Morgunblaðið - 28.12.1983, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 28. DESEMBER 1983
'*■ aj
118M ynnifiii ftm itnilli
, EKKERt sem horfanoi EK /"
ást er . . .

... ad endurgjalda
kossinn
TM Rag U.S. Pat Ott -all rights reservad
c T9Q3 Los Angeles Trmes Syndicate
Ég er fyrir löngu búinn að
banna þér að hringja til mín í
vinnutímanum!
HÖGNI HREKKVÍSI
Mjóafjarðarskessan
Útvarpshlustandi skrifar:
„Útvarpið hefur nú loks fengið
óskadraum sinn uppfylltan, svo-
kaliaða Rás 2. Þetta fyrirtæki
kostaði nú ekki nema tæpar 40
milljónir. Nógir peningar þá. Og
upp á hvað er svo boðið í þeim
herbúðum? Matseðillinn er popp
og meira popp, rokk og pönk,
bárujárn, bylgjurokk, grýlur,
leppalúðar, tíkarrassar, þarma-
gustar, fretnaglar, óhljóð, ýlfur,
öskur og önnur tröllslæti. Ekki
verður annað séð en fjandinn
sjálfur hafi hlaupið í útvarpið.
Eða leiddi kannski fyrrverandi
formaður útvarpsráðs Mjóafjarð-
arskessuna þarna til öndvegis?
Varla verða svona undur skýrð á
annan hátt en þann, að skessan
hafi brugðið upp annarri hendi
sinni fyrir sálarglugga æðstu
presta Ríkisútvarpsins og ært þá.
Og nú syngja þeir í gegnum Rás 2
eins og stendur í vísunum um
Mjóafjarðarskessuna:
Takið úr mér svangann og langann;
nú vil eg að gilinu ganga.
Takið úr mér svilin og vilin;
fram ætla eg í Mjóafjarðargilið.
Hvernig væri nú að Rás 2 tæki
tappann úr tíkarrassanum og
semdi nýbylgjulag við skáldskap
æðstu prestanna? Þarmagustar
yrðu vafalaust bestu flytjendurn-
ir, og ekki vantar skessuna stað-
gengla.
Ýmsir hefðu kannski haldið að
poppararnir hefðu unnið fræki-
legan sigur, þar sem þeir geta nú
þeyst á þarmagustum 8 tíma í
dagvinnu og kvöld- og næturtíma
eftir þörfum, þá væri nóg af þeirri
gandreið komið; þá yrði létt nokk-
uð á plágunni í Rás 1. Nei, ekki
aldeilis. Utvarpsstjórinn tilkynnti
að ekki mætti svíkja þá sem yrðu
afskiptir dýrðinni vegna fjarlægð-
ar. Hún er máttug Mjóafjarðar-
skessan, þegar hún fær brugðið
upp hendinni. Hvaða fjarlægð
skyldi nú maðurinn meina? Varla
er það Akureyri, því að eftir þeirri
dagskrá, sem þaðan berst, virðist
skessan ekki hafa náð þar mikilli
fótfestu.
Hlustendakönnun var gerð. Hún
var í anda skessunnar. Þar fengu
þeir sem mest hlusta á útvarp ekki
að koma nærri. Frækilegur sigur
vannst að hætti herforingja, sem
virða almennan kosningarétt að
vettugi. Njóti þeir sigursins eins
og þeir hafa aflað. Vafalaust verða
allir þeir sem um þetta eru annars
sinnis að una við ósigur sinn um
nokkra framtíð, því að varla munu
ráðamenn útvarpsins yfirgefa
faðmlög skessunnar. Það sýnir
okkur þjóðsagan um trunt, trunt
og tröllin í fjöllunum.
í mestu nauðum finnast oftast
einhver ráð og svo er einnig hér.
Margir hafa orðið sér úti um upp-
tökutæki og er það hið mesta þjóð-
ráð, þegar í nauðir rekur. Það er
ekki mjög dýrt að eignast svona
tæki. Hægt er að koma sér upp
miklum forða hinnar ágætustu
tónlistar sunginnar og leikinnar.
Sá er þetta ritar á nú um 500 lög,
sem safnast hafa með ýmsu móti,
en þar fer lítið fyrir tónum úr
Mjóafjarðargilinu. Upptaka á
tónbönd er ódýr og flestum viðráð-
anleg og auk þess skemmtilegasta
tómstundagaman og þroskandi,
þegar vel er að staðið. Þetta má
gera með ýmsu móti. Fyrir kemur
en sjaldgæft þó, að eitthvað bita-
stætt er að hafa í útvarpi, helst
þegar Pétur Pétursson er með
þætti, sem sjaldan gerist, því að
honum virðist nú ærið þrengt, sem
vonlegt er við þær aðstæður, sem
nú eru við þá stofnun. Sá böggull
fylgir þó skammrifi, að tafsamt
reynist að dorga á þeim miðum,
því eins og í vísunni stendur:
Það er ekki þorsk að fá í þessum firði,
þurru landi eru þeir á og einskis virði.
En til eru önnur mið, sem vert
er að leita á. Ýmsir eiga kunn-
ingja, sem búa vel, með gott
H.M.H. skrifar:
Kæri Velvakandi.
Mikið hefur verið skrifað um
bókina Látum oss hlæja á lesenda-
síðunum. Og langar mig að bæta
nokkrum orðum þar við.
Það er augljóst á þessum skrif-
um að ekki kunna allir að taka
gríni hér á landi. Einn af þeim
sem mikið hefur skrifað um þetta
efni er prestur hér í borg. Ég efast
ekki um, að hann geti hlegið að
Hafnarfjarðarbröndurum eða
álíka skopsögum. En hvers vegna
getur hann þá ekki hlegið að þess-
um prestabröndurum? Gæti
ástæðan verið sú að hann teldi sig
og stétt sína öðrum æðri?
hljómplötusafn úrvalstónlistar.
Til þeirra er oft gott að leita til
upptöku. Þó ærið hafi nú borið af
leið í tónlistarflutningi útvarpsins
um skeið og líklegt sé að þar birti
lítið til nema síður sé og enginn
viti hve lengi það afmenningar-
tímabil, sem nú ríður yfir, stend-
ur, þá mega þeir, sem annað vilja,
ekki fara í fýlu eða leggjast undir
feld í volæði. Það skemmir sálina.
Þá er fátt betra en að eiga hug-
Ijúfa tónlist í fórum sínum og vera
í þeim efnum húsbóndi á sínu
heimili. Þarna geta tónböndin
gert kraftaverk. En það er svo eft-
ir öðru, að nú á að fara að gera
fólki sem erfiðast fyrir og leggja
okurskatt á böndin, vafalaust til
að standa undir uppeldi og fram-
færslu grýlubarna útvarpsins. Um
það þykir nú mest um vert á þeim
tímum sem kallaðir eru neyðar-
tímar. Þeir mörgu sem telja þjóð-
ina nú skorta fremur annað og
betra og vilja varðveita sálarfrið-
inn ættu að kaupa strax eins mörg
auð tónbönd eða bönd með hug-
ljúfri tónlist og fjárhagur framast
leyfir, áður en svartnættið skellur
yfir. Betri er innri friður en inn-
eign í banka. Góður er sá friður og
ró, sem hin ljúfa tónlist færir
þeim sem á hana hlýða, og væn-
legri til andlegs þroska en þeir
álagatónar sem þeim falla í skaut
sem standa á gilbarmi Mjóafjarð-
arskessunnar og hlýða á hennar
þarmagust."
Málið er bara það að prestar eru
ósköp venjulegir menn og þar af
leiðandi ættu þeir að geta sætt sig
við þessa bók. Ég bara spyr: Hvers
vegna má ekki gera grín að prest-
um eins og öðru fólki?
Bókaútgáfan SALT gefur þessa
bók út vegna þess að hún starfar á
kristilegum grundvelli. Takmarkið
er, tel ég vera, að ná prestinum
niður til fólksins. Þá fyrst mynd-
ast grundvöllur fyrir eðlilegu
arins. Mönnum ber að líta upp til
ritningarinnar sjálfrar en ekki
prestanna, þeirrar stéttar sem
tekur að sér að koma boðskap
hennar til fólksins.
Kær kveðja."
Prestar ættu að geta
sætt sig við þessa bók