Morgunblaðið - 09.09.1980, Blaðsíða 30

38
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 9. SEPTEMBER 1980
+
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaöir og afi,
HJALTI BJÓRNSSON,
Grundartúni 2, Akraneai,
lézt á Sjúkrahúsi Akraness, 5. september.
Sigríður Einarsdóttir,
Birna G. Hjaltadóttir, Gísli H. Sigurösson
og barnabðrn.
Eginmaöur minn og faöir, tengdafaöir og afi,
JÓN BJÖRNSSON,
Brunnstíg 7, Hafnarfiröi,
lést 7. september.
Gíslína Sveinbjörg Gísladóttir,
Stetán Jónsson,
Edda Magnúsdóttir
og börn.
Eiginkona mín og móöir okkar,
GUÐBJÖRG ÞORSTEINSDÓTTIR,
Egilsstaóakoti,
Villingaholtshreppi,
sem lést 31. ágúst, veröur jarösungin frá Villingaholtskirkju
fimmtudaginn 11. sept. kl. 2.
Þeim, sem vildu minnast hinnar látnu, er bent á Sjúkrahús Selfoss.
Guömundur Hannesson og bðrn.
t
Útför
HALLDÓRS S. ÁRNASONAR
fer fram frá Akraneskirkju miövikudaginn 10. september kl. 2 e.h.
Þeim, sem vildu minnast hins látna, er vinsamlega bent á
Kópavogshæli.
Dmtur hins látna.
t
Eiginkona mín og móöir okkar,
VALGERDUR ÓLAFSDÓTTIR,
Arnarhrauni 4, Hafnarfiröi,
veröur jarösett frá Hafnarfjaröarkirkju miövikudaginn 10. sept-
ember kl. 2 e.h.
Helgi Jónsson,
Þórunn Jónsdóttir, Ólafur G. Jónsson.
+
Elginmaöur minn, faöir okkar og tengdafaöir,
ÞÓRDURJASONARSON,
byggingatæknifræöingur,
Háteigsvegi 18, Reykjavík,
veröur jarðsunginn frá Háteigskirkju miövikudaginn 10. september
kl. 13.30.
Jónína Þóröardóttir,
Þóröur M. Þóröarson,
Magnús Valdimarsson,
Jenný Einarsdóttir.
t
Eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
GUNNLAUGURJÓHANNESSON,
deildarvöróur alþingis,
Skálageröi 15, Reykjavik,
veröur jarösunginn frá Hallgrímbkirkju miövikudaginn 10. sept-
ember kl. 3 e.h.
Þeir, sem vilja minnast hans, láti Hallgrímsklrkju njóta þess.
Olga Siguröardóttir,
Guömunda Gunnlaugsdóttir, Marinó Friöjónsson,
Elísabet Gunnlaugsdóttir, Hlðöver Jóhannsson,
Málfríóur Gunnlaugsdóttir, Sigmar Holbergsson
og barnabörn.
+
Minningarathöfn um
ÁSMUND STURLAUGSSON,
frá Snartartungu,
fer fram í Háteigskirkju miövikudaginn 10. sept. kl. 15.00.
Jarösett veröur frá Óspakseyrarkirkju, Strandasýslu, fimmtudag-
inn 11. september kl. 14.00.
Þeim, sem vildu minnast hins látna, er vinsamlega bent á
liknarstofnanir.
Svava Jónsdóttir,
bðrn og tengdabðrn.
Erlendur
sjómaður
Fæddur 9. febrúar 1894
Dáinn 30. ágúst 1980.
Til afa frá
barnabörnum
Afi var nýorðinn langafi og var
eins og að þetta væri hans eigið
barn, svo einlæg og mikil var gleði
hans. Hann fylgdist mjög náið
með fæðingu þess og fyrstu ævi-
dögum, eins og hann hefur alltaf
fylgzt með okkar uppvexti.
Það er svo skrítið, þegar við
hugsum um það núna, að afi var
aldrei eins og gamalt fólk að tala
við. Alltaf, þegar við vorum með
honum, setti hann sig i okkar
spor, og skipti þá litlu máli, hvað
við vorum að tala um. Við gerum
okkur ef til vill ekki grein fyrir því
fyrr en seinna, hve mikils virði
það er að alast upp í nánum
tengslum við afa sinn. Þær kyn-
slóðir, sem ólust upp á undan
okkur eru þær kynslóðir, sem við
lærum af.
Afi var dálítið sérstakur. Hon-
um féll bezt að umgangast ungt
fólk og skiptast á skoðunum við
það, og margumtalað kynslóðabil
var óþekkt milli okkar. Hann var
litið gefin fyrir mannfagnaði, en
undi sér bezt við lestur, enda var
hann víðlesinn. Kvæði voru hon-
um afar hugleikin, og oft fór hann
með kvæði, kenndi okkur þau og af
og til samdi hann til okkar vísur,
sem voru vanalega heilræði og
ábendingar, og mættum við nú
minnast þeirra og lifa eftir þeim,
það væri afa að skapi.
Það var gaman að gleðja hann
afa. Það þurfti ekki mikið til og er
tómlegt núna, þegar hann er ekki
lengur hjá okkur.
Erlendur Ólafsson fyrrum sjó-
maður Barónsstíg 21 Reykjavík,
andaðist laugardagsmorgun 30.
ágúst sl. 86 ára að aldri. Var þá
lokið löngum æfidegi mikillar
vinnu. Hélt hann allt til hinstu
stundar skýrleika sínum og hugs-
un.
Erlendur fæddist að Ytri-Hól
Vestur-Landeyjum 9. febrúar 1894
sonur hjónanna Guðríðar Þor-
steinsdóttur og Ólafs Erlendsson-
ar er þar bjuggu. Móðir hans var
af Arnarhólsætt, afi hennar
Guðni Ögmundsson hafði flúið úr
Skaftáreldum, og setzt að í Vest-
ur-Landeyjum. Þorsteinn faðir
Guðríðar var Sigurðsson frá
Skúmstöðum. Ólafur faðir Erlend-
ar var sonur Erlendar Ólafssonar
bónda og smiðs frá Kumbla á
Rangárvöllum og síðar bóndi í
Hala í Asahreppi. Ólafur langafi
Erlendar, var Sigurðsson og bjó á
Ólafsson
- Minning
Ægissíðu í Holtum. Heitir sú ætt
V íkingslækj arætt.
Foreldrar Erlendar bjuggu að
Ytri-Hól frá vorinu 1883 til ársins
1906, að þau urðu að flýja þaðan
sökum vatnságangs, þegar Hólsá
flæddi yfir. Þau fluttu og bjuggu
góðu búi í Vetleifsholti-Parti í
Asahreppi, þangað til þau fluttu
til Reykjavíkur um árið 1920 og
bjuggu að Kárastíg 10. Stundaði
faðir hans smíðar í Reyjavík og
þótti góður smiður. Hann lézt árið
1925.
Guðríður og Ólafur eignuðust 12
börn. Af þeim komust 5 upp og var
Erlendur þeirra yngstur ásamt
Guðna tvíburabróður sínum, sem
fórst með togaranum Ólafi í nóv-
ember 1938. Þórunn systir hans
lézt í desember 1978 á 90. aldurs-
ári. Sigurður elsti bróðirinn flutt-
ist til Kanada, lærði til prests þar
og þjónaði lengst af í Manitoba,
Árborg og Selkirk og lézt þar árið
1961, og Vigdis lézt um tvítugt.
Var ávalt mjög kært samband
mili þeirra systkina.
Hinn 5. mái árið 1928 giftist
hann Jóhönnu Vigdísi Sæmunds-
dóttur frá Lækjarbotnum í Lands-
sveit. Varð þeim 4 barna auðið.
Þau eru Sigríður Theódóra, Guð-
ríður Ólafía og tvíburarnir Guð-
rún og Ólafur, en hann lézt á 5.
aldursári árið 1940. Dæturnar eru
allar giftar, tengdasynirnir eru
undirritaður, Gísli Guðmundsson
og Örn Clausen. Barnabörnin eru
10 talsins og eitt barnabarnabarn.
Heimili þeirra Jóhönnu og Er-
lendar stóð fyrst að Kárastíg 10
eða þar til þau fluttu árið 1933 að
Barónsstíg 21 þar sem þau hafa
búið síðan. Fyrstu árin bjuggu þau
í sambýli með Guðríði móður hans
og Guðna bróður hans.
Heimilið að Barónsstíg 21 hefur
einkennst af reglusemi og mynd-
arskap. Þar ríkti vinátta og kært
samband milli heimilismanna og
ekki skal gleymt hinni öruggu
forsjá húsmóðurinnar í fjarveru
heimilisföður við störf á sjónum.
Hjónaband þeirra og allt samlíf
var slíkt, að á betra var ekki kosið.
Þau voru samhent í uppeldi barn-
anna, og ekki er það orðum aukið,
að þau hafi helgað þeim allt líf
sitt.
Þau hjón voru bæði af Víkings-
lækjarætt, og sótti Erlendur
margt í þá sunnlenzku ætt. Finnst
mér margar mannlýsingar um
menn úr þeirri ætt koma heim og
saman við hann, eins og ég
k.vnntist honum, en um þá var
m.a. sagt: „Þaðan kom óbilandi
elja en þeir sem sverja sig í þá ætt
eru manna óverkkvíðnastir. Séu
þeir á annað borð fúsir að vinna
eitthvert verk þarf ekki lengi að
biðja þá þess, þeir eru fyrr en
varir teknir til óspilltra málanna
+
Maöurinn minn, faöir okkar, tengdafaöir, afi og langafi,
ERLENDUR ÓLAFSSON,
Barónsstíg 21,
veröur jarösunginn frá Fríkirkjunni í Reykjavík í dag, þriöjudaginn
9. september, kl. 1.30. Blóm afþökkuö, en þeim, sem vildu minnast
hans, er vinsamlega bent á líknarstofnanir.
Jóhanna V. Sssmundsdóttir,
Sígríður Th. Erlendsdóttir, Hjalti Geir Kristjánsson,
Guöriöur Ó. Erlendsdóttir, Gísli Guömundsson,
Guórún Erlendsdóttir, örn Clausen
og barnabörn.
+
Ástkær maöurinn minn, sonur, faöir, stjúpfaöir, bróöir, tengdafaö-
ir og afi,
KARL HELGI GÍSLASON,
frá Súgandafirói,
Álftahólum 4,
veröur jarösunginn frá Fossvogsklrkju, fimmtudaginn 11. sept. kl.
Erla Kristjánsdóttir,
Þorbjörg Frióbertsdóttir, Gisli Guómundsson,
Gisli Karlsson,
Katrin Karlsdóttir, Guóm. Þorlákur Guómundsson.
Kristín Karlsdóttir, Ágúst Sigmarsson,
Karl Karlsson,
Laufey Torfadóttir, Axel Ketilsson,
barnabörn og systkini.
og eru í senn útsjónarsamir og
afkastamiklir. Þótt þeir geti verið
meinlegir í orðum, skeyti þ .irra
hvöss og beitt eins og iiraun-
nibburnar sem standa upp úr
svörtum sandinum ofarlega á
Rangárvöllum, þar sem ættin á
upptök sín, eru þeir viðkvæmir
undir niðri, hjartahlýir, mega í
rauninni ekkert aumt sjá.“
Mannlýsing þessi gæti svo vel
átt við Erlend, að ekki þyrfti að
hafa mörg fleiri orð um það. í
huga mér koma fram atburðir sem
undirstrika slíkt, og einmitt þetta
hversu óverkkvíðinn hann var,
þegar hann var búinn að taka
ákvörðun um að vinna eitthvert
verk, þá þurfti ekki lengi að bíða
þess að það væri gert.
Oft hefi ég hugleitt það hvað um
Erlend hefði orðið, slíkan hæfi-
leikamanna ef hann hefði fæðst
nokkrum áratugum síðar, 'þegar
leiðin til mennta varð auðveldari
en þá var. Maður á borð við
Erlend, sem gleypti í sig allan
þann fróðleik sem fyrir augu hans
bar, var óvenju víðlesinn og mátti
fletta upp í honum.
En í þá daga var það höfuðatrið-
ið að vinna með sínum tveim
höndum og færa björg í bú. Kom
þar skírlega fram hversu skyldu-
rækinn hann var við foreldra sína
og umhyggja hans fyrir þeim, og
að þau mættu eiga friðsælt æfi-
kvöld og síðar fjölskyldu sinni.
Kom þá ljóslega fram hversu
umhyggjusamur faðir hann var og
hvatti dætur sínar til mennta, og
fylgdist af áhuga með framgangi
þeirra.
Hinu skal heldur ekki gleymt,
að í hlutverki sínu í okkar litla
samfélagi var hann einn af horn-
steinunum. Bóndasonurinn, sem
gerði sjómennskuna að æfistarfi,
við þær aðstæður sem þá voru,
eignaðist vini og aðdáun allra
þeirra er honum kynntust, var
ákveðinn en aldrei ósanngjarn,
gerði mestar kröfur til sjálf sín,
ílengdist í skipsrúmi en var alls-
staðar eftirsóttur. Lengi var hann
á togurum Kveldúlfs, lengst af
bátsmaður á Gulltoppi, og rómaði
hann mjög það fyrirtæki og Thor
heitinn Jensen.
Þegar árunum fjölgaði hætti
hann á togurum og réðst til
Ríkisskips, fyrst á Súðina og síðan
á Esjuna, þar til hann hætti
sjómennsku,, en var um nokkurra
ára skeið vaktmaður hjá því fé-
lagi, þar til hann hætti störfum
árið 1972 þá 77 ára gamall.
Lifði hann í skjóli umhyggju-
samrar eiginkonu þar til heilsa
hennar brast og hann fluttist til
okkar og dvaldi hér í nokkurn
íima. Fór heilsu hans hrakandi
eftir því sem árin liðu, en góðar
stundir átti hann, þegar hann
hafði dætur sínar og barnabörn í
kringum sig, þá leið honum allra
bezt. Hann var vægast sagt lítt
gefinn fyrir mannamót, fjölskyld-
an og nánustu ættmenni voru
honum allt.
Nú er æfideginum lokið, að baki
er langur vegur manns, sem alls-
staðar skildi eftir sig spor hrein-
leikans, og sem öllum sem honum
kynntust þótti vænt um.
Hann leggst nú til hvílu hinsta
sinni við hlið foreldra sinna og
sonar. Megi hann hvíla í friði,
friður guðs hann blessi og hafi
þökk fyrir allt og allt.
Blessuð sé minning Erlendar
Ólafssonar.
Hjalti Geir Kristjánsson.