Morgunblaðið - 22.11.1983, Side 34

42
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 22. NÓVEMBER 1983
Minning:
Þórhallur Karls-
son flugmaður
Fæddur 20. október 1943.
Diinn 8. nóvember 1983.
Við fráfall Þórhalls Karlssonar,
flugstjóra, vilja félagar i Hesta-
mannafélaginu Andvara í Garða-
bæ og Bessastaðahreppi minnast
hans með nokkrum orðum.
Þórhallur gekk i félagið í þann
mund sem það var að hasla sér
vðll við Kjóavelli. Hann gerðist
einn af fyrstu landnemunum á
þessu nýja svæði félagsins, og það
kom þvi í hans hlut og nokkurra
annarra að „ríða á vaðið" og taka
á sig þau óþægindi og erfiðleika,
sem ætið eru því samfara að hefja
byggingaframkvæmdir á nýjum
stað, þar sem öll þægindi skortir,
svo sem rafmagn og vatn.
Milar efasemdir voru uppi hjá
mörgum félögum í Andvara, um
að hið nýja svæði félagsins væri
hentugt sem framtiðarstaður.
Fannst mörgum það vera of langt
frá bænum og þar að auki gæti
reynst erfitt að komast þangað
fyrir ófærð á vetrum.
Þetta afsönnuðu fyrstu land-
nemarnir á Kjóavöllum strax á
fyrsta ári búskapar síns þar, og er
nú svo komið að allir eru á einu
máli um ágæti þessa svæðis, sem
framtíðarstaðar hestamanna i
Garðabæ. Fyrir forystu Þórhallar
og félaga hans við fyrstu uppbygg-
ingu við Kjóavelli, stendur félagið
i mikilli þakkarskuld.
Árið 1980 var Þórhallur kjörinn
gjaldkeri i stjórn Andvara og
gegndi hann því starfi til ársins
1982, að hann kaus sjálfur að víkja
úr stjórn. Rækti hann störf sín i
stjórninni með miklum dugnaði og
reglusemi. Ætíð sfðan hefur hann
verið boðinn og búinn að veita fé-
laginu liösinni sitt, þegar það hef-
ur þurft á því að halda. Það sem í
mínum huga einkenndi mest
hestamennsku Þórhalls Karlsson-
ar var hinn stóri barna- og ungl-
ingahópur, sem ævinlega fylgdi
honum á útreiðum. Þar voru ekki
aðeins hans eigin börn, heldur
einnig börn vina hans og kunn-
ingja. Þessi börn umgekkst Þór-
hallur sem jafningja sína, og
sumarið 1982 tók hann nokkur
þeirra með sér ríðandi norður
Kjöl, á landsmót hestamanna á
Vindheimamelum í Skagafirði.
Ferðalög á hestum voru Þórhalli
rnikið yndi, og sl. sumar stóð hann
fyrir hestaferð nokkurra félaga úr
Andvara um byggðir Rangár- og
Árnesþings. Ljúka ferðafélagar
Þórhalls upp einum munni um
hvað hann var skemmtilegur og
úrræðagóður ferðafélagi.
Félagar í Andvara hafa við frá-
fall Þórhalls Karlssonar misst
traustan félaga og góðan vin, og
við leiðarlok eru honum færðar
þakkir fyrir samfylgdina.
Eftirlifandi eiginkonu hans og
börnum sendum við okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
F.h. HesUmannafélagsins
Andvara
Andreas Bergmann.
Kveðja frá Félagi íslenzkra
atvinnuflugmanna
Þegar ágætir menn falla frá f
fullu fjöri og óvænt við atvinnu
sína, þá er það mikið harmsefni,
þeim sem dauði þeirra snertir,
jafnvel þótt fjarri standi, að ekki
sé talað um aðstandendur, sem
kvatt hafa manninn hressan og
glaðan og ekki átt annars von en
hann kæmi samur til baka úr
vinnu sinni.
íslenzka þjóðin er vön því að
menn farist við atvinnu sína, þar
sem er sjómannsstarfið og á
fyrstu dögum flugsins biðu að-
standendur flugmanna milli vonar
og ótta nær í hverri ferð þeirra í
loftið. Þetta smábreyttist með sí-
fullkomnari tækjum, öllum búnaði
og aðstæðum til flugs.
En þótt tækin séu fullkomin,
flugfarið gott og flugmaðurinn
kunni sitt starf til hlítar, verða
enn atvinnuslysin, þótt þeim fari
hlutfallslega fækkandi miðað við
sívaxandi flug f heiminum. Það
verður enn óvænt bilun í vél eða
tækjum með svo snöggum hætti,
að engum vörnum flugmanns
verður við komið, hversu snarráð-
ur og fær, sem hann er. Þá er og
það enn, að þær aðstæður geta
myndast óvænt í lofti, að lítið
flugfar eigi sér ekki bjargar von.
óvíða í heiminum eru flugaðstæð-
ur erfiðari en á íslandi vegna
snöggra veðrabrigða og misvinda f
þröngum fjörðum og fjalllendi
landsins.
Við, í Félagi íslenzkra atvinnu-
flugmanna, sem hér kveðjum fé-
laga okkar, Þórhall Karlsson,
þekkjum flestir hve margt getur
fyrir komið, sem flugmanninum er
óviðráðanlegt og efum ekki, að það
hefur svo verið í flugslysinu í Jök-
ulfjörðunum. Það hefur eitthvað
það gerzt á andartaki, sem hinir
vönu og öruggu félagar okkar
höfðu ekki ráðrúm til að bjarga
sér frá.
Svona óviðráðanleg slys taka til
okkar flugmannanna, við finnum
sjálfa okkur í slysunum, og ekki
sfzt hitta þau illa þegar um góða
félaga er að ræða og Þórhallur
Karlsson var góður félagi og hinn
ágætasti drengur á allan máta.
Hann var og velmenntaður flug-
maður og hafði getið sér gott orð i
starfi. Það verða aðrir til að rekja
lífsferil hans og minnast hans it-
arlegar en hér er gert og verðugt
er.
Þessi fáu orð eru aðeins félags-
kveðja okkar, sem tekur þetta slys
sárt og er þó okkar hryggð lítilvæg
hjá sorg eiginkvenna, barna, for-
eldra, systkina og annarra náinna
vandamanna þeirra sem fórust
svo sviplega á bezta aldri og sumir
áttu börn sín í ómegð, svo sem
Þórhallur.
Við viljum með okkar fáu orð-
um, að allt þetta fólk viti, að það á
innilega samúð okkar og það sé
jafnframt von okkar, að því gefist
styrkur til að bugast ekki.
Ekkjunni, Álfheiði, og börnum
Þórhalls vottum við sérstaka sam-
úð á útfarardegi hans. Megi guð
vera þeim náðugur.
Geir Garðarsson,
formaður.
í dag verður til moldar borinn
frá Kópavogskirkju, Þórhallur
Karlsson, flugstjóri hjá Landhelg-
isgæslunni, sem fórst í hinu sorg-
lega þyrluslysi, ásamt félögum
sinum þeim Birni Jónssyni, flug-
stjóra, Bjarna Jóhannessyni, flug-
virkja og Sigurjóni Inga Sigur-
jónssyni, stýrimanni, með gæslu-
þyrlunni TF-RÁN í Jökulfjörðum
þann 8. þ.m.
Þórhallur Karlsson var fæddur
20. október 1943 á Þórshöfn á
Langanesi, sonur hjónana Karls
Á. Ágústssonar og Þórhöllu
Steinsdóttur. Þau hjónin, eignuð-
ust 9 börn og var Þórhallur fimmti
f röðinni. Árið 1946 fluttust hjónin
með börn sín til Akureyrar, og
settu upp heimili sitt að bænum
Litlagarði. Faðir Þórhalls stund-
aði vinnu hjá verksmiðjunni Ið-
unni og rak jafnframt búskap. Var
hrossarækt þar stór hluti búskap-
arins og fékk Þórhallur þar mikla
ástúð á hestum sem fylgdi honum
æ síðan. Að loknu gagnfræðaprófi
frá Gagnfræðaskóla Akureyrar
1960, stundaði Þórhallur almenna
vinnu, m.a. var hann bifreiðar-
stjóri þrjár síldarvertíðar hjá
síldarsöltunarstöðinni Ströndinni
á Seyðisfirði. Árið 1962 hóf Þór-
hallur flugnám hjá flugskóla
Flugsýnar, og lauk þaðan atvinnu-
flugmannsprófi 1964 og siglinga-
fræðiprófi frá sama skóla 1966.
Hann var flugkennari hjá flug-
skólanum Þyt um 3ja mánaða
skeið, en var þá ráðinn flugmaður
hjá Flugþjónustunni hf., sem hinn
landsþekkti sjúkraflugmaður,
Björn Pálsson, hafði stofnað og
var einn af eigendum að. Hjá
Flugþjónustunni hf. var Þórhallur
í fjögur ár, eða til 10. mars 1971, er
hann réðst sem flugmaður til
Landhelgisgæslunnar á Fokker
F-27. Sama ár er hann sendur út
til Noregs til þyrluþjálfunar hjá
Helicopter Service. Þórhallur varð
fastur flugstjóri hjá Landhelgis-
gæslunni á miðju ári 1976. Þegar,
árið 1981, var von á nýjustu og
stærstu þyrlu Landhelgisgæslunn-
ar, Sikorsky S-76. sem hlaut
skráninguna TF-RÁN, var Þór-
hallur, ásamt Birni Jónssyni,
sendur út til þjálfunar á hana hjá
American Airlines.
Eins og sjá má á þessu stutta
æviágripi Þórhalls, þá hefur hún
verið viðburðarrík. Þórhallur var
aðeins 24 ára þegar hann gerðist
flugmaður hjá hinum landþekkta
brautryðjanda í sjúkraflugi Birni
Pálssyni, sem hann lærði margt af
og bar mikla virðingu fyrir. Þau
voru mörg sjúkraflugin sem Þór-
hallur fór í á þessum tima, og
mörg við hin erfiðustu skilyrði. Þó
Þórhallur hafi ætíð verið fámáll
um sín sjúkraflug, þá er það vitað
mál að hann lét ekkert aftra sér i
að koma sjúku fólki til hjálpar þó
veður-, flugtaks- og lendingarskil-
yrði væru oft tvísýn. Það sem
hjálpaði honum í þessum og öðr-
um erfiðum flugum var hin af-
burða rósemi hans og snilldarleg
flugstjórn, en þetta voru þau ein-
kenni sem við starfsfélagar Þór-
halls hjá Landhelgisgæslunni,
sem flugum með honum bæði á
Fokker F-27 og þyrlunum, urðum
oft vitni að í erfiðum gæslu-, leit-
ar-, sjúkra- og björgunarflugum.
Þórhallur var hveré manns
hugljúfi, sást aldrei skipta skapi,
alltaf jafn rólegur og oft orðhepp-
inn þegar svo vildi við vera.
Ungur fór Þórhallur að um-
gangast hesta og bar djúpa til-
finningu til þeirra. Hann eignaðist
fljótt hest og síðustu árin átti
hann orðið nokkra hesta, sem
hann lagði mikla rækt við og fór
mikið af hans frítíma { að hugsa
um þá. Margar ferðir fór hann á
hestum um landið og mun hugur
hans hafa staðið til að gerast
hestaræktarmaður. Fyrir nokkr-
um árum reisti Þórhallur sér
myndarlegt hesthús við Kjóavelli
fyrir ofan Vífilsstaðavatn.
Árið 1968 giftist Þórhallur Að-
alheiði Ingvadóttur, og eignuðust
þau 3 börn, Þórhildi, Elías og
Hrafnhildi, sem öll eru I heima-
húsum. Hann var mikill fjöl-
skyldumaður og þau hjónin mjög
samhent. Sýndi það sig best er þau
stóðu í að byggja yfir sig raðhús
að Rauðahjalla 11 { Kópavogi af
litlum efnum, en fyrir samheldni
og dugnað tókst þeim að skapa sér
fallegt heimili, og voru þau hjónin
sannir höfðingjar er gesti bar að
garði.
Það er mikill harmur kveðinn
að eiginkonu, börnum, foreldrum,
systkinum og vinum við svo svip-
legt andlát elskulegs eiginmanns,
föður, sonar, bróður og vinar. Við
biðjum góðan Guð um að hugga og
græða sár þeirra og veita þeim
styrk í sorgum sínum.
Sú mikla samúð sem streymt
hefur að, vegna þessa sorglega
slyss, þar á meðal frá Forseta Is-
lands, sýnir, að þjóðin syrgir öll þá
góðu drengi sem féjlu i valinn er
þeir voru að undirbúa sig undir
æfingar til að geta verið sem best
þjálfaðir í þvi að bjarga öðrum.
Við, starfsmenn Landhelgis-
gæslunnar, sendum eiginkonu,
börnum og öðrum ástvinum okkar
dýpstu samúð.
Blessuð veri minning Þórhalls
Karlssonar og félaga hans, Björns
Jónssonar, Bjarna Jóhannessonar
og Sigurjóns Inga Sigurjónssonar.
F.h. Starfsmannafélags
Landhelgisgæslunnar,
Helgi Hallvarðsson.
Gakk þú nú, vinur, á föðurins fund
fylgi þér bænanna kraftur.
Þótt leiðir skilji nú um stund
við sameinumst allir aftur.
Fljótt skipast veður í lofti.
Hann Þórhallur er farinn. Okkur
ferðafélögum frá í sumar finnst
það nánast ótrúleg staðreynd sem
erfitt er að sætta sig við.
Það var litill hópur hestamanna
sem lagði í 10 daga ferð, við þekkt-
umst lítið innbyrðis en eitt áttum
við sameiginlegt, við þekktum öll
fararstjórann okkar hann Þórhall,
og settum allt okkar traust á
hann, enda reyndist hann trausts-
ins verður, þvi með hverjum deg-
inum sem leið varð ferðin ánægju-
legri og hópurinn samstæðari.
Þórhallur var mjög traustur mað-
ur og góðvild og hlýja sem lagði
frá honum hafði áhrif á alla i
kringum hann. Við biðjum honum
Guðs blessunar á æðra sviði og
þökkum þann tima sem við feng-
um að vera honum samtíða.
Elsku Heiða og börn. Við biðj-
um Guð að styrkja ykkur í ykkar
mikla missi og gefa ykkur trú á
bjartari framtíð.
Jón og Hjördís, Gísli og Elsa.
Mínir vinir fara fjöld,
feigðin þessa heimtar köld,
ég kem eftir, kannske í kvöld,
með klofinn hjálm og rifinn skjöld,
brynju slitna, sundrað sverð og syndagjöld.
Bólu-Hjálmar.
Þegar ég kom til hafnar í Noregi
hinn 9. þessa mánaðar lágu fyrir
mér boð um að hringja heim.
Óvissa varð að vissu. Konan min
spurði fyrst hvort ég hefði hlustað
á útvarp að heiman, en sagði svo:
Hann Þórhallur er dáinn. Þannig
frétti ég um hið hörmulega slys, er
TF-RÁN fórst kvöldið áður með
fjögurra manna áhöfn.
Þórhallur Karlsson flugstjóri
var fæddur 20. október 1943 á
Þórshöfn á Langanesi. Hann var
fimmti í aldursröð af níu börnum
hjónanna Þórhöllu Steinsdóttur
og Karls Á. Ágústssonar. Foreldr-
arnir lifa son sinn og er hann
fyrstur systkinanna, sem fellur
frá. Haustið 1946 fluttist fjöl-
skyldan að Litla-Garði við Akur-
eyri og þar ólst Þórhallur upp.
Hann stundaði barna- og ungl-
inganám á Akureyri og var jafn-
framt mikið í íþróttum á sínum
unglingsárum. Keppti meðal ann-
ars í skautahlaupi og íshokkíi.
Árin 1962—64 stundaði hann
flugnám hjá Flugsýn. Að námi
loknu stundaði hann flugkennslu
um tíma hjá flugskólanum Þyt en
réðst vorið 1967 til Flugþjónustu
Björns Pálssonar. Þórhallur
stundaði farþega- og sjúkraflug
hjá Birni um fjögurra ára skeið og
hlaut þar mikla reynslu, oft við
hin erfiðustu skilyrði. Á þessum
árum kynntist hann Landhelgis-
gæslunni og starfsmönnum henn-
ar, því flugvélar Björns Pálssonar
voru stundum leigðar til gæslu-
starfa. Vorið 1971 gekk hann I
þjónustu Landhelgisgæslunnar og
starfaði þar til hinstu stundar.
Strax á fyrsta starfsári sínu hjá
Gæslunni var hann sendur til
Noregs í þyrluflugnám. Næstu ár-
in flaug hann þyrlum og var jafn-
framt aðstoðarflugmaður á Fokk-
ervélum. Árið 1976 var hann ráð-
inn flugstjóri. Kynni okkar hófust
fljótlega eftir að hann kom til
Gæslunnar, þau kynni leiddu til
vináttu sem aldrei bar skugga á.
Stundum hef ég hugleitt að auð-
velt hefði verið að öfunda Þórhall,
ekki af efnislegri velgengni né
öðru veraldlegu, heldur fágætri
skapgerð og mannkostum. Hjálp-
semi og fórnfýsi gagnvart vinum
og kunningjum virtust engin tak-
mörk sett. Þvi urðu margir til að
leita ráða og aðstoðar hjá honum.
Ég minnist þess að fyrir mörg-
um árum fékk sonur minn mikinn
áhuga á að eignast hest. Að sjálf-
sögðu leitaði ég til Þórhalls, sem
kom þeim viðskiptum i höfn. Þetta
fannst honum ekki nóg. Fáðu þér
hest líka, svo þú hafir sjálfur er-
indi i hesthúsið þegar þú ekur
stráknum, sagði hann. Á nokkrum
vikum voru börnin og ég búin að
eignast hesta og reiðtygi, leigu-
básar og fóður var útvegað, allt
var þetta verk Þórhalls. f fjögur
ár stunduðum við hestamennsk-
una saman, mér og börnum min-
um til mikillar ánægju. Við vorum
fyrst i flestu fákunnandi i þessari
ágætu tómstundaiðju, en Þórhall-
ur reyndist okkur sannur vinur,
sem alltaf var reiðubúinn til að
rétta hjálparhönd og laga það,
sem úrskeiðis fór. Frá þessum ár-
um eigum við margar ógleyman-
legar minningar, ekki hvað sist
frá ferðunum á vorin er riðið var
austur að Þjórsá með hestana í
hagagöngu. Margt skeði i þessum
ferðum, allt skemmtilegt, en sein-
heppnir vorum við stundum með
veðrið.
Þegar ég fór aftur i siglingar
fjaraði min hestamennska út að
mestu, en Þórhallur hélt áfram af
vaxandi áhuga. Hann fjölgaði
hestunum og hafði að mestu lokið
við byggingu á allstóru hesthúsi.
Þórhallur hafði mikið yndi af
hestum og var snjall hestamaður.
Nokkur síðustu sumur fór hann
með fjölskyldu sína í langar ferðir
á hestum um óbyggðir íslands.
Þórhallur kvæntist 19. október
1968 Aðalheiði Ingvadóttur og
eignuðust þau þrjú börn, Þórhildi
f. 1968, Elías f. 1%9 og Hrafnhildi
f. 1975. Hann var hamingjusamur
maður, sem átti elskulega konu og
góð bðrn. Fjölskyldan var sam-
hent og hafði búið sér fallegt og
hlýtt heimili, sem gott var að
koma á. Hann gegndi starfi sem
alla tið hafði átt hug hans og sið-
ast en ekki síst notaði hann tóm-
stundir sínar sér og fjölskyidu
sinni til ánægju og þroska.
Þegar kær vinur er kvaddur
koma myndir liðinna daga fram i
hugann, allar eru þær á sama veg,
fádæma bjartsýni og rósemi voru
hans aðalsmerki, skuggar eða ský
voru aldrei i sjónmáli. Ég og fjöl-
skylda mín áttum margar ánægju-
stundir á hans góða heimili. Skipti
það ekki máli hvort setið var i
glæsilegu boði eða við Þórhallur
komum með börn okkar úr útreið-
artúrum kaldir, þreyttir og að
sjálfsögðu svangir i eldhúsið til
Heiðu og hún hafði varla undan að
smyrja í liðið. Siðast vorum við
gestir í fertugsafmæli Þórhalls.
Sist hefði mann grunað þá að ekki
liði nema mánuður þar til hann
yrði borinn til grafar. Skilnaðar-
stundin er sár, mikill söknuður
ríkir hjá Heiðu og börnunum. Þá
sjá foreldrar og tengdaforeldrar
að baki elskulegum syni, systkini
og tengdafólk syrgja bróður og
vin. Ég, kona mín og börn þðkkum
Þórhalli ljúfa vináttu og biðjum
honum blessunar i nýjum heim-
kynnum. Fjölskyldu hans og öllum
öðrum er eiga um sárt að binda
við fráfall hans vottum við okkar
innilegustu samúð.
Aldrei er svo bjart
yfir öðlingsmanni
að eigi geti syrt
eins sviplega og nú,
og aldrei er svo svart
yfir sorgarranni
að eigi geti birt
fyrir eilífa trú.
(Matth. Jochumsson)
Friðhelg veri minning hans.
Jón Wíum
í dag og á morgun verða til
grafar bornir tveir af reyndustu
starfsmönnum Landhelgisgæzl-
unnar, þeir Þórhallur Karlsson
flugstjóri og Bjarni Jóhannesson
flugvirki, sem létust ásamt tveim-
ur félögum sínum er gæzluþyrlan
TF-RÁN fórst í Jökulfjörðum 8.
þ.m.
Allir voru þessir menn á bezta
aldri með langa starfsreynslu og