SIMCA 1100.
Gleyntiö ekki að SIMCA 1100 er einhver hesti smábíllinn i endursölu og stendur af sér
veröbólguvandann.
Þorskurinn og
kviðpokaseiðið