Morgunblaðið - 14.11.1981, Qupperneq 41

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 14. NÓVEMBER 1981
41
Sveinsína A§ta Krist-
insdóttir - Árni Ólafs-
son - Hjónaminning
Sveinína Ásta
Fædd 24. júní 1900.
Dáin 3. júní 1965.
Árni fæddur 8. júní 1897.
Dáinn 4. nóvember 1981.
Mánudaginn 16. nóvember ve-
rður tengdafaðir minn Árni Ólafs-
son til grafar borinn. Ekki er hægt
að minnast Árna án þess að geta
samtímis eiginkonu hans, þeirrar
ágætiskonu Sveinínu Ástu Kris-
tinsdóttur, en Ásta lést 3. júní
1965. Þau hjónin höfðu verið gift
nærri 40 ár, þegar Ásta lést. Börn
eignuðust þau þrjú, Margréti, Sig-
ríði og Kristin, barnabörn eru el-
lefu og þegar nokkur barnabarna-
börn.
Heimili þeirra var lengst af á
horninu á Sólvallagötu og Hofs-
vallagötu — á Sólvallagötu 27.
Þau voru því góðir og grónir Ves-
turbæingar á Sólvöllum, þar sem
eitt sinn var leið Sólvallastrætis-
vagnsins, sem meira að segja
hafði viðkomustað svo að segja við
hús þeirra. Hús sem þá var lítið og
snoturt, en þau svo eftir síðari
heimsstyrjöldina stækkuðu svo úr
varð stórhýsi — stórhýsi byggt af
stórhug og bjartsýni, en af litlum
efnum og því uppbyggt að mestu
af eigendunum.
Ég tengdist og kynntist þeim
hjónum um miðjan fimmta áratu-
ginn. Ásta varð mér tengdamóðir
eins og eftir óskalista. Hún var
fædd og uppalin í Reykjavík —
sannkallað Reykjavíkurbarn, eins
og sagt var í þá daga, því þá voru
innfæddir Reykvíkingar ekki svo
fjölmennir. Góðvild og hjálpsemi
hennar við vandamenn jafnt sem
vandalausa var einstök og henni
svo eðlileg og sjálfsögð. Smekkvísi
hennar, dugnaði og myndarskap á
heimili þeirra hjóna var við-
brugðið, en það hlýtur að hafa
verið erfitt að halda heimilinu fá-
guðu og smekklegu öll þau ár, sem
verið var að byggja við gamla
húsið og þá einkum í byrjun, þegar
búa varð í húsinu tæplega fok-
segja, að hann var einn af landsins
þúsund þjala smiðum, áræðinn,
hugvitssamur, duglegur og sívin-
nandi, allt fram á síðustu ár —
eða nálægt áttræðu, þegar heilsan
fór að bila.
Hann Árni lærði til stýrimanns
í Stýrimannaskólanum og starfaði
sem stýrimaður um tíma, en það
atvikaöist nú svo, að hann hætti
því og fór að starfa sem loft-
skeytamaður og hefur þá verið
vaknaður áhugi hans á loftskey-
tum og útvarpi. Eftir nokkur ár
hætti hann á sjónum og starfaöi
við veggfóðrun í mörg ár, sem sý-
nir fjölhæfni hans og áræði. Hann
dvaldist um hálfs árs skeið í
Kaupmannahöfn á árunum fyrir
síðari heimsstyrjöldina við að
vinna við og kynna sér útvarpsiðn-
ina, sem eftir það varð hans aðals-
tarf um áratuga skeið. Þeir eru
margir, sem fengu gert við út-
varpstæki sín hjá Árna á þessum
árum. Á fyrstu árum Ríkisút-
varpsins ferðaðist hann m.a. um
æskuslóðir sínar í Flóanum með
útvarpstæki til að leyfa fólki að
hlusta á Útvarp Reykjavík og er
ánægjulegt, að margir minnast
þess enn í dag, því í þá daga áttu
fáir útvarpsviðtæki. Þá eru þau
mörg útvarpsviðtækin, sem hann
bjó til frá grunni á árum síðari
heimsstyrjaldarinnar, þegar út-
varpstæki voru ófáanleg að mestu.
Dætur hans hjálpuðu þá við að
fægja kassana utan um viðtækin
til að fá þau glansandi fín. Allt
þetta sýnir hugvitssemi hans og
handlagni. Þrátt fyrir þessi störf
sín um áraraðir fengust yfirvöld
ekki til að veita honum formlega
viðurkenningu sem útvarpsvirkja-
meistara. Greinilegt var að það
voru honum mikil vonbrigði.
Hugur hans leitaði oft út á
sjóinn og af hugvitssemi sinni
hannaði hann flotvörpu fyrir tog-
ara sem hann prófaði, en ekki náði
hún að verða til nytja, sennilega
mest vegna peningaleysis á þeim
árum.
Ekki fannst honum nóg að
vinna við útvarpsviðgerðir heldur
setti hann upp verzlun í húsi sínu
að Sólvallagötu 27 og gerðist
kaupmaður og seldi ýmsan varn-
ing auk útvarpsvarnings um tut-
tugu ára skeið. Og enn færðist
hann í aukana og gerðist einnig
um árabil stórkaupmaður og in-
nflytjandi á fiskileitartækjum, út-
varpsvörum og ísskápum frá Ja-
pan og V-Þýskalandi. Þetta
framkvæmdi hann, þótt ekki væri
hann lærður í erlendum tungumá-
lum. Þannig dreif áræðnin hann
áfram um lífsins vegu.
Ég kveð nú með þessum fáu
minningarorðum Árna tengda-
föður minn og veit, að honum og
Ástu tengdamóður fylgir blessun
Guðs. Dauðinn er Drottins dýrðleg
gjöf, segir skáldið.
Ég þakka mínum ágætu tengda-
foreidrum samveruna, þessu dug-
naðarfólki af þeirri kynslóð ís-
lendinga, sem upp úr þjóðfélagi
mikillar fátæktar byggði grun-
ninn að því velferðarþjóðfélagi,
sem við búum við í dag.
Blessuð veri minning þeirra.
Jóhann Guðmundsson.
t
Móðursystir mín,
SIGRÍDUR JÓHANNESDÓTTIR,
Hátúni 6,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju, þriðjudaginn 17. nóv. kl.
10.30 f.h.
Fyrir hönd systkinabarna,
Ásta Stefánsdóttir.
t
Útför
BJARNHILDAR ÞORLÁKSDÓTTUR,
Kárastíg 10,
fer fram frá Fossvogskapellu, þriðjudaginn 17. nóv. kl. 13.30.
Börnin.
t
Útför eiginkonu minnar, móöur, tengdamóöur, ömmu og tengda-
dóttur,
SIGURLÍNU GÍSLADÓTTUR,
Sogavegi 92,
fer fram frá Fossvogskirkju, þriöjudaginn 17. nóvember kl. 15.00.
Þeir, sem vildu mlnnast hennar, vinsamlegast láti Styrktarfélag
lamaöra og fatlaöra njóta þess.
Hannes Hafliöason,
Siguröur H. Tryggvason, Guöbjörg H. Traustadóttir,
Kolbrún I. Benjamínsdóttir.Þorfinnur Kristjánsson,
Margrét Benjamínsdóttir, Basring Sæmundsson,
Pálína Þorkelsdóttir
og barnabörn.
t
Utför systur okkar,
RÓSU J. GUÐLAUGSDÓTTUR,
Kleppsvegi 40, Rvík.,
fer fram frá Aðventkirkjunni, mánudaginn 16. nóvember kl. 3.
Jarðsett veröur í Fossvogskirkjugarði.
Pálína Guölaugsdóttir,
Sveinbjörn Guðlaugsson,
Helgi Guölaugsson.
Móðir okkar. t GUÐRÚN MATTHÍASDÓTTIR
frá Holti,
Sólvallagötu 52, Reykjavík,
veröur jarösungin frá Dómkirkjunni, miövikudaginn 18. nóvember
kl. 15. Ragna Samúelsson. Erla Poschmann.
t
Útför fööur okkar, tengdafööur, afa og langafa,
ÁRNA ÓLAFSSONAR,
kaupmanns,
Sólvallagötu 27,
fer fram frá Fossvogskapellu, mánudaginn 16. nóvember kl. 13.30.
Margrét Árnadóttir, Aöalsteinn Hjálmarsson,
Sigríöur Árnadóttir, Jóhann Guömundsson,
Kristinn Árnason
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum auösýnda samúö og hlýhug viö fráfall,
SIGUROAR FRÍMANNSSONAR,
rafverktaka.
Ragnheiöur Halldórsdóttir,
Frímann Stefánsson,
Unnur Sveinsdóttir.
t
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúð vegna andláts systur minnar,
KRISTÍNAR SIGURBJÖRNSDÓTTUR.
Fyrir hönd ættingja,
Guöríöur Sigurbjörnsdóttir.
heldu nokkurn tíma. Hvernig sem
ástatt var hjá Ástu var hin smi- tandi glaðværð hennar og kímni- gáfa stöðug uppörvun og gleði öðrum. Guð gaf henni skapferli, sem fjöldi fólks naut endurnær- ingar af meðan hún lifði. Hún mátti ekkert aumt sjá og í fjölda ára var hún í forystuliði Thorvald- senfélagsins og ein af frumherjum þess féiags, sem barðist fyrir lítil- magnanum og þeim, sem erfitt eiga í þjóðfélaginu. Þá hafði hún t Útför fósturmóöur okkar, ÁSTU EYGLÓAR JÓNSDÓTTUR, Álfhólsvegi 119, verður gerö frá Fossvogskirkju, miövikudaginn 18. nóvember kl. 3.00. Guörún Friöriksdóttir, Ástþór Óskarsson. t Þökkum hjartanlega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför eiginkonu minnar, móöur okkar, dóttur, systur, mágkonu og dótturdóttur, RAGNHEIÐAR SKÚLADÓTTUR. Jón Baröason, Skúli Björn Jónsson, Barói Már Jónsson, Aöalbjörg Björnsdóttir, Skúli Guömundsson, Margrét B. Skúladóttir, Árni Tómasson, Erla B. Skúladóttir, Margrét Ásgeirsdóttir.
sinn fasta vinnutíma á
Thorvaldsenbasarnum í áratugi — allt í sjálfboðavinnu, eins og svo margar konur í því félagi og án þess að ætlast til, að þau störf væru henni þökkuð. Sem Reykja- víkurbarn var hún lengi virk í Reykvíkingafélaginu. Hún tengdamóðir mín heitin var ein af þeim fáu, sem ég hefi kynnst á lífsleiðinni, sem með fordæmi sínu hefur kennt mér að rækta hið góða í sjálfum mér. Árni tengdafaðir minn lést 4. nóvember sl., en um hann má

t Útför móöur minnar, tengdamóöur og ömmu, GUÐMUNDU S. GUÐMUNDSDÓTTUR, Hagamel 52, veröur gerð frá Dómkirkjunni, þriöjudaginn 17. nóvember kl 13.30. Blóm afþökkuö, en þeim sem vildu minnast hennar er bent á líknarstofnanir. Guörún Þorsteinsdóttír, Gunnar 1. Hafsteinsson og dóttir. t Þökkum auösýnda samúö viö andlát og jaröarför eiginmanns míns og fööur, JÓNS INGIMARSSONAR, Túngötu 12, Súgandafiröi. Margrét Njálsdóttir, Ásdís Jónsdóttir.