Morgunblaðið - 19.07.1984, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 19. JÚLl 1984
45
Laugargestir engin
Laugargestur skrifar:
Kæri Velvakandi!
Páll Þór Pálsson 12 ára skrifar í
Velvakanda 15. júlí um atvik í
Vesturbæjarlauginni. Frásögnin
er gefin fyrirsögnin „Ruddi í Vest-
urbæjarlauginni" og álíka við-
kunnanlegur texti er undir mynd
af laugargestum.
Páll segir: Potturinn „var yfir-
fullur af fólki. Ég sat og lét nuddið
dynja á bakið í rólegheitunum."
Þá kom eldri maður, sem „ ... til-
kynnti mér, að ég hefði ekkert að
gera þarna í nuddinu..." „Ekki
nóg með að hann heimtaði mitt
sæti..."
12 ára barn situr í rólegheitun-
um við nuddstútinn og lætur
nuddið dynja á baki sér. Potturinn
er yfirfullur af fólki og a.m.k. einn
maður bíður eftir að komast að
nuddinu. En barnið á bara sætið
við nuddstútinn.
Það á enginn sætið við nudd-
stútinn. Mönnum ber að nudda
sem fljótast þá vöðva, sem þurfa
nudd, en víkja síðan frá til að aðr-
ir komist að. Það ætti enginn að
sitja í rólegheitunum og láta
„nuddið“ dynja á baki sér. Hvorki
börn né fullorðnir og hvort sem
aðrir bíða eða ekki. Mænan og
nýrun þola illa langvarandi titring
frá nuddstútnum og þess vegna er
hættulegt að „sitja í rólegheitum
og láta nuddið dynja á bakinu".
Ekki er hægt að ætlast til þess að
12 ára barn viti þetta.
Tilgangurinn með nuddi er að
þrýsta úrgangsvökvum líkamans
úr vöðvunum inn í blóðrásina í átt
að hjartanu. Þess vegna á þrýst-
ingsstaðurinn að hreyfast í átt að
hjartanu en ekki að vera í kyrr-
stöðu.
Það er ekkert athugavert við að
leiðbeina þeim, sem haga sér eins
og óvitar. Ef börn eiga i hlut er
það beinlínis skylda þeirra, sem
betur vita. Slíkt telst frekar sem
föðurleg umhyggja en óþarfa af-
skiptasemi.
Páll kvartar líka undan því,
hvernig þetta var gert. Potturinn
var „yfirfullur af fólki". Maðurinn
„reif í mig og þeytti mér út í mitt
vatnið". Eru þetta ekki ýkjur eða
beinlínis ósannindi? Laugargestir
eru ekki illmenni, og ég fullyrði,
að það mundi enginn komast upp
með slíkt í ásýnd annarra, eins og
gefið er í skyn. Að þessu leyti er
verið að ófrægja laugargesti sem
heild. Leiðinleg skrif og nóg um
það.
Nuddstúturinn í Vesturbæjar-
lauginni er frábær, þegar þrýst-
ingur er nógur. Harðsperrur og
vöðvabólga hverfa eins og dögg
fyrir sólu, ef hann er notaður rétt.
Kyrrsetumenn geta þarna „ýtt í
gang“ óvirkum og stirnuðum vöðv-
um fljótt og fyrirhafnarlítið. Börn
hafa aftur á móti ekkert i stútinn
að gera, einfaldlega vegna þess að
þau þjást ekki af stirðleika.
Um nuddstútinn hefur verið
sagt, að það ætti að minnka kraft-
inn í honum, svo að fólk og einkum
börn geti ekki farið sér að voða í
honum. Þeir hinir sömu ættu þá
líka að minnka vatnið í lauginni
til þess að enginn geti drukknað
þar, og banna bíla til að fækka
umferðarslysum.
Ymsir
litir.
Stærðir 35—44.
SENDUM í PÓSTKRÖFU
Af Biblíusögum
Dr. Benjamín HJ. Eirfksson
skrifar:
Ég er þakklátur séra Kolbeini
Þorleifssyni fyrir að benda mér á
það, að tveir menn hafi borið
nafnið Jóhannes Hyrkanus í
fornri sögu Gyðinga. Séra Kol-
beinn skrifar um Jóhannes Hyrk-
anus, sem hann gefur þrjá titla,
þar á meðal titilinn konungur, en
ég um bróðurson hans, sem varð
fyrir því óláni, að af honum voru
skorin eyrun. John Bright kallar
hinn fyrri priest-king (A History
of Israel, bls. 446). Roland de Vaux
segir að hann hafi ekki tekið sér
konungsnafn (Ancient Israel, bls.
402). Lýðurinn ákvað aðeins, að
Jóhannes skyldi fá titilinn ethn-
archos, sem þýtt er þjóðhöfðingi í
íslenzku útgáfunni. (1. M 14;47.)
Lýðurinn hefir þvi ekki litið á
hann sem Messías. Og samkvæmt
þessum texta Biblíunnar hefir
hann ekki verið konungur. Sá
þessara manna, sem fyrstur tók
sér konungstitil var Aristobulus I.
Ég tek þessa uppákomu með nafn
æðstaprestsins sem eina af
„endurtekningunum í lífi mínu“.
Ég nota þetta tækifæri til þess
að gera smávegis athugasemd við
það sem séra Kolbeinn segir um
unglingana i eldsofninum. I 3.
kapítula Dalíelsbókar er nokkuð
ítarleg frásögn af unglingunum
þremur, sem Nebúkadnesar kon-
ungur lét varpa í eldsofninn, og
sem síðan var kyntur „sjöfalt"
meira en áður. Þótt aðeins þremur
væri varpað í ofninn, þá sá kon-
ungurinn þar inni fjóra menn. Og
„ásýnd hins fjórða því líkust sem
hann sé sonur guðanna“ (3;25). Úr
frásögninni, eins og hún er þarna i
Daníelsbók, hefir verið felld bæn
Asaria og lofsöngurinn. Þetta
hvorttveggja er i Apokrýfu-bókun-
um, og þetta er áreiðanlega það
efni sem séra Kolbeini finnst
vanta i Biblíuna.
Öll frásögnin er að sjálfsögðu
helgisögn. Sumir myndu áreiðan-
lega vilja kalla hana hreina þjóð-
sögu. Menn ganga ekki lifandi út
úr eldsofni, svona að öðru jöfnu.
Ég túlka þessa helgisögn sem
merkilega fortáknun eða spá um
örlög Gyðingaþjóðarinnar. í
seinni heimsstyrjöldinni var hún
vissulega í „eldsofninum", en kom
þaðan samt lifandi. The Holo-
caust. Og einhvers staðar hlýtur
„fjórði maðurinn" þá að vera.
Skrifið eða
hringið til
Velvakanda
Velvakandi hvetur lesendur til
að skrifa þættinum um hvaðeina,
sem hugur þeirra stendur til —
eða hringja milli kl. 11 og 12,
mánudaga til fostudaga, ef þeir
koma því ekki við að skrifa.
Meðal efnis, sem vel er þegið,
eru ábendingar og orðaskipti,
fyrirspurnir og frásagnir, auk
pistla og stuttra greina. Bréf
þurfa ekki að vera vélrituð, en
nöfn, nafnnúmer og heimilisfong
verða að fylgja öllu efni til þátt-
arins, þó að höfundar óski nafn-
leyndar.
Sérstaklega þykir ástæða til
að beina þvf til lesenda blaðsins
utan höfuðborgarsvæðisins, að
þeir láti sinn hlut ekki eftir
liggja hér í dplkunum.
VtRNDAR
VIÐINN
OGGOÐA
SKAPIÐ
Pinotex
Örugg viöarvörn í mörg ár.
S3P SlGGA V/öGA 2 itLVZQAH
HÚK ER DflLTIP \ \ //
'dNÖÓGUPPF! ^