Morgunblaðið - 13.01.1981, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 13. JANÚAR 1981
41
VELVAKANDI
SVARAR í SÍMA
10100 KL. 10—12
FRÁ MÁNUDEGI
■ i TIL FÖSTUDAGS
‘*unujun*raa'u\ r
Betra að brjóta
Mendelslögmálið
Húsmóðir skrifar:
„Mig langar til að fá að tína upp
fátt eitt af því, sem gerðist á árinu
sem var að líða. Þá vil ég byrja á
því að harma stærsta kinnhestinn,
sem greiddur hefur verið hinum
frjálsa gríska anda. Þrátt fyrir
svik Rússa við Helsinki-sáttmál-
ann og innrásina í Afganistan
komu þeir með hræsni og yfir-
drepsskap og leyfðu Rússum að
halda Olympíuleikana. Þeirra
skömm mun æ lifa, og aldrei
verður það frá Carter tekið, að
hann reyndi hvað hann gat til þess
að forða hinum frjálsa heimi frá
svíðvirðingunni.
Dugar skammt á móti
sterkasta her veraldar
Innrásin í Afganistan var
kannski eins og Brezhnev sagði við
Indiru Gandhi ekki alls fyrir
löngu, að hann gæti ekki svikið
loforð sitt við Karmel. Hann
langaði svo til að festa sig í sessi
sem forsætisráðherra, að hann
laug því að Rússum, að þjóðin
stæði öll með honum. Það fer oft
illa fyrir lýðnum, þegar þessir sem
halda að þeir einir geti leyst allan
vanda, vilja kaupa völdin hvað
sem þau kosta. Eftir ár frá
innrásinni í Afganistan gátu
frelsisöflin grýtt menntamála-
ráðuneytið í Kabúl. Frelsisöflin í
Afganistan Jiafa ekkert fengið frá
hinum frjálsa heimi nema samúð,
og dugar hún skammt á móti
sterkasta her veraldarinnar. Og
svo eru líka málaliðar með innrás-
arhernum, bæði frá Kúbu og svo
hinir friðelskandi Víetnamar.
Með Guðs hjálp
Má með sanni segja um samúð-
ina eins og biskup nokkur sagði
við prest, sem var að sýna honum
nýja fjósið sitt og fallegu kýrnar.
Biskup var mikill áhugamaður um
búskap og spurði prest hvar heyin
væru. Prestur sýndi þau og bætti
við að þetta mundi blessast með
Guðs hjálp. „Eins og nokkur stóli
lengur á þann ekkisens hégóma,"
ansaði biskup þá.
Segjast tala íyrir
munn þjóðarinnar
Mér koma í hug þessir sem kalla
sig herstöðvaandstæðinga, þegar
ég hugsa um Afganistanmálið.
Þeir vilja eyðileggja valdajafn-
vægið með því að segja okkur úr
Nató, og þar með leyfa Rússum að
halda áfram yfirgangi sínum, svo
að ekkert fái stöðvað hann. Þeir
segjast tala fyrir munn þjóðarinn-
ar, en þeir eru ekki fleiri en svo, að
þeir komast allir fyrir í inngang-
inum í dómsmálaráðuneytinu. Er
það goðgá við félagsvísindin að
þjóðin heimti þjóðaratkvæða-
greiðslu, ef við svíkjum gerða
samninga við hinar frjálsu þjóðir,
sem leyfa mannréttindi og stjórna
ekki með fangabúðum, leynilög-
reglu og pólitískum ofsóknum.
Þetta vita allir — og
Vilmundur Gylfason líka
Forvitnilegt var og verður að
fylgjast með Pólverjum, sem eru
þegar búnir að gera svolitla rifu í
hið sósíaliska stjórnarkerfi. í
gegnum þessa sprungu hefur mað-
ur séð ráðherra fjúka, sem hafa
notað sér óspart fé fátæka fólks-
ins. Þar finnast víst ekki margar
Guðrúnar Helgadætur. Kjör fólks-
ins í Rússlandi sanna það. Ég vil
láta Guðrúnu úr Hafnarfirðinum
skrifa barnabækur, því að sem
sósíalisti getur hún ekkert gert
fyrir fólkið. Það er betra að brjóta
Mendelslögmálið en bjarga lítil-
magnanum sem sósíalisti. Guðrún
Helgadóttir sýndi það líka á þingi,
þegar hún lagðist gegn því, að
ellilífeyrisþegarnir fengju 10%
frádrátt frá skatti. Þetta vita allir
og Vilmundur Gylfason líka.“
Almenningur lif ir
engu óhófslífi
Þor deinn skrifar:
„Velvakandi!
Ég vil taka undir það sjónarmið
sem fram kom í dálkum þínum
fyrir helgina, að ekki væri unnt að
treysta óljósum loforðum ríkis-
stjórnar sem hefði samninga að
engu. Og alltaf eru þessir herrar
jafn seinheppnir. Á sama tíma og
þeir eru að tilkynna launafólki
skerðingu á verðbótum til þeás,
veita þeir viðtöku kauphækkun
sem er á við laun þess fóiks sem
þeir eru að biðja um að herða
sultarólarnar. Það er sýnilegt, að
þessir menn slitna gjörsamlega úr
tengslum við fólkið í landinu eftir
skamma setu í hálaunaembættum
og gera sér ekki nokkra grein fyrir
þeirri erfiðu lífsbaráttu, sem lág-
launafólk heyr sér til lífsframfær-
is.
Á hættumörkum
Þetta er e.t.v. ekki svo undarlegt
þar sem vandamál þeirra eru
allsendis óskyld vandamálum
þessa fólks. Þeir virðast svífa um
á milli ráðstefna, samkvæma og
skíðaferða, á meðan láglaunafólk-
ið brýst um til að hafa í sig og á.
Svo hversdagsteg vandamál
gleymast hálaunamönnum með
ólíkindum fljótt. Svo setja þeir
bara upp alvörusvipinn og fara að
sýna fólki fram á að það verði að
spara, minnka kröfugerð, draga úr
eyðslu og sýna þolinmæði. Ég
fullyrði, að almenningur í þessu
landi lifir engu óhófslífi, þar er
Jóna skrifar:
„Velvakandi.
Ég heyrði það nýlega að í gangi
væri undirskriftasöfnun vegna
„símamálsins" svokallaða, þ.e.
skrefamælingarinnar fyrirhug-
uðu. Enn hefur samt enginn komið
í hverfið þar sem ég bý, svo að ég
viti. Nú ríður á að halda þessu
máli vakandi, því að erfiðara
getur reynst að fá leiðréttingu á
því þegar búið er að keyra það í
gegnum allt kerfið. Ég hef því
mikinn áhuga á því að leggja mitt
ekki að leita skýringa á fjárhags-
vanda okkar. Ég leyfi mér einnig
að fullyrða, að stjórnmálamenn
okkar megi ekki við því að traust
almennings á þeim rýrni umfram
það sem orðið er. Það er áreiðan-
lega á hættumörkum. Og það
sama er að segja um verkalýðsfor-
ustuna.
af mörkum með því að fá svona
lista til að safna undirskriftum á í
mínu hverfi.
. Röksemdirnar fyrir því að finna
verði aðra lausn á vandamálum
Landsímans en þá „lausn" sem
kerfisbændur hafa fundið, eru að
mínu áliti augljósar. Og ranglæti
verður aldrei leiðrétt með rang-
læti, hvað þá meira ranglæti. Það
er á „hreinu" eins og sagt er nú til
dags. En getur þú hjálpað mér,
Velvakandi minn, og upplýst hvar
þessa undirskriftalista sé að fá?“
Símamálið má
ekki gleymast
Nýtt — Nýtt
frá ítalíu skinnhúfur, skinntreflar.
Glugginn, Laugavegi 49
VÉIADCRG
Sundaborg 10, símar 86655 og 86680