Morgunblaðið - 26.05.1983, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 26. MAÍ1983
39
fclk í
fréttum
Lois Maxwell ásamt Sean Connery.
„Kæri mig ekki um
krakka á fertugsaldri“
— segir Miss Moneypenny í Bond-myndunum
+ Hún er engin Bond-stúlka
hún Lois Maxwell, en þrátt fyrir
þaö hefur enginn getaö rænt
hana hlutverkinu sem Miss
Moneypenny, einkaritarinn í öll-
um Bond-myndunum.
„Tólf ár í Bond-myndunum
skilja eftir sín spor,“ segir Lois.
„Ég hef þekkt þá alla... Roger
Moore hef ég þekkt síöan ég
var 17 ára og þekki hann jafn
vel og væri hann maðurinn
minn. Sean Connery aftur á
móti eins og hann væri elskhugi
minn.“
Leikarinn George Lazenby,
sem kom einu sinni inn sem
James Bond í myndinni „í þjón-
ustu hennar hátignar", ávann
sér ekki mikla hylli hjá Lois
Maxwell:
„Þetta var vissulega ungur
og snöfurmannlegur maöur, en
ég var ekki hrifin af honum.
Hann komst ekki í hálfkvisti við
Sean eöa Roger," segir Lois.
„Ætli þaö sé ekki mér aö
þakka aö Roger tók viö af
Sean. Viö vorum saman á kon-
unglega leiklistarskólanum áriö
1944 og höfum haft samband
síöan. Hann hefur allt til aö
bera, röddina, kynþokkann og
skemmtilega framkomu aö
undanskildu því, aö hann er hin
mesta nánös, hann hefur aldrei
nokkurn tíma boðiö mér upp á
glas. Ég ætla aö halda áfram í
Bond-myndunum svo lengi sem
Roger Moore gerir þaö. Ef þeir
koma hins vegar fram meö ein-
hvern unglinginn á fertugsaldri
þá er ég hætt. Hugsið ykkur
bara, ég 55 ára gömul, dálítiö
daöurgefinn einkaritari og ný-
karaöur krakki rétt skriöinn yfir
þrítugt!"
Lois Maxwell var gift kvik-
myndaframleiðandanum Peter
Marriot, en hann lést áriö 1973.
Þau áttu tvö börn, Melindu og
Christian.
Thermor
ELDAVÉLA-
SAMSTÆÐA
Ódýrari en þú átt að venjast“
Thermor eldavélasamstæðan er valin af þeim
er vilja vönduð og góð tæki, ódýrt. En það
eru bara ekki allir sem átta sig á því, hversu
hagkvæm þessi kaup éru.
Lítið við og skoðið THERMOR tækin það
KJÖLUR SF.
Borgartún 33.105 Reykjavik. Símar 21490 - 21846
Metsölukkid á hverjum degi!
SPUNNIÐ UM STALÍN
eftir MATTHÍAS JOHANNESSEN
Voroshíloff. Zhukov hefur mikið sjálfstraust eftir alla
sigrana í styrjöldum. En Voroshíloff getur ekki neitað
því, að honurn líkar vel við hann. Hann er viðfelldinn
maður. En hann var of vingjarnlegur við Bandaríkja-
mcnn, þcgar hann hitti þá í Þýzkalandi. Það vita þeir allir.
Og það hefur verið notað gcgn honum í hvíslingum meðal
æðstu manna Sovétríkjanna. En hann heldur þó sínu,
þrátt fyrir ónáð um tíma. Útlegð í Odessa er sanngjörn,
finnst Voroshíloff. Útlegð vegna vinsælda!
Meðan Voroshíloff klæðir sig í marskálksbúninginn,
lcita margar hugsanir á hann. Sumar gamlar. Sumar frá
borgarastyrjöldinni. Það hefur alltaf verið gott á milli
þeirra Stalíns, og hann hefur náð þeim frama að verða
styrjaldarkommissari, þ.e. hermálaráðherra. Og varafor-
sætisráðherra. Það er ekki lítill árangur af olíuverkamanni
í Bakú. Skemmtilegasta minningin er samt ferðin með
Stalín á Teheran-ráðstefnuna. Það voru góðir dagar. Og
þá fann hann svo sannarlega til sín. Stalín lék á als oddi.
Og hann kunni vel við sig í hópi sigurvegara. Það var
merkilegt að fylgjast með því, hvernig heimsvaldastefna
Trotskys óx eins og æxli inn í heila Stalíns. Voroshíloff
óttast hana í aðra röndina. En inn á sér hefur hann þá
sannfæringu, að heimurinn eigi að vera eitt ríki: eitt
sósíalískt ríki. Óendanlega fagur heimur alþjóða komm-
únisma. Rússland átti allt gott skilið. En þó getur það
ekki um aldur og ævi setið eitt að þeirri einu dýrð, sem
skiptir máli, þ.e. að baða sig í sól þeirrar stefnu, sem
Marx hafði mótað, Lenin hrint í framkvæmd og Stalín
fullkomnað. f þeim veruleika, sem er dýrlegri en allur
annar veruleiki. Hann er að hugsa um að minnast á þetta
við Stalín í kvöld og skála fyrir þessari framtíð. Hann
hcfur aldrei brugðizt honum og ætlar ekki að gera. Hann
hefur fórnað miklu fyrir vináttu þeirra. Jafnvel sjálfsvirð-
ingu sinni andspænis Túkhachevsky. Það var Ijótur leik-
ur. Og hann reynir að hrista af sér þessa smánarlegu
minningu, en getur það ekki. Hann verður yfirþyrmandi
þrcyttur. Það er eins og þessi minning sé þung byrði, sem
er að sliga hann. Hann sezt. Túkhachevsky, já.
Hann ætlaði að verða Naf)óleon Sovétríkjanna. Hann
hafði margt í það, en þá hefði hugsjóninni verið stungið
undir stól. Hann man það eins og það hafi gerzt í gær,
þegar öryggislögreglan handtók Túkhachevsky og hann
varðist, en slasaðist í átökunum. Þeir báru hann á sjúkra-
börum á fund þeirra Stalíns í Kreml. Marskálkurinn var
ekki særðari en svo, að hann gat staðið af hörku upp í
hárinu á Stalín. Þeir rifust og voru svo háværir, að hann
hélt að þakið mundi fjúka af Kremlarhöl þann dag. Þú ert
svikari, hrópaði Stalín.
Nei, það er lygi, æpti Túkhachevsky.
Þú ætlaðir að gera byltingu.
Það er einnig lygi.
Víst ætlaðirðu að gera gagnbyltingu og fá hjálp Þjóð-
verja, lofaðir þeim Úkraínu í staðinn. Samstarfsmaður
nasista!
Það er lygi. Ég svík ekki land mitt og þjóð, það vita
allir.
Land þitt og þjóð! hrópaði Stalín með fyrirlitningu.
Þetta er ekki land þitt og þjóð. Þú ert ekki verður þess að
snerta rússneska mold. Herinn mun ekki þola þetta sam-
særi þitt.
Herinn lætur ekki handtaka markskálk sinn hljóða-
laust, hrópaði Túkhachevsky.
Ég er yfirmaður hersins, æpti Stalín á móti. Sem betur
fer! Þú ert svikari!
Ég hef engan svikið.
Þú ert af aðalsættum, játaðu það!
Ég er af lágaðli, það er ckkert launungarmál. En ég hef
verið góður kommúnisti og hætti lífi mínu fyrir flokkinn,
landið og þjóðina í borgarastyrjöldinni.
Þú hefur verið óvinur þjóðarinnar alla tíð. Þú hefur
aldrei trúað á flokkinn. Aldrei á byltinguna. Ekki frekar
en Trotsky.
Víst, en þú ert að svíkja byltinguna!
Stalín varð æfur við þessi síðustu orð markskálksins,
sleppti sér: framhald