Morgunblaðið - 22.12.1983, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 22. DESEMBER 1983
t
Faöir okkar,
ÁSTÞÓR B. JÓNSSON,
málarameistari,
Kleppsvegi 28,
lést 20. desember.
Ester Rut Ástþórsdóttír,
Reynir Ástþórsson.
t
VALOIMAR ÓLAFSSON
lést í Sjúkraskýli Bolungarvíkur 20. desember sl.
Jaröarförin veröur auglýst siöar.
Sólveig Halldórsdóttir.
Maöurinn minn, + JÓN AOILS,
leikari,
lést 21. desember. Jóhanna Aóils.
1 Fósturmóöir mín, \
ÓLAFÍAG BLÖNDAL
fré Grjóteyri,
Ásbraut S, Kópavogi,
andaöist á Hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíö miövikudaginn 21.
desember. Unnur Pálsdóttir.
t
Faöir okkar, tengdafaöir, afi og langafi,
JÓHANN Á. GUOLAUGSSON,
Frakkastíg 5,
lést 9. desember á Elliheimilinu Grund, jaröarförin hefur fariö fram
í kyrrþey aö ósk hins látna.
Ágústa Jóhannsdóttir,
Guólaug Jóhannsdóttir, Sverrir Gunnarsson,
Erna Jóhannsdóttir, Sigurbjörn Ármannsson,
Þórir Jóhannsson, Áslaug Guönadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir til þeirra er sýndu mér og minum vinarhug viö
fráfall móöur minnar,
KRISTÍNAR GÍSLADÓTTUR
frá Þverá.
Ólafur Vigfússon.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö viö fráfall og útför fööur okkar,
tengdafööur, afa og langafa,
SVAVARS GÍSLASONAR,
bifreíöastjóra,
Skipasundi 62.
Gísli Svavarsson, Guölaugur Bjarnadóttir,
Ólöf Svavarsdóttir, Vióar Bjarnason,
Míllý Svavarsdóttír, Ríkharö Óskarsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Okkar allra bestu þakkir sendum viö þeim er veittu okkur sam-
hygö og hlýhug viö andlát og jaröarför
BALDVINS TRAUSTA STEFÁNSSONAR.
Sérstakar þakkir sendum viö lœknum og ööru starfsfólki Sjúkra-
húss Seyöisfjaröar, Sjúkrahúss Neskaupstaöar og lyflækninga-
deildar Landspítalans er önnuöust hann í veikindum hans á sl.
hausti.
Guö blessi ykkur öll.
Margrét Ivarsdóttir,
Vilhjélmur örn Baldvinsson,
Svanhvít Baldvinsdóttir,
Stefén Ingvar Baldvinsson.
Minning:
Júlíana Friðriksdóttir
fyrrum yfirhjúkrunarkona
Fædd 12. september 1891
Dáin 13. desember 1983
í dag, um vetrarsólstöður, er til
grafar borin merk og minnileg
kona, Júliana Friðriksdóttir
hjúkrunarkona, er andaðist 13.
þ.m., 92 ára að aldri eftir við-
burðaríkt lífshlaup. Er jólin nálg-
ast, leggst hún til hinstu hvíldar.
Jólaskap og upprisutrú mörkuðu
líf hennar og líknarstarf.
Júlíana fæddist á Kraunastöð-
um í Aðaldal, S-Þing., 12. sept-
ember 1891, og voru foreldrar
hennar Friðrik Jónsson, bóndi á
Helgastöðum í Reykjadal, land-
póstur og hagsýnn dugnaðarmað-
ur og listamaður (Húsavíkur-
kirkja), og kona hans Guðrún
Þorgrímsdóttir, sem ættuð var úr
Aðaldal eins og bóndi hennar.
Voru systkinin mörg og öll efnileg.
Ungbarn að aldri var Júlíana tek-
in í fóstur af móðurbróður sínum,
Sigurjóni Þorgrímssyni, veit-
ingamanni á Húsavík, og konu
hans Júlíönu Guðmundsdóttur.
Voru þau barnlaus og mikil
vinátta milli heimilanna, og hafa
þau hjón kunnað vel að meta þetta
vinarbragð. Veittu þau Júlíönu
litlu hina haldbestu menntun og
umhyggju, er hún bjó að alla ævi,
og unni hún fósturforeldrum sín-
um hugarástum.
Er Júlíana stálpaðist, var hún
sett til mennta í Unglingaskóla
Húsavíkur og naut tímakennslu í
ensku og dönsku. Ég þekki ekki
skólasögu Húsavíkur, en athygl-
isvert er, að slíkir menntunar-
möguleikar buðust þar jafn-
snemma á öldinni, olli þetta ásamt
menntandi áhrifum heimilisins
straumhvörfum um allt líf Júlí-
önu. Hún varð þegar í æsku hand-
gengin öllu því besta í íslenskum
bókmenntum, og kunni hún utan-
bókar ótæmandi sjóð, að mér
fannst, af íslenskum kveðskap,
enda var hún gædd stálminni, er
hún hélt til síðustu ára, las alla
ævi fyrnin öll af erlendum jafnt
sem innlendum skáldskap og bjó
yfir hafsjó af þekkingu á persónu-
sögu samtíðar sinnar.
Uppeldi og upplag Júlíönu hefur
markast af metnaðarfullu kappi í
lífsbaráttu fyrri ára, og rúmlega
tvítug ræðst hún í það stórvirki,
sem þá var, að halda til náms til
Vesturheims við upphaf fyrra
heimsstríðs. Hún hélt til Kanada
og gerðist ráðskona á sjúkrahúsi,
því sjálf þurfti hún að standa
straum af öllum kostnaði við nám
sitt. Stundaði hún síðan hjúkrun-
arnám í Grand Forks í Norður-
Dakota í Bandaríkjunum og lauk
því haustið 1919. Þá hóf hún fram-
haldsnám og starfaði umk hríð við
hjúkrun í Winnipeg, en hélt heim
til íslands sumarið 1920 eftir sex
ára dvöl vestanhafs. Þótti það ekki
lítill fengur að fá jafn velmennt-
aða hjúkrunarkonu að Sjúkrahús-
inu á Akureyri, en þar gerðist
Júlíana yfirhjúkrunarkona strax
við heimkomuna, og komu þau
Steingrímur læknir ýmsu þarflegu
til leiðar. Auk þess kenndi hún
heilsufræði á Akureyri veturinn
1921—22 og starfaði með Halldóru
Bjarnadóttur að félagsmálum
kvenna, aðstoðaði hana með sín-
um ágæta söng, eins og Halldóra
segir sjálf frá.
17. júlí 1921 gekk Júlíana að
eiga ungan verslunarmann á Ak-
ureyri, Harald Björnsson frá
Veðramóti. Mikið leiklistarstarf
var þá á Akureyri, eins og ævin-
lega, og var Haraldur með allan
hugann við leiklistina. Fór svo, að
+
Innilegar þakkir færum viö öllum sem sýndu okkur samúð og
hlýhug viö fráfall og útför eiginkonu minnar, móöur, tengdamóöur,
ömmu og langömmu,
ÁSTRÍOAR ÞÓRARINSDÓTTUR,
Brautarhóli, Höfnum.
Vilhjélmur Magnússon,
börn tengdabörn og barnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö viö andlát og jaröarför
móöur okkar, tengdamóöir, ömmu og langömmu,
ELÍNAR JÓNSDÓTTUR,
Sörlaskjóli 34.
Jóhanna Ólafsdóttir,
Fríöa Ólafsdóttir, Friöþjófur Kartsson,
Jón Ólafsson, Sigrún Þorleifsdóttir,
Kristín Ólafsdóttir, Guðmundur Gíslason,
Eyvindur Ólafsson, Bjarndís Bjarnadóttir,
Sigríöur Ólafsdóttir, Hreiöar Hólm,
Hallveig Ólafsdóttir, Sigurþór Sigurðsson,
barnabörn og barnabörn.
+
Innilegustu þakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug við andlát og
útför
SIGURLAUGAR SVEINSDÓTTUR
frá Hlíö í Höröadal,
Litlageröi 3.
Sérstakar þakkir til hjúkrunarfólks á Vífilsstaöaspítala.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
Lokað
í dag veröa skrifstofur okkar lokaöar vegna jaröar-
farar JÓNS EIRÍKSSONAR frá Meiöastööum.
Tölvuskólinn Framsýn
og Ljósafl.
þau tóku í sameiningu þá ðrlaga-
ríku ákvörðun að brjóta allar brýr
að baki sér, selja ágæta húseign,
er þau höfðu komið sér upp, og
halda til Kaupmannahafnar til
leiklistarnáms Haraldar. Mætti
segja, án þess rýrð sé varpað á
neinn, að þau hafi með þessu
djarfmannlega átaki sannað gildi
æðri menntunar í leiklist. Óstudd-
ur af konu sinni hefði Haraldur
aldrei náð á tindinn, þaðan sem
ljóma stafar af nafni hans í
frægðarsögu íslenskrar leiklistar.
Er þeirra hjóna beggja minnst nú,
hans sem hins mikla meistara
túlkunar mannlífsins í framsögn
tungunnar og látbragði, og henn-
ar, sem átti eld skáldskapar í sál-
inni og kærleikslogann, sem knúði
hana sífellt að líkna þjáðum.
Eftir heimkomuna frá Kaup-
mannahöfn settust þau hjónin að í
Reykjavík, þar sem Haraldur
gerðist leikari. Ekki voru launin
há hjá leikurum, og börnin voru
þrjú, en áfram var barist af sama
dugnaði og ósérhlífni. Júlíana
gerðist næturhjúkrunarkona við
Hvítabandið við stofnum þess
1934 og vann þar til 1942. Gekk
hún þá aukavaktir og vann við af-
leysingar, m.a. á Landspítala og
St. Jósepsspítala og við berkla-
skoðun, og eitt sumar á stríðsár-
unum gerðist hún ráðskona
Barnaheimilisins á Staðarfelli.
Enn hélt Júlíana til starfsnáms
í Vesturheimi 1951 og vann að
hjúkrun í Grand Forks og Winni-
peg í tvö ár, en hóf eftir heimkom-
una einkahjúkrun á Borgarspítal-
anum við stofnun hans 1953. Þar
vakti hún yfir sjúkum og líknaði
deyjandi fólki þar til hún var
komin á níræðisaldurinn. Hún
vakti yfir móður minni í þrenging-
um hennar sumarið 1972. Var
Júlíana gædd þeirri sérstöku náð-
argjöf líknar og miskunnarþokka,
sem lærdómur einn og menntun
fær ekki veitt. Þar þarf annað að
koma til, og er sem sérhver góð
gjöf, er kemur að ofan. Gildir hið
sama um læknislistina. — Oft
barst Júlíönu beiðni um hjúkrun,
er hún var sárlasin sjálf, og var þá
sem hún gleymdi eigin þreytu og
depurð. Við hlið sjúklingsins fann
hún sjálfa sig. Þar fann hún nýjan
þrótt og æðri tilgang lífsins.
„Guð kallaði sína postula ljós
þessa heims, því að þeir lýstu líkn-
arbraut til eilífra fagnaða", segir í
helgum fræðum. Hinu hvíta ljósi
þeirrar líknarbrautar var Júlíana
Friðriksdóttir gjörsamlega helguð
í köllun sinni sem hjúkrunarkona,
móðir og húsfreyja. Á þeim svið-
um báðum lagði hún sig alla fram.
Oft var hún mjög þreytt. Stundum
sótti að henni kvíði. En hún fann
styrk í trúnni, bæninni og sálma-
kveðskapnum. Og vinkonur henn-
ar voru henni styrkur, einnig af
yngri kynslóðinni. Börnin voru
hennar mesta uppörvun, en með
þeim og henni voru miklir kær-
leikar. Eru þau þrjú: Stefán, yfir-
læknir, dr. med., dósent við Há-
skólann, kvæntur Sveinrúnu
Árnadóttur; Dóra, B.A. frá HÍ,
búsett í Noregi, gift Fin Frodesen
kommandör, fyrrum yfirmanni
norska sjóhersins, og Jón, kunnur
arkítekt í Reykjavík, kvæntur Ás-
laugu Stephensen. Eiga þau öll
mannvænleg börn.
Að leiðarlokum þökkum við
hjónin Júlíönu samfylgdina og
alla vináttu og tryggð hennar og
fjölskyldu hennar.
Þórir Kr. Þórðarson