Morgunblaðið - 23.01.1985, Síða 50

50
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 23. JANÚAR 1985
© 1984 Umversal Press Syndicate G'lZ
Hann erniðri í kjaLLara a% hre'msa.
o-fninn-"
Með
morgnnkaffínu
Ég vonaði að þú kæmir til þess að
kvarta.
Bréfritari telur að fullorðnir skemmti sér á sama hátt og unglingar og neyti vímuefna í miklum mæli.
Sakfellum þá sem sökina eiga
Móðir skrifar:
Það er klassískt að tala sífellt
um unglingavandamál. Og öðru
hverju má sjá í fjölmiðlum út-
blásnar fréttir og frásagnir af
hegðun unglinga í skemmtana-
lífinu. Þar er allt slitið úr sam-
hengi. Þar er talað um unglinga
eins og einhvern sérþjóðflokk í
þjóðfélaginu. Auðvitað þurfa
flestir að gera sér glaðan dag
eins og svo er kallað, og full-
orðna fólkið gerir mikið úr. En
hvernig gerir fullorðið fólk það?
Jú, ég held að sá hópur sé
stærri, sem setur samasem-
merki milli glaðs dags og áfeng-
is en hinn sem bregður á leik
með börnum og unglingum á
annan hátt. Oft hefur okkur ver-
ið sýnt inn á skemmtistaði þess
varnarlausa hóps sem ungling-
arnir eru og skemmtanavenjur
þeirra sendar inn í stofur flestra
landsmanna. En hvar er rétt-
lætið? Hvenær hafa sjónvarps-
menn farið inn á skemmtistaði
fullorðna fólksins og sýnt ungl-
ingunum hvernig það skemmtir
sér. Ætli það yrði ekki uppi fót-
ur og fit víða í þjóðfélaginu ef
slíkt yrði gert opinbert?
Eftir höfðinu er sagt að lim-
irnir dansi. Hvernig væri að
fara á annan hátt inn í það
hvernig þjóðin skemmtir sér, og
kafa dýpra á rætur hinnar
djúpu þarfar fyrir hvers kyns
vímuefni. Og sleppa því að vera
alltaf að sakfella unglingana.
Hver kæmist svo
á tónleikana?
2712—2299 skrifar:
Ég get ekki lengur orða bund-
ist yfir þessum bréfaskriftum
Duran Duran aðdáenda sem í
bréfum sínum krefjast þess að
farin verði ferð á tónleika með
þessari mjög svo lélegu hljóm-
sveit (þ.e.a.s. Duran Duran) ef
hljómsveit má kalla.
Á þessu sést best hve ill áhrif
tónleikarnir með Duran Duran,
sem sýndir voru í sjónvarpinu
milli jóla og nýárs, hafa haft á
ómótuð börn og unglinga á aldr-
inum 7—12 ára, en eftir því sem
ég kemst næst er aðalaðdáenda-
kjarninn einmitt á þeim aldri.
Ég varð nefnilega vitni að at-
viki þar sem 12 ára stúlkubarn
sat á gólfinu fyrir framan sjón-
varpið meðan tónleikarnir stóðu
sem hæst og í hvert skipti sem
einhver hljómsveitarmeðlimur-
inn birtist á skjánum var sjón-
varpið kysst og kjassað.
Og að lokum: ég held varla að
nokkur krakki á aldrinum 7—12
ára hafi efni á því að ferðast á
svona tónleika, hvað þá að hon-
um yrði leyft að fara einum út S
heim.
HÖGNI HREKKVISI

„ LAT/P EKKi HIMA KÆRULeVSlSueöU
FRAMKOMU HAW5 BLEKK3AyMK.UK."
Norsk menning lakari en okkar
Siggi flug skrifar:
Kæri Velvakandi minn.
Ég lofaði þér um daginn að fá
ekki allsherjar skrifræpu, en ég
get nú ekki orða bundist, og skrifa
þér því nokkrar línur. Þú ert að
hvetja menn til þess að láta í ljós
skoðanir á ýmsum málum, og því
langar mig til að vekja athygli á
eftirfarandi.
Við höfum hljóðvarp sem er orð-
ið 54 ára gamalt, og sjónvarp sem
við glápum á, síðan 30. sept. 1966.
En þá var sjónvarpað aðeins tvisv-
ar í viku. Síðan var þessu breytt,
og nú er sjónvarpað alla vikuna
nema fimmtudaga, þá- eiga
starfsmenn frí, (af hverju??) Það
er lítið gert af því að hugsa um
gamla fólkið, og hina sjúku sem
myndu auðvitað taka fegins hendi
við þvi að sjá einhverjar myndir á
fimmtudögum, en þeim er gleymt.
Það var talað um að þetta ætti að
vera til reynslu, en nú eru liðin
bráðum 20 ár og fimmtudagur er
sem einhver helgur dagur sem all-
ir starfsmenn sjónvarpsins eiga að
hafa frí á.
Á næstu grösum eru margir
sjónvarpshnettir og auðvelt mun
vera að ná því efni sem þeir hafa á
boðstólum. Allt er þetta ný tækni
sem þýtur um loftin blá með
ógnarhraða á meðan við sitjum
aðgerðarlitlir og horfum á. Það er
verið að byggja útvarps- og sjón-
varpshús fyrir hundruð milljóna
króna, en á næsta leiti þýtur sjón-
varpsefni hringinn í kringum
okkur, og innan tíðar verður hægt
að ná til þess með hringlaga loft-
neti, hvort sem rikisútvarpinu lík-
ar betur eða verr.
Nú á, að mér skilst, að bæta
okkur þetta upp með því að senda
okkur norskt sjónvarp, án þess að
nokkur maður sé spurður að því
hvort hann vilji fá norskt sjón-
varp eða ei. Það voru á sínum tíma
60 manns sem tóku af skarið og
bönnuðu ameríska sjónvarpið frá
Keflavíkurflugvelli illu heilli, og
ég neita því að nú geti þeir 60
manns aftur skyldað okkur til
þess að horfa á norskt sjónvarp,
sem er auðvitað fyrir einangraða
menn langt norður í hafi, á Spitz-
bergen og Jan Mayen. Hermanna-
sjónvarp kalla kommúnistar það ef
það er frá Bandaríkjamönnum.
Við höfum lítið með norska
menningu að gera. Ég held að hún
sé miklu lakari en okkar menning.
Norskt sjónvarp er leiðinlegt,
jafnvel leiðinlegra en okkar. Eg
held að norsk menning sé afar
leiðinleg. Hvar voru t.d. Noregs-
konungasögur skrifaðar? Þær
voru skrifaöar á Islandi, og eftir
að landnemarnir voru farnir frá
Noregi til íslands, var bókstaflega
ekkert eftir í Noregi. Málinu, ís-
lenzkunni, týndu þeir niður og
fóru að tala mállýzku, sem seinna
varð að norsku. Þetta er ekkert
annað en mállýzka, sem þeir tala.
Hvað höfum við til þeirra að
sækja? Mig langar til þess að vita,
hvenær glutruðu Norðmenn niður ís-
lenzkunni? Er enginn málvisinda-
maður sem getur sagt mér það,
eða er enginn af þeim vísu mönn-
um sem veit neitt fyrir árið 874?
Eða er það ekki rannsóknarefni?
Við viljum ekkert norskt sjón-
varp, heldur sjónvarp með fjöl-
breytni á heimsmælikvarða, sjón-
varp frá alþjóðlegu gervitungli,
sem við getum stillt að eigin geð-
þótta.
Átti norska sjónvarpið að vera
ókeypis??