Morgunblaðið - 03.12.1981, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 3. DESEMBER 1981
+
VILBORG SIGURÐARDÓTTIR,
Bólstaðarhlíö 13,
lést aðtaranótt 2. desember.
Systkinin.
Systir okkar,
+
RAGNHEIDUR PÁLSDÓTTIR,
Nóatúni 30,
andaöist á gjörgæsludeild Borgarspítalans aö kvöldi 1. desember.
Jaröarförin auglýst síöar.
Axel Pálsson,
Egill Pálsson,
Halldór Pálsson.
+
Eiginmaöur minn og faöir okkar,
BENJAMÍN JÓNSSON,
Hverfisgötu 83,
Reykjavík,
andaöist í Landspítalanum 30. nóvember.
Fyrir hönd vandamanna,
Jakobína Þórðardóttir og börn.
+
Móöir okkar,
GUDRÍÐUR DANIA KRISTJÁNSDÓTTIR,
Hraunbæ 4,
andaöist í Hrafnistu sunnudaginn 29. nóvember.
Börnín.
+
Útför bróöur míns,
JÓHANNESAR BJÖRNSSONAR
válstjóra,
Framnesvegi 8 A,
er lést í Landakotsspítala 15. nóvember, fer fram frá Fossvogs-
kirkju föstudaginn 4. desember kl. 1.30.
Fyrir hönd aðstandenda, Á.ta Björnsdóttir.
+
Konan min,
KRISTÍN ÞORKELSDÓTTIR
frá Kolsstöðum, Hvítársiðu,
sem andaöist 25. nóvember, veröur jarösungin frá Gilsbakkakirkju
laugardaginn 5. desember kl. 2 e.h.
Bílferö frá Umferöarmiðstööinni kl. 10 fyrir hádegi.
Sigurður Guömundsson.
Eiginmaður minn. + ALFREÐ CLAUSEN,
Miklubraut 62,
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju föstudaginn 4. desember kl.
10.30. Hulda Stefánsdóttir Clausen, börn og barnabörn.
+
innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og
jaröarför eiginkonu minnar,
ÁSLAUGAR Ó. STEPHENSEN,
Hlaöavöllum 5, Selfossi.
Fyrir hönd vandamanna,
Jón Pálsson.
+
Innilega þökkum viö öllum þeim sem auösýndu okkur samúö og
hlýhug viö andlát og jaröarför bróöur okkar,
EYJÓLFS HALLFREÐSSONAR
frá Bakka.
Guö blessi ykkur öll. Sy8,kjnj hjns |á|na_
+
Þökkum auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og jaröarför
KRISTINS GUDMUNDSSONAR
málarameistara,
Langholtsvegi 34.
Brynhildur Kristinsdóttir,
Álfhildur Ingimarsdóttir,
Ingimar Sveinsson.
Minning:
Sigurður Eiríksson
frá Löngumýri
Fæddur 16. júní 1926
Dáinn 24. nóvember 1981
Þar fór minn kærasti bróðir. —
Þetta kom mér fyrst í huga, er ég
frétti lát uppeldisbróður míns,
Sigurðar Eiríkssonar.
Hann var fæddur 16. júní 1916 á
Löngumýri á Skeiðum, sonur
hjónanna Ragnheiðar Agústsdótt-
ur og Eiríks Þorsteinssonar og var
hann næst yngstur sex systkina.
Mér er ljúft að minnast Sigurðar
örfáum orðum.
Fyrir mér var hann drengskap-
armaður, sem engan óvin átti.
Snemma kom í ljós hve trygglynd-
ur hann var mönnum og dýrum.
Ungur fór hann til starfa í heima-
sveit sinni á jarðvinnslutæki.
Nokkrum árum síðar varð hann
starfsmaður Vegagerðar ríkisins.
Þar starfaði hann í rúm 30 ár, allt
til dauðadags. Þori ég að fullyrða
að Vegagerðin hafi misst góðan
starfsmann. Jafnvígur var hann á
allar vinnuvélar og var oft sendur
út um land, sem leiðbeinandi og
kennari.
Ég átti því láni að fagna að
starfa með Sigurði um skeið hjá
sama fyrirtæki. Kynntist ég þá
enn betur kostum hans, sem
starfsmanns og félaga.
Að lokum færi ég og fjölskylda
mín Sigurði þakkir fyrir allar þær
góðu stundir sem við áttum saman
á heimili okkar.
Blessuð sé minning hans.
Baldvin Árnason
í dag verður til moldar borinn
Sigurður Eiríksson frá Löngu-
mýri. Hann lést af slysförum 24.
nóvember sl.
Hann var fæddur að Löngumýri
á Skeiðum 16. júní 1926, sonur
hjónanna Ragnheiðar Ágústsdótt-
ur frá Birtingaholti og Eiríks
Þorsteinssonar frá Reykjum.
Hann var næstyngstur af sex
systkinum og eru nú fjögur þeirra
á lífi. Hann ólst upp við ástríki,
söng og glaðværð og var sjálfur
mjög músíkalskur, enda kominn
af miklum músíkunnendum. Ung-
ur fékk hann sér harmonikku og
þótti þeim systkinum það stór
stund, þegar konur úr Kvenfélagi
Skeiðahrepps komu og báðu Sig-
urð að spila fyrir dansi. Var það í
fyrsta en ekki síðasta skipti sem
hann skemmti með harmonikku-
leik. Spilaði hann til dæmis í sinni
heimasveit og víðar ásamt Ingi-
gerði systur sinni og Þorsteini
bróður sínum.
Einnig hef ég frétt að hann hafi
stytt vinnufélögum sínum stundir
með gítarleik á löngum vetrar-
kvöldum, þegar stórviðri gnauðaði
á gluggum vinnuskúranna.
Sigurður hóf störf hjá Vegagerð
ríkisins árið 1945 og þá fyrst hjá
Brynjólfi Melsteð og einnig hjá
Jóni Ingvarssyni á Selfossi.
Síðar fór hann til Reykjavíkur
og vann hjá Vegagerð ríkisins þar,
til þess dags er hann lést. Var
hann alls staðar annálaður fyrir
dugnað og sérstaka verklagni.
Samviskusemi einkenndi öll hans
störf. Hann var því mjög vel liðinn
af samstarfsmönnum sínum og
yfirboðurum.
í starfi sínu ferðaðist hann mik-
ið og þekkti því landið sitt vel. Sig-
urður var frekar dulur maður og
flíkaði ekki tilfinningum sínum.
Hann var greindur maður, víðles-
inn og fylgdist vel með landsmál-
um.
Það þarf reyndar ekki mörg orð
til að lýsa Sigurði, því allir sem
þekktu hann vissu hvern mann
hann hafði að geyma, dáðu hann
og virtu.
„Kn eitt sinn verða allir menn að deyja
eftir bjartan daginn kemur nótt.
fcg harma það. en samt ég verð að segja
að sumarið líður alltof fljótt.“
Og sumarið hans Sigga frænda,
eins og við systkinin kölluðum
hann, varð alltof stutt. Það finnst
okkur sem eftir sitjum í sorgar-
myrkri. En það er ljós í myrkrinu.
Allar góðu minningarnar streyma
fram og ylja okkur um hjartaræt-
urnar.
Okkur systkinunum á Löngu-
mýri þótti mjög vænt um Sigga
frænda, hann var okkur ímynd
alls þess sterka og hrausta í lífinu.
Miklir fagnaðarfundir urðu þegar
Siggi kom, hvort sem það var á
páskum, að sumri eða um jólin. En
jólin hélt hann alltaf hátíðleg á
Löngumýri, heima.
Þórunn Benedikts-
dóttir - Minning
Fædd 9. júní 1893
Dáin 29. nóvember 1981
I dag verður gerð frá Dómkirkj-
unni útför Þórunnar Benedikts-
dóttur, ekkju Björgúlfs Ólafsson-
ar, læknis, en hún lézt í Heilsu-
verndarstöð Reykjavíkur að kvöldi
sunnudagsins 29. fyrra mánaðar,
88 ára að aldri.
Þegar Þórunn móðursystir mín
var upp á sitt bezta var hún tign-
arleg kona sem bar sig vel og sóp-
aði að hvar sem hún fór. Hún hélt
reisn sinni fram eftir öllum árum
og vissi ég ekki til, þótt heima-
gangur væri á heimili þeirra allt
frá því er þau fluttu heim 1926, að
henni yrði nokkru sinni misdæg-
urt. En árið 1973 deyr Björgúlfur,
þá nær 91 árs að aldri, en Þórunn
er þá fast að áttræðu. Skömmu
eftir það fær Þórunn aðkenningu
að slagi og nær sér aldrei fyllilega
eftir það. Og rúmliggjandi var hún
seinustu árin. Það var dapurlegt
að heimsækja hana á sjúkrahúsið,
því ég hafði verið svo vanur að
kynnast henni svo heilsuhraustri
og sjálfri sér nógri. En þannig ör-
lög getur lífið búið manni.
Þórunn giftist Björgúlfi Ólafs-
sin, lækni, 15. apríl 1915, en þá var
hann herlæknir í þjónustu Hol-
lendinga í Kendangan á Borneo.
Þetta var á styrjaldarárunum og
gat Björgúlfur ekki fengið leyfi
frá störfum til þess að fara til Is-
lands til þess að eiga heitmey sína.
Þess vegna varð Þórunn að fara
ein síns liðs á fund hans. En sú
ferð varð söguleg. Þegar hún kem-
ur til Hollands er hún kyrrsett í
Haag og bannað að halda lengra
ógift. Þá var brugðið á það ráð,
sem mun hafa verið einsdæmi þá,
að gefa þau hjón saman með
skeytasendingum. Þegar svo
hjónavígslan fór fram 15. apríl var
Þórunn í Haag, brúðguminn á
Borneo og veizlan í Reykjavík.
Ekki skyggði þetta „intermezzo"
Minningin um Sigga er því ná-
tengd jólunum í mínum huga.
Mikil var gleði okkar allra á
Löngumýri þegar Siggi frændi
birtist, oftast á Þorláksmessu eða
á aðfangadag og kom þá alltaf
færandi hendi, og gladdi bæði
börn og fullorðna. Okkur þótti svo
vænt um að Siggi skyldi koma um
hver jól í hvernig veðri sem var.
Varð hann stundum að hverfa til
skyldustarfa strax á annan jóla-
dag.
Ein jólin man ég eftir því að ég
var eitthvað að vandræðast yfir
því að hafa ekkert að lesa, hafði þó
fengið nokkrar bækur í jólagjöf,
en var víst búin að lesa þær allar.
Þá dró Siggi bók upp úr töskunni
sinni og gaf mér. Ekki minnkaði
dálæti mitt á honum við það.
Eitt sinn færði hann okkur
systrunum dúkkur sem þóttu þá
heldur gersemi og voru þær ýmist
kallaðar Siggur eða Siggar.
Áður en Siggi eignaðist bíl, kom
hann á sumrin oftast fótgangandi
hluta leiðarinnar og stytti sér þá
leið yfir hraunið og engjarnar.
Þegar sást til ferða hans var
hlaupið inn til ömmmu og afa og
kallað: „Siggi frændi er að koma,“
og hlupum við síðan glöð og kát á
móti honum. Alltaf átti hann
eitthvað til að stinga upp í litlu
frændsystkinin.
Siggi hafði yndi af því að
skreppa í heyskap og var þá held-
ur betur liðtækur. Það var ekki
fyrir hvern sem var að vera í hlöð-
unni, en hann fór létt með það.
Seinna þegar við systkinin fór-
um að heiman og stofnuðum okkar
heimili, fylgdist Siggi vel með því
hvernig okkur gengi með húsbygg-
ingar og annað slíkt.
Alltaf hittumst við heima á
Löngumýri um jólin og var þá
glatt á hjalla, sungið og gengið í
kringum jólatréð. Siggi hafði
mikla ánægju af börnunum okkar,
sem komu með stóru bílana sína
og fínu dúkkurnar til þess að sýna
honum og undi hann sér þá vel
með fjörugum krökkum.
Það verður aldrei fyllt sætið
hans Sigga við jólaborðið á Löngu-
mýri, en minningin lifir um elsku
besta frændann, sem nú heldur jól
með afa, ömmu og Steina.
Kar þú í fridi,
fridur (íuðs þig bles.si,
hardu þökk fyrir allt og allt.
(■<‘kkst þú med (iuði,
(iud þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóla skalt.
(V. Briem.)
Móeiður ÁgúsLsdóttir
Vinur kvaddur
Það er svo undarlegt og óskilj-
anlegt þetta jarðlíf okkar. Hver er
tilgangur hins algóða alvalds sem
lífinu ræður? Til hvers komum við
hingað, lifum hér mislangan tíma
og hverfum síðan aftur til hins
óþekkta? Er jarðlífið einhverskon-
ar hluti af óralöngum þróunarvegi
lífsins? Slíkar spurningar leita á
hugann, þegar mannslát fréttist,
einkum þegar hinn látni er á ein-
þó á hamingju þeirra Þórunnar og
Björgúlfs, en þau lifðu 58 ár í far-
sælu hjónabandi og voru samhent
um hvaðeina sem þau tóku sér
fyrir hendur.
Um 12 ára .skeið átti Björgúlfur
Bessastaðina og bjuggu þau þar
stórbúi og ráku mjólkurverzlun í
Reykjavík. En því varð að hætta,
þegar mjólkursamsölulögin tóku
gildi. Þá seldu þau Bessastaðina
Sigurði Jónassyni, sem síðan gaf
þá sem forsetasetur sem frægt er
orðið.