Morgunblaðið - 23.09.1980, Qupperneq 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 23. SEPTEMBER 1980
(LjáNm. Jón Páll.)
ÞÓ SVO AÐ loðnuveiðar hafi genjíið heldur tregle)ía_ það sem af er
vertíðinni hafa skipin fengið ágæt köst annað slagið. Á þessari mynd
eru þeir á Ileigu Guðmundsdóttur að gefa úr góðu kasti og það er
Haförninn. sem er þiggjandi að þessu sinni.
45 stunda sigling
af loðnumiðunum
LOÐNUVEIÐARNAR ganga enn
tregiega og er heildarafiinn frá
upphafi vertíðar 5. september
orðinn um 30 þúsund tonn. Þau
skip, sem undanfarið hafa fengið
afla. hafa flest landað á Norður-
landshöfnum og á Bolungarvík,
en nokkur þeirra hafa þó landað
fyrir austan. Á laugardagskvöld
barst fyrsta loðnan á haustinu til
Njarðvíkur. en Ilarpa og Gigja
komu þangað með loðnu eftir 45
klukkustunda siglingu af miðun-
um. Ekkert skip tilkynnti afla til
Loðnunefndar á laugardag, en i
gær og í fyrradag tilkynntu
eftirtalin skip afla:
Sunnudagur: Haförn 450, Súlan
400, Óli Óskars 700, Börkur 580,
Ljósfari 540, Magnús 420.
Mánudagur: Gísli Árni 640,
Helga II 470.
ísafjörður:
Réðst inn í hús
og hafði í hót-
unum við böm
Isafirði. 22. septembrr
Mikið annríki var hjá lögregl-
unni hér um helgina. Maður réðst
inn á tvö heimili og hafði i
hótunum við börn, tveimur bílum
var stolið og ölvaður ökumaður
ók inn um verslunarglugga.
Fimm ökumenn voru teknir
vegna meintrar ölvunar og bens-
insprengja sprakk við barnaskól-
ann á Riistúni.
Lögreglan á ísafirði leitar nú
manns, sem fór inn í a.m.k. tvö
hús milli kl. 7:30 og 9 að morgni
laugardags. Ekki er vitað hvernig
maðurinn komst inn í húsin eða
hvert erindi hans var. Börn vökn-
uðu í báðum húsunum og hafði
maðurinn þá í hótunum við þau ef
þau létu heyra í sér. Móðir barn-
anna í öðru húsinu varð mannsins
vör og kom honum út, en í hinu
tilvikinu varð maðurinn á braut
Sjávarhiti í ár
mörgum gráðum fyr-
ir ofan meðallag
SJÁVARHITI hefur verið óvenju
mikill hér við land í sumar og sagði
Svend-Aage Malmberg haffræðing-
ur í samtali við Morgunblaðið, að
árið 1980 hefði allt verið afskaplega
hlýtt og gott í sjónum og siðan 1962
hefðu hlýindin ekki verið eins mikii.
tp4. í kalda sjónum fyrir norðan
og austan sagði Svend-Aage að
hitinn hefði verið eins og bezt
gerðist á árunum milli 1950—60 og
mörgum gráðum hlýrri en hann
hefði verið á undanförnum árum.
Hann sagði að milli áranna 1979 og
1980 væru miklar öfgar, árið í fyrra
væri með þvi alkaldasta. sem menn
þekktu. en árið 1980 með þvi
hlýjasta. ilann sagði. að margar
skýringar væru á þessum sveiflum
milli ára, en staðreyndin væri sú, að
kaldi sjórinn hefði vikið og hlýi
sjórinn ráðið rfkjum. Niðurstaðan
væri sú, að árið 1980 væri óvenju
hlómlegt ár i sjónum. .. . .
án þess að vart væri við að hann
ylli nokkrum skaða. Vill lögreglan
hér brýna það fyrir foreldrum að
gæta barna sinna að kvöldlagi og
hafa hurðir og glugga vel lokuð að
næturlagi á meðan ekki er vitað
hvers konar maður er hér á
ferðinni.
Aðfaranótt laugardags var nýj-
um Wartburg-bíl stolið frá Hlíð-
arvegi. Fannst hann skemmdur
utan vegar inni í firði þar sem
honum hafði verið ekið á ljósa-
staur. Toyota-bíl var stolið við
Fjarðarstræti og lauk þeirri öku-
ferð á hafnarsvæðinu þar sem ekið
var á kyrrstæðan Fiat-bíl. Báðir
bílarnir eru stórskemmdir. Þá ók
drukkinn ökumaður bíl utan í
ljósastaur við Aðalstræti, en hafn-
aði síðan inni í verslunarglugga
hjá Olíusamlagi útvegsmanna.
Um nóttina voru fimm ökumenn
teknir vegna meintrar ölvunar,
mesti fjöldi ökumanna sem hér
hefur verið tekinn vegna ölvunar á
einni nóttu. Hafa 50 ökumenn
verið teknir vegna ölvunar það
sem af er árinu, en það er þó 10
færri en á sama tíma 1979.
Um kl. 21 á sunnudagskvöld var
lögreglan kvödd að barnaskólan-
um að Riistúni þar sem vart hafði
orðið elds. Kom i ljós að þar hafði
verið sprengd bensínsprengja.
Skemmdist málning á stórum
vegg og er talið, að hefði ekki verið
mikil rigning hefði kviknaði í þaki
skólahússins. Ekki er vitað hverjir
voru þarna að verki.
Þá kom það fram hjá lögregl-
unni að í sumar var stolið tveimur
naglabyssum úr byggingum hér í
bænum. Byssurnar eru stórhættu-
legar þeim sem ekki kunna með
þær að fara. Vill lögregian beina
þeim tilmælum til foreldra að
gæta þess, ef börn þeirra hefðu
byssurnar undir höndum, að koma
þeim í öruggar hendur.
------------- Úlfar
„Ég hef fundið styrk
minn í gegn um AA“
„Ég var síðastur í Minnesota
til þess að vita, að ég væri
alkóhólisti.“ sagði Karl Rol-
vaag, fyrrverandi sendiherra
Bandaríkjanna á íslandi, fyrr-
um fylkisstjóri í Minnesota og
núverandi alkóhólisti. Karl
Rolvaag varð fyrir þremur
árum forsíðuefni blaða i
Bandarikjunum vegna hrein-
skilnislegrar játningar —
hann viðurkenndi áfengis-
vandamál sitt fyrir alþjóð.
Karl Rolvaag er nú staddur hér
á landi að frumkvæði samtaka
aikóhólista, sem hafa verið í
meðferð í Hazelden-stofnuninni
í Bandaríkjunum, einni virt-
ustu stofnun þar í landi á sviði
áfengisvarna. Stofnunin er
kunn fyrir rannsóknir sínar og
meðferð alkóhólista. ÁIls hafa
á milli 30 og 35 íslendingar
verið til meðferðar í Hazelden
og þeir hafa stofnað með sér
samtök hér á landi. Því eins og
Karl Rolvaag sagði á fundi með
fréttamönnum í gær: „Að lok-
inni meðferð á stofnun er
ákaflega mikilvægt að alkóhól-
istar standi saman — að þeir
haldi hópinn, ræði vandamál
sín og hvernig gangi á braut til
betra lífs. Það er talið að líkur
á þvi, að alkóhólistar haldi sig
frá brennivíni batni um 80—
85% með slíkri hópmeðferð.“
Eins og áður sagði, varð Karl
Rolvaag forsíðuefni blaða í
Bandaríkjunum og hann sagði
frá aðdraganda ákvörðunar
sinnar um þessa játningu: „Ég
tók ekki sjálfur ákvörðun um
meðferð. Ég viðurkenndi ekki
einu sinni að ég væri alkóhólisti
— slíkir menn eru venjulega
síðastir til að vita af sjúkdómi
sínum. Lögreglan gómaði mig
drukkinn undir stýri — raunar
ekki í fyrsta sinn. Ég hafði
drukkið stíft og var sendur í
blóðprufu. Að sjálfsögðu var of
mikið alkóhól í blóðinu.
Ég var því sendur fyrir dóm-
ara — og hann gaf mér tvo
kosti, annað hvort að fara í
vinnubúðir og afplána dóm
minn þar eða fara í meðferð.
Þarna stóð ég — fyrrverandi
fylkisstjóri Minnesota, fyrrver-
andi sendiherra og maður sem
gegnt hafði fjölda trúnaðar-
starfa í Minnesota — meðal
annars verið fylkisstjóri. Átti ég
að láta senda mig í vinnubúðir?
Nei, það kom ekki til greina. Ég
sagði dómaranum, að ég skyldi
bara fara heim — og hætta.
Ekkert vandamál! Aðeins ef ég
fengi að fara heim, þá skyldi ég
hætta! Ég ætti ekki við áfengis-
vandamál að stríða. Þetta var
um jólin ’74. Nei, það kom ekki
til mála — dómarinn sagði að ég
yrði að fara í meðferð.
Svo varð úr að ég fór í
meðferð en í febrúar 1975 var ég
aftur tekinn drukkinn undir
stýri. Ég fór í meðferð á ný en
sex mánuðum síðar var ég
mættur á ný eftir að hafa
hrasað. Og enn sex mánuðum
síðar hafði ég hrasað og fór í
meðferð. Þá var komið fram á-
mitt ár 1977 og ég tók erfiðustu
og einhverja sársaukafyllstu
ákvörðun lífs míns. Ég stóð
frammi fyrir blaðamönnum og
viðurkenndi þennan veikleika
minn — að ég væri alkóhólisti.
Það var upphafið að bata mín-
um. Þessi játning varð að koma
áður en ég var reiðubúinn að
takast á við vandamál mitt. Ég
fór til Hazelden í ágúst ’77.
Þann 5. september var ég kom-
inn þangað aftur eftir að hafa
hrasað. Og aftur hrasaði ég og
þann 3. janúar var ég enn á ný
mættur. Þeir sögðu mér þá, að
ég þyrfti „sérstaka meðferð" —
lengri meðferð en þessa venju-
legu 30 daga meðferð. Ég var
púritískur alkóhólisti.
Eftir það hef ég ekki smakkað
dropa — í þrjú ár. Og ég er
ákaflega ánægður með að vera
hér á landi mig hefur iðulega
dreymt um að koma hingað. Ég
á marga vini hér á landi eftir
dvöl mína og vil freista þess að
leggja fram hvað ég get til
baráttunnar gegn áfengisvanda-
málinu, sem næst á eftir hjarta-
súkdómum og krabbameini er
mannskæðasti sjúkdómur í
heiminum.
Ég hef verið alkóhólisti í
mörg ár, sjálfsagt frá því ég
fæddist. Þó veit ég ekki til þess,
— segirKarl
Rolvaag,
fyrrum
sendiherra
Bandaríkjanna
á Islandi
að nokkur í minni fjölskyldu
hafi átt við alkóhólisma að
stríða. Ég var rétt 15 ára þegar
ég fyrst neytti áfengis. Mér
fannst gott að drekka, þa,ð veitti
mér sjálfstraust og gerði það að
verkum að mér leið vel. Ég
hljópst að heiman þegar ég var
17 ára og í fimm ár vann ég
ýmis störf, sem til féllu. Þá
snéri ég heim og sættist við
móður mína en faðir minn var
þá látinn — raunar áður en ég
fór að heiman. Ég lauk mennta-
skólanámi. Þegar styrjöldin
skall á gekk ég í herinn og
særðist alvarlega. Var í 2 ár í
meðferð. Að styrjöldinni lokinni
stundaði ég háskólanám og að
því loknu var ég eitt ár í Osló við
nám.
Ég sneri heim og lífið blasti
við mér. Mér leið ákaflega vel —
var giftur og átti tvö börn.
Hugur minn snérist til stjórn-
mála og með þeim urðu kok-
teilpartý næsta algengt brauð.
14 sinnum bauð ég mig fram í
Minnesota — 13 sinnum bar ég
sigur úr býtum. Fjögur ár var ég
fylkisstjóri en tapaði því emb-
ætti fjórum árum síðar. Ég
drakk mikið en mér fannst
sigrar mínir sanna það, að ég
ætti ekki i vandræðum með
áfengi. Og hvernig átti annað að
vera? íbúar Minnesota treystu
mér fyrir stjórn fylkis síns. Þá
Héraðsfundur ísafjarðarprófastsdæmis:
Kirkjurnar fái
ódýrara rafmagn
FYRIR NOKKRU var haldinn í
HnifsdalskapcIIu héraðsfundur
ísafjarðarprófastsdæmis, en
Hnifsdælingar buðust til að
halda fundinn i tilefni þess að
söfnuðurinn minntist á þessu ári
25 ára vigsluafmælis kapellunn-
ar og 55 ára afmælis safnaðarins
sjálfs.
í upphafi héraðsfundarins var
messa, þar sem sr. Baldur Vil-
helmsson í Vatnsfirði predikaði og
sr. Jakob Ágústsson sóknarprest-
ur þjónaði fyrir aitari, ásamt sr.
Gunnari Björnssyni. Organisti var
Guðrún Eyþórsdóttir og Samkór
Hnífsdælinga söng. Bauð sóknar-
nefndin síðan til kaffidrykkju og
rakti sr. Jakob þar þætti úr sögu
safnaðarins, gestir fluttu ávörp og
Samkórinn söng. Sr. Lárus Guð-
mundsson prófastur flutti yfirlits-
ræðu á héraðsfundinum og minnti
hann þar m.a. á það, að síðasti
héraðsfundur hefði sent útvarps-
ráði bréf um kristilegt efni í
útvarpi og sjónvarpi og benti á að
það hefði unnist síðan að fá betri
tíma fyrir sunnudagshugvekju
sjónvarpsins, en jafnframt harm-
aði hann að önnur atriði bréfsins
hefðu ekki fengið hljómgrunn.
UTANRÍKISRÁÐUNEYTIÐ skip-
aði hinn 16. september si. eftirtalda
aðila til að taka sæti 1 nefnd um
samskipti fslands og vestur-islend-
inga:
Heimi Hannesson lögfræðing,
Reykjavík, sem jafnframt var
skipaður formaður nefndarinnar.
Arna Bjarnason bókaútgefanda,
Akureyri.
Séra Braga Friðriksson, Garðabæ.
Héraðsfundurinn samþykkti
m.a. að fara þess á leit við Orkubú
Vestfjarða að leitað yrði leiða til
að selja kirkjum rafmagn við
vægara verði. Fundinum lauk með
helgistund í Hnífsdalskirkju, þar
sem prófastur flutti hugvekju og
sr. Gunnar Björnsson og Guðrún
Eyþórsdóttir léku á selló og orgel.
Þá var aðalfundur Prestafélags
Vestfjarða haldinn í hinni nývígðu
kapellu á Hrafnseyri og stýrði
fundinum fráfarandi formaður, sr.
Þórarinn Þór á Patreksfirði.
Ræddu prestar um launakjör sín
og prestafæð á Vestfjörðum. For-
maður Prestafélags Vestfjarða
var kjörinn sr. Jakob Hjálmarsson
á ísafirði.
Ritari nefndarinnar er Berglind
Ásgeirsdóttir, sendiráðsritari.
Nefndin, sem er ólaunuð, er skipuð
til fjögurra ára í senn.
Ríkisstjórnin tók þá ákvörðun árið
1976 að utanríkisráðuneytið skyldi
framvegis fara með málefni er varða
opinber samskipti íslands og vestur-
íslendinga. Jafnframt var ákveðið að
skipa framangreinda nefnd.
Nefnd fjallar um samskipti
íslands og Vestur-íslendinga