Morgunblaðið - 10.03.1984, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 10. MARZ 1984
Guðmundur Val-
geir Sigurðsson
Borgamesi
Fæddur 30. desember 1912.
Dáinn 3. mars 1984.
í dag er kvaddur hinstu kveðju
Guðmundur V. Sigurðsson, heið-
ursfélagi og fyrrverandi formaður
Verkalýðsfélags Borgarness.
Við fráfall Guðmundar koma
upp í huga minn ótal minningar
frá áratuga ánægjulegu samstarfi
okkar að félagsmálum. Mér er ríkt
í minni er ég sem unglingur, árið
1960, fylgdist með stjórnarkjöri í
Verkalýðsfélagi Borgarness. Fé-
lagsmenn gátu þá valið um tvo
lista, en það hafði oft gerst áður,
því að um árabil hafði óeining ver-
ið ríkjandi og pólitískir flokka-
drættir drógu úr starfsmætti.
Formannsefni á þeim lista, sem
boðinn var fram gegn þáverandi
stjórn var Guðmundur V. Sigurðs-
son, bifreiðastjóri. Hann var
__formaður í bílstjóradeild félagsins
árið 1958, en hafði fram að því
lítið tekið þátt í starfi félagsins.
Þegar úrslit í stjórnarkjörinu lágu
fyrir kom í ljós að listi Guðmund-
ar hafði sigrað með fjögurra at-
kvæða mun.
Ég minnist þess, að Guðmundur
sagði mér frá því, þegar fráfar-
andi formaður kom með eignir fé-
lagsins á heimili hans, en þær
voru skápur, kjörkassi og nokkrar
krónur í sjóði. Félagið hafði ekki
fastan samastað og voru stjórn-
arfundir oftast haldnir heima hjá
formanni og þangað leitaði fólk ef
það átti erindi við Verkalýðsfélag-
ið.
Guðmundur V. Sigurðsson og
félagar hans gerðu sér strax ljóst
að friður yrði að ríkja innan fé-
lagsins ef það ætti að geta orðið
öflugur málsvari alþýðu manna.
Andstæðingar stjórnarinnar
reyndu að gera henni erfitt fyrir,
og fundir voru hávaðasamir. Það
var því ekki auðvelt verk að gegna
formennsku í Verkalýðsfélagi
Borgarness á þessum árum, en
Guðmundur sýndi mikla þolin-
mæði og lagni, sem leiddi til þess
að eftir þrjú eða fjögur ár tókst að
koma á einingu innan félagsins.
Nýr tími öflugs félagsstarfs
rann í garð.
Að sjálfsögðu voru kjara- og at-
vinnumál aðal viðfangsefnið, en
Guðmundur lagði áherslu á fjöl-
breytt félagsstarf. Hann hvatti
mjög til þess að haldnar væru
árshátíðir á vegum félagsins og
var hrókur alls fagnaðar á þeim
samkomum. Þá beitti Guðmundur
sér fyrir skemmtiferðum að
sumarlagi. Ferðalögin voru
ánægjulegur þáttur í félagsstarf-
inu, sem margir minnast með
þakklæti. Guðmundur átti gott
myndasafn úr ferðum þessum, svo
og öðrum sem hann fór. Hann
kunni vel að meta fegurð landsins
og bjó yfir fróðleik um hina ýmsu
staði, sem komið var til.
Árið 1964 var tekið á leigu hús-
næði undir starfsemi Verkalýðsfé-
lagsins. Árið 1972 tókst svo að
koma á samvinnu milli stéttarfé-
laganna í Borgarnesi um kaup á
húsnæði, sem síðan hefur verið að-
setur félaganna. Guðmundur lagði
sig fram um að af þessu samstarfi
yrði. Þar var stigið mikið heilla-
spor.
Jafnhliða formennsku í Verka-
lýðsfélagi Borgarness hlóðust á
Guðmund fjölmörg trúnaðarstörf.
Hann tók þátt í stofnun Lífeyr-
issjóðs Vesturlands og átti sæti í
stjórn sjóðsins frá 1970 til 1976, og
í stjórn sjúkra- og orlofssjóðs
Verkalýðsfélags Borgarness frá
stofnun sjóðanna til dauðadags.
Fulltrúi á þingum ASÍ frá 1960 til
1976 og fulltrúi á þingum VMSÍ
meðan hann var formaður. Þá var
Guðmundur varamaður í sam-
bandsstjórn ASÍ. f trúnaðar-
mannaráði Verkalýðsfélags Borg-
arness átti hann sæti til aðalfund-
ar 1983. Guðmundur átti sæti í
hreppsnefnd Borgarneshrepps frá
1966—1970. Þar lét hann atvinnu-
mál sig miklu varða og var á þess-
— Minning
um árum í atvinnumálanefnd, sem
starfaði á Vesturlandi.
Guðmundur gegndi formennsku
í Verkalýðsfélagi Borgarness til
ársins 1973, en þá gaf hann ekki
kost á sér til endurkjörs. Hann var
farsæll formaður, sem naut þakk-
lætis og virðingar að starfi loknu.
Á 50 ára afmæli félagsins 1981 var
Guðmundur einróma kjörinn heið-
ursfélagi þess.
Árið 1944 gerðist Guðmundur
starfsmaður Kaupfélags Borgfirð-
inga, sem bifreiðastjóri. Það starf
stundaði hann lengst af til ársloka
1982. Félagsmálastörf Guðmundar
voru því öll unnin í frístundum, án
þess að greiðsla kæmi fyrir. Oft
varð því vinnudagurinn langur.
Hann varði ómældum tíma í þágu
félagsins en aldrei heyrði ég hann
kvarta yfir því.
Það var lærdómsríkt að vinna
með Guðmundi að félagsmálum.
Hann lagði jafnan áherslu á að
leysa mál með sátt, en ef það tókst
ekki var Guðmundur fastur fyrir
og gekk ótrauður til baráttu.
Hann hvatti ungt fólk til starfa í
félaginu. Þegar ég hóf störf í
stjórn Verkalýðsfélags Borgarness
ungur að árum mætti ég sérstakri
velvild og hjálpsemi hjá Guð-
mundi. Til hans var ávallt gott að
leita ef vanda bar að höndum.
Mér er nú efst í huga þakklæti
fyrir góð ráð og vinsemd, sem
Guðmundur sýndi mér í öllu okkar
samstarfi fyrr og síðar.
Á heimili Guðmundar var
ánægjulegt að koma. Þar ríkti
jafnan glaðværð og gott viðmót.
Það eru margar góðar minningar
frá þessum árum.
Kona Guðmundar var Ingvarína
Einarsdóttir. Hún varð bráðkvödd
20. nóvember 1972. Það varð Guð-
mundi þungt áfall, en hann var þá
staddur á þingi ASÍ í Reykjavík.
Börn þeirra hjóna eru: Erla
Guðrún, búsett í Danmökru, Þor-
geir og Eydís, búsett í Borgarnesi.
Á kveðjustund þakkar Verka-
lýðsfélag Borgarness Guðmundi
V. Sigurðssyni ómetanleg störf í
þágu félagsins, og við sem unnum
með honum söknum góðs vinar og
félaga.
Verkalýðsfélag Borgarness hef-
ur nú misst einn sinn besta liðs-
mann, en áhrifa starfa hans í fé-
laginu mun lengi gæta.
Ég votta ástvinum Guðmundar
innilega samúð.
Jón Agnar Eggertsson.
Guðmundur Valgeir var fæddur
að Smiðjuhólsveggjum í Álfta-
neshreppi. Foreldrar hans voru
Sigurður Ótúelsson og kona hans,
Erlendína Erlendsdóttir, bændur
lengst að Leirulækjarseli.
Foreldrar Sigurðar voru Otúel
Guðnason og kona hans Þuríður
Sigurðardóttir.
Foreldrar Erlendínu voru Er-
lendur Erlendsson og Guðrún
Þorkelsdóttir.
Guðmundur var afkomandi
bænda á Mýrum vestur og alinn
upp við hin kröppu kjör á öðrum
áratug þessarar aldar. Hann ólst
upp hjá foreldrum sínum, ásamt
eftirlifandi bræðrum sínum, Sól-
mundi, sem fæddur var 1899 og
Gunnari, sem var fæddur 1915.
Foreldrar Guðmundar urðu
fyrir þeirri miklu raun að missa
þrjú börn á einni viku úr barna-
veiki árið 1911. Árið 1903 misstu
þau ungan dreng, Guðmund að
nafni. Svo grimm voru örlögin
þessu góða fólki.
Guðmundur vann við landbún-
aðarstörf hjá foreldrum sínum og
öðrum bændum í sinni heimasveit
fram yfir tvítugsaldur. Sjóróðrar
á árabátum voru árvisst starf á
hverju vori og var fiskað á hand-
færi.
Fuglatekja var og stunduð á
þessum árum. Guðmundur varð
ungur góður veiðimaður, og stund-
aði ýmsar veiðar í tómstundum
sínum um dagana.
Guðmundur fór á nokkrar ver-
tíðir á Vatnsleysuströnd og í
Grindavík. Það var helsti bjarg-
ræðisvegur dugandi bændasona á
gömlu kreppuárunum. Guðmund-
ur var einn námstímabil í skólan-
um í Haukadal, og talaði um
skólastjórann, Sigurð Greipsson,
af mikilli virðingu og hlýhug.
Á árunum 1940—1944 var Guð-
mundur í Reykjavík, hafði eignast
vörubifreið og vann við akstur hjá
herliðinu.
Árið 1944 fluttist Guðmundur
til Borgarness. Hóf hann þá störf
hjá Kaupfélagi Borgfirðinga við
bifreiðastjórn og stundaði þá
vinnu til ársloka 1982.
25. nóvember 1944 kvæntist
Guðmundur Ingvarínu Einars-
dóttur, mikilli ágætis konu. Hún
var Grindvíkingur, fædd 15. sept-
ember 1917. Þau hjón byggðu sér
hús í Borgarnesi, sem þau stækk-
uðu síðar og endurbættu.
Börn þeirra hjóna eru: Erla,
fædd 1945, gift Boye Pedersen, þau
eiga tvö börn og búa í Danmörku;
Þorgeir, fæddur 1949, kvæntur
Rebekku Benjamínsdóttur, þau
eiga fjögur börn og búa í Borgar-
nesi; Eydís, fædd 1951, gift Þor-
steini Benjamínssyni, þau eiga tvö
börn og búa í Borgarnesi.
20. nóvember 1972 missti Guð-
mundur eiginkonu sína. Það varð
honum mikil áfall. Fráfall hennar
kom svo óvænt og snöggt. Guð-
mundur fór til Reykjavíkur þenn-
an morgun til að sitja þing ASÍ.
Inga varð bráðkvödd á heimili
þeirra þann dag.
Guðmundur V. Sigurðsson var
ágætur félagshyggjumaður og
drengur góður, mikill félagi og
vinur.
Þrátt fyrir langan vinnudag við
mjög erfið störf, tók hann að sér,
fyrir beiðni félaga sinna, for-
mennsku í Verkalýðsfélagi
Borgarness. f 13 ár, 1960—1973,
var hann formaður félagsins.
Hann var mjög farsæll í því starfi
og hafði traust félagsmanna.
Guðmundur var kosinn í sveit-
arstjórn 1966, sat í fjögur ár í
hreppsnefnd Borgarness. Guð-
mundur var fulltrúi síns félags á
mörgum þingum Alþýðusam-
bandsins og Verkamannasam-
bandsins. Hann var í fyrstu stjórn
Lífeyrissjóðs Vesturlands og í
trúnaðarmannaráði Verkalýðsfé-
lagsins til dauðadags.
Guðmundur var virkur félagi í
Alþýðubandalaginu og sat marga
flokksráðs- og landsfundi.
Guðmundur ferðaðist allmikið.
Hann kom á skemmtiferðum í
Verkalýðsfélaginu. Var farið á
hverju sumri, oftast í þriggja daga
ferðir. Voru félagsmenn mjög
þakklátir að fá þar tækifæri til að
njóta landsins okkar.
1962 fór Guðmundur við þriðja
mann á 1. maí hátíðarhöldin í
Moskvu, og þaðan í skoðunarferð
suður til Svartahafs. Var það mik-
ið ævintýri.
Eftir að hann varð ekkjumaður
fór hann margar utanlandsferðir
og naut þess að skoða fjarlæg
lönd.
Guðmundur tók góðar myndir á
ferðalögum sínum. Nutu margir
þess að skoða þær og hlýða á
skemmtilegar frásagnir hans.
Nú þegar leiðir skilja um sinn,
kveð ég góðan vin og félaga með
miklu þakklæti og virðingu.
„Far þú í friði, friður Guðs þig
blessi, hafðu þökk fyrir allt og
allt.“
Fjölskyldan á Borgarbraut 43
sendir börnum, bræðrum og fjöl-
skyidum þeirra innilegar samúð-
arkveðjur.
Sigurður B. Guóbrandsson
Laugardaginn 3. þ.m. lést Guð-
mundur V. Sigurðsson, fyrrum
formaður Verkalýðsfélags Borg-
arness, liðlega 71 árs að aldri.
Guðmundur var fæddur að
Smiðjuhólsveggjum á Mýrum
þann 30. desember 1912 og voru
foreldrar hans hjónin Erlendína
Erlendsdóttir og Sigurður Otúels-
son, en þau bjuggu lengst af í
Leirulækjarseli á Mýrum.
Guðmundur mun hafa stundað
öll algeng störf framan af ævi, en
1944 var hann kominn til Borgar-
ness og starfaði eftir það nær ein-
vörðungu hjá Kaupfélagi Borg-
firðinga og lengst af sem bílstjóri.
Guðmundur kvæntist árið 1944
Ingvarínu Einarsdóttur, hinni
ágætustu konu, Ingvarína lést 20.
nóvember 1972 langt fyrir aldur
fram. Var fráfall hennar Guð-
mundi mikið áfall.
Þau hjónin eignuðust 3 börn
sem upp komust. Erlu Guðrúnu,
fædda 1945, en hún er búsett í
Danmörku og gift þarlendum
manni, Þorgeir, fæddan 1949 og
Eydísi, fædda 1951, en þau eru
bæði gift og búsett í Borgarnesi.
Þau Guðmundur og Ingvarína
bjuggu síðari ár sín í Borgarnesi
að Þórólfsgötu 8 og áttu þar mjög
hlýlegt og notalegt heimili.
Það fór ekki hjá því að á Guð-
mund hlæðust trúnaðarstörf, enda
maðurinn mjög félagslyndur að
eðlisfari. Hann var formaður bíl-
stjóradeildar Verkalýðsfélags
Borgarness árið 1958 og tveimur
árum seinna varð hann formaður
verkalýðsfélagsins og var ávallt
endurkjörinn meðan hann gaf á
því kost eða til 1973; hefur enginn
annar gegnt formannsstarfi í fé-
laginu svo lengi. Hann var fulltrúi
félagsins á þingum Alþýðusam-
bands íslands 1960—1976 og á
þingum Verkamannasambands ís-
lands frá stofnun þess 1964 til
1973. Þá átti hann um skeið sæti í
sambandsstjórn ASl sem vara-
maður.
Guðmundur vann mjög mikið
starf við stofnun Lífeyrissjóðs
Vesturlands og átti sæti í fyrstu
stjórn sjóðsins.
í trúnaðarmannaráði verkalýðs-
félagsins átti hann sæti frá
1960—1982 og hann gaf ekki kost á
því lengur af heilsufarsástæðum. I
stjórn sjúkra- og orlofssjóð átti
hann sæti frá stofnun sjóðsins til
dauðadags.
Þá sat hann eitt kjörtímabil,
1966—1970, í hreppsnefnd Borg-
arneshrepps fyrir Alþýðubanda-
lagið.
Af framangreindri upptalningu
er ljóst að Guðmundur hefur skil-
ið eftir sig verulegan þátt í sögu
verkalýðshreyfingarinnar í Borg-
arnesi og nafn hans er skráð í
sögu Verkalýðsfélags Borgarness
með óafmáanlegum hætti.
Eins og áður segir var Guð-
mundur aö eðlisfari mjög félags-
lega sinnaður og hafði flest það til
að bera, sem góðan félagsmála-
mann má prýða. Hann átti mjög
létt með að umgangast fólk, og var
laginn að leita heppilegra leiða til
lausnar félagslegum vandamálum
án þess að missa sjónar á þeim
meginmarkmiðum, sem að var
stefnt hverju sinni. Hann var ein-
lægur verkalýðssinni og sósíalisti
að lífsskoðun en laus við alla
kreddufestu og einstrengingshátt.
f persónulegri viðkynningu var
hann einstakt Ijúfmenni og hjálp-
fús svo að af bar. Ég held að hann
hafi notið þess af heilum hug að
rétta vinum sínum og félögum
hjálparhönd og gera þeim greiða.
M.a. þess vegna var gott að leita
til hans með vandamál, hvort
heldur það snerti hina daglegu
önn, eða um stærri framtíðarverk-
efni væri að ræða. Hann var einn
þeirra manna sem hver maður
verður ríkari af að kynnast og eiga
að vini.
Ég átti þess nokkrum sinnum
kost að njóta gistivináttu og gest-
risni hans og þeirra hjóna. Frá
þeim stundum eigum við hjónin
ómetanlegar minningar.
Má ég svo að lokum þessara fáu
og fátæklegu orða þakka Guð-
mundi Sigurðssyni samfylgdina og
samvinnuna. Við hjónin sendum
börnum hans, tengdabörnum og
barnabörnum okkar innilegustu
samúðark veðj ur.
Þórir Daníelsson
Fiskeldis- og hafbeitar-
stöðvum fiölgar stöðugt
Aðalfundur Landssambands fiskeldis- og hafbeitarstöðva var
haldinn í Reykjavík hinn 25. febr. sl. Á fundinn mættu fulltrúar
frá 17 fiskeldis- og hafbeitarstöðvum á Norðurlandi, Vestfjörð-
um og Vestur- og Suðvesturlandi.
Helsta verkefni fundarins var kynning stjórnar sambandsins
á tillögum sínum til breytinga á frumvarpi til laga um ræktun,
eldi og veiði vatnafiska, sem bráðlega mun verða lagt fyrir
Alþingi.
Utan venjulegra aðalfundar-
starfa beinast verkefni þeirra
mjög að því, að sambandsaðilar
kynna hver fyrir öðrum verkefni
hverrar stöðvar og miðla af
reynslu sinni af ræktun á laxi við
margvíslegar aðstæður, endur-
heimtu í hafbeitarstöðvum og um
rannsóknir og tilraunir í eldi í
kerjum og í sjó.
Á sl. ári voru reistar tvær stór-
ar laxeldisstöðvar, sem þegar hafa
hafið ræktun, svo og sjóeldisstöð í
Botni í Tálknafirði. Hinar eru
Fljótalax hf. í Fljótum, Skaga-
fjarðarsýslu, og Fiskræktarstöð
Vesturlands hf. í Borgarfirði. Þær
hafa allar gengið í landssamband-
ið.
Á eftir aðalfund Landssam-
bands fiskeldis- og hafbeitar-
stöðva hélt Félag áhugamanna um
fiskrækt aðalfund sinn á sama
stað að Háaleitisbraut 68, Reykja-
vík. Aðalfundurinn samþykkti að
leggja félagið niður og ánafnaði
landssambandinu félagssjóð sinn,
rúmar 20 þúsund krónur, með
þeim skilmálum, að það fé gangi
til almenns fræðslustarfs á vegum
sambandsins.
Formaður Landssambands fisk-
eldis- og hafbeitarstöðva er Jón
Kr. Sveinsson, Lárósstöðinni,
Snæfellsnesi, varaformaður er
Sigurður St. Helgason, fra Eldi hf.
Grindavík, og gjaldkeri er Sigur-
jón Davíðsson frá Laxeldisstöð-
inni á Sveinseyri sf. Tálknafirði.