Morgunblaðið - 05.02.1984, Síða 43

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 5. FEBRÚAR 1984
43
Steinunn Reynis
dóttir - Minning
Fædd 11. febrúar 1954
Dáin 29. janúar 1984
Með nokkrum orðum vil ég
minnast vinkonu minnar og skóla-
systur, Steinunnar Reynisdóttur.
Steinunn fæddist að Eyvík í
Grímsnesi 11. febrúar 1954, dóttir
hjónanna Reynis Tómassonar og
Emmu Kolbeinsdóttur. Hún var
elst þriggja barna þeirra en hin
eru Sigrún Reynisdóttir og Kol-
beinn Reynisson. Steinunn yfirgaf
foreldrahús til þess að stunda nám
í Reykjavík árið 1967 og bjó þá á
veturna hjá móðursystur sinni,
Sólveigu Kolbeinsdóttur, og fjöl-
skyldu hennar, í Drápuhlíð 19, en
fór heim til foreldra sinna á sumr-
in. Steinunn var mjög góð náms-
manneskja og lauk prófi frá
Kvennaskólanum í Reykjavík vor-
ið 1971 með frábærum náms-
árangri. Stuttu eftir að náminu
þar lauk kynntist Steinunn Pétri
Haukssyni og giftu þau sig 10. júní
1972 og stofnuðu heimili í Reykja-
vík. Þau eignuðust tvo syni, Guð-
mund, fæddan 27.11.1972, og
Reyni, fæddan 7.3.1976. Steinunn
og Pétur slitu samvistir árið 1982
og skömmu síðar kom í ljós að
Steinunn var með sjúkdóm sem að
lokum lagði að velli þessa ungu
dugmiklu konu tæplega þrítuga að
aldri. Steinunn sýndi þvílíkan
styrk í baráttu sinni við sjúkdóm
þennan að undrum sætti og alltaf
stundaði hún vinnu sína á milli
þess sem hún lá á spítala. Tveim
vikum fyrir andlát hennar hitti ég
Steinunni á heimili hennar og var
þá framundan löng sjúkrahúsvist.
Steinunn bar sig vel að venju en
hafði dreymt draum sem hún
tengdi sjúkdómi þessum og var
viss um að nú yrðu einhver þátta-
skil í lífi sínu til góðs eða ills eins
og hún orðaði það. Enginn skilur
hvað veldur að ung móðir er hrifin
burtu frá börnum sínum, en við
sem eftir stöndum treystum því að
Steinunni sé ætlað annað mikil-
vægara starf. Steinunn kvaddi
þennan heim með vissu um það að
um líf eftir dauðann væri að ræða,
og sagði að Steinunn heitin amma
sín tæki á móti sér hinum megin,
og vitnaði þá til áðurnefnds
draums. Ég sendi ykkur mínar
innilegustu samúðarkveðjur
Reynir, Emma og fjölskylda og
ykkur, Guðmundur minn og Reyn-
ir, og bið guð að gefa ykkur styrk í
ykkar þungu sorg.
Vaktu, minn Jesú, vaktu í mér.
Vaka láttu mig eins í þér.
Sálin vaki, þá sofnar líf,
sé hún ætíð í þinni hlíf.
(Passíusálmar: 4. sálmur 24 vers.)
Hvíli Steina mín í friði. Minning
hennar lifir áfram í huga okkar
allra.
Dagný Hildur Leifsdóttir
Nú þegar leiðir skilja langar
mig til að minnast Steinunnar
frænku minnar. Hún var fædd að
Eyvík í Grímsnesi þann 11. febrú-
ar 1954, dóttir hjónanna Emmu
Kolbeinsdóttur og Reynis Tómas-
sonar. Hjá þeim ólst hún upp við
öll venjuleg sveitastörf.
Eftir fermingu fór hún í
Kvennaskólann í Reykjavík. Það-
an lauk hún prófi með ágætiseink-
unn, önnur hæst yfir skólann það
vor. Að námi loknu fór hún að
vinna við skrifstofustörf hjá Egg-
ert Kristjánssyni & Co.
Hún giftist Pétri Haukssyni
húsgagnasmið og eignuðust þau
tvo syni, þá Guðmund Kristin og
Reyni Viðar. Þau slitu samvistir
1982.
Eftir fæðingu eldri sonarins
hætti hún vinnu um stund en hóf
síðan hlutastarf hjá endurskoðun-
arskrifstofu. Nokkrum árum síðar
fór hún svo að vinna á Lögmanns-
og endurskoðunarskrifstofu hjá-
Þorsteini Haraldssyni og fleirum.
Vegna veikinda sinna varð hún
að leggjast inn á spítala sjöttu
hverja viku síðastliðið ár, en þess
á milli var hún við vinnu eftir því
sem heilsa leyfði og jafnvel meira
til.
Steinunn bjó á heimili mínu á
sínum Kvennaskólaárum og kom
þá aldrei fyrir að bækur eða annað
lauslegt væri skilið eftir í herberg-
inu, er hún fór út. Má segja að
hennar aðalsmerki hafi verið sam-
viskusemi og reglusemi á öllum
sviðum. Einskis krafðist hún fyrir
sig sjálfa, en allt vildi hún fyrir
aðra gera. Sem sjá mátti er hún
sagðist vera svo léleg, að allt væri
ótiltekið heima, en hún hefði þó
getað farið að vinna því þar gæti
hún setið við störfin.
Ég og fjölskylda mín óskum
henni góðrar heimkomu hinum
megin og biðjum góðan Guð að
vera með drengjunum og öðrum
ástvinum hennar.
Sólveig Kolbeinsdóttir
Það lýsir Steinunni Reynisdótt-
ur vel að daginn sem líf hennar
fjaraði út bauðst hún til að lána
systur sinni nýju svörtu skóna á
þorrablótið. Eftir hálfs mánaðar
legu milli heims og helju hugsaði
hún mest um að ljá öðrum lið.
Steinunni þekkti ég best þegar
við vorum börn í sveitinni. Hún
var þá eins og hún átti alltaf eftir
að vera stillt, fálát og ljúf. Hún
varð strax fullorðin, tók á sig
ábyrgð, og það var alltaf hægt að
treysta henni.
Hjálpsemi var eitt aðalsmerki
Steinunnar, og stöðug umhyggja
fyrir hag annarra. Ekki gat hún
verið að slappa af í bænum um
helgar þegar óþrjótandi verkefni
biðu úrlausnar í Éyvík, heima hjá
foreldrum hennar. Þegar þangað
kom var hún fljót að kasta frá sér
borgarfötunum og rjúka í fjósið
eða sinna öðru sem þurfti. Hún
kunni ekki að hlifa sér.
Það er ekki hægt að setja sig í
spor hennar sem ung er dæmd til
að kveðja lífið og það sem kærast
er, tvo barnunga syni. Það er ekki
hægt að mæla styrkinn sem þarf
til að taka svo óréttlátum dómi
æðrulaust, án þess að missa móð-
inn. Því það gerði Steinunn aidrei.
Til hins síðasta talaði hún jafnan
um það sem framundan væri, með
fyrirvaranum „ef ég tóri þessa
viku“ því hún gekk þess ekki dulin
hvað verða vildi.
í sínu harða stríði við hvítblæð-
ið hygg ég að Steinunni hafi orðið
það Ijósara en áður hve mikils
aðrir mátu hana. Ég nefni vinnu-
veitendur hennar, sem allt vildu
fyrir hana gera, og sýndu það í
verki.
Á yfirborðinu virðist hið stutta
líf frænku minnar hafa verið fá-
breytt. Svo mikið er víst að það
snerist um vinnu og aftur vinnu,
og það var lítið um hopp og hí, en
vera má að gleði hinna fálátu sé
öðrum lokuð bók eins og sorgir
þeirra.
Saga Steinunnar Reynisdóttur
er öðrum þræði harmsaga um
grimm örlög. Hún er líka hetju-
saga um unga konu, sem gafst
ekki upp, hversu grimm sem ör-
lögin voru.
Steinunn Sigurðardóttir
Látin er í Reykjavík Steinunn
Reynisdóttir frá Éyvík í Gríms-
nesi, rétt tæplega þrítug að aldri.
Hún hafði um rúmlega eins árs
skeið háð harðvítuga baráttu við
erfiðan sjúkdóm þegar hún lézt.
Steinunn var dóttir hjónanna
Reynis Tómassonar bónda í Eyvík
og konu hans Emmu Kolbeins-
dóttur. í Eyvík ólst hún upp ásamt
systkinum sínum, Sigrúnu og
Kolbeini. Steinunn var elzt barna
þeirra hjóna.
Hún var afburða námsmaður og
fór beint úr 11 ára bekk í gagn-
fræðaskóla að Ljósafossi. Eftir
einn vetur þar hélt Steinunn til
Reykjavíkur og bjó hjá móður-
systur sinni í Hlíðunum meðan
hún stundaði nám í Kvennaskól-
anum, en var við bústörf á Eyvík á
sumrin. Kvennaskólaprófi lauk
hún vorið 1971 með ágætisein-
kunn.
Árið 1972 giftist Steinunn Pétri
Haukssyni húsgagnasmiði. Stein-
unn og Pétur eignuðust tvo syni,
Guðmund, sem er á tólfta ári, og
Reyni, tæpra átta ára. Áttu þau
fyrst heimili í Rofabæ 27, en síðar
í Hraunbæ 124. Þau slitu samvist-
ir. í Hraunbænum bjó Steinunn
ásamt sonum sínum til dauðadags.
Kynni okkar Steinunnar hófust
fyrir 11 árum er við urðum vinnu-
félagar. Síðar varð ég svo lán-
samur að hún réðst til mín sem
starfsmaður.
Það duldist engum sem kynnt-
ust Steinunni að hún var prýdd
óvenjulegum mannkostum. Hún
var við störf sín á fullorðinsárum
eins og við nám í æsku í fremsta
flokki, greind og örugg. Iðni henn-
ar, ósérhlífni og óeigingirni verður
vart lýst með orðum þannig að vel
fari. Vegna þessara eðliskosta
hennar var hún elskuð og virt af
samstarfsfólki sínu og vinum.
Kom þetta ekki síst fram eftir að
hún veiktist, því aldrei kom til
þess að hún missti dag úr vinnu,
hversu lasburða sem hún var, utan
þau skipti sem hún lá í sjúkrahúsi.
Hún vísaði kurteislega á bug öll-
um tilmælum um að hvílast, kaus
fremur að sitja við vinnu sína.
Steinunn vildi síðast af öllu að
veikindi sín yllu öðrum óþægind-
um. í lífi sínu gerði Steinunn hin-
ar ströngustu kröfur til sjálfrar
sín, en engar til annarra. Með
framgöngu sinni sannaði hún að
hún var í hópi þess fólks, sem er
kjarni hvers samfélags.
Við, vinnufélagar Steinunnar,
söknum nú vinar, sem var okkur
ómetanlega mikils virði, hennar
sæti verður aldrei betur skipað.
Mestur er þó missir sonanna
tveggja er sjá á eftir ástríkri móð-
ur á svo viðkvæmum aldri.
Við sendum sonum hennar, for-
eldrum, systkinum og öðrum að-
standendum okkar innilegustu
samúðarkveðjur og biðjum þess að
Guð haldi verndarhendi sinni yfir
drengjunum ungu.
Blessuð sé minning hennar.
Þorsteinn Haraldsson
Lokaö
vegna útfarar STEINUNNAR REYNISDÓTTUR,
Hraunbæ 124, Reykjavík, veröur skrifstofa okkar lok-
uö fyrir hádegi, mánudaginn 6. febrúar.
Lögmanns- og endurskoöunarstofa sf,
húsi Nýja bíós v/Lækjargötu.

HEIMINCURINN
FYRIR
HELMINGSVERD!
Hjónasæla fyrir eitt og hálft gjald
Nú bjóða Flugleiðir hjónaafslátt á flugfargjöldum
til New York, Chicago og Baltimore. Hjónaafsláttur
hefur til þessa aðeins gilt á Evrópuleiðum, en Flugleiðir
bjóða nú einnig fjölskylduafslátt vestur um haf.
Fyrir hjón sem feröast saman
Ef hjón ferðast saman, þarf annað hjóna að greiða
skráð fargjald en hitt aðeins hálft fargjald: Eitt og hálft
gjald fyrir hjón. Afslátturinn gildir aðeins fyrir hjón
sem ferðast saman báðar leiðir.
Svo eru þaö blessuð börnin
Pessi helmings afsláttur gildir einnig er foreldri
ferðast meö barni sínu á aldrinum 12-22 ára: Eitt og
hálft gjald fyrir foreldri og barn. Petta gildir
auðvitað einnig þegar báðir foreldrar ferðast með
börn sín: Einn borgar fullt gjald, hinir hálft gjald.
I raun þýðir þetta að ungmenni á aldrinum 12 til 22 ára
njóta nú sömu kjara og þörn undir 12 ára aldri,
ef ferðast er í fylgd með foreldrum. - Er ekki
Ameríkudraumur fjölskyldunnar að rætast?
Allar frekari upplýsingar veita söluskrifstofur
Flugleiða, umboðsmenn og ferðaskrifstofur.
FLUGLEIÐIR
Gott fólk hjá traustu félagi