Morgunblaðið - 27.03.1984, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 27. MARZ 1984
+
Móöir mín,
KATRÍN GUDMUNDA GUÐBJARTSDÓTTIR HAIM,
lést í Kaupmannahöfn 24. mars.
Karl G. Þorleifason.
t
Eiginmaöur minn, faöir okkar og tengdafaöir,
GUÐMUNDURGUDMUNDSSON,
fyrrverandi kaupmaöur,
Móabaröi 24, Hafnarfiröi,
veröur jarösunginn frá Fríkirkjunni í Hafnarfiröi miövikudaginn 28.
mars kl. 13.30.
Þeim sem vlldu minnast hans er bent á Krabbameinsfélag íslands.
Anna Chriatenaen,
Hanna Petra Guömundsdóttir, Helga Guömundsdóttir,
Jónína Rós Guömundsdóttir, Bergur Jónsson.
+
ANNA TÓMASDÓTTIR,
Álfaskeiöi 64,
Hafnarfiröi,
veröur jarðsungin frá Þjóökirkjunni í Hafnarfiröl miövikudaginn 28.
mars kl. 15.00.
Blóm vinsamlegast afþökkuö en þeir sem vildu minnast hennar láti
líknarstofnanir njóta þess.
Fyrir hönd aöstandenda,
Margrét Flygenring.
+
Eiginmaöur minn, faöir okkar, fósturfaöir og afi,
HALLDÓR ÍSLEIFSSON,
Meistaravöllum 21,
Reykjavik,
verður jarösunginn frá Fossvogskirkju þriöjudaginn 27. mars kl.
15.00.
Magnea Tómasdóttir,
(sleifur Halldórsson, Esther Halldórsdóttir,
Birgir Sigurðsson, Halldór Bragason,
Trausti Bragason.
+
Elskulegur eiginmaöur minn, faöir okkar og tengdafaöir,
JÓNAS GUÐMUNDSSON,
vörubílstjóri,
Löngubrekku 5, Kópavogi,
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju, miövikudaginn 28. mars
kl. 13.30.
Blóm og kransar afþakkaöir en þeim sem vildu mlnnast hans er
bent á Hjartavernd.
Sigríöur Alfsdóttir,
Eygló Jónasdóttir,
Álfheiöur Jónasdóttir,
Guömundur Jónasson,
Magnús Jónasson,
Kristjén Gunnarsson,
Absolon Poulsen,
Yvonne Nielsen,
Rannveig Einarsdóttir.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö og hlýhug við andlát og útför
móður okkar, tengdamóöur, ömmu og langömmu,
HERBORGAR BREIÐFJÖRÐ HALLGRÍMSDÓTTUR,
Hlíöargeröi 25.
Lilja Gréta Þórarinsdóttir, Hallgrímur Þórarinsson,
Herdr's Ásgeirsdóttir, Einar H. Guðmundsson,
Ólöf Léra Jónsdóttir, Jósep Á. Guömundsson,
börn og barnabörn.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför
móöur okkar, tengdamóöur, ömmu og langömmu,
GUÐMUNDU ÓLAFSDÓTTUR,
Brimnesi,
Grindavfk.
Sérstakar þakkir tfl starfsfólks og lækna sjúkradeildar Hrafnistu
Hafnarfirði.
Þorbergur Sverrisson,
Sigurbergur Sverrisson,
Erna Sverrisdóttir,
Ólafur Sverrisson,
Magnús Sverrisson,
barnabörn og
Sigrföur Guömundsdóttir,
Sigurður Halldórsson,
Gunnlaug Reynis,
Hrefna Petersen,
barnabarnabörn.
Minning:
Sigurður Sigfinns-
son verslunarstjóri
Fæddur 21. júlí 1903
Dáinn 14. mars 1984
Hann lést á Hrafnistu í Hafnar-
firði 14. mars sl. 80 ára að aldri.
Sigurður var fæddur að Innri-
Kleif í Breiðdal, næstelstur fimm
barna hjónanna Vilborgar Bene-
diktsdóttur frá Búðum í Fá-
skrúðsfirði og Sigfinns Sigurðs-
sonar sjómanns frá Vattarnesi við
Reyðarfjörð. Tvö systkinanna lét-
ust í æsku. Yngstar og eftirlifandi
eru Jóhanna, gift Sigurjóni Ingv-
arssyni skipstjóra, þau búa í Nes-
kaupstað, og Sigurbjörg, gift Geir
Vilbogasyni bryta, þau eru búsett
í Reykjavík.
Foreldrar Sigurðar fluttu til
Norðfjarðar árið 1906 er hann var
þriggja ára. Hann naut venjulegr-
ar barnaskólamenntunar og hóf
verslunarstörf hjá Verslun Sigfús-
ar Sveinssonar árið 1920 þá aðeins
16 ára gamall. Þar vann hann
samfleytt til ársins 1946 er hann
lét af störfum vegna minnkandi
umsvifa verslunarinnar. Sama ár
hóf hann störf hjá Kaupfélaginu
Fram sem verslunarstjóri í vefn-
aðarvörubúð félagsins. Kaupfélag-
ið var þá stærsta verslunin í Nes-
kaupstað. Þar starfaði hann til
ársins 1956 er hann fluttist til
Hafnarfjarðar og gerðist verslun-
arstjóri í fatnaðarverslun Kaupfé-
lags Hafnfirðinga. Því starfi
gegndi hann til ársloka 1974 er
hann lét af störfum vegna heilsu-
brests 71 árs. Hafði hann þá unnið
við verslunarstörf óslitið í 54 ár,
lengst af sem verslunarstjóri.
Hér að framan hefur verið stikl-
að á stóru hvað varðar uppruna og
störf Sigurðar Sigfinnssonar, en
nú verður rætt lítillega um fjöl-
skyldu hans og um manninn sjálf-
an.
Árið 1933 kvæntist hann Þór-
leifu Eiríksdóttur frá Dagsbrún í
Neskaupstað. Foreldrar hennar
voru hjónin Aldís Stefánsdóttir,
fædd í Efri-Ey í Meðallandi, og
Eiríkur Þorleifsson, útgerðarmað-
ur frá Krossanesi við Reyðarfjörð.
Dagsbrún var fjölmennt mynd-
arheimili og umsvif mikil við út-
gerð og landbúskap. Aldís og Ei-
ríkur ólu upp stóran barnahóp og
unnu öll börnin meira og minna
við sjávarútveginn, öll einstakt
dugnaðarfólk.
Þóra og Sigurður eignuðust einn
son, Eirík f. 24. des. 1936, mesta
efnispilt. Þegar hann óx úr grasi
hneigðist hugur hans að sjó-
mennsku, eins og títt var um
tápmikla drengi í Neskaupstað.
Nokkru eftir fermingu var hann
orðinn fullgildur háseti á vélbát-
um á sumrum og þótti vel liðtæk-
ur við öll störf. Á veturna stund-
aði hann nám og lauk gagnfræða-
prófi frá Eiðum árið 1952. Þar
næst lá leið hans til Reykjavíkur
og hóf hann brátt að búa sig undir
að ná vélstjóraréttindum á far-
skipum, með því að læra vélvirkj-
un í Landssmiðjunni. Þaðan lauk
Halldór Isleifs-
son — Minning
Fæddur 7. júlí 1904
Dáinn 19. mars 1984
„Afi Halldór" var maður, sem
margir hefðu viljað eiga fyrir afa.
Afi Halldór var afi og fósturfaðir
skólabróður míns og vinar á hin-
um áhyggjulausu unglingsárum,
Halldórs Bragasonar. Þannig vissi
ég fyrst af þeim sæmdarhjónum
Magneu Tómasdóttur og Halldóri
ísleifssyni. Fyrir afalausa stelpu
var þetta nokkuð merkilegur hlut-
ur, — og ekki laust við að örlítið af
afbrýði gerði vart við sig, þegar
Dóri talaði um „afa Halldór".
En þetta voru ekki fyrstu og
einu kynnin sem ég hafði af þess-
um góðu hjónum, því áður en
langt um leið var ég sjálf farin að
kalla þau „ömmu Möggu og afa
Halldór". Skýringuna var að finna
í hinu smekklega vali litlu systur
minnar, Ingunnar, á lífsförunaut
sínum, sem er Trausti, einn
þriggja fóstursona Magneu og
Halldórs.
Það var því bara eðlilegt, þegar
dóttir mín, Elísabet Elín, var far-
in að hafa orð á hlutum og fólki,
að hún kallaði þau líka ömmu
Möggu og afa Halldór. Þessar
góðu manneskjur urðu brátt mjög
stór hluti af lífi okkar mæðgna, —
svo stór, að Elísabetu finnst nú
sem hinn sanni afi hennar hafi nú
kvatt hana hinztu kveðjunni.
Við vorum þeirrar gleði aðnjót-
andi að fá að hafa ömmu og afa
hjá okkur síðasta aðfangadags-
kvöld. Afa stóð hreint ekki á sama
um alla pakkana sem afabörnin
hans fengu, — þótt hann og
Magnea bæru samt ábyrgð á stór-
um hluta þeirrar gleði, sem það er
fyrir barnssálina að opna jóla-
pakka. Afi hafði áhyggjur af að
við foreldrarnir myndum gleyma
að kveikja á friðarljósinu og pass-
aði vandlega upp á tímann. Sjálf-
ur lét hann það verða sitt fyrsta
verk er hann kom heim, að kveikja
friðarljós í sinum glugga.
Þau ljós, sem lýstu á aðfanga-
dagskvöld, veittu von. Það ljós,
sem afi Halldór er nú kominn til
veitir okkur vissu um það að öllum
hans þjáningum er lokið.
Ég þakka afa Halldóri alla hans
tryggð við dóttur mína og mig, og
bið Guð að styrkja elsku ömmu
Möggu og aðra ástvini.
Hvíli kær vinur í friði.
Anna Kristine Magnúsdóttir
í dag er kvaddur hinztu kveðju
Halldór ísleifsson, sem lézt í
Landakotsspítala mánudaginn 19.
marz sl.
Halldór var fæddur 7. júlí 1904
á Tindi í Kirkjubólshreppi,
Strandasýslu. Hann var fjórði í
röðinni af átta börnum hjónanna
Kristborgar Guðbrandsdóttur og
ísleifs Jónssonar, bónda á Tindi og
síðar í Dagverðarnesi í Dalasýslu.
Halldór ólst upp í Dagverðarnesi
fram til ársins 1920, er hann flutti
með foreldrum sinum og systkin-
um til Stykkishólms, þar sem
hann stundaði ýmis störf. Til
Reykjavíkur fluttist Halldór 1929
og bjó þar til æviloka. í fyrstu
stundaði hann bifreiðaakstur hjá
Steindóri og starfaði síðan við
Sogsvirkjun, unz hann réðst til
starfa hjá Reykjavíkurborg, þar
sem hann vann hjá Hitaveitu
Reykjavíkur og átti að baki 40 ára
starfsferil hjá borginni er hann
lét af störfum.
Á aðfangadag jóla 1932 kvænt-
ist Halldór eftirlifandi eiginkonu
sinni, Magneu Tómasdóttur frá
Eyrarbakka, dóttur Gíslínu Jóns-
dóttur og Tómasar Þórðarsonar.
Þau hjónin Magnea og Halldór
eignuðust þrjú börn; ísleif, hér-
aðslækni á Hvolsvelli, kvæntan
Kolbrúnu Þorfinnsdóttur; Guð-
rúnu Esther, húsmóður í Hafnar-
firði, gifta Páli Guðmundssyni og
Kristborgu, er lézt 6 vikna gömul.
Einn son átti Magnea fyrir, Birgi
Sigurðsson, prentara, kvæntan
Önnu Skaftadóttur, og reyndist
hann sveinsprófi árið 1958. Þá
settist hann í Vélskóla íslands og
lauk þaðan prófi árið 1961. Réðst
hann þá vélstjóri á skip Skipa-
deildar Sambandsins.
Þegar Eiríkur var alfluttur að
heiman ákváðu Þóra og Sigurður
árið 1956 að taka sig upp og kveðja
Neskaupstað og Norðfirðinga. Þau
fluttu til Hafnarfjarðar og festu
kaup á ágætri íbúð að Strandgötu
83 og undu þar vel í nálægð við
einkasoninn.
Vinum þeirra Þóru og Sigurðar
verður ávallt minnisstætt hið
fagra heimili þeirra bæði í Nes-
kaupstað og í Hafnarfirði. Þau
voru bæði listfeng svo að af bar og
einstaklega samhent og bar heim-
ilið þess vott hvert sem litið var.
Árið 1975, hinn 21. febrúar, urðu
þau fyrir sviplegu áfalli er Eirík-
ur, 39 ára gamall, varð bráðkvadd-
ur um borð í skipi sínu Dísarfelli.
Hann hafði þá verið yfirvélstjóri á
því skipi um tveggja ára skeið.
Eiríkur hafði árið 1965 kvænst
Halldór honum alla tíð sem hinn
besti faðir.
Auk sinna eigin barna ólu þau
hjónin upp þrjá dóttursyni sína,
Halldór, verkstjóra hjá Bygg-
ingariðjunni, kvæntan Sigrúnu
Valgeirsdóttur; Trausta, við-
skiptafræðing, kvæntan Ingunni
Magnúsdóttur og Óskar, er lézt ár-
ið 1975.
Sérhverri móður hlýtur að vera
það mikils virði að barn hennar
velji sér góðan lífsförunaut, og því
var það mér mikill gleðidagur er
Ingunn dóttir mín og Trausti,
fóstursonur Halldórs, giftust.
Þessi prúði og fallegi piltur hafði
borið af í stórum vinahópi dætra
minna, og þá ekki sízt fyrir það
hversu mikla virðingu hann bar
fyrir ömmu sinni og afa. Þeim
bræðrum öllum var innrætt trú-
rækni og reglusemi í uppeldinu og
það veganesti, sem þeir héldu með
út í lífið frá ömmu sinni og afa,
dylst engum sem til þekkir. Eftir
því sem Hfsgæðakapphlaupið
eykst, sé ég æ betur að þau gáfu
drengjunum það, sem því miður
vantar svo víða í dag; þau gáfu af
sjálfum sér. Þeim var það líka
metnaðarmál að drengirnir
menntuðust, og glöddust þvi
hjartanlega er þeir Halldór og
Trausti höfði báðir lokið stúd-
entsprófi.
Það var þungbær stund er
yngsti bróðirinn, Óskar, lézt af
völdum vinnuslyss 19. marz 1975,
aðeins 18 ára gamall. Sá tími sem
í hönd fór var þeim Magneu og
Halldóri afar erfiður, og æ oftar